Vísir - 17.04.1970, Page 2

2 mörk í
— knötturinn i annað hornið og skórinn i hitt
— veldur deilum meðal iþróttamanna i Þýzkalandi
þrumuskotí
Óbifandi
staðfesta
Maður nokkur í Ohio hefur
ekkert lát gert á tilraunum sínum
til þess að fá manntalsskrifstofu
USA til að skiia sér aftur mann-
talsskýrslunni, en fram til þessa
hefur þaö verið árangurslaust.
Þeir hjá manntalinu sendu hon
um jafnan svar um hæl, að með
skýrslurnar væri farið sem al-
gert leyndarmál, og það væru
aldrei veittar upplýsingar um
innihald þeirra.
Maðurinn hefur ekki gefizt upp
við það og beðið aftur um að fá
að sjá manntalsskýrsluna sina,
því að konan hans hafi sent hana
án þess að gefa homum tækifæri
til þess að lfta yfir hama áður.
En manntalsskrifstofan situr
fast við sinn keip. Það er ófrá-
víkjanleg regla, að ekki megi upp
lýsa innihald skýrslnanna!
Þó munaði víst minnstu, að
þeir létu undan manninum, þegar
hann grátbændi þá: „Elsku beztu!
Gerið þetta nú fyrir mig! Allt og
sumt, sem mig vantar að vita er,
hvaö konan mín er gömul ná-
kvæmlega."
En þeir hertu sig samt upp.
„Nei, þvf miður.“
I kosninga-
barátfuna
með bætt
siðgæði fyrir
augum
Einn frambjóðenda í bæjar-
stjómarkosningunum í Sausalito í
Kaliforníu er hin 65 ára gamla
Sally Stanford, fyrrverandi pútna
mamma eins frægasta vændis-
húss San Francisco. Ungfrú Stan
ford hefur 17 dóma fyrir vandi
á sakaskrá sinni, og játar hrein
skilnislega, að hún hafi eitt sinn
stjórnað vændishúsi, sem hafi
notið mikilla vinsælda meðal full
trúa Sameinuðu þjóðanna.
„Ég reyndi að gera mitt bezta
fyrir þá. Þá voru miklir peningar
í umferð, enda urmull af arabísk
um prinsum."
Enda ver hún atvinnu sína
^rénsilega: „Ef við hefðum meira
af slíku, væri minna um vand-
ræði. í þessu tilliti eru skepnurn-
ar raunsærri okkur mönn tnum."
Um stjómmálin segir hún lfka:
„Sem skattgreiðandi — og það
stór skattgreiðandi — ætla ég
mér að fletta ofan af því stórkost
lega misferli, sem átt hefur sér
stað í fjármálastjórn Sausalito.
Þið getið varla ímyndað ykkur
sumt af þvf, sem átt hefur sér
stað f þessari borg. Siðgæðinu
hefur alrawint hrakað.'*
Nei, þetta er ekki íþrottasíðan,
sem villzt hðfur jnn á 2. síðuna,
heldur dæmi um einkennileg at-
vik, sem hent geta íþróttamenn,
þótt þau annars þyki ekki sýna
hina sönnu iþróttamennsku.
1 Þýzkalandi fór nýlega fram
kappleikur í knattspyrnu milli
Miinchen og Aachen, og einhvern
tima í leiknum, þegar miðfram-
herji Miinchen hafði komizt í
gott skotfæri, lagöi hann allt
hjarta sitt, einbeitnj og fótkraft
í eitt risaþmmuskot, sem hann
miðaði f efra homið vinstra meg
in, og sparkaði.
Miðið hjá honum var nákvæmt,
svo ekki skeikaði sentimetra, en
þvi miður hitti skotmaðurinn ekki
boltann.
En öll þessi einbeitni og vand
virkni sendi hægri skóinn hans
beint og örugglega í markhorniö,
eins og rakettu væri skotið, og
markmaðurinn fékk ekkert við
ráðið. Það var gersamlega óverj-
andi skot.
Um leið rúllaði vinstri kant-
maður Miinchen knettinum eftir
jörðinni ósköp rólega til hægri
við markvörðinn, meðan hann
var upptekinn af því
að fylgjast með skónum, sem
hafnaði í netinu.
Dómarinn tók markið gilt þvert
ofan í hávær mótmæli um ólög
lega tru'flun. sem markrvörðurinn
hefði orðiö fyrir, og þar fram eft
ir götunum. Dómarinn benti
hins vegar á, að heföi miðfram-
herjinn hitt boltann, mundi hann
hafa tekið þá stefnu, sem skór-
inn fór og þar sem markvörður-
inn hafði greinilega ekki getað
varið markið fyrir skónum, hefði
hann ekki heldur getað variö það
fyrir knettinum.
Upp af þessu spruttu deflur f
þýzka knattspyrnuheiminum, sem
engan veginn verður séð fyrir
endann á. í reyndinni er verið að
deila um keisarans skegg, því að
Múnchen vann með 6 mörkúm
gegn 0 — þar í talið líka skómark
ið.
•V- ;
Hjálmur
Vilhjálms
Þýzkalands-
keisara
Það er bezt að taka það fram
strax, svona til þess að róa menn,
sem halda að þetta sé kannski
nýja hattatízkan, að svo er riú
ekki. Konan á myndinni er ein-
göngu að sýna dýrmætt höfuðfat
eiginmanns síns, sem hann hef-
ur í hyggju að setja á uppboð.
Hjálmur þessi, sem er dæmi-
gerður prússneskur riddarafor-
ingjahjálmur, var síðast notaður
fyrir heimsstyrjöldina fyrri, og
er nú 1 eigu Williams nokkurs
Pumphrey, sem er áhugamaður
um söfnun ýmissa vopna. Hann
keypti hjálminn fyrir nokkrum
árum og fékk hann ákaflega ó-
dýrt, en gerir sér nú vonir um
að geta selt hann fyrir mikinn
pening á næsta uppboði Sothe-
bys, uppboðshaldara í London.
Hann • telur sig nefnilega geta
fært sönnur fyrir því, að þetta
hafi verið hjálmur' Vilhjálms
Þýzkalandskeisara. Sé það satt,
eykur það auðvitað verðmæti
hjálmsins sem safngrips, enda
þykist William heldur ekki hafa
efni á því að eiga svo dýrmætan
Srijf.