Alþýðublaðið - 28.01.1922, Side 2
s
Samtaka nú.
Kæru félagsbræður og systurl
Verum nú samtaka. Göngum
xem einn maður að kosningum í
dag. Fylkjum okkur þétt um lista
alþýðunnar. Munum kinnhestinn
sem auðvalds, kaupmanna og
heildsalaiiðið rétti að okkur 23.
núvembar s. I. Munum að það
var ekki aðför að einum manni,
aliur Alþýðuflokkurinn átti sneið-
ina. Aðförin átti að þýða það,
að svona skyldu þeir taka í
hnakkadrambið á okkur ef við
vildum ekki sitja og standa eins
og þessir háu herrar vildu vera
láta. Þeir skyldu þá iofa okkur
að sjá í kolsvarta byssukjaftana.
Og sýnt er enn hvað þeir viija.
Nú stilla þeir á auðvaldslista sinn
tveimur hvítliðum,
Morgunblaðið segir að heildsal
arnir á lista auðvaidsins séu vai-
inkunnir dugnaðarmenn. Gn við
aiþýðumenn vitum vel í hverju
dugnaður heildsaia og kaupmanna
er innifalinn. Það er í því að reita
af okkur vinnukörlunum blóðfjaðr
irnar, ná til sín öllu sem við
framleiðum svona að við að eins
tórum. Nei, við þekkjum þá of
vel til þess að látá þá fara með
málefni okkar. Moggi ber sig
aumlega yfír ástandinu, vill halda
í okkur tii að þræla, svo biaak-
ara auðvaidið geti fleytt rjómann
af erfíði okte&r og þannig haft
upp aftur það fé, sem það hefir
sóað. Segir Moggi að þá megi
fara að tala um skiftingu á auðn-
um þegar þeir tímar koma. Nei
og aftur nei. Við viljum engin
efti'rkaup eiga við braskara auð-
valdið, og því kjósum við okkar
menn. Það þýðir ekkert fyrir þig,
Moggi sæil, að ausa auri á okk&r
beztu menn. Það sýnir bara hvað
mikið er f þá spunnið, hvað þeir
Ólafur Friðriksson og Héðinn
Valdimarsson eru ykkur miklir
þyrnar í augum, hvernig auðvaldið
skammar þá látiaust. En það tök-
um við alþýðumenn fyrir með-
mæli. Þegar við heyrum á öllu
að þið eruð hræddir um að þeir
reisi alþýðuna við, svo að mínsta
kosti við vitum hvað tii okkar
friðar heyrir, og það vitum við
nú þegar, og því kjósum við sem
einn , maður okkar iista. Samein-
aðir sigrum við. Alþýðumaður.
ALÞYÐUBLAÐIÐ
Skrijitojnjilk.
Oft hefi eg furðað raig á hversu
þrællundað margt skrifstofufólk er
hér i bæ Venjuiega þegar talið
berst að kosningum e*a stjórn
málum, þá bregst það varla, að
þetta (óik segist vera á sama máli
og húsbóndi þess. Það er svo
einkennilegt, af því að vitanlegt
er að hagstnunir þessara aðilja
fara alls ekki saman T. d. í fyrra
skrifuðu skrifstofumenn og búðar
þjónar í blöðin og kvörtuðu þá
upphátt undan húsbændunum, sem
von var, því margir þeirra lifa við
sultarlaun og lúsarkjör, á meðan
húsbóndinn lifir i „vellistiogum
praktugiega*. En ef talað er um
að þeir geti og ættu að kjósa
með alþýðunni, þá hryliir þá og
þeir hrista sig, að minsta kosti ef
húsbóndinn heycir til. Þetta er
kannske skiljanlegt. En skrifstofu-
menn og konur, minnist nú, þeg-
ar þér gangið næst ti! kosninga,
að það er alþýðuflokkurinn sem
berst fyrir kaupaækkun ykkar.
Þetta hljómar kannske illa í eyium
ykkar, en satt er það samt. Þér
hljótið að muna, að „húsbóndinn"
miðar stundum kaup ykkar við
kaup verkamannsins Minnist að
þér eruð einuagis verkamenn, og
það er engin akömm að því að
vera það, heldur heiður. Styðjið
samhjálp verkalýðsins — ykkar
fólks. Og minnist að samúðar og
bræðralags hugsjón framtíðarinnar
er að fæðast í verkiýðshreyfíng
nnni. Þorið þér að standa á 'móti
þeirri hugsjón? Og minnist að síð
ustu, að „húsbóndinn* boífir ekki
á ykkur á meðan þið kjósið, Þá
stuadina megið þér þjóna bræðra
laginu og samvizku yðar. Svo er
það ekki nema mannlegt, að þér
„heiðrið skálkinn, svo að hann
skaði yður ekki“. A
Kosningahngleiðingar.
Mgblaðið hvetur borgaraflokk-
ána til samtaka gegn Alþýðulist-
anum, hvetur menn til að dauf-
heyrast við neyðarópum hinna
sveltandi fátæklinga þessa bæjar.
Það er ekki nema skiijanlegt,
að borgararuir reyni að verjast
gegn hinum sívarandi áhrifum
alþýðunnar hér á íslandi, því þar
eru í veði hagsmunir auðvaidsius.
Þeir vita gerla, að vaxi þessarri
hreyfingu svo ásmegin, sem i öðr-
um löndum, mcga þeir á hcerrf
stundu búast við ráðstöfuaura
hungraðra aiþýðumanna. En að
þeir rtkuli jafnhliða dirfast, að mæla
einu orði til þeirra manna, sen:
svelta og kveljast af iilri aðbúð,
er furðuleg bíræfni.
Þeir herrar, Björn ólafsson og
Jónatan Þorsteinsson, sem framar-
lega stóðu í „hvitu hcrsveitinni“K
ættu að kynna sér bsgi sumra
verkamanna hér í bæ, áður en
þeir ganga í annað sinn á máia
hjá Ólafi Thors. Þeim myndi senni-
lega holt, ef í þeim leynist nokk-
ur mannleg tilfinning, að heyra
þær raunasögur, sem við socialistar
heyrum nær daglega.
Vestur f bæ býr fátæk ekkja,
Hún á fjóra syni, einn þeirra er
uppkominn. Hann er duglegur og
vinnusamur maður; eg hefi þekt
hann síðan við vorum báðir drengir.
Nú er hann atvinnulaus — hefir
verið það f alian vetur. Hver mun
vera hugur ekkjunnar þessa dagana?
Arlega heldur „Hjálpræðisher
inn“ jólaskemtanir fyrir fátæk
gamaimenni. Það er eina jóla
skemtunin, sem þessir úttauguðu;
og gleymdu starfsmenn þjóðfélags
ins fá. Einskisviít og hædd gam-
almenni koma þar saman tii að
njóta jólabátíðarinnar hjá góð-
hjörtuðu fóiki, svift mannréttindum
og umhyggju heimilis. Ólafur
Thors, Bjöm Ólafsson og Jónatan
Þorateinsson, hver hefir útþrælað
þíssu fólki? Hver hefir launað
þeim svo starf þeirra? Það er
þjáðfélagsskipun ykkar. Með þvf
að berjast fyrir henni fremjið þið
hróplegt ranglæti. í skjóli þess
deyja fyrir fátækt og vesaldómi
börn þeirra manna, sem vinna
fyrir yður, sem skapa ykkur hægt:
og þægilegt Iíf.
Visir tekur undir áskoranir
Mgblaðsins. Hann bendir einkan-
lega á eyðslustarfsemi jafnaðar-
manna I bæjarstjórninni! Alþýðu-
menn, eyðslustarfsemi jafnaðar-
manna í bæjarstjórninni á að verða
að fótakefii lista yðar. Hvað hafið
þér orðið hennar varir? Hverjir