Tíminn - 04.01.1966, Blaðsíða 11

ÞRIÐJUDAGUK 4. janúar 1966
TÍMINN
37
Azrak, dróg Lawrence að fara á fund Allenbys og tilkynna
honum um ófarirnar. Hann friðaði sjálfan sig með því að
álykta, að framsókn brezku herjanna myndi stöðvast vegna
votviðra, og ^því væri honum hentast að dvelja í Azrak ásamt
Ali og hvetja ættflokkana á þessum slóðum til þátttöku í
uppreisninni. En ályktanir hans reyndust rangar og það
munaði mjóu að hann missti traust Allenbys fyrir þessar
sakir. Allenby var einmitt að framkvæma þær snilldarlegu
aðgerðir sem luku upp leiðinni til Jerúsalem. Hann hafði
ruglað Tyrki, með því að láta sem hann hyggðist gera aðal-
árásina við Gaza, vestast á vígstöðvunum, en aðalsóknin
vaTð við Beersheta, austast. Fjandmennirnir uggðu ekki að
sér og brezkar riddaraleiðssveitir brutust gegn um skarðið,
sem myndaðist þarna í varnarlínu Tyrkja og flæddu inn í
Júdeu. Newcombe hafði aflað sér hinnar mestu herfrægðar,
með því að loka leiðinni milli Jerúsalem og Beersheba og
hindra með því að Tyrkir gætu sent liðsauka til að fylla
upp í skarðið. Hann varðist Tyrkjum þarna með fámenn-
um herflokki, og hélt út í tvo daga, en þá var hann tekinn
höndum, þegar skotfærabirgðir voru þrotnar.
Lawrenre hafði ekki hugmynd um þetta, þar sem hann sat
-heikum úr nágrenninu, sem leituðu
frétta hjá honum um gang uppreisnarinnar. Hann kunni
því vel að leika áróðursmanninn. Hann naut hvíldarinnar
eftir átök og spennu undanfarinna vikna og samvistir hans
og Alí voru houm ánægjulegar. Ali var glæsilegur fulltrúi
Araba, hann var stoltur af ætt sinni og þjóð, og var leikinn í
öllum þeim listum, sem Arabar dáðu mest, ágætur hermað-
ur, snarráður, sfcerkur og þolinn.
Eftir nokkurra vikna dvöl þarna, tók samvizkan að angra
hann og honum fór að leiðast aðgjörðaleysið. Lawrenre
hafði nú komizt að því af eigin raun að líkast til hefði
Allenby haft á réttu að standa um möguleika á uppreisn
Araba umhverfis Deraa. Hann fékk þetta staðfest í viðtöl-
um sínum við sýrlenzku sheikana, þeir voru albúnir til alls
með aðstoð Breta. Hann hafði fengið ágætan liðsmann,
sem var sheikinn í Tafas, Talal var frægur útlagi, og sagan
sagði að hann hefði drepið tuttugu og þrjá Tyrki með
eigin hendi og þeir höfðu iagt mikið fé til nöfuðs honum
Hann þekkti þetta landsvæð öllum betur. Lawrence ætlaði
nú að athuga allar aðstæðúr á þessu svæði, Talal átti að vera
fylgdarmaður hans.
16.
Handtaka og pyntingar.
Lawrence og Talal héldu nú af stað í rannsóknarleið-
angur til svæðisins umhverfi Deraa. Þeir ferðuðust um svæð-
ið, sem lá umhverfis borgina og áttu viðræður við ýmsa
sheika og Lawrence ákvað að fara sjálfur inn í borgina.
Hann fór einn, því að Tala lvar of vel þekktur til þess að
hann færi með honum. Hann var ekki kominn langt, þegar
hann var stöðvaður af tyrkneskum varðmanni, sem áléit
að hann væri liðhlaupi úr her Tyrkja. Lawrence reyndi að
blekkja hann með því að halda því fram að hann væri frá
Kákasus, en íbúarnir þar voru undanþegnir herþjónustu. En
vörðurinn hirti ekki um mótmæli hans og skipaði honum að
koma með sér: „Nahi Bey vill sjá þig, komdu með mér.“
Varðmaðurinn gerði honum ljóst hvað beyinn vildi, þeg-
ar þeir voru komnir inn í varðstöðina. Ef Lawrence lét hann
fá vilja sínum framgengt myndi honum líkast til verða
sleppt, ef ekki, yrði hann settur í herinn. Samkvæmt frásögn
Lawrence sjálfs var farið með hann til aðsetursstaðar beys-
ins og inn í svefnherbergi hans. Þar var honum skipað að
setjast á gólfið. Beyinn lét varðmanninn fara og fór að
drasla honum upp í rúmið. Lawrence reif sig af honum og
gekk til dyranna. Beyinn reyndi þá að freista hans með því,
að hann myndi gera hann að Þjóni sínum með góðum laun-
um ef hann léti að vilja hans. Nahi klappaði saman lófun-
um og þegar varðmennirnir komu inn, lét hann þá halda
honum meðan hann færði hann úr fötunum og tók að strjúka
nakinn líkama hans. Hryllingurinn og viðbjóðurinn, sem
þetta kák vakti með Lawrence varð til þess, að hann gerði
það eina, sem hanil gat gert við þessar aðstæður, hann rak
kreppt hnéið í maga Tyrkjans, sem lagðist stynjandi og
emjandi upp í rúmið. Þegar Tyrkinn var búinn að jafna
sig, rauk hann í ofsareiði á Lawrence og lamdi hann í and-
litið með inniskó, beit hann síðan í hálsinn og greip byssu-
C Tha New Amerlcan Llbrary
í LEIT AÐ ÁST
ELANORFARNES
57
Það er á vegum flóttamannahjálp-
ar, hún hefur áður unnið svipað
starf i Þýzkalandi. Mömmu
hennar er þetta sjálfsagt á móti
skapi en ég held hún þarfnist
þessa einmitt nú. Hún er eirðar-
laus og óhamingjusöm. Ekki veit
ég hvað því veldur en ég hygg
að hún telji að vinnan hjálpi
henni að vinna bug á þunglynd-
inu.
Hann kveikti í vindli og gaf
sér nægan tíma. Svo spurði hann.
— Nú, hvað segið þér um að
koma, Petsr. Má segja það komi
gestur í viðbót?
— Ef þér haldið ég verði ekki
fyrir, herra minn.
— Þá er því slegið föstu, svar-
aði Chard.
Peter vissi á hverju hann átti
von en Fíóna varð þrumu lostin.
Hún og Elísabet höfðu skipulagt
matseðilinn af mikilli gaumgæfni
og Fíóna hafði pantað blóm og
skrejdt borðið. Borðið hafði verið
dregið út og vinnukonurnar báru
á það allt postulín og silfurtau
hússins í stórum kertastjökum
loguðu ,jós Fíóna var ífærð bleik
j rósóttum kjól, hafði demanta um
| hálsinn.
i — Ég sona pabbi verði nú ekki
seinn, sagði Elísabet. Hann hefur
verið svo mikið á skrifstofunni
1 upp á síðkastið að mamma er orð-
■ in hrædd um hann. Og mér þætti
j gaman að vita hver þessi leynd-
I ardómsfulli gestur hans er.
S — Kannski það' sé gamall kær-
asti mömmu, sagði Fióna og hló.
Faðirinn kom einn, fremur
í snemma.
i — Hvar er egsturinn? spurði
i Elísabet föl. Þú ættir ekki annað
; eftir en segja hann kæmi ekki eft-
ir allt saman.
— Hann kemur, sagði Chard —
en í eigin bíl.
Peter kom á tilsettum tíma en
á undan honum voru komnir fleiri
gestir svo Fíóna var í samræðum
við einhvern þegar hann gekk inn
í stofuna. Hún vissi ekki fyrri til
en hann snart öxlina á henni og
sagði:
— Fíóna
Þegar hún sneri sér við gat hún
ekki dulið geðshræringu sína. Hún
varð náföl og andartak virtist
ætla að líða yfir hana. Kannski
var Peter líka hræddur um það,
því hann stakk hendinni undir
handlegg hennar meðan hún jafn-
aði sig.
— Peter, hvað ertu að gera
hér?
— Pabbi þinn bauð mér, sagði
hann og leit í augu hennar.
— En hvernig liggur í þessu?
Hún var trufluð í miðju samtali
og einhver sagði:
— Fíóna, mikið líturðu vel út,
mamma vill fá að heilsa upp á
þig. Fíónu var vikið til hliðar til
að heilsa upp á fleiri gesti.
Við borðið sat Peter milli frú
Chard og gamallar konu því Elísa-
bet hafði ekki haft hugmynd um
hver gesturinn var. Hann hvarfl-
aði augunum til Fíónu sem sat
ekki fjarri honum. Hún leit á
hann á móti með spum í gráum
augum. Þau áttu erfitt með að
halda uppi samræðum við það fólk
sem sat næst þeiin.
Eftir matinn fengu þau ekki
heldur tækifæri til að tala sam-
an, Fíóna varð að hjálpa til við
kvikmyndavélina. Peter kom á
vettvang og bauðst til að hjálpa.
Fíóna titraði öll begar hann kom
nálægt henni.
- Jafnskjótt og allir hafa feng
■ið kaffi, þá byrja ég sagði Elísa-
bet. Fyrstu filmurnar eru frá
' Portofino í ár en síðan förum
' við aftur í tímann. Hún deyfði
jljósin, myrkur ríkti í salnum, göt-
urnar og ströndin í Portofino
kom i Ijós á tjaldinu og Elísabet
flutti hnyttnar skýringar. Peter
velti þvi fyrir sér hver hann væri
þessi Guy, sem svo oft sást og
i þurfti ekki að bíða lengi eftir skýr
jingu. Skýr rödd Elísabetar hljóm-
aði um salinn. — Og þarna sjáum
við Fíónu og Guy eftir að við
komum heim.
— Og þama eru þau aftur . . .
fjölda margar myndir af Guy og
Fíónu birtust á tjaldinu og Peter
varð hugsað til unga mannsins,
sem hafði beðið eftir Fíónu fyrir
utan skrifstofuna. Hann leið mikl-
ar afbrýðiskvalir, meðan mynd-
irnar vom sýndar.
Svo kom Elísabet með nokkrar
eldri myndir, sumar stuttar og
i svo gamlar að þær voru ekki í
: litum. Þar var Fíóna aftur, tíu
ára gömul með langar fléttur —
ríðandi á hesti — með hvolp í
fanginu — klifrandi í trjám með
Elísabetu. Seinna sáu þau dálítið
eldri Fiónu með stutt hár og
feimnislegt bros. Þegar þessar
myndir brostu við honum, hvarf
öll afbrýðisemi frá Peter og hann
fann aðeins til innilegrar ástar á
úngu stúlkunni.
Hann stóð fyrir aftan stólinn
hennar og beygði sig niður og
hvíslaði að henni:
— Getum við farið fram?
— Já, hvíslaði hún. — Þegar
myndin er búin.
Kannski liðu tíu mínútur enn,
en fyrir Peter var það sem ei-
________________________________n
lífð. Þegar Ijósin voru kveikt,
sagði Fíóna
— Ég sæki nýjustu litmyndina,
Elísabet. Peter komdu og hjálpaðu
mér að finna hana.
Elísabet opnaði munninn til að
andmæla, en augnaráð Fíónu þagg
aði niður í henni. Hún leit áhuga-
söm á systurina, þegar hún hvarf
út úr herberginu ásamt Peter.
Fyrir utan dyrnar hikaði Fíóna
augnablik. — Við förum hingað
inn, sagði hún og tók í hönd
Peters og dró hann með sér inn
í vistlegt herbergi, þar sem eldur
skíðlogaði í arni.
Jafnskjótt og þau höfðu lokað
dyrunum voru þau í faðmlögum.
Þau þrýstu sér fast hvort að öðru
og kossar þeirra voru langir og
innilegir, eftir að þau höfðu bæði
orðið að þreyja svo lengi.
Loks losaði hann takið um hana
og horfði á andlit hennar.
— Peter, þetta hafa verið lang-
ar vikur, sagði hún.
— Já, ég vei. það.
—- Hvers vegna reyndirðu ekki
að hafa upp á mér. -
— Hvers vegna hljópst þú á
brott frá mér?
— Ég útskýrði það fyrir þér í
bréfinu. Ég gat ekki verið um
kyrrt, eftir það, sem hafði farið á
milli okkar.
— Hvernig heldurðu að mér
hafi orðið við sð koma aftúr og
ÚTVARPIÐ
Þriðjudagur 4. janúar
7.00 Morgunútvarp. 12.00 Hádegís
útvarp. 13.00 Við vinnuna. 14.40
Við, sem heima sitjum Dagrún
Kristjánsdóttir húsmæðrakennari
ræðir um reikningsskil. 15.00
I Miðdegis-
útvarp. 16.00
I Síðdegisút
varp 18.00 Tónlistartími bam-
anna Jón G. Þórarinsson stj. 18.
20 Veðurfregnir 19.30 Fréttir 20.
00 Norskir gestir 1 tónleikasal:
Bíandaður kór samtakanna
,,Bondeungdomslaget“ syngur
með Sinfóníuhljómsveit íslands
kórverkið. 20,30 Hinn eini og
hinir mörgu. Hendrik Ottósson
fréttamaður flytur fyrsta erindi
sitt 21.00 Þriðjudagsleikritið:
,Hæstráðandi til sjós og lands“
21.50 Flautukonsert í G-dús eftir
Tartini. 22.00 Fréttir og veður
fregnir. 22.15 Átta ár i Hvíta hús
inu. Sigurður Guðmundsson skrif
stofustjóri flytur kafla úr end
urminningum Harrys Trumans
fyrrum Bandaríkjaforseta (6). 22.
35 „Hvítar rósir og rauðar“
þýzkir listamenn syngja lög við
ljóð eftir Hermann Löns. 23.00
Á hljóðbergi. 23.35. Dagskrárlok.
í dag
Miðvikudagur 5. janúar
7.00 Morgunútvarp. 12.00 Hádeg
isútvarp. 13.00 Við vinnuna; Tón
leikar. 14.40 Við sem heima sitj
um Sigrún Guðjónsdóttir les
skáldsöguna
„Svört vom
____seglin“
etfir Ragnheiði Jónsdóttur (14)
15.00 Miðdegisútvarp. 16.00 Síð
degisútvarp. 18.00 Útvarpssaga
bamanna: ,,Á krossgötum" eftir
A. Sommerfelt. Guðjón Ingi Sis
urðsson leikari les. 18.20 Veður
fregnir. 18.30 Tónleikar 19.30
Fréttir. 20,00 Daglegt mál Ámi
Böðvarsson flytur þáttinn. 20.05
Efst á baugi. Björgvin Guðmunds
son og Björn Jóhannsson tala um
erlend málefni. 20.35 Raddir
lækna Snorri Páll Snorrason tal
ar um háan blóðþrýsting. 21.00
Lög unga fólksins. Gerður Guð
mundsdóttir kynnir. 22.00 Frétt
ir og veðurfregnir. 22.15 Bertold
Brecht: Erindi og ópera. Krlstj
án Árnason menntaskólakennari
talar um Brecht. 23.55 Dagskrár
lok.