Vísir - 24.05.1971, Blaðsíða 9

'<*
V1SIR . Mánudagur 24. maí 1971,
O
Bara auðkýfíngar og fáeinir sér •
vitringar, sem kaupa stóra
— almenningur vill litla bíla — og gæjarnir líka

í fyrradag hefði það bögglazt fyrir mér, að gera
greinarmun á Fíat og strætisvagni, en núna...
maður lifandi. Núna get ég þó altént uppfrætt hVem
sem hafa vill um sölumöguleikana á þeim tveim
farartækjum. Strætisvagninn yrði tvímælalaust
erfitt að selja, hann er svo skratti stór, en Fíatinn,
hann mundi áreiðanlega seljast greiðlega, hann er
svo lítill og sparneytinn, en það er einmitt það
sem fólk sækist mest eftir í dag, að sögn bílasal-
anna, sem ég hafði tal af sl. laugardagsmorgun.
Það var sko hjá bílasölunum, sem ég lærði mína
lexíu
Þeir sögðu mér, b’ilasalarnir,
að einmitt þessa dagana stæði
yfir aðalvertíð ársins hjá þeim.
Hún færi alltaf af stað upp úr
því að fiskvertíðinni lýkur.
Að þessu sinni ’ er óvenju-
mikil gróska í bílasölunni og
vilja bílasalarnir halda því fram,
að það stafi mikið af því hve
óráöinn gáta þaö er, hvað ger-
ast mun í september, en fleira
kemur þar auðvitað lika til
í eina tíð var það orðað þannig,
að það væri betra, að leggja
aurana sína í þaö, að kaupa sér
Volkswagen í staö þess að
leggja þá i' bankabók.
Gangverð bifreiða hefur sára-
lítið lækkað frá f fyrra, sem
stafar af því, að nýir bílar hækk
uðu í verði nýlega.
„Það er annars ótrúleg fjár-
hagsgeta kaupendanna í dag,“
sagði einn bílasalanná mér.
Kvað hann það færast æ meira
í vöxt, að bilar væru stað-
greiddir og væri það nú venju-
lega eitt af þvi fyrsta, sem
kaupendurnir spyrðu að, þegar
þeir litu á bíl, hve mikill af-
sláttur fengist af söluverði
hans við staðgreiðslu.
Annars er nú oftast nær lán-
að meira og minna f ö'lum bíl-
um. nema þá kannski helzt
Volkswagen og Cortinum, en
það hafa um langt skeið verið
eftirsóttustu bílamir á bíla-
sölunum.
Eitthvað eru líka SAAB- og
Volvo-'bi'larnir að auka við vin-
sældir sínar og þá um leið að
seljast staðgreiddir. Það sama
er að segja um diesel-jeppa, en
jeppa-faraldurinn er síður en
svo f rénum.
„Citroen er tvímælalaust
tízkubíilinn í ár,“ sagði einn
bílasalanna, en hann var einn
um þá staðhæfingu og er hann,
að loknu samtali okkar ók mér
til næsta bilasala (ég, prófiaus
maðurinn var auðvitað gang-
andi) taldi ég mig skilja ástæð-
una, hann var sjálfur nýbúinn
að fá sér splunkunýjan Citroen.
Bíiasalinn tók eftir viöbrögðum
mfnum er ég þóttist komast að
hinu sanna í málinu og sagði
mér þá sögu, máli sínu til
stuðnings, að hann hefði um
daginn selt Citroen-bíl á minna
en korteri. „Það var löng bið-
röð við dyrnar á bílasölunni
morguninn sem bíllinn var aug-
lýstur í blöðunum og þegar ég
opnaði var hreinlega slegizt um
b\linn,“ sagði vinurinn.
Þaö fyrsta, sem vakti athygli
mína hjá næsta bílasala var
röð af dýrum, amerískum bíl-
um. „Þetta eru allt fyrrum
leigubifreiðir," útskýrði bílasal-
inn „Það hafa allflestir leigu-
bifreiðastjórar verið að skipta
yfir í disel-bíla frá því bensínið
hækkaði."
Hvort það fyrirfyndust
nógu margir auðkýfingar til að
kaupa þessa dýru bíla? — Já,
bílasalinn hélt nú það. Það
væru heldur ekki endilega allt-
af auðkýfingar sem sýndu þess-
um dýru bílum áhuga. „Þeir
eru svo margir, sem gera sig
ánægða með það eitt, að eiga
bara nógu stóran og fínan
bíl, en eiga svo ekkert annað.
þegar að er gáð,“ bætti hann
við
Annars eru það ekki nemg
slíkir sérvitringar og svo for-
Stjórar, sem sýna þessum stófþ.
amerisku bílum áhugá. Al-
menningur vill litlu bílana eða
þá miðlungsstóru. Meira að
segja strákar á „tryllitækja-
aldrinum" — sem svo var
nefndur um áraraðir — þeir
sækjast mest eftir litlu bflun-
um, já, bara helzt sem allra
mestum „krílum", eins og þeir
kalia það sjálfir.
„Ekki veit ég hvort það stafar
„Það er allt í lagi að skoöa, þótt maður svo kaupi ekkert.“
af skynsemi eða fjárskorti,"
sagði bílasalinn, „en þessir
strákar sem koma á bílasölurn-
ar leita nú æ meir eftir spar-
Heytrtunj bílum og sparneytna
bíla er tæpast hægt að kalla
þau, farartæki,i,.-sem flökkast
undir átta gata tryllitæki, —
sem hæpið er að séu lengur
nokkur tryllitæki, þegar öllu er
á botninn hvolft.“
„Hvað er það sem gæjamir
spyrja fyrst um, er þeir skoða
bíl?“ spurði ég bílasalana.
„Það sama og þeir eldri; í
hvaða ástandi gangverkið sé,
hvernig dekkin séu og boddýið.
Ryð er svo auðvitað öllum þyrn-
Hér (fyrir miðju) er Matthías í Bílakjör að selja „góðan vagn..
ir í augum, en fyrst og síðast er
það nú útlit bílsins, sem mest
er spekúleraö í og eins hver
hafi átt bílinn áður,“ vory svör
allra bílasalana.
Þá spuröi ég hverjir það
væru, sem keyrðu bflana verst?
Það sögðu b’ilasalarnir óneit-
anlega vera stráka á aldrinum
17—18 ára. Þeir væru gefnir
fyrir að hugsa meira um útlit
bflanna en meðferðina. Það, að
hafa speglaútbúnaðinn í lagi,
krömið og hvfta hringa, skipti
meira máli hjá þeim, en vel-
lfðan vélarinnar.
Bílaleigubflar eru einnig
oft illa til reika, er þeir koma
á bí’asölurnar, en af b’ilaleigu-
bílum hafa bílasalarnir annars
lítið að segja, því bílaleigurnar
selja oftast sína bí’a sjálfar. er
þær endumýja b’ilaflota sinn, .
sem er á tveggja eða þriggja ára
fresti.
Bílar í slæmu ástandi þurfa
ekki endilega að vera vonlaus
sö’uvarningur. Mörgum er það
nefnilega miki] ástríða, að gera
upp bíla, ekki aðeins fyrir
braskið, heldur allt eins fyrir
ánægjuna.
Þeir em líka ófáir bílaiðnað-
armennimir sem auka vinnu
•sína með þvf að standsetja
gamla bfla og setia þá svo aftur
í sölu hjá kannskí sama bíla-
sala og se't hafði þeim bflana.
Afföl] við endursölu era að
sögn bílasalanna mest á stóru,
amerísku bí'unum og eins dýr-
ustu Evrópu-bílunum, en af ný-
legum smáb'ilum sem era hátt
skrifaðir eru afföllin sáralftil.
Vart meira en 10 þúsund krónur
af eins árs göm’um Volkswagen
eða Cortinu t.d.
„Bílsskipti eru satt að segja
furðu tíð miðað við það, hve
óhagkvæmt bað er. að bióða bíl
og peninga fyrir anna„ bíl. Það
er langskynsamlegast aö selja
bf'inn sinn fvrst- og fara svo á
mi'Ii bflasalanna m%5 allan
seðlabunkann og siá hvað fæst
fvrir fúlguna." var ein af s’ið-
ustu lexfunum sem ég lærði
varðandi bflaviðskipti. — ÞJM
c