Vísir - 01.10.1969, Page 8

8
V I S I R .
glZgQiSBSSði
Otgefandi: Reykjaprent h.f.
Framkvœmdastjóri: Sveinn R. Eyjólfsson
Ritstjóri: Jónas Kristjánsson
Aðstoðarritstjóri: Axel Thorsteinson
Fréttastjóri: Jón Birgir Pétursson
Ritstjórnarfulltrúi: Valdimar H. Jóhannesson
Auglýsingar: Aðalstræti 8. Símar 15610, 11660 og 15099
Afgreiösla: Aðalstræti 8. Sími 11660
Ritstjórn: Laugavegi 178. Sími 11660 (5 línur)
Áskriftargjald kr. 165.00 á mánuði innanlands
í lausasölu kr. 10.00 eintakið
Prentsmiðja Vísis — Edda h.f.
Aftur íþróttaandi?
fþróttamennska hefur farið út í hreinar öfgar, hér
á landi sem annars staðar. í brennidepli íþróttanna
er heilsuspillandi metastríð. Erlendis nær enginn ár-
a'ngri í frjálsum íþróttum eða sundi, fyrr en eftir gíf-
urlega þjálfun og sérhæfingu, sem líkaminn hefur ekki
gott af. Hástig þessarar öfugþróunar eru Ólympíu-
leikarnir, sem upphaflega áttu að vera tákn hins sanna
íþróttaanda.
Þróunin í íþróttunum hefur verið þríþætt. í fyrsta
lagi hafa þróazt hinir sérhæfðu fagmenn í íþróttum.
í öðru lagi hefur fjöldinn orðið að óvirkum áhorf-
endum, sem ekki taka sjálfir þátt í neinu. f þriðja
lagi eru svo þeir, sem hafa gert uppreisn gegn þess-
ari íþróttastefnu og stunda hófsamlegar íþróttir utan
ramma íþróttahreyfingarinnar. Þeir stunda hesta-
mennsku, golf, sund eða eitthvað annað slíkt. Það
er þessi þriðji hópur, sem varðveitir áfram hinn sanna
íþróttaanda, sem íþróttastjórar heimsins hafa verið
að drepa niður. uíu1i . ^ <T
íslenzk íþróttahreyfing stendur andspænis þessum
vanda eins og systurhreyfingar hennar erlendis. Að
vísu nær hin einstrengingslega sérhæfing ekki eins
langt hér og víðast erlendis, en í rauninni hefur meta-
stefnan verið hin sama. Norræna sundkeppnin er
eini verulega ljósi punkturinn í þessu starfi. Þar er
stefnt að sem almennastri þátttöku en ekki að nein-
um „afrekum“.
Forustumenn íþrótta hér á landi gera sér grein fyrir
nauðsyn þess að skipta um markmið, þótt þá bresti
ef til vill kjark til að stefna ákveðið að nýju marki.
Um það er of snemmt að dæma. Þeir ætla nú að hefja
sókn í þá átt að auka breiddina í íþróttum og gera
þær að almenningseign, hvað þátttöku snertir. Er von-
andi, að þessi barátta takist vel og að um varanlega
stefnubreytingu verði að ræða.
Fenginn hefur verið hingað til lands til skrafs og
ráðagerða norskur maður, sem hefur unnið að þess-
um málum í Noregi. Það var mjög vel til fundið að
bjóða þessum manni hingað, því að alkunnugt er, að
Norðmönnum hefur tekizt umfram aðrar þjóðir að
gera íþróttir að almenningseign. Líklega er hvergi í
heiminum meira um það, að allur almenningur stundi
hóflegar íþróttir eftir vinnu, bæði sumar og vetur,
en einmitt í Noregi. Við getum örugglega lært mikið
af Norðmönnum í þessu tilliti.
Iþróttahreyfingin þarf að finna leiðir til að fá unga
og aldna til að stunda íþróttir, án tillits til meta og
„afreka“. Það þarf að fá menn til að skokka, hjóla eða
synda góðan spöl á degi hverjum. Það þarf að koma
mönnum á sporið í fjallgöngum og skíðaferðum. Á
siíkum sviðum á starf íþróttahreyfingarinnar að vera.
A þann hátt geta forustumenn hennar helzt snúið við
öfugþróuninni og innleitt áftur íþróttaanda, sem var-
ið er L
ii
1
»
V
/I
5?
er
hörkutól,
sú gamla

□ Amman, sjötíu og
eins árs gömul, var kjör-
in forsætisráðherra ísra-
elsríkis fyrir hálfu ári.
Golda Meir lýsti þá „ó-
endanlegum efasemd-
um“ um hæfni sína til
að stýra þessu ríki á
tímum stöðugs styrjald-
arástands. Án efa voru
ísraelsmenn jafnefa-
blandnir og gamla kon-
an.
□ Nú eru efasemdir
að mestu horfnar meðal
þjóðarinnar, þótt Golda
Meir eigi enn sem fyrr
harða keppinauta inn-
an Verkamannaflokks-
ins um æðsta embættið.
Golda Meir lýsti þegar í upp-
hafi stálvilja sínum, að sætta sig
ekki við neina lausn deilumála,
sem ekki væri „sannur friður".
„Ef þið lítið á hana, þegar hún
gengur til ráðherrafundar,“ seg-
ir einn ráðherrann, „þá sjáið þið
hana vaxa við hvert fótmál.“
Hún kvartar ekki um heilsu-
leysi, heldur er fyrirmynd þjóð-
arinnar, sem telur sig hafa heil-
aga skyldu og guösvilja til að
halda ríki sínu, umkringd fénd-
um.
Amman sameinaði
Verkamannaflokkinn
Golda Meir hefur unnið tvö
afrek þessa sex mánuöi, sem
minnzt verður I framtíö. Hún
sameinaði Verkamannaflokkinn,
sem sundraöist í lok valdaferils
Golda Meir, forsætisráðherra, hefur komið tvennu til leiðar,
sem eftirminnilegt má teljast.
Fóðurinnflytjendur sumeinust
Eins og kunnugt er af fréttum
er hafinn undirbúningur að bygg
ingu kornhlöðu við Sundahöfn
í Reykjavík, og er gert ráð fyr
ir að í fyrsta áfanga verði byggð
ar 10 hlöður, sem samtals taki
um 6.000 tonn, með möguleika
til svipaðrar stækkunar í fram-
tfðinni.
Hafa þrír stærstu fóðurinn-
flytjendur iandsins, Fóðurbland
an hf. Mjólkurfélag Reykiavíkur
og Samband ísl. samv:nnufélaga
same nazt um byggingu þessara
mannvirkja.
'l nágrenni við komhlööurnar
er gert ráð fvrir fóöurblöndunar
stöövum og er reiknað með því
að þessi samvinna muni stuðla
að lækkuðu fóðurverði til
bænda.
Samvinna þessara aðila hefur
nú tekizt á breiöari grundvelli
og hafa þeir nýverið gert sam-
eininleg innkaup á 7.000 lestum
af lausu korni aöallega byggi,
frá Frakklandi.
Þessi sameiginlegu innkaup
og flutningar munu væntanlega
lækka verð á möluðu og sekkj
uðu byggmjöli um nær 10%,
en gert er ráð fyrir að sölu-
verö þess verði um kr. 6.000
tonnið.
Miðvikudagur 1. október 1969.
ffl—
Ráðuneytisfundur var hald-
inn i eldhúsinu.
Ben Gurions, og hún hefur vakiö
traust alþýöu manna á stjómar-
stefnunni. Skoöanakannanir
sýna nú, að 73 af hundraði allra
ísraelsmanna eru fylgjandi
stefnu Golda Meir og ríkisstjóm
arinnar.
Golda Meir var frá byrjun
staðföst f þeim ásetningi að
sætta andstæðumar í flokki sín-
um. „Menn munu ekki minnast
mín,“ sagði hún, „sem þess
flokksforingja, sem horfði að-
gerðarlaus á þennan mikla flokk
sundrast á háskastundu þjóöar-
innar." Hún neyddi beinlínis
sem drottning þegna sina til að
slíöra sverðin og' setja niður
deilur sínar.
„Hún er hörkutól, sú gamla,"
segir gamalreyndur hershöfð-
ingi.
Negldi fyrir dymar til
að verjast kósökkum
Golda Meir fæddist í Kænu-
garði, og hún man vel eftir þvi,
þegar faðir hennar negldi fyrir
dymar til þess að kósakkar
ryddust ekki inn f hús þeirra í
miður friösamlegum tilgangi. Sfð
ar ólst hún upp í Milwaukee í
fátækt og basli. Til Palestínu
fluttist Golda árið 1921. Það
voru erfið ár. Golda Meir hófst
til virðingar og naut þar þéirra
eiginleika, sem sameinar kosti
hins harösvíraða stjómmála-
manns og Gyðingaömmunnar.
Þetta fellur þeim ísraelsmönn-
um vel.
Amman heldur stundum ráðu-
neytisfundi sína f eldhúsinu. Ný-
lega boðaöi hún fund heima hjá
sér undir miðnættið, útbýtti
smákökum og gaf kaffi og út-
listaði fyrir ráðhermm sínum.
hvemig Jórdanir heföu aukið
skemmdarverk á yfirráöasvæði
ísraels. Þaö mun ekki ofsagt, að
stjórnarákvarðanir komi beint
úr eldhúsinu hennar Goldu.
Hún er hvassyrt og ómyrk í
máli, segir uppskafn'ngum og
hentistefnumönnum til synd-
anna. Fátt fellur henni verr en
yfirborðsmennska. Henni þykir
vænt um böm. „Ég gæti jafn-
vel fyrirgefið Aröbunum ■ aö
drepa syni okkar,‘‘ segir hún,
„en ég get aldrei fyrirgefið þeim
að þeir hafa neytt okkur til aö
kenna okkar eigin börnum að
deyða." Land sitt og þjóö elskar
hún þó öllu fremur. „Ríki Gyð-
inga“, segir hún, „ó, guð, hversu
unaðslegt og óviöjafnanlegt."
Golda Meir var ekki í náðinni
hjá Moshe Dayan, hermálaráð-
herra, sem barðist við hana um
æðstu völd eftir lát Eshkols, for-
sætisráðherra. Nú verður ekkí
séð. að hnífurinn eanei á milb
þeirra f helztu st.efnumálum. Hin
„harða" stefna er ráðandi i af-
stöðunni til Araba, og með tals-
verðum árangri.