Tíminn - 29.01.1966, Blaðsíða 11

LAUGARDAGUR 29. janúar 1966
TÍMINN
59
loknu ætlaði hann að hvílast í nokkrar stundir, en áður
en hann kæmist til þess, varð hann að fara á fund Chauvel
hershöfðingja, sem kvartaði yfir því að sumar arabísku sveit-
irnar hirtu ekki um að heilsa liðsforingjanum að hermanna-
sið.
Daginn eftir var ástandið mun skárra á sjúkrahúsinu.
Læknarnir voru að hreinsa áhöld og vinna nauðsynlegustu
undirbúningsstörf og skipa niður hjúkrunarmönnum. Kirk-
bride fylgdist með störfum þeirra. Mikið var enn ógert og
þegar Lawrence kom þarna á eftirlitsferð mætti honum liðs-
foringi úr hjúkrunarsveitunum, gekk til hans og spurði hann
hvort hann væri yfirmaður staðarins.
„Á vissan hátt, já,“ svaraði Lawrence.
„Svívirðilegt, skammarlegt, ættuð að verða skotinn" öskr-
aði liðsforinginn.
Lawrence var þannig á sig kominna ð hann gat ekki
meira. Hann reyndi ekki að vera sig og skýra út, hvernig
á málum stóð. í stað þess rak hann upp hásan hlátur.
„Bölvaður ruddinn,“ öskraði liðsforinginn og sió hann
beint í andlitið.
Liðsforinginn strunsaði úr og tautaði eitthvað um rudda,
sem stæðu á lægra stigi en dýrin. Lawrence stóð hugsandi
um stund. Hann fann ekki til reiði gagnvart árásarmannin-
um, honum fannst hann vera óhreinn og óheiðarlegur.
En höggið hafði hrifið hann úr þreytudoða, hann áttaði
sig og fann að hann gat þetta ekki lengur, hann gat ekki
kvalið líkama sinn né sál lengur. Þegar hann gekk út úr
sjúkrahúsinu, sá hann bifreið Allenbys fyrir utan aðalgisti-
hús borgarinnar. Hann gekk hratt til gistihússins og eftir
fáeinar mínútur gaf hann yfirhershöfðingjanum síðustu
skýrslu sína. Allenby hlustaði með athygli og samþykkti
allar gjörðir hans, bæði varðandi herinn og'það sem hann
hafði gert í nafni Feisals varðandi borgarlega stjórn borgar-
innar.
Síðan baðst Lawrence lausnar. Allenby reyndi fyrst að
malda í móinn, hann sagði að Þjónusta hans væri einmitt
nú mjög mikilvæg og nauðsynleg. En það þýddi ekki, hann
þekkti Lawrence nógu vel til þess að vita, að hann var
ákveðinn. Hann hefur ef til will aldrei skilið hvað það var,
sem breytti afstöðu Lawrence og hvers vegna sigurinn varð
honum svo súr, sigur, sem hann átti svo mikinn þátt í að
vannst. En hann bar allt of mikla virðingu fyrir þessum
einkennilega undirmanni sínum til þess að þvinga hann til
að gegna starfi sínu áfram.
Lawrence hvarf burt af þessum vettvangi sigursins jafn
skyndilega og formálalaust og hann hafði í upphafi hafið
að yiðurkenna hann sem snilling, fann hann aðeins til skamm-
ar fyrir það, sem hann hafði afrekað, honum fannst han
vera falsari og hafa svikið og villt um fyrir vium sínum,
sem treystu honum. Hann var læstur inni í fangelsi sjálfs-
auðmýkingar og það eina sem hann gat hugsað um var
að komast frá þessu öllu, flýja.
25.
Burtför og endurkoma.
Það eru engir tveir ævisöguhöfundar Lawrence sama sinn-
is um ástæðuna fyrir því að hann vildi flýja á hátindi nig-
ursins. David Garnett álítur hann hafa farið sökum þess að
hann héldi að hann yrði málstað Araba að meira gagni í
London, þar s.em útlit var fyrir að næsti áfanginn í bar-
áttu þeirra yrði útkljáður við samningaborðið. Dvöl hans
í London gagnaði þeim meira en ef hann dveldi áfram
áfram í Damaskus og nyti sigurs síns. Lowell Thomas telur
ástæðuna hafa verið líkamlega og andlega ofþreytu og Enr-
est Altounyan læknir, sem var armenskrar ættar og góðvin-
ur Lawrence hafi sagt honu „að þessu væri lokið, og það
væri næg ástæða.“ Skýring Lawrence sjálfs var sú að hann
hefði óttast valdagirni sína og því orðið að flýja.
Skoðanir þessara manna geta allar staðizt, þær stangast
ekki á í raun og veru. Hann var vissulega örmagna og til
þess voru nægan ástæður. Flóttinn frá metorðagirni getur
einnig staðizt sem ástæðaj tt sjfiLEsmkmöÍMif-.i
áttuna síðustu mánuðina ber vitni um angist og kvöI maníis,
sem hefur séð spegilmjmd eigin sálar í spegli sjálfsrannsókn-
ar og ligði í stöðugum ótta við það, sem hann sá. Það
varð einnig vitanlegt að hann vildi og var Aröbum að miklu
liði í sjálfsstæðisbaráttu þeirra með aðgerðum sínum í Lon-
C The New Amerlean Llbrarv
UNDIR FÖLSKU FLAGGI
ANNE MAYBURY
held, að þessu sé beint til mín,
sagði hann og hló.
En Rhoda var orðin reið. Og
nú höfðu allir fengið nægju sína,
svo að hún stóð upp tók saman
borðbúnaðinn, en varðveitti alltaf
virðuleik sinn og sjálfstjórn.
— Ég skal koma fram með disk
ana, hrópaði Fenella á eftir henni.
— Þakka fyrir.
Fenella slétti úr kjólnum yfir
grönnum mjöðmunum. Þú veizt
að þetta er aumi bletturinn, Joss
frændi. Þú ættir alls ekki að
segja svona hluti. Ef þú hefðir
gert hana að heiðarlegri eigin-
konu —
Stór hönd small á borðinu, svo
að gler og silfurmunir klingdu
við.
-- Nú er nóg komið! Loðnar
augabrýrnar drógust saman, svo
að þær nærri því huldu augun
— Þú gengur full langt.
Fenella fölnaði lítið eitt. Fyrir
gefðu, Joss frændi. Ég var bara
að gