Vísir - 27.06.1973, Blaðsíða 4

4
Visir. Miövikudagur 27. júni 1973.
Elísabet að
þreytast ó
Burton
Miklar sögur ganga af fram-
feröí Elisabetar Taylor þessa
dagana og manni hennar
Richard Burton. Elisabet er lík-
lega eitthvaö farin aö þreytast á
karli, aö minnsta kosti segir
sagan, aö hann hafi fundiö hana
i rúminu hjá 29 ára gömlum
mótleikara hennar á dögunum,
Helmut nokkrum Berger.
Var Burton smeykur um, að
ástarsenur myndarinnar tækju
ekki enda um leið og ljóskastar-
arnir slokkna, og hefur hann
vist reynsluna, þvi þannig hófst
ævintýri hans og Elisabetar hér
um árið, er þau voru að taka
upp Kleópötru. Er Burton hinn
versti yfir þessu framferði konu
hans suður á ttaliu, þar sem
kvikmyndin með þeim Elisa-
betu og Helmut er tekin. Hafa
hótelgestir á hótelinu i Cortina,
þar sem atburðurinn á aö hafa
gerzt, fylgzt óttaslegnir með
tiðindunum, en Burton er ekki
þekktur fyrir að eiga auðvelt
með skap sitt.
Þau Elisabet og llelmut héldu
leiknum áfram, eftir að Ijós-
kastararnir voru slokknaðir.
Myndin er af einni ástarsenunni
i kvikmyndinni.
ítölsk varð
ungfrú Evrópa
Atján ára gömul stúlka frá ítallu, Diana Scapola, var um slðustu
helgi kosin ungfrú Evrópa 1973 I Barcelona. Hér á myndinni
sjáum við, er fyrrverandi feguröardrottning álfunnar, Ingborg
Sorcnse frá Danmörku, krýnir hina nýkjörnu drottningu.
TROPICANA er hreinn safi úr u.þ.b.
21Akg. af Flórida appelsínum.
( hverjum dl. eru minnst 40 mg. af
C-vitamini og ekki meira en 50 hita-
einingar.
sólargeislinn
frá Florida
kr 85,-
2%kg
appelsinur
kr 169 -
ÞJÓÐVERJAR
HALDA 95%
AF VEIÐISVÆÐ-
UM SÍNUM
- ef þeim verður leyft að veiða að 30
mílum - fá Bretar sams konar boð?
Það virðist vera rikjandi
skoðun i öllum stjórnmálaflokk-
unum, að fagna skuli væntan-
legum samningum við Þjóðverja
um undanþágur þeim til handa
fram yfir væntanlega hafréttar-
ráöstefnu. Þetta kemur til dæmis
fram i siðasta Reykjavikurbréfi
Morgunblaðsins. En ef þetta
vetur gert, fá Þjóðverjar um 95%
af þeim veiðisvæðum, sem þeir
hafa notað I seinni tið við island.
Þetta yrði sem sagt alger
uppgjöf. Það má reikna með, eftir
ummælum forystumanna, að
eitthvað svipað eigi að bjóða
Bretum.
Fyrir islenzka togaraútgerð
yrði þetta reiðarslag, svo mikið,
aö ég beini þvi til samninga-
manna að afhenda islenzka
togaraflotann þessum þjóðum
jafnframt.
Vonir manna úti um land um
bjartari framtið yrðu slegnar i
rot. Islendingar geta ekki keppt i
útgerð við stórlega styrktan út-
veg þessara þjóða, sem fær auk
þess tvöfalt hærra verð fyrir
fiskinn heldur en islenzkir fiski-
menn.
Það, sem hér hefur verið sagt,
kemur vist mörgum á óvart, og
menn hljóta að spyrja: Eru
stjórnmálamennirnir svona ill-
gjarnir eða skammsýnir, eða
hvað? Ég held, að það sé ekki,
heldur viti þeir hreinlega ekki,
hvað þeir eru að semja um.
Það hefur sem sagt aldrei verið
talað við fiskimennina islenzku i
sambandi við þessi mál. Þess
vegna koma svona vitleysur til.
Minnkandi afli hefur orsakað það,
að togurunum hefur verið ýtt
lengra og lengra til hafs. Miðin,
sem eru á svæðinu milli 30 og 50
milna, eru viða þau fengsælustu
við landið. Það kemur ekki á
óvart, þótt Þjóðverjar ásælist
þessi svæði, enda sýnilegt, að
kunnugir standa að baki i þeirra
herbúðum.
50 milna landhelgin við ísland
er ekkert annað en tilbúin stærð,
sem varð til i orrahrið siðustu
kosninga. Landgrunnið allt niður
á 1000 metra eða skipting mitt á
milli landa allt að 200 milum er
þaö, sem krefjast verður á
hafréttarráðstefnunni.
Tal Þjóðverja nýverið um rétt
ryksuguflota til rányrkju um öll
heimsins höf, sem á skömmum
tlma gæti kippt grunninum
undan tilveru margra þjóða, er til
skammar, og vona ég, að sjávar-
útvegsráðherra kveði slikar
grillur sem snarast niður.
Með samningum Rússa og
Bandarikjamanna um tak-
mörkun afla þeirra fyrrnefndu
við strönd Bandarikjanna viður-
kenna bæði rikin rétt strandrikis
miklu lengra út en áður og það er
fordæmi, sem fleiri hafa en þeir,
sem stærst hafa drápstækin.
—Auðunn Auðunsson.
FÍKNIEFNA-
FJARSTÆÐAN
OG FJÁRSEKTIR
„Þeir hafa haldið áfram iðju
sinni, eftir að upp hafði komizt
uin þá áður.”
Þannig lýkur sluttri frétt um
fikniefnasölu i Morgunblaðinu
nýlega.
Þar er sagt frá sölu hass og
heróins sem verið hafi talsverí á
fimmta kiló. Ekkert smáræði
það. Hve miklum áhyggjum, ill-
indum, sorgum, þjáningum,
vandræðum, slysum, sem þetta
magn gæti valdið, mundi hins
vegar aldrei verða mælt i kiló-
grömmum. Og einu sinni var
talið, að ekkert yrði svo dýrmætt i
heiminum, að það nægði til að
bæta upp glötun einnar manns-
sálar. Hvernig getur það átt sér
stað, sem sagt er frá i lokasetn-
ingu fréttarinnar?
Nú er nýlega skipaður fikni-
efnadómari i fyrsta sinn á ís-
landi. Svo lágt erum við komin að
þurfa þess.
Væri ekki ástæða til, að hann
dæmdi fikniefnasala til svo hárra
fjársekta, að þá langaði litið til að
halda áfram iðju sinni?
Enginn ætti að dæma til fang-
elsisvistar og innilokunar fyrri en
öll önnur ráð hafa verið reynd og
einstaklingurinn, afbrotamaður-
inn og i þessu tilfelli fikniefnasal-
inn er þrautreyndur að því að
geta ekki gengið frjáls innan um
aðra samþegna sina.
En slíkt fólk, sem er svo kæru-
laust að geta selt öðrum eitur,
sem getur orðið til ævilangrar ó-
gæfu, það á aðeins eitt, sem það
metur — peninga.
„Þar sem fjársjóður þinn er,
mun og hjarta þitt vera”.
Tvennt hæfir þvi bezt i dómum
yfir þvi: Háar — svimháar fjár-
sektir — og strangt eftirlit.
Sá, sem einu sinni er orðinn
uppvls að svo furðulegri heimsku,
má ekki vera eftirlitslaus fremur
en óviti, fyrr en sýnt þykir að
hann hafi vitkazt.
Og vel gæti hann átt að borga
sektir árum saman, svo að hann
eða hún óttaðist ekkert meira en
falla aftur i sömu gröf.
Arelius Nielsson.
VISIR
VÍSAR Á
VIÐSKIPTIN