Vísir - 01.10.1973, Síða 24

visir
Mánudagur 1. október 1973
Ófrómt par
á ferli
Kona nokkur heyrði umgang i
ibúð sinni á sunnudaginn. Hún
fór fram og rakst þar á hjú,
sem hún átti ekki von á að sjá i
ibúðinni.
Hjúin gátu litla skýringu gefið
á ferðum sinum, og vísaði konan
þeim þvi út. Á eftir var hún svo-
litið taugaóstyrk, svo hún ætlaði
að kveikja sér i sigarettu. Þá
komst hún að þvi, að kveikjar-
ann vantaði. Hún gerði sér grein
fyrir að þessi þokkahjú hefðu átt
sök á hvarfi kveikjarans, svo
hún fór út á eftir þeim. Hún náði
þeim, og kraföist kveikjara sins
aftur. Þau réttu henni kveikjar-
ann umsvifalaust, og hún hélt til
baka i ibúð sina.
Þegar þangað kom aftur, upp-
götvaði hún að það var sitthvað
fleira sem vantaði. M.a. saknaði
hún fata og peninga, sem voru
til staöar fyrir heimsókn pars-
ins. Konan tilkynnti þetta til
lögreglunnar, sem handtók hið
ófróma par.
Aö sögn lögreglunnar eru
skötuhjú þessi fræg að endem-
um. Þau hafa stundað álika iðju
og þessa að undanförnu. M.a.
hefur konan þótzt vera aö leita
aðkápu sinni á veitingastöðum.
Þá segist hún hafa gleymt henni
kvöldið áður, og vill fá að lita á
úrvaliö til að finna ,,sina” kápu.
Hún gerði þetta fyrir stuttu á
einu veitingahúsanna, en dyra-
vöröur þar kannaðist við hana,
og kom i veg fyrir frekari að-
gerðir.
—ÓH
Lunsfer óvœnt
ó fund Heaths
Josef Luns framkvæmdastjóri
Atlantshafsbandalagsins gerði
um helgina enn eina tilraun til að
miðla málum i landhelgisdeil-
unni. Hann fór óvænt til Bretlands
og ræddi við Edward Heath for-
sætisráðherra.
Fréttastofur hafa það eftir
„áreiðanlegum heiinildum”, aö
„þorskastríöið” hafi verið eitt
aðalmáliö, sem þeir ræddu. Auk
þess snerust viðræöurnar um
málefni Atlantshafsbandalags-
ins.
Fundur þeirra var haldinn á
sveitarsetri Heaths og stóð í um
tvær klukkustundir, eins og fyrir-
frain haföi verið ákvcðið. Við-
staddir á fundinum voru Sir Alec
Dougias Ilome utanríkisráöherra
Breta og Sir Edward Peck fasta-
fulltrúi Bretlands hjá Atlants-
hafsbandalaginu.
—HH
Bréf
forsœtisráðherra:
Ölafur Jóhannesson, forsætis-
ráðherra, boðaði brezka sendi-
herrann i Reykjavik á sinn fund
kl. 16.00, föstudaginn 28.
september, og fékk honum
svarbréf sitt við bréfi Mr.
Heath, forsætisráðherra Breta,
varðandi fiskveiðideiluna, og
bað hann að koma þvi áfram til
forsætisráðherrans.
Svarbréfið er svohljóðandi:
„Ég get að öllu leyti tekið
undir þær djúpu áhyggjur, sem
þér berið i brjósti út af þvi,
hvernig fiskveiðideilan milli
landa okkar hefur þróazt, og á
hvern hátt hún hlýtur að skaða
þá vináttu, sem um langan ald-
ur hefur rikt milli þjóðanna
beggja. Einnig get ég fullvissað
yður um, aö ég er mjög kviðinn
vegna þeírrar hættu, sem
mannslifum stafar af þvi
ástandi, sem nú rikir á islenzku
fiskimiðunum.
t maimánuði siðast liðnum
VAR Á FLAKKIMEÐ
y ## jr sigraði i
GREIÐUNA I TVO AR
Elsa llaraldsdóttir með blóm og bikarinn. Viö hliö hennar stend
ur Asgerður Bendikz, scm Elsa greiddi. „Þetta er látlaus og ein-
fiild daggreiðsla”, útskýrði sigurvegarinn. Ljósm.: — Bj.Bj.
Tjóði lítt að neita:
Hái hœllinn kom
upp um þjófinn
Eldsnemma á sunnudagsmorg-
uiiinii var tilkynnt um innbrot á
Laugavegi 87. Þar hafði verið
stoliö sjónvarpstæki og mynda-
vélum.
Lögreglan fór á stúfana, og
fann tvo drengi stuttu sfðar með
þýfið undir höndum.
