Tíminn - 13.01.1966, Síða 9

FIMMTUDAGUR 13. janúar 1966
TIMINN
9
Hópsýning úr leikritinu.
Ljósmyndir TIMINN GE
ÞJOÐLEIKHUSIÐ:
Ferðin til Limbó
eftir Ingibjörgu Jónsdóttur - sönglög eftir Ingibjörgu Þorbergs.
Leikstjóri: Klemenz Jónsson. - Dansar: Fay Werner.
Hljómsveitarstjóri: Carl Billich - Leikmynd og búningar: Gunnar
Bjarnason
HLUTVERK og LEIKENDUR:
MAGGI MÚS ........f........ Ómar Ragnarsson
MALLA MÚS ................. Margrét Guðmundsdóttir
MÚSADAMA .................. Nína Sveinsdóttir
PRÓFESfORINN .............. Bessi Bjamason
Aðstoðarmaður hans, KOBBI .... Lárus Ingólfsson
AGGA PRINSESSA .... Sigríður Guðmundsdóttir
FALSKONUNGURINN ........... Jón Sigurbjömsson
ALLI VARÐMAÐUR ............ Jón Júlíusson
NALLI VARMAÐUR ............ Sverrir Guðmundsson
RALLI VARÐMAÐUR
SLÖKK VILIÐSSTJ ÓRINN
BRANDUR VARÐSTJÓRI
LOGI BÍLSTJÓRI
1. SLÖKKVILISMAÐUR
Jón Gunnarsson
Árni Tryggvason
Valdimar Lárusson
Þorgrímur Einarsson
Sverrir Kjartansson
2. SLOKKVILIÐSMAÐUR .... Sighvatur Jónsson
3. SLOKKVILIÐSMAÐUR
KONUNGURINN
BORGARSTJÓRINN
KONA PRÓFESSORSINS
DANSMEYJAR .......
Ekki getur þakklátari leíkhús
gesti en börn, það sannaðist enn
einu sinni, er Þjóðleikhúsið frum
Ketill Larsen
Klemenz Jónsson
Gisli Alfreðsson
Anna Guðmundsdóttir
Kristín Bjarnadóttir, Guðrún Ant-
onsdóttir, Helga Sveinsdóttir, Odd-
rún Þorbjörnsdóttir, Þorgerður
Arnadóttir, Margrét Gunnarsdótt-
ir, María Sveinsdóttir, Björg Jóns
dóttir, Brynhildur Sch. Thor-
steinsson.
sýndi barnaleikritið Ferðina til
Limbó á sunnudaginn að var við
feikifögnuð yngstu leikhúsgest-
Höfundarnir Ingíbjörg Þorbergs og Ingibjörg Jónsdóttir.
anna. sem ætíð bíða með mikilli
óþreyju eftír að sýningar hefjist,
er þau fá veður af því að nýr
barnasjónleikur sé í vændum, þá
sjaldan leikhúsin gefa sér tíma til
að sinna þeim, sem vonandi verður
þó héðan frá minnst eitt leikrit á
ári. En ég fæ ekki betur séð en
leikhúsum, sem - styrkt eru með
almenningsfé. beri skylda til þess
sem lista- og uppeldisstofnanir að
sinna þessu verkefni meira. Eða
vilja forráðamenn leíkhúsanna nú
ekki láta svo lítið að veita eitt-
hvert svar í þessu efni? Hefji leik
húsin ekki bamaleiksýníngar í
byrjun leikárs, virðist fara ósköp
vel á því, eða er það ekki sjálf-
sagt Uka, að gera börnum enn
meiri dagamun um jólin með því
að frumsýna barnasjónleikína þá
og halda sýningar sem flestar áður
en jólin eru um garð gengin.
Vegna anna í Þjóðleikhúsinu við
önnur verkefni næst fyrir þessi
jól var barnaleijcrítið látið sitja
á hakanum, hátíðin Þar skyldi
fyrst og fremst fyrir fullorðna
fólkið. börnin gerð að homreku.
En í sambandi við ofanskráð orð
um það, hve börnin séu þakklátir
gestir í lelkhúsi verður það og
að segjast, að höfundar mega
ekki nota sér það, hve þau hungr
ar í sögur og leiki af þessu tagi,
með því að vinna sér verkið sem
léttast eða mbba einhverri leik-
ritsmynd upp til sýningar á sviði.
Skriffinnar skulu ekki halda að
Það sé eintómur baraaleikur að
skrifa handa börnum. Og það er
heldur enginn maður að minni
þótt hann leggi það fyrir sig.
Barnabækurnar eftir snillingana
okkar þrjá íslenzku. Jón Sveins-
son, Sigurbjörn Sveinsson og Stef
án Jónsson, lifa trúlega miklu
lengur en hávaðinn af öllum þeim
bókum, sem gerðar hafa verið á
íslandi síðustu mannsaldrana, og
það er reyndar aðall góðra bama
bókmennta. að allir, á hvaða aldri
sem er. fái nntið þeirra Sú er
raunin um Nonnabækurnar.
Bemskurnar hans Sigurbjöms og
bækumar hans Stefáns. En Það
er fleira matur en feitt kjöt. Og
margt getur veríð boðlegt, þótt
ekki sé af slíkum snillingum fram
reitt.
Því miður ber þetta fyrsta sviðs-
leikrit Ingibjargar Jónsdóttur þess
vott, að hún hafi unnið sér verkíð
alltof létt. Ýmislegt bendir til að
henni láti vel að segja sögur. Sag
an í þessum leik er mörgum börn
um þegar kunn, því mér skilst, að
Ferðin Limbó hafi áður verið flutt
í barnatíma Ríkisútvarpsins í ein
hverri annarri gerð en að megin-
éfni sama. Það er vitaskuld ekki
hægt að heímta að svona frum-
verk á sviði sé snurfusað til full
komnunar. Og ég veit ekki. hvaða
breytingum það hefur tekið til
batnaðar frá fyrra flutningi í út
varpinu. En mér er næst að halda,
að Það hafi verið með nokkrum
ólíkindum í fyrri mynd, hafi það
nú verið ýkja mikið endurbætt.
Höfundur virðist virkilega ætla að
velja sér nútímaefni í leíkritið,
sjálfa geimferðaöldina, sem ný-
lega er gengin í garð, -og er ekk-
ert út á það að setja, leikurinn
fer dálaglega af stað, en ósköp
verður höfundi lítið úr því að
gera sjálfa ferðina um himingeim
inn girnilega til fróðleiks, og virð
ist það í lófa lagið. Það eru
dáskemmtileg atriði, en hugmynd
irnar koma héðan og þaðan og
skortir nokkuð á samhengi og
rökhugsun í þessum geimvísinda
leik.
Hlutur annarra, sem leggja hér
hönd að verki, er mun meiri. Söng
lög Ingibjargar Þorbergs sanna
það enn, sem við raunar þóttumst
þekkja áður af Aravísu-lagínu og
öðrum, að hún er lagvís og liggur
sennilega sérlega vel fyrir henni
að semja leikhúsmúsík. Lögin í
þessum leik eru að vísu dálítið
refja-kennd, ef svo mætti segja,
en þau eru létt og snotur og
mjög auðlærð, svo búast
má við því að flestir krakkar
syngi þau úti og inni áður en
langt um líður. Og þessi músfk
Ingibjargar Þorbergs í hljómsveit
arflutningi undír stjórn Carls
Billichs setur ákaflega léttan svip
á sýninguna. Sömuleiðis dansarn
ir, þeir eru ágætt krydd í og
með, það fer varla mílli mála, að
Þjóðleikhúsinu hafi verið mikill
fengur að slíkum starfskrafti sem
dansmeistarinn, ungfrú Fay Wern
er er, hún hlýtur að geta verið
leikstjómm mikil hjálparhella
með að fá leikara til að hreyfa sig
eðlilega á sviðinu. En mest mæð
ir hér auðvitað á leikstjóranum,
Klemenz Jónssyni, sem kann nú
orðið margt fyrir sér í því að
fást við mennska menn, álfa og
tröll í barnaleikritum, og tekur
sér skáldaleyfi, ef því er að skipta,
eins og sniðugum leikstjóra byrjar
að gera. Nokkuð sterkum brögðum
beitir hann sums staðar, og senni
lega væri réttara að deyfa eitt
hvað skothvellina, því það eru
ekki einungis hinir yngstu í saln-
um, sem hrökkva i kút, þegar
skot ríður af. Eða lyktín, maður
minn. Það er ekki sparað púðrið í
Þjóðleikhúsinu þessa dagana. Og
þykir þó ekki öllum nógu mikið
púður í. Loks er að geta þess,
sem er ein mesta prýði sýningar
innar, sem sé leikmyndir og bún
ingar Gunnars Bjarnasonar. Segja
má um íbúana á Limbó, sem
nefnast Boltar eftir kroppalagi
sínu, að þótt ekki stigi þeir í
vitið. hefur það þó nægt til að
gera allt fínt í kring um þá. Hús
eru þar flest líkust höllum, og
klæði hin Þtríkustu. Það verður
heldur lítið úr vesælum jarðarbú
um, Magga mús og Höllu systur
hans, í samanburði við öll þau
fínheit. Hins vegar er heilabú
músabaraanna mun betur innrétt
að. Og fyrir snjöll og snör ráð
sín fær Maggi líka að verðlaun
um mesta sælgætið í heiminum,
kóngurinn á Límbó gefur honum
bezta ostinn í nesti. þegar Maggi
og Malla halda heim á Ieið, áður
en mamma fari að óttast um þau.
G.B.
MINNING
Guöríöur Guðmundsdðttir
húsfreyja Sleðbrjófsseli
Miðvikudaginn 5. janúar var
'til moldar borin í Fossvogsgrafreit,
Guðríður Guðmundsdóttir, hús-
freyja frá Sleðbrjótsseli í Jökuls
árhlíð. Hún hafði látizt í Lands
spítalanum 20. des.
Guðríður var fædd 31. des. 1893
að Ásum í Gnúpverjahreppi, dótt
ir Guðmundar bónda þar, Þor-
varðssonar og konu hans Sigriðar
Höskuldsdóttur. En hún ólst upp
í Hafnarfirði hjá Finni Gíslasyni
skipstjóra og Sólveigu Sumarliða,
dóttur konu hans.
Voríð 1908 lauk Guðríður prófi
við Flensborgarskóla og kenn
araprófi lauk hún sex árum síðar.
Næstu fjögur árin var hún kenn
ari við barnaskóla Hafnarfjarðar
og jafnframt var hún stundakenn
ari við Flensborgarskólann
Árið 1919 breytti Guðríður ráði
sínu og giftist (7. júlí) Bimi
bónda Guðmundssyni í Sleðbrjóts
seli. Hann var búfræðingur frá
Hólum og hafði einnig stundað
nám við Lýðháskólann á Eiðs-
velli Má því segja að líkt væri
ákomíð um mennt þeirra og
einnig um atgjörvi, sem samsveit
ungum þeirra og samhéraðsmönn
um er kunnugt.
Það voru mikil umskipti og ærín
vandi á lífsferli Guðríðar að
mmmm m!
hverfa frá kennslustörfum í kaup
stað að húsmóðurstörfum og
stjórn á fólksmörgu og annasömu
sveítaheimili, en þeim vanda
reyndist hún vaxin. Hún var jafn
víg á ræktun lands sem lýðs. Hún
hafði áhuga á matjuratarrækt, og
blómarækt stundaði hún bæði inn
an veggja og utan. Hún var einn
ig listelsk og listhög og kenndi
Framhaid a DJs. 12