Vísir - 16.10.1971, Blaðsíða 5

V f S'lR . Laugardagur 16. október 1971.
Kenning og kirkjusókn
T 5. kap. Postulasögunnar 28.
v., er svo að orði komiít
um lærisveinana að þeir hafi
fyllt Jerúsalém með kenningu
sinni.
í vissri merkingu má segja
það sama um Reykjavík. Hér í
borg starfa nú 17 safnaðar-
prestar, hér hafá verið byggðar
6 kirkjur og a.m.k. þrjáreru í
Sr. Oddur og Sæbjörg
Árin 1879-1894 var sr. Odd
ur Gíslason, hinn kunni bar-
áttumaður fyrir slysavarna-
málum á s.ió og fleiri hagsmuna-
málum sjómannastéttarinnar,
prestur á Stað í Grindavík. Ár-
ið 1892 réðst hann í að gefa út
Mað til að ber.iast fyrir hug-
sjónamálum sinum. Það hét
Sæbjörg og kom út mánaðar-
lega. í hverju blaðj var mynd
á forsíðu og á næstu síðu var
kvæði, sem fjallaði um það sem
myndin sýndi. Undirskrift var
dulnefnið Tóki.
Á Kirkjusiðu Vísis í dag birt-
ist ein af Jressum myndum úr
Sæbjörgu og kvæði sem henni
fylgdi.
ÖTULA STÚLKAN
Vér sjáum bát oss sigla mót
þar situr fiskimaöur á
og hún er kát sú hýra snót,
er honum situr hjá.
Hún horfir róleg öldur á
með æskufjör á ljósri brá.
Með föður góðum fór hún út
á fiskimið að veita lið
því fátækt óð með sorg og sút
og settist niðrá heimilið.
Hún vann, svo hefðu börnin brauð
og bráða þyrftu ei líða nauð.
Hún þekkti eigi auð né seim
en ánægð var og glöð og kát
hún kom á degi hverjum heim
af kvikum mar á litlum bát
en var þá skemmt er vel tókst för
með vænan feng er bætti kjör.
Hún kunni að biðja, biðja vel,
hún bar sín kjör með þreki og ró.
Hún kunni að iðja, iðja vel
með innra fjöri og sælli ró.
Hún vann og bað og bað og vann
og blessun þvi frá himnum fann.
byggingu, þar af ein eitt
stærsta hús landsins. Hér eru V
hverri viku haldnar kristilegar
samkomur fleiri en tölu verði í
fljótu bragði á komið, bæði fyr-
ir börn og fullorðna í mörgum
fundahúsum víðsvegar um bæ-
inn. Og síðast, en kannski ekki
sízt: Bæði sjónvarp og útvarp
flytja trúarlegt efni um hverja
helgi, sem nær inn á öll heimili
í borginni eins og raunar lands-
ins alls. Þannig má meö sanni
segja, að Reykjav’ik sé full af
kenningunni, svo að orðalagi
Postulasögunnar sé vikið til ís-
lenzku höfuðborgárinnar og Vbúa
hennar.
En hér er nú samt ekkj allt
með felldu. Það vitum við vel.
Það finnum við strax og við
förum að íhuga þetta mál og
bera ummæli Postulasögunnar
saman við það trúarlega ástand,
sem ríkir hjá okkur í dag.
Enda þótt margar messur séu
fluttar og margar kristiiegar
samkomur haldnar eru þær yfir-
leitt svo fásóttar, að það er ekki
nema örlítið brot af borgarbúum
sem tekur þátt í þeim. Þó eru
allir kristnir og s.a.s. allir með-
limir einhvers safnaðar, annað
hvort utan þjóðkirkjunnar eða
innan.
Hér er það. sem kirkjan
mætir sínum mesta vanda. Það
er að vekja hina mörgu tómlátu
og afskiptalausu til vitundar
um það, hve mikilvægur boð-
skapur hennar er, að hann á
erindi til allra manna og. þess;
vegna eiga allir menn erindi til
kirkju sinnar hvern helgan dag.
Að vanrækja þetta málefni og
taka allt annað fram yfir það
er mannsins versta villa Þess
vegna misnotar maðurinn helgi-
dagana á svo herfilegan hátt,
sem raun ber vitni, Þá eru marg
ar yfirsjónir drýgðar, þá eru
mörg vYxlspor stigin með sínum
hörmulegu afleiðingum. Enginn
þarf að efast um, að miklu
góðu mundj það til vegar snúa
ef fjöldskyldan gerði sér það
að reglu að helga sunnuda^ainn
með kirkjugöngu, Það er ekki
nóg að senda börnin meðan þau
eru ung og smá í sunnudaga-
skóla eða til barnaguðsþjónustu.
Strax og þau fara að stálpast
taka þau foreldra sína til fyrir-
myndar V því að vanrækja heil
agt hús og ganga, eða aka, fram
hjá kirkju sinni meðan á messu
stendur í stað þess að leggja
leið sína þangað inn, sameinast
söfnuöinum í lofgerð og bæn
til skaparans og uppbyggjast í
orði Guðs.
Hversu mörg „vandamál“ nú-
tímans mundu ekki hverfa við
það, að verja sunnudeginum á
þennan hátt? Ihugum það vel
og litum i okkar eigin barm í
stað þess að hneykslast yfir
uppreisn æskunnár á þessum
síðustu tfmum með hennar marg-
víslegu afleiðingum.
Hinn kunni æskulýðsleiötogi,
sr. Friðrik Friðrikssori segir i
einum af sálmum sínum hvernig
hann vilji verja sunnudeginum:
Því sunnudag hvern
svo sæll ég er
svo sæll er klukkurnar hringja
að mega i friði þjóná þér
og þakkir og lof þér syngja.
Göngum í Guðs hús. Gefum
Guðj dýrðina meö lofsöng og
bæn
BITABARNIÐ Á
SKRIÐUKLAUSTRI
Meöan Hans Víum var sýslumaður í Múlaþingi bjó
hann lengstum á Skriðuklaustri. Hann var ör á fé, höfð
ingi í lund og góður við lítijmagna.
Það var einhverju sinni í harðæri, að flökkudrengur
mjög ungur, kom að Skriðuklaustri. Langaði sýslumann
að lofa honum að vera um lengri tíma, en svo var
mannmargt fyrir, að ekki þótti á bætandi vistarföng.
Sýslumaður ber þá það upp við heimafólk sitt, hvort
það leyfi að drengurinn sé tekinn sem bitabarn, sem
svo var nefnt. Var því svo háttað, aö á máltíðum skyldi
hver maður gefa bitabarninu spón og bita af mat sín-
um, hver eftir því, sem hann hafði lund til. Segir, að
þessu hafi verið vel tekið og að eftir nokkurn tíma hafi
bitabarnið verið orðið sæJlegra í útliti en flestir aðrir
heimilismenn. (Sagnaþættir Sigm. M. Long)
Frystikistueigendur
athugið
Kjötverzlun Tómasar Jónssonar býður yður
ýmsar kjötvörur í stærri einingum á mjög
hagstæðu verði. Svo sem hvalkjöt á 55 kr.
kílóið, nauta og folaldakjöt í hálfum og heil-
um skrokkum (úrbeinað ef vill). Hangikjöt,
reykt trippakjöt og margt fleira á hagstæðu
verði fyrir frystikistueigendur.
Kjötverzlun Tómasar Jónssonar
Laugavegi 2, símar 11112 og 12112.
Tölvutækni
Skýrsluvélar ríkisins og Reykjavíkurborgar
óska að ráða starfsfólk til tölvugæzlu og
annarra starfa sem tengd eru tölvuvinnslu.
Umsóknarfrestur er til 26. október. Nánari
upplýsingar er að fá á skrifstofu vorri að Háa-
leitisbraut 9, sími 38660.
Skýrsluvélar ríkisins
og Reykjavíkurborgar