Vísir - 24.11.1973, Blaðsíða 4

•0*0*0
4
Vísir. Laugardagur 24. nóvember 1973.
John llawkins hefur unnib 1K
manna hljómsveit KIII ómetan-
legt gagn.
(I.jósm.: Bj. Bj.)
morgun
Akveöið hefur veriö aö endur-
taka hljómleika 1K manna
hljómsveitar KIH, meö þátttöku
hljóm sveitarstjórans John
llawkins og söngkonunnar
Wilmu Heading. Má búast viö
góöri aösókn aö hljómleikunum,
þar sem slfkt frægöarorö fer af
samvinnu þessara listamanna
eftir hljómleikana í Austur-
bæjarblói. Sjónvarpið mun aö
likindum taka upp konsertinn,
sem veröur I Háskólabfói á
morgun, sunnudag, þvf ekki má
þcssi tónlistarviöburöur fara
framhjá hljómlistarunnendum
úti á landi. John Hawkins hefur
látiö svo um mælt, aö kynni
hans af Kill-hljómsveitinni hafi
verið einstaklega ánægjuleg.
,,t>etta er áhugasamir strákar,
sem enn hafa ekki fengiö á sig
yfirbragö atvinnuhljómsveitar.
Pessir strákar spila ánægj-
unnar vegna. Krammistaöa
þeirra kemur mér satt aö segja
á óvart,” segir Hawkins.
Vert er aö hvetja alla áhuga-
menn um framþróun tónlistar á
þessu landi til aö láta þaö eftir
sér aö fara á hljómleikana á
morgun. Viö megum ekki fyrir
nokkurn mun svæfa þessa
hljómsveit okkar meö áhuga-
leysi. -ÞJM.
HREINT OG
GOTT ,SOUND'
Dave Mason: It’s Like
You Never Left.
Þaö hefur aldrei leikiö neinn
vafi á þvl, aö Dave Mason er
einn af beztu tónlistarmönnum
poppsins. Hann sannaöi það á-
þreifanlega, þegar hann var I
Traffic og samdi fyrir þá hljóm-
sveit m.a. lögin „Hole in My
Shoe” og „Feelin’ Alright”. En
eftir aö hann yfirgaf Traffic,
hefur minna boriö á honum. Þó
hann hafi sent frá sér ágætar
plötur eftir þaö, hefur hann ein-
hvern veginn aldrei öölazt viö-
urkenningu meöal almennings
enda hefur hann veriö allt of
mikið i þvl aö endurútgefa sin
gömlu og frægu lög.
A þessari plötu hans er aöeins
eitt lag, sem áöur hefur komiö
út, er þaö lagiö „Head Keeper”,
sem áöur kom út 4 samnefndri
L.P. plötu, en vel er hægt að
fyrirgefa honum þaö, bæði er
lagið frábært og meöferö þess á
þessari plötu mjög góö. En önn-
ur lög plötunnar gefa þvi litiö og
sum alls ekkert eftir.
„It’s Like You Never Left” er
góö plata og veröur hiklaust
skipað i hæsta klassa popptón-
listarinnar. Platan hefur aö
geyma alveg sérstaklega hreint
og gott „sound” og hinn frekar
fábreytti en jafnframt frábæri
hljóöfæraleikur kemst vel til
skila, en sér til aöstoöar viö
hljóöfæraleikinn og sönginn hef-
ur Dave Mason Jim Keltner,
Carl Raddle, Graham Nash o.fl.
góöa menn. En þó er þaö Dave
sjálfur, sem ber hita og þunga
plötunnar. Eins og áöur sagöi
eru lög hans öll frábær, svo og
er söngur hans og gítarleikur
upp á sitt bezta.
Varla er möguleiki fyrir ööru
en fólk veiti þessari plötu þá at-
hygli, sem hún á skilið. Og sér-
staklega verður hún kærkomin
þeim, sem muna eftir Dave Ma-
son upp á sitt bezta og mun þeim
sennilega vera titill þessarar
plötu ofarlega i huga er þeir
hlusta á hana.
Dave Mason er hér kominn meö plötu, sem veröur hiklaust
skipaö i hæsta klassa popptónlistarinnar....
Ringó Starr ásamt stórvinum sinum tveim, Elton John og Marc Bolan (T. Rex) Myndin var tekin f
kampavlnsveizlu aö afstaöinni frumsýningu kvikmyndarinnar BORN TO BOOGIE, en í þeirri kvik-
mynd fer Ringó meö aöalhlutverkiö.
Ringo Starr: Ringo
Það vakti mikla at-
hygli þegar Ringo safn-
aði að sér miklu úr-
valsliði og ákvað að
gera plötu. Ekki varð
það til að draga úr at-
hyglinni þegar það
kvisaðist út fyrir veggi
stúdiósins, að það sem
fram færi innan þeirra
væri mjög athyglisvert
og ætti örugglega eftir
að koma á óvart.
„Ringo” er góö plata, en samt
ekki svo góö aö hægt sé aö nota
háttstemmd lýsingarorð yfir
þaö, sem fram fer á plötunni.
Eins og viö var aö búast, er
hljóöfæraleikur allur mjög góö-
ur og einnig allt það, sem viö-
kemur útsetningu og úrvinnslu
laganna. Þó með þeirri undan-
tekningu, aö notkun radda og
blásturshljóöfæra finnst mér of-
aukiö á nokkrum stööum. Lögin
sjálf eru yfirleitt góö, en lika
með undantekningu, er það lag-
iö „Sunshine life for me” eftir
George Harrison. En hann bætir
þaö upp i lögunum „Photo-
graph” og „You and Me”. Auk
hans eiga þeir John'Lennon og
Paul og Linda McCartney sitt
ágætislagiö hvort á plötunni.
Svo á Ringo auðvitaö sjálfuh lag
og hlutdeild i nokkrum öðrum.
Þaö, sem mest er einkennandi
fyrir „Ringo”, er aö út i gegnum
plötuna skina skemmtilegheit-
in, þ.e.a.s., auöheyrt er, að þeir
sem leggja honum liösinni sitt,
hafa gert þaö meö mikilli
ánægju og þó Ringo sé kannski
ekki heimsins bezti söngvari, þá
gerir hann vel, einnig sem
trommuleikari.
Það verða sem sagt lokaorö
þessarar umsagnar, að þó
Ringo og úrvalsliö hafi ekki gert
neina yfirnáttúrlega hluti i
stúdíóinu, þá tókst þeim að setja
saman góöa, létta, en umfram
allt skemmtilega plötu, sem ör-
ugglega á eftir að stytta mörg-
um stund og létta margra lund i
skammdeginu.
Lou Reed hefur sér til aöstoöar menn eins og Jack Bruce, Stevie
Winwood, Ansley Dunbar og fleiri slika.
unnar skilst hvaö ég á viö. Þar
er manni gefin sú tilfinning, aö
maður sé staddur i næturklúbbi
i miöri Berlin. Mas og skvaldur,
Happy Birthday to you, er sung-
ið hástöfum, rólega rjátlað á
pianó og siöan heyrum viö I
brothættri rödd Lou Reed,
syngja titillagið „Berlin”, mjög
rólega. Platan i heild er lika öll
frekar róleg og ef maður getur
ekki haldiö athyglinni vakandi
með þvi aö hlusta á þessa rólegu
músik og pæla i hvað það sé eig-
inlega, sem Lou Reed sé að gera
og segja, er þeim sama senni-
lega óhjákvæmilegt að læða frá
sér einum eöa tveimur geispum.
En ef maður er fær um að
njóta þessarar rólegu og mjög
vandvirknislegu tónlistar um
leið og maður les textana, þá er
þeim sama örugglega mikil
hrifning i huga, eftir aö hafa
hlustaö á það, sem Lou Reed er
aö gera og segja. Þvi tónlistin er
frábærlega vel framfærö, enda
hefur Lou sér til aðstoðar menn
eins og Jack Bruce, Stevie Win-
wood, Ansley Dunbar og Blue
Weaver o.fl., sem kannski ekki
bera eins þekkt nöfn, en eru ekki
siöur góöir. Og textarnir, þeir
eru kapituli út af fyrir sig.
Fjalla sumir um skuggahliðar
lifsins, eiturlyf, vændiskonur,
t.d. sagan af vændiskonunni I
„The Kids”, sem börnin voru
tekin af vegna ýmiss konar ó-
sóma, „That miserabie rotten
slut couldn’t turn anyone a-
way”. Aðrir fjalla um annað
efni t.d. konu hans, Caroline, en
einn hinn bezti „The Bed” er um
rúmið. Þar sem við fæðumst,
elskumst og deyjum og segjum
„Oh oh oh oh oh oh, what a feel-
ing”.
Réttara
sagt, má
maður
ekki vera
í stuði
þegar
maður
hlustar á
plötu
Lou Reed
Lou Reed: Berlin.
Flestum mun finnast „Berlin”
erfiö plata til aö byrja meö og
mörgum skrýtin. Þaö er ein-
faldlega vegna þess aö til þess
aö njóta þess, sem Lou Reed er
að gera á „Berlin”, þarf maður
aö vera i mjög sérstöku stuði,
réttara sagt, maöur má alls
ekki vera i stuöi.
Viö hlustun á fyrsta lag plöt-