Tíminn - 19.01.1966, Blaðsíða 9

Tíminn - 19.01.1966, Blaðsíða 9
MlöVIKUDAGUR 19. janúar 1966 TÍMINN 9 KYNÞÁTTARÉGUR ÞEKKIST EKKI í HÁLOFTUNUM - segir Alda Guðmundsdóttir, flugfreyja hjá Pan Am. Fyrir réttum 6 árum síðan auglýsti Pan American eftir íslenzkum stúlkum til flug- freyjustarfa. Ungum stúlkum hefur yfirleitt fundizt flug- freyjustarfið freistandi og hafa margt upp á að bjóða, en kaup ið, sem Pan American bauð, var miklu hærra en hjá ís- lenzku flugfélögunum, og auk þess fylgdu því starfi óþrjót andi tækifæri til að síá sig um í öllum heiminum. Þær voru líka 70 stúlkumar, sem freist uðu gæfunnar og sóttu um, en það reyndist síður en svo hlaup ið að Því að komast að. Að- eins tvær Alda Guðmundsdótt ir og Valgerður Jónsdóttír uppfylltu þær kröfur, sem Pan American setti um útlit, menntun, greind og þar fram eftir götunum. Valgerður lét af störfum eftir rúmt ár, en Alda hefur stari'að hjá Pan American í 6 ár samfleytt, og er alltaf jafn ánægð. Hún er stöld hér á landi í orlofi, og við röbbuðum smávegis við hana á heimili foreldra henn- ar, frú Ágústu og Guðmundar Halldórssonar. — Þú ert ekkert orðin leið á því að vera alltaf á þeytingi svona árum saman? — Nei, ég kann alveg sérstak lega vel við starfið, og ég bvst við því, að það verði erfitt að hætta, þegar Þar að kemur. Eg er að hugsa um að halda þessu ófram að minnsta kosti þetta árið, en ætli ég verði svo mikið lengur. Það hefur auðvitað sína vankanta að vera svona langdvölum að heim an. — Á hvaða áætlunarlelð flýg ur þú? — Eg er .á Kyrrahafsriitunní, hef aðsetur í San Fransisco og flýg til Ástralíu, Austur-Asíu og London. Það kemur einstaka sinnum fyrir að vélarnar til London hafa viðkomu í Kefla vík, en ég er sjaldan svo hepp in að vera með í þeim ferðum. Annars kem ég árlega hingað heim í fríum en þetta er í fyrsta skipti síðan ég byrjaði. sem ég er heima um jólin — Þú ert líklega búin að fara út um allan heim? — Já, það fer að líða að Því, ég á víst bara eftir að sjá eitthvað af Suður-Ameríku Það skemmtilegasta við þetta starf er það, hvað maður fer víða og kynnist fólki af ólíkum þjóð ernum og kynþáttum Maður hefur að vísu ekki langa við- dvöl í senn. en við komum svo oft á sömu staðina, að við er um farin að þekkja þá út og inn. Eg er til dæmis orðin tals vert kunnug Hawaiieyjum, en vélarnar frá San Fransisco hafa viðkomu í Honolulu. Það er mjög skemmtilegt að ferðast um Kyrrahafseyjarnar, fólkið er svo elskulegt Þar og mjög víða eimir eftir af frumstæð um sérkennum þess, enda þótt þau séu víða á undanhaldi vegna vaxandi ferðamanna- straums. í Honolulu eru þau að mestu horfin, enda er gífur legur ferðamannastraumur þangað. Aftur á móti hafa þau varðveizt á afskekktari hlut- um eyjarinnar, sem Honolulu stendur á. Þó er einna mest gaman að koma til frönsku eyjanna nálægt Tahití, því að Þar er allt svo ósnortið og frumstætt. — Beinist ferðamannastraum ur Bandaríkjamanna mikið til Kyrrahafseyja? — Já, taisvert, en annars ferðast Bandaríkjamenn út um allar jarðir, fólk á öllum aldri og úr öllum stéttum. Það er mjög mikið af því að aldrað fólk ferðist um. Það er kannski búið að nurla saman alla ævi, og fer svo í ferðalag í kring um hnöttinn áður en Það hrekk ur upp af. Einnig er mjög al gengt að ungt fólk ferðist víða. Það er svo ódýrt og auðvelt að ferðast nú á tírnum, að það er sjálfsagt að láta það eftir sér. — Hvað eru margar flug- freyjur hjá Pan American? — Eitthvað yfii tvö þúsund, annars er varla rétt að kalla það allt flugfreyjur, því að Þarna eru líka karlmenn sem gefa okkur kvenfólkinu ekkert eftir, hvað dugnað snertir. Þjón ustuliðið í flugvélum er af alls konar þjóðernum og kynþátt- um. — Kémur það fyrir, að hvítt fólk neiti að láta svartar flug freyjur þjóna sér. — Eg hef aldrei vitað til þess, það er áreiðanlega mjög sjaldan nokkur kynÞáttarígur uppi í háloftunum, og ég held að kynþáttarígur á jörðu niðri sé miklu meiri í orði heldur en á borði. Það má aldrei kastast í kekki milli hvíta manna og svartra, svo að það sé ekki forsíðufrétt í öllum blöðum. Eg hef nú verið í Banlaríkjunum í 6 ár, og það getur varla heitið að ég hafi orðið vör við nokkurn kyn- þáttaágreining á öllum þeim tíma. nemá þá helzt i gegnum dagblöð og útvarp, og satt að segja les ég miklu meira um þetta í íslenzkum blöðum held ur en bandarískum Annars er bessi kynþáttaágreiningur mik ið vandamál, sem erfitt er að ráða bót á. og það er ómögu- legt að dæma um þetta fyrr en maður þekkir það af eigin raun. — Eru ekki gerðar talsverð ar kröfur til ykkar frá hendi flugfélagsins? — Jú, við verðum auðvitað að vera mjög snyrtilegar og al úðlegar, og ef það hendir okkur að gerast dálítið þybbnar, er tekið af okkur kaupið og við settar á vigt og látnar megra okkur samkvæmt læknisráði. Við fáum að vísu ekki mikil tækifæri til að safna spiki, þvi að við erum alltaf á Þönum, hlaupum allt af okkur og höf um sjaldan tíma til að borða á ferðunum, það er helzt að mað ur fái sér eitthvað snarl, með an maður er að gera upp reikn ingana og þá borðar maður með blýantinn í annarri hendi og gaffalinn í hinni. En maturinn í vélunum er alveg kóngafæða, við fáum hann að mestu til búinn um borð, en þurfum smá vegis að hita hann upp og því um líkt áður en við berum , hann fyrir farþegana. — Kemur ekki oft eitthvað skemmtilegt fyrir í ferðum hjá ykkur? — Það er alltaf eitthvað að koma fyrir næstum i hverri ferð Það hefur stundum komið fyrir að konur hafa tekið léttasótt ina uppi í háloftunum, þótt þeim sé eiginlega bannað að fljúga, séu Þær komnar yfir átta mánuði á ieið. Fyrir ekki alllöngu síðan fæddust tvíbur ar á leiðinni yfir Atlantshafið, en þá var læknir með í ferð inni til allrar hamingju. Eg hef aldrei þurft að taka á móti bami, en maður verður að vera við öllu búinn á þessum ferðum. Stundum kemur það fyrir að fólk er látið ferðast þvert ofan í vilja sinn. og það er oft erfitt að eiga við það, en ég get ekki sagt, að ég hafi lent í beinum vandræðum með farÞega. Fólk hegðar sér yfir leitt skikkanlega í flugvélum og lætur af alls konar dyntum, sem það kann að vera með hversdagslega. Það kemur oft fyrir að Múhameðstrúarmenn hafa með sér bænateppi í flug vélum, og fá að fara aftur í vélamar til að biðjast þar fyr ir. Oftast sleppir þó fólk trúarlegum seremóníum á flug ferðum. — Það kemur náttúrlega oft fyrir. að farþegar taki ykkur tali og spjalli við ykkur um alla heima og geima. — Það er nú ekki mjög mik ið um það, en þó kemur það fyrir. Eg er oft spurð að Því hverrar þjóðar dg sé, og það er alveg mesta furða, hvað fólk virðist vita mikið um ís land. Það skeggræðir um Surts ey, Heklu og Geysi. og spyr mig oft ýmissa spurninga um ]and mitt og þjóð. Eg held að út lendingar yfirleitt séu alls ekki Ljósmynd TIMINN-GE. Alda Guðmundsdóttir. svo ófróðir um ísland, og margir vilja vera að lát a þeir vita gjaman talsvert meira um það, en íslendingar um aðrar fjarlægar þjóðir. Það kemur stundum fyrir, að ég hitti ís lendinga um borð. Maður er kannski búinn að tala heil- langa stund við þá á ensku, og svo verður maður allt í einu var við einhvern kunnuglegan hreim, Það er alltaf mjög gam an að hitta landa, en það skeður nú ekki oft, og ég hef aldrei heyrt fólk tala saman á íslenzku um borð í vélunum. Stundum ber það við að fólk tekur mig tali og segir mér ævisöguna. Fyrir skömmu hitti ég ansi sniðugan karl, sem ræddi heillengi við mig og sagði mér frá fyrstu flugferð inni sinni. Hann var að fljúga yfir Arabíuskaga og var hvorki meira né minna en tuttugu daga á leiðinni. Já það má nú segja að tímarnir hafi breytzt- þarna er maður átta kiukku- tíma á leiðinni yfir þvert Kyrra hafið- Oft er ýmislegt frægt fólk um borð hjá okkur og mér finnst alltaf jafngaman af því að sjá andlit. sem maður þekkir af forsíðum heimsblað anna. Um hálfs árs skeið flaug ég mikíð með fólkið úr Hvíta húsinu, og Þá sá maður mikið af frægu og fínu fólki. Eins þykir mér mjög gaman að sjá fræga leikara og fegurðar- drottningar. Það er ekki langt síðan ég flaug nieð Leslie Car on. Hún er víst komin hátt á fertugsaldur, en er alveg eins og stelpa bæði í útliti og fasi og hún er alveg sérlega elsku leg, einu sinni fiaug ég með þrjá fræga leikara með mjög stuttu millibili, Marlon Brando. Wince Edwards og Richard Dunn. Þegar svona frægt fólk er í ferð með manni, er maður alveg með augun á stilkum og fylgist með hverjum svipbrigðum hjá því. Þegar við fljúgum með feg urðardrottningar, sem kemur ósjaldan fyrir, Þá mælum við þær út og krítiserum þær okk ar á milli, og segjum giarnan: „Uss, hún °r ekkert sæt, þessi Þarna við hliðina á henni gæti fullt eins verið fegurðardrottn ing“ auðvitað látum við ekM stelpugreyin hevra þetta, það væri nú skárra. Pan American býður farþegu.n sínum upp á mikil þægindi, sem eru vel þeg in hjá farþegunum. Þeir geta horft á kvikmyndir, og hlustað á tónlist eftir vild, því að hver farÞegi hefur hjá sér hlustun artæki og getur valið úr tíu liðum skemmtiefnií. án þess að það hafi truflandi áhrif á aðra, sem Kannski kjósa held ur að líta í bók. — Þú segist hafa ferðazt um víða veröld ertu þá ekki orð in feikilega góð í landatræði? — Það er nú mesta furða, hvað maður getur ruglast, sér staklega með þessi nýju Afr Framhald á bls. 14.

x

Tíminn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tíminn
https://timarit.is/publication/50

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.