Vísir - 29.11.1969, Blaðsíða 9

V í SIR . Laugardagur 29. nóvember 1969.
9
LESENDUR
HAFA
ORÐIÐ
■ „Faðirinn“
Mig langar að koma því á
framfæri við sjónvarpið, að það
endursýni leikritið Föðurinn,
eftir Strindberg, sem var flutt
næstsiðasta laugardagskvöld.
Það hefur þegar komið fram í
blöðum um hvers konar úrvals
leikrit og flutning var að ræða.
Ekki trúi ég ööru en einhverjir
hafi misst af þessu leikriti, aðrir
en ég, því það eru fleiri en tán-
ingamir sem fara út á laugar-
dagskvöldum, það kvöld vik-
unnar, sem er að jafnaði eina
kvöldið, sem allir hafa til um-
ráða, án þess að þurfa að taka
tillit til þess að þurfa að vakna.
snemma morguninn eftir til að
fara í vinnu.
Leiklistaráhugamaður.
Samkvæmt þeim upplýsing-
um sem Vísir aflaði sér hjá dag-
skrárstjóra sjónvarpsins hefur
ekki verið ákveðið að endursýna
,,Föðurinn“, en samkvæmt dag-
skránnj er um ein klukkustund,
sem ætluð er til endursýningar
á efni, en þar sem Faðirinn var
mjög löng sýning, yrði að færa
dagskrána fram; allt þetta kost-
ar peningaútlát, auk þess sem
endursýning á verkinu mundi
kosta álíka mikið og sýning þess
í fyrsta sinn, þannig að dag-
skrárstjóri bjóst ekki frekar við
því að verkið yrði endursýnt.
Q
■ Fá ekki neitt
Ég var á Sögu um helgina að
skemmta mér og hitti þá meðal
annarra útlendinga og barst þá
í tal herseta Bandaríkjamanna á
íslandi og hegðan okkar land-
anna í sambandj við það. Voru
útlendingamir blátt áfram stór-
hneykslaðir á þvi hvernig íslend-
ingum tekst að fá bókstaflega
ekki neitt út á hersetu Banda-
ríkjamanna hérna. Og allt út
af einhverjum 60 menningum,
sem ekki viti einu sinni, hvort
þeir eru kommúnistar eða ekki.
„Argur“.
&
B „Goðin“ fallin af
stalli.
Móðir hringdi skömmu eftir
útkomu blaðsins í gær og sagði
m.a.: „Mig setti hljóða að lesa
um eiturlyfjasvallið á einnj pop-
hljómsveitinni. — Er þetta
ekki óhugnanlegur glæpur, þeg-
ar það er vitað mál að stór hluti
æskunnar lítur á þessa pilta sem
átrúnaöargoð? Mér finnst þaö
blátt áfram furðulegt að menn
irnir skuli hafa leyfi til að fara
utan. í sjónvarpinu sjáum við
menn tekna í gæzlu fyrir
minna. ‘
HRINGIÐ í
Sl'MA 1-16-60
KL13-15
Jóhanna Norðfjörö og Helgi Skúlason í hlutverkum sínum.
hanna hefur tekizt á hendur. ^
Auk þeirra koma þarna fram
þau Valur Gíslason, Guðbjörg
Þorbjarnardóttir, Jón Sigur-
björnsson, Róbert Arnfinnsson,
Lárus Ingólfsson og Helga Jóns
dóttir. Vinnan við verkið sjálft
hefur verið mjög mikil og má |
segja, að stanzlaust hafi verið 1
unnið í fjórar undanfarnar vikur I
að æfingum og upptökum. En í
útsendingu verður sýningartím-
inn um ein klukkustund.
Hvenær eigi að sýna hana? Ég
hef heyrt talað um gamlárs-
kvöld, en ekkert hefur nú feng- |
izt staðfest um þaö ennþá.“
„Ekkert taugaóstyrk“.
„Þetta var óskaplega spenn-
andi allt saman og ákaflega ný-
stárlegt að vinna þarna allt í
einu fyrir framan mvndatöku-
vélar í stað áhorfenda eða hljóð-
nema, en ég hef töluvert leikið f
útvarpsleikritum" sagði aðalleik
konan, Jóhanna Norðfjörö, en
hún leikur húsmóðurina í verk-
inu.
„Svona pínulítið bíó“
B „Einleikur á ritvél“, nafnið eitt vekur hjá
manni eftirtekt og svo er það eftir Gísla Ást-
þórsson, og hann er þekktur fyrir sinn lipra penna
og í þriðja lagi hefur sjónvarpið tekið verkið upp
á arma sína eijdá þáð‘.^í>nfa^ eingön^u með sjón-
varp í huga, þannig að næg virtist ástæðan fyrir
blaðamanninn að fara á stúfana og krækja sér í
nánari upplýsingar um verkið, höfund og flytjend-
ur.
„Svona pínulítið bíó“.
„Þetta er svona pínulítiö bió,
og tekið bæði úti og inni, þann-
ig að raunverulega er ekki
hægt aö tala um ieikrit, þar eð
ekkert er leiksviðið í þess orðs
fyllstu merkingu", sagði höfund
urinn, Gísli Ástþórsson, er blaða
maðurinn náði tali af honum í
frímínútum mitt á milli
kennslustunda til að forvitnast
um verkið, en Gísli kennir i
Gagnfræðaskóla Kópavogs.
„Þetta er saga úr daglega líf-
inu, eins og hún gæti gerzt hjá
hverjum og einum hér i
Revkjavík, annó 1969. Hér er
um að ræða hjón, miðlungsborg
ara, sem hafa verið að byggja og
eru flutt inn í hálftilbúna og
hálfkaraöa íbúöina sína. Og
hver þekkir þetta ekki?“ sagði
Gísli og hló.
„Þetta gekk annars alveg
prýðilega, og til fyrirmyndar er
samvinnan hjá þeim þarna í
sjónvarpinu, en heilmikið stúss
er í kringum þetta, tveir á
hverri myndavél, stjórna þarf
ljósaútbúnaði, og sérstakir
hlaupagarpar voru með hljóð-
nemana, en þá þurfti sífellt að
færa og það þurfti líka að gæta
þess vel, að þeir kæmu ekki
fram fyrir myndavélina, og ótal
margt annaö, þannig að sjaldn-
ast voru færri en 15 tæknimenn
og aðstoðarfólk á senunni auk
leikaranna blessaðra, eftir að
allt var komið i fullan gang.“
Er Gísli var spuröur hvers vegna
hann hefði skrifað verkið, hvort
hann hefði veriö beöinn eða gert
það af eigin frumkvæði, svar-
aöi hann, að þetta heföi hann nú
tekið upp hjá sjálfum sér og með
gimgutíminn verið raunverulega
eitt og hálft ár. „Ég dundaöi
síðan viö að skrifa þetta í sum-
ar“. „Var ég lengi, segiröu, ja,
mér er sama þótt ég segi þér
það, ætli ég hafi ekki verið
svona viku til hálfan mánuð, eft
ir að ég var setztur við ritvélina
og þetta er enginn farsi, heldur
fremur alvarlegs eðlis, sagöi
Gísli og hló, og þá voru frímínút
umar hans og nemendanna bún
ar og rúmlega það og skyldu-
störfin kölluðu.
„Líklega fyrstu skrifin
eingöngu fyrir sjón-
varp“.
Næst náðum við í Ieikstjór-
anh BaJð^iji,, Halldórsson, en
haijp hefur eínú sinni áður haft
leikstjórn £ hepdi í sjónvarps-.
sal en það var Jón í Brauöhús-
um eftir Halldór Laxness er
sýnt var nú á dögunum.
„Ég held ég megi segja, að
þetta sé fyrsta tilraunin til að
skrifa verk, eingöngu með sjón
varp í huga og finnst mér, aö
vel hafi til tekizt hjá Gísla vini
mínum,“ sagði Baldvin er við
náðum tali af honum í önn dags-
ins, „og eitt vil ég alveg sérstak-
lega taka fram að samstarfið við
þá þarna í sjónvarpinu var ein
stakt, var hrein og bein unun
að vinna með þessu fólki.“
„Sjö leikendur eru þarna; I
aðajhlutverkum eru Jóhanna
Norðfjörð og mann hennar leik-
ur Helgi Skúlason, og held ég að
megi segja, að þetta hlutverk
sé með þeim stærstu sem Jó-
„Ég var mest undrandi yfir
því að ég var ekkert óstyrk, og
kannski er skýringin einfaldlega
sú, að þar sem þetta er f fyrsta
skipti, sem ég stend í svona lög-
uðu gerir maður sér líklega
ekkj grein fyrir því, hvað í raun
inni er að gerast. En maður er i
raun og veru aj3 sjá sjálfan sig
með augum annarra."
„Hvernig mér fellur viö kon-
una? Ég kann prýðilega við hana
hún er heilsteypt og sjálfri sér
samkvæm, ósköp alþýðleg og
mikill dugnaðarforkur, sem vill
allt gera til að hjálpa manninum
sínum og gerir það meöal ann-
ars með því að prjóna peysur
í gríö og erg og selja, en maður
inn hennar er listamaöur, píanó
leikari og því gloppóttar tekjur
hans til hins daglega brauðs.
Raunar er verkiö í heild ósköp
alþýðlegs eðlis og heyröi ég oft
strákana við vélarnar segja
„ja, þetta gæti nú gott eins
veriö heima hjá mér“, Þannig að
margt fólk finnur áreiðanlega
sjálft sig í mannlýsingunum og
atburðarásinni."