Þeir voru á gangi á Laugaveg-
inum, þegar þeir fundust. Annar
þeirra viðurkenndi strax að hafa
átt þátt I innbrotinu. Hinn var aft-
ur á móti ekki' á þvi að hafa átt
þar nokkurn þátt að. Hann sagðist
hafa hitt þennan kunningja sinn á
Laugaveginum, með sjónvarps-
tækið og myndavélarnar með sér.
Hann hefði einungis verið að
Það vill svo skemmtilega til,
aö sigurvegarinn I hárgreiðslu-
keppninni, sem fram fór á Loft-
leiðum i gær, er einmitt önnur
þeirra tveggja, sem fyrstar tóku
þátt i hárgreiöslukeppni
Norðurlanda fyrir íslands hönd.
Sigurvegarinn, Elsa Haralds-
dóttir, var þá nemi og hafnaöi i
fjórða til fimmta sæti Norður-
landakeppninnar. Sem tslands-
meistari i ár kemur það í henn-
ar hlut, að taka þátt i meistara-
keppni Noröurlanda þetta árið.
„Minu hárgreiðslunámi hér
heima lauk 1968 og fór ég þá að
vörmu spori á flakk,” sagði
Elsa i viðtali við Visi. ,,A tveim
árum kom ég viða við og þá
m.a. i Þýzkalandi, Austurriki og
Sviss. Tók ég þátt i fjölmörgum
námskeiöum og keppnum i hár-
greiðslu og snyrtinguoghafði af
þvi mikið gagn.”
Svo þegar Elsa kom heim
með bikara sina og viður-
kenningarskjöl árið 1972
opnaði hún sina eigin hár-
greiöslustofu. Það er Salon VEH
i Glæsibæ, en þar rekur Elsa
raunar einnig tizkuverzlunina
Tommy. A hárgreiðslustofunni
starfa nú tveir meistarar, auk
Elsu, og fjo’rir nemar.
„Það eru ábyggilega allir
sammála um það, að þessi hár-
greiösiukeppni hafi lyft fagi
okkar skör hærra, og full ástæða
sé% til, að hún verði með sama
sniði eftirleiðis,” sagði Elsa.
Strax klukkan tiu i gær-
morgun var fólk byrjað að
tinast að, og eftirhádegi'jókst
straumur verulega þangað til
húsfyllir var orðinn. Keppninni
lauk svo klukkan tiu i gær-
kveldi, eftir hálfan sólarhring.
Erfiði keppendanna, sem voru
rúmlega 30 talsins, hafði samt
staöið öllu lengur: flestir þátt-
takenda hófu undirbúning og
æfingar fyrir um tveim mánuö-
um, eða strax og tilkynnt hafði
verið um keppnina. -ÞJM.
Ók 40 m fram með
10 metra hárri brún
— fór síðan útaf án þess að velta
Einn og yfirgefinn stóð hann
fólksbillinn, sem lögreglan kom
að fyrir utan veg um helgina.
Hann stóð á réttum kili, en nokk-
uð fyrir utan Suðurlandsveginn
rétt hjó afleggjaranum upp f Al-
mannadal. Þaö er skammt fyrir
ofan Rauðavatn.
Enginn maður var i bilnum, og
enginn sjáanlegur. Þvi vildi lög-
reglan komast að þvl, hvernig
billinn heföi komizt út fyrir veg.
Komst hún þá að hinu furðuleg-
asta ökulagi.
Aður en billinn fór út af, hafði
hann ekið rúma 40 metra I vegar-
kantinum, alveg eins tæpt og
hægt var án þess að velta út af. A
þessum stað er óvenju hár kant-
ur, eða um 8-10 metra hár. Mesta
mildi er, að billinn skyldi ekki
velta út af kantinum.
Svo virðist vera sem ökumað-
urinn hafi ekið dágóöan spöl i
kantinum, en siðan beygt út af.
Billinn er frá einni af bílaleig-
um bæjarins.
— ÓH.
J ..........
hjálpa honum að bera tækin þeg-
ar þeir voru handteknir.
Lögreglan tók eftir þvi, að
drengurinn var á háhæluðum
skóm, og vantaði hælinn undir
annan skóinn. Drengur útskýrði
hælleysið á þann veg, að hann
hefði gengið mikið, og hællinn
sennilega dottið undan.
Verðir laganna vildu ekki sætta
sig fullkomlega viö þessa útskýr-
ingu. Fóru þeir þvi aftur á
innbrotsstað. Og viti menn. Þar
var hællinn.
Sögur fara ekki af hvernig pilt-
ur útskýrði tilveru hælsins þarna.
— ÓH.
Hafnar tillðgum Heaths
Bréf ólafs var fyrst birt um há-
degiö í dag. Þessi stúlka I for-
sætisráðuneytinu vélritaöi það
og fjölritaði.
Engar viðrœður — Stjórnmálasamband aftur ef flotinn fer burtu
stóðu rikisstjórnir okkar i við-
ræðum um bráðabirgða sam-
komulag, „sem hefði gert okkur
kleift að komast i gegnum næstu
tvöárin, eða þar um bil, án þess
að til frekari vandræða kæmi á
miðunum, og án þess að hafa
áhrif á réttarstööu hvors aðilans
um.sig”, eins og segir i bréfi
yöar. Hinn 19. mai voru brezka
flotanum hins vegar gefin fyrir-
mæli um að vernda brezka
togara innan fiskveiðilögsögu
Islands, og ég vil leggja áherzlu
á að með þvi athæfi voru
samningaviðræöur stöðvaðar af
brezku rikisstjórninni. Eins og
margoft hefur verið tekið fram,
bæði af minni hálfu og rikis-
stjórnarinnar, þá getum við
ekki haldið áfram samningavið-
ræðum fyrr en brezku herskipin
og dráttarbátarnir hafa horfið
út fyrir fiskveiðimörkin. Ekki er
unnt að taka upp aftur samn-
ingaviðræður með hervald yfir
höfði sér. Slikt væri engin jafn-
ræðisaðstaða.
Oll islenzka þjóðin var harmi
slegin, er vélstjóri á einu varð-
skipa okkar lét lifið I siðast liðn-
um mánuði, en atburður á
miðunum var óbeint valdur að
dauða hans. Eftir aö þessi at-
burður átti sér staö var rikis-
stjórn yðar tilkynnt, hinn 11.
þ.m., að ef herskip þau og
dráttarbátar, sem rikisstjórn
yðar hefur sent á miðin, héldu
áfram hinu hættulega atferli
sinu innan fiskveiðimarka okk-
ar, þá myndi islenzka rikis-
stjórnin ekki sjá sér fært annað
en að slita stjórnmálasamskipt-
um milli Islands og Stóra Bret-
lands. Þvi miöur hefur þetta
hættulega atferli haldið áfram,
eins og atburðir þeir, sem átt
hafa sér stað á fiskimiðunum nú
siðustu daga, bera vitni um.
A fundi, sem haldinn var i
gær, var þetta deilumál enn á ný
tekið til umræðu og yfirvegunar
af mér og meðráðherrum min-
um, og skilaboð yðar voru tekin
til vandlegrar athugunar. 1 stað
þess að slita þegar i stað stjórn-
málasamskiptum, var ákveðið
að biða átekta til miðvikudags-
ins 3. október n.k. Verði brezk
herskip og dráttarbátar hins
vegar ekki farin út fyrir 50
milna fiskveiðimörkin fyrir
þann tima, þá sér islenzka rikis-
stjórnin sig tilneydda til aö láta
áðurnefnda ákvörðun sina frá
11. september koma til fram-
kvæmda.
Ég met tillögu yöar varðandi
modus vivendi. I þessu sam-
bandi verö ég hins vegar að
benda á, aö ekki er annað mögu-
legt en að islenzk lög gildi áfram
á fiskimiöunum. Hvorki ég né
neinn annar á Islandi gæti gefið
yfirlýsingu, er gengi i gagn-
stæða átt.
Ég er yður sammála um
mikilvægi þess aö rikisstjórnir
okkar finni einhverja leið til
þess að komast úr núverandi
sjálfheldu, ekki sizt vegna þess
hve mikil hætta er á þvi að al-
varlegir atburðir gerist á
miðunum. Ég skora þvi ein-
dregið á rikisstjórn yöar að
kalla herskip sin og dráttarbáta
út fyrir fiskveiðisvæði okkar, og
væri þar með endurskapað það
ástand, sem rikti fyrir 19. mai
s.l.
Ef til slita stjórnmálasam-
skipta kemur, þá mun rikis-
stjórn min reiðubúin til þess að
taka þau samskipti upp á nýjan
leik jafnskjótt og herskipin og
dráttarbátarnir hafa farið út
fyrir fiskveiðimörkin. Þær að-
gerðir kynnu einnig að skapa
það ástand, og þaö andrúmsloft,
að hægt væri að hefja á nýjan
leik viðræður milli rikisstjórna
okkar um fiskveiðideiluna.
Ég fullvissa yður um það, að
ég hef ávallt haft mikinn áhuga
á að leysa fiskveiðideilu okkar
með samkomulagi til bráða-
birgða, er væri aðgengilegt fyrir
báða aðila og þeim báðum til
hagsbóta.
Ólafur Jóhannesson”
(sign)
Reykjavik, 1. október 1973.