Vísir - 05.04.1971, Blaðsíða 2

Bemadette Devlin or 23 ára.
Það er ekki hár aldur, en samt
er hún sögð næstum ótrúlega
bamaleg í útliti — eða öllu held-
ur drengjaleg.
Blaðamaður einn, brezkur,
gerði Bemadettu þingmanni
Ulsters, írska frírikisins í neðri
málstofu brezka þlngsins, heim-
sókn fyrir skömmu.
Hann fór tll Knightsbridge þar
sem þingmaðurinn leigir litla
ibúð.
Bemadette kom til dyra, renn-
andi vot beint upp úr baðinu,
sveipuð rauðu handklæði:
„Bfddu við væni, verð að kom-
ast í einhver föt“. Og skömmu
síðar sátu þau og spjölluðu sam-
an yfir bolla af gervikaffi:
„Það er eins og fólk ætlist
alla tíð til þess að ég hagi mér
eins og vitleysingur. Hlaupi um
æpandi og hvíandi og bölvi þessu
og hinu í sand og ösku. Fólki
gengur illa að trúa því að ég
geti veriö venjuleg manneskja".
Pólitíkus eða
pop-stjama?
Nú eru næstum tvö ár síðan
Bernadette Devlin hélt sína frægu
jómfrúrræðu í Neðri deildinni
yfir troðfullum þingsal, þvi að
aldrei þessu vant höfðu þing-
menn mikinn áhuga á ræðu starfs-
bróöur. Og ekki að undra. Hvaö
skyldi 21 árs gömul stelpuhnáta
hafa að segja þeim vísu og
reyndu mönnum?
„Til að byrja með“, segir
Bernadette, „var eins og fólk
væri ekki alveg með á nótunum
um hvað ég væri. Dagblöðin
bjuggu til úr mér einhvem æðis-
lggan þingmann og fólk gat ekki
gert sér grein fyrir hvort ég væri
pólitíkus, uppreisnarmanneskja
eða pop-stjama.
Cæti veríð manneskjulegrí
Ég er enginn skemmtikraftur
og loksins hefur fólk hætt að
koma fram við mig sem siikan.
Ég fæ ekiki lengur sendibréf frá
mönnum sem segjast vilja kvæn-
ast mér“.
■f
Londonderry 1968
Mi'kið vatn heifur runnið til
sjávar síðan Devlin fyrst gekk
í þingsalinn. Bæði hvað smertir
hana sjálfa og einnig hvað snert-
ir málefni föðurlands hennar,
Norður-lrlands.
Það var I oktöber i borginni
Londonderry árið 1968, þegar
hún tók þátt f bannaðri kröfu-
göngu, borgararéttindagöngunni
svokölluðu. Ríðandi lögreglu-
menn reyndu að stöðva mótmæla
seggina, en baráttuandinn var
þegar vakinn og það var eins og
lögreglan væri að skvetta oMu á
eld: Norður-lrland varð að styrj-
aldarbáli.
I fyrra eyddi trésmiðsdóttirin
frá Cookstown fjómm mánuðum
í Armagh-fangelsinu fyrir „að
hvetja til óeirða og að haga sér
sem uppreisnarseggur".
Drottningin og páfinn
— Núna þegar Norður-trland
er blóðidrifið — finnur Bema-
dette Devlin þá til einhverrar
sektarkenndar eða ábyrgðar fyrir
því sem þar gerist nú?
„Eklki hinnar minnstu", svarar
hún, „þeir einu sem sök bera
era þeir sem sitja nú i rikisstjóm
Norður-lrlands.
Hivers vegna skyldu ekki allir
hafa sömu tækifæri til að þroska
hæfileika sfna? Hvers vegna vinn
ur drottningin ekki fyrir sér eins
og annað fólk? Það er tilvist
konungsveidisins, sem viöheldur
stéttabaráttunni. Munurinn sem
er á „aristókrötum“ og alþýð-
unni.
Heimsækir þú eitthvert heimil-
anna í fátækrahéruðum Norður-
írlands finnurðu mynd af drottn-
ingunni innrammaða á hverju
einasta heimili.
Og það er það sem gerir fátækt
þolanlega — að vita að það er
konungsveldi. Lífið getur þá ekki
verið svo slæmt þegar allt kemur
til alls. Og ef það er ekki mynd
af drottningunni, þá er það bara
mynd af páfanum. Það er tilvera
þeirra beggja sem viðheldur
fátæktinni — heldur aftur af
þeim fátæku. Þau réttlæta þann-
ig fátæktina".
Brian Faulkner fasisti
Devlin segist ekki vera komm-
únisti í sjá'lfu sér, en „byltingar-
sinnaður sósíalisti" og ræöst
harkalega á hvem þann sem ekki
hefur með eigin áreynslu unnið
fyrir peningum sinum eða stöðu
í lífinu.
Sjálf hefur hún sitt þingmanns-
kaup 3.250 pund á ári „en þau
laun ná svo sem ekki langt til að
framfleyta mér, þegar sfcattar
eru greiddir og kostnaður við at-
vinnu mína“.
Hún segist hafa aðeins meiri
trú á nýja ráðuneytinu í Norður-
írlandi en því fyrra, ráðuneyti
Brians Faulkners. „Brian Faulkn-
er trúir á hinn guðlega rétt hins
sterka hægri arms“, segir hún.
„Hann er skarpur, kaldlyndur
fasisti — og það hefur aldrei
verið fasisti viö stjórnvölinn áð-
ur. Og hann er fær um að gera
ýmislegt. Atvinnuleysi minnkaði
í Norður-írlandi þegar hann var
viðskiptamálaráðherra og þaö er
einsdæmj þar i landi“.
Heiðursmenn á þingi
Þegar Bemadette Devlin kom
á þing vora tilfinningar gagnvart
henni mjög blandnar frá hendi
valdhafa. Sjálf lét hún sem ekk-
ert væri: „Mér hefur aldrei tek-
izt að bera virðingu fyrir þing-
inu“, segir hún, „thaldsmennimir
— margir þeirra era heiðursmenn
— þeir sýna mér enga per-
sónulega andúð, svo aö ég veit
ekki hvort þeir eru mér mótfalln-
ir eða ekki. Það getur verið að
þeir segi eitthvað þegar ég heyri
efcki til, svo sem eins og: „Hvers
vegna kemur þessi hræðilega
stelputík sér ekki í burtu“, en
enginn hefur sagt svona lagað
beint framan í mig“.
Atvinria og þjóðnýting
Og hvernig vill hún sjálf leysa
'vattda þjóðar sinnar, þar sem
litlu bömunum er 'kennt að kasta
sprengjum I staö þess að lei'ka
sér að lei'kföngum
„Atvinnuleysi veröur að út-
rýma. Iönaðinn á aö þjóðnýta.
Fólk verður að geta fengið vaxta-
laus lán til húsbygginga og lág-
markslaun á að ákvarða 20 pund
á viku. Eina ráðið til að stöðva
átökin og koma í veg fyrir áfram
haldandi ofbeldisve/k er að fjar-
lægja orsakir stöðnunarinnar".
Hún leggur enn fé af mörkum
til fjöiskyldu sinnar heima I
Cookstown, en þar býr bróðir
hennar og 3 af 4 systmm hennar.
„Og hvert okkar leggur vissa
upphæð af mörkum sem er á-
kvörðuð af því hve háar tekjur
hann hefur".
Foreldrar hennar, sem ólu upp
fjöls'kyldu sina í fátækt og við
óskaplegt stjómarfar, em báðir
dánir.
Bernadette Devlin er nú á þeim
aldri er flestar stúikur hafa mest
an áhuga á fötum, hárgreiðslu
og strákum. Bernadette Devlin
hefur ekki tíma til neins af
þessu.
Gæti verið mann-
eskjulegri
„Nei. Ég á engan kærasta —
en ég er nú ekki sneydd öllum
félagsskap og skemmtunum, því
að ég á vini og þeir fást allir
við sömu eða svipaða hluti og
ég. Ég get fu'lvissað þig um að
aldrei líður sá dagur að ég hlæi
ekki hjartanlega að einhverju.
Ég veit að ég er ekki sérlega
kvenleg stútka — og ég hef
aldrei reynt að vera kvenieg. Ég
hef alla tíð komið fram við karl-
menn sem vini — sem jafningja.
Og mér kæmi aldrei til hugar að
gera lítið úr karlmanni, líta niður
á hann fyrir það að hann sé
ekki eins gáfaður og ég.
Stundum horfi ég á sjálfa mig
í spegli og þá finnst mér að ég
gæti gert mig svo’lítið manneskju-
legri með því að nota svolítið af
fegrunarlyfjum. En ég hef bara
ekki yfir þessum hálftíma á
morgnana aö ráða til að setja á
mig fegrunarlyf né heldur hef ég
hálftíma aflögu til aö taka þetta
af mér á kvöldin".
Hún brosir næstum háðslega
og segir: „Minn versti galli er
frekja".
Minn kostur — ekki nein
dyggð — er að geta látið minar
skoðanir í ijósi. Ég get talað
þannig að fólk ski'lji mig. Það er
skrítiö vegna þess að að jafnaði er
ég ekkert málgefnari en aðrir.
Sannieikurinn er sá að I mann-
fagnaði eða kunningjahópi tala
ég mjög - lítiö.
Enginn í minni fjölskyidu er til-
takanlega málgefinn og ég minnist
þess ekki að nokkur maður hafi
rætt um það er ég var barn
hve mikið ég talaði, fólkið sagði
bara: „Hvers vegna getur Bema-
dette ekki haldið sér saman?"
— GG
rfi * • x •
1 resmidjan
VÍÐIR h.f.
auglýsir:
Kaupið nytsamar og góðar fermingargjafir á góðu verði
og með sérstaklega hagkvæmum greiðsluskilmálum.
• 1000,— kr. út og 750,— kr. á nánuði.
Skrifborð — Snyrtiborð — Speglakommóður — Skatt-
hol — Skrifborðsstóla — o. m. fl.
• Vérzlið þar sem úrvalið er mest og kjörin bezt.
• Nú geta allir keypt nytsamar fermingargjafir.
Trésmiðjon VÍDIR h.f.
Símar 22222 og 22229