Vísir - 05.02.1973, Blaðsíða 2

2
Visir. Mánudagur 5. febrúar 1973.
risntsm:
Haldið þér að tjón af völd-
um náttúruhamfaranna
komi niður á lífskjörum
fólks á Islandi?
Gerum ráð fyrir því
bezta og versta
SKYNDIFERÐ TIL HEIMAEYJAR
Hvar er flugvöllurinn?
— Er hann ekki þarna til
vinstri? Nei, þú verður
að rétta hana af svolitið
til hægri. — Þetta þýðir
ekkert. Við verðum að
fara annan hring. —
Flugstjórinn litur aftur
til min og segir: Það er
ekkert að. Við verðum
bara að fara annan
hring. Eins og þú sérð,
rennur flugvöllurinn al-
veg saman við umhverf-
ið.
Það er Hallgrímur J. Jónsson,
flugstjóri hjá Fragtflug, sem
mælir þessi róandi orö til blaöa-
manns Visis á laugardaginn um
leiö og hann hækkar flugið aftur,
eftir að hafa hætt viö lendingu á
Heimaey. — Svört gosaskan, sem
hefur lagst yfir mest alla eyjuna,
gleypir i sig allt ljós þannig aö
úr lofti er ómögulegt aö átta sig á
landslagi eöa hæð landslagsins.
Og flugmálayfirvöld hafa ekki
haft efni á þvi ennþá, aö merkja
nema aöra flugbrautina.
Þess vegna var ekki um annaö
aö ræöa en aö biöja flugturn aö
láta stilla upp bilum við enda
flugbrautarinnar til að marka
flugbrautina. Og nú getur DC-6 b
flugvél Fragtflugs, stærsta flug-
vélin, sem lent hefur i Heimaey,
lent i þrettánda skiptið eftir aö
leitaö var aöstoöar Fragtflugs til
flutninga frá Eyjum.
Dauðir kettir og erl. bjór
Meðan Hallgrimur og Lárus
Gunnarsson, vélstjóri, stjórna
hleöslu vélarinnar aftur, gerir
blaöamaöur Visis stutta
könnunarferö i Eyjum. I þessari
ferö var þrennt, sem vakti sér-
staka athygli. I fyrsta lagi, aö
gigurinn er bókstaflega talaö inni
i bænum. A þessu hafa flestir haft
orð, þegar þeir hafa komiö —
kemur sjálfsagt öllum jafn mikið
á óvart. Annaö, sem vekur at-
hygli.er tóm ilát undan erlendum
bjór. Hvar sem komið er i bæinn,
má sjá tómar flöskur og dósir.
Svo segja menn aö sterkur bjór sé
ekki drukkinn á íslandi. Sumir
landsmenn láta greinilega ekki
segja sér fyrir verkum, hvaö þeir
mega drekka og hvaö ekki. Svo
eru þaö kettirnir. Þaö eru kannski
einhver dýraverndunarsjónar-
miö, sem ráöa þvi, að kettir voru
skotnir i stórum stil, þegar mann-
fólkið þarf aö yfirgefa byggöina
um stund. Heldur vildi ég þó vera
lifandi köttur en dauöur. Skyldu
annars ekki vera til rottur I Eyj-
um? — Ef þær eru til, geta þær
skemmt sér viö aöskoöa hræin af
heimilisköttum Eyjabúa, þar sem
þau liggja, t.d. við lögreglustöö-
ina. öörum er sú sjón ekki til
mikillar upplyftingar. Siöan geta
þær margfaldast og uppfyllt jörö-
ina.
Bjartsýni
og svartsýni
Eyjamenn viröast skiptast al-
veg i tvo hópa, hvaö varðar fram-
tiöarvonir. Þeir eru til, sem álita
allt glatað. Hinir eru lika til, sem
aöeins sjá björtu hliðarnar. Svo
ekki sé talaö um þá, sem hafa þá
sérstöku tegund af kimnigáfu til
aö bera, aö þeir tala um hve gott
hafi nú verið aö fá allt þetta bless-
aöa uppfyllingarefni. „Okkur hef-
ur alltaf vantaö uppfyllingarefn-
iö”. —
Það er ekkert viö þvi að segja,
þó að margir Eyjabúar séu svart-
sýnir. Svartsýnin er alveg jafn
ógrunduð og bjartsýnin. Ef gosiö
hættir innan tiðar, verður ekki
séö annað, en aö byggðin geti
mjög fljótlega oröiö blómstrandi
aftur. Atvinnutæki Eyjabúa eru
ennþá svo til óskemmd. Aðeins
litill hluti húsanna er skemmd-
ur. öskunni má moka burtu úr
bænum og rækta upp annars stað-
ar. Alltkostar þetta peninga. Þeir
veröa þó auöveldasta atriðið fyrir
Eyjamenn, þegar þeir hefja
endurbyggingarstarfið.
En ef gosiö heldur áfram i
marga mánuöi, jafnvel ár, þá lit-
ur sannarlega ekki vel úr. Aö þvi
er beztu menn sögöu hefur ösku-
fallið á byggöina ekki veriö i
nema 8 klukkustundir frá þvi aö
gosiö hófst. Suðaustan áttin og
austanáttin eða áttin af Kirkju-
fellinu yfir byggöina, er þó rikj-
andi vindátt i Heimaey. Þaö ber
þvi sannarlega að gera ráð fyrir
þvl versta. En þaö veröur einnig
aö gera ráö fyrir þvi bezta.
-VJ
Brandur Tómasson, flugvirki: Ég
vona bara aö þaö veröi ekki eins
slæmt eins og leit út fyrir i fyrstu.
En þetta fer auövitaö eftir þvi hve
mikið er gefiö frá útlöndum.
Guðiaugur Guðmundsson, kenn-
ari: Ég hugsa aö þaö hafi alls
ekki mikil áhrif. í mesta lagi
veröur smá truflun I sambandi
við innflutning og útflutning. Ef
þetta kemur niöur á einhverjum,
þá er þaö fólkiö sem átti heima í
Vestmannaeyjum.
Lisbet Ziemsen, húsmóðir: Jú,
ætli það ekki. Mér þykir liklegt að
skattar veröi eitthvað hærri en
ella.
Stefán Gislason, nemi: Þaö
veröur margt erfiöara og ég er
smeykur um aö þaö hafi áhrif á
lifskjör fólksins.
Gunnar Þorsteinsson: Þaö er
augljóst aö það gerir þaö. Þegar
þjóöarbúið verður fyrir svona
miklu áfalli hlýtur það að bitna á
skattborgurunum.
Hrafnhildur Stephensen, húsmóð-
ir: Já, ég er hrædd um að það
komi niður á fólki, flestir reikna
með að skattarnir hækki.
LESENDUR
JtHAFA
/X¥j. ORÐIÐ
Sjólfboða-
liðsstarfið
svona
og svona
Sendibilstjóri hringdi:
„Maður hefur verið að heyra
auglýst lon og don eftir sjálfboða-
liðum til starfa fyrir Vestmanna-
eyinga. — „Matsveinar óskast til
sjálfboðaliðsstarfa.” — „Tré-
smiðir óskast...”
En þessar nefndir, þetta al-
mannavarnarráö, hvaö vinnur
þaö mikiö i sjálfboöaliösstarfi?
Eru þetta ekki allt launuð störf?
Okkur sendibilstjórum, sem
höföum fyrir fjölskyldum aö sjá,
en slepptum samt vinnunni i heila
viku, til þess aö aöstoða Vest-
mannaeyinga viö aksturinn á bú-
slóöinni austan úr Þorlákshöfn,
þótti einkennilega staöið aö
þessu. I sólarhringa höföu bllar
okkar verið i stanzlausum akstri
24 stundir sólahringsins og öku-
mennirnir skiptust á viö að halda
bilunum gangandi.
. Þótt skömm sé frá aö segja, þá
skárust margir úr hópnum undan
og kusu heldur að fleyta rjómann
af eftirspurninni, sem skapaöist á
meöan sendibílunum fækkaöi
hérna i bænum.
En svo fréttum viö, að allan
þennan tima hefðu staðið boðnir
og búnir — sumir segja 70en aörir
150 — hertrukkar frá varnarlið-
inu. Við fórum þá að grennslast
fyrir um þetta, en fengum loöin
svör.
Þá tóku stöðvarnar sig saman
og hættu þessu sjálfboðaliðs-
starfi, og viti menn, um leið voru
þessir hertrukkar komnir á kreik.
Maður Guðs, það var varla verk-
efni fyrir þá alla.
Maöur fór aö lita á þetta sjálf-
boöaliöstal tvennum augum I
kjölfar þessa, og ekki siöur hins,
þegar menn voru aö róma fórn
verkamannanna, sem fóru meö
Hofsjökli til Eyja. Þeir, sem voru
I Eyjum þá, sögöu, aö þessir kall-
ar hefðu gengið i sinum venjulegu
rólegheitum aö vinnunni, eins og
þekkist hér á eyrinni, tekið sér
fyllilega sina kaffi-, matar- og
svefntima, meöan aörir gáfu sér
varla tima til þess aö gleypa bita
og bita á hlaupunum og létu sig
ekki dreyma um svefn.”
Var brennivínið
nauðsynlegra?
Jensa Nikulásdóttir hringdi:
„Ég sá i blöðunum, að þeir
höföu strax rokið upp til handa og
fóta við að pakka niður brennivin-
inu i Eyjum. A þeim tima var
fólki ekki leyft að vera þar við að
bjarga verðmætum sinum.
en eignum fólksins?
Og hverjir eru það, sem pökk-
uöu niður brennivininu? Er það
rikisstjórnin eða hvað, sem fyrir-
skipaði það?”
Skrípaleikur í
kirkjugarðinum
Gramur Vestm annaeyingur
hringdi.
Mér finnst það heldur langt
gengið, þegar leyft er aö sýn-
ingarstúlkur séu ljósmyndaöar i
bak og fyrir i kirkjugarðinum I
Eyjum, en frá þessu var skýrt I
fréttum útvarpsins kl. 4 i gær.
Svona athæfi er meira en litið
ósmekklegt, og ég vildi gjarnan
vita hver það er, sem gefur leyfi
til sliks. Þaö hryggöi mig mjög
þegar ég heyröi þetta i útvarpinu,
og ég er alveg eftir mig af sorg yf-
ir athæfi þessu. Ég vona að sá
sem leyfið gaf, standi fyrir máli
sinu og skýri þetta athæfi.
HRINGIÐ I
SÍMA 86611
KL13-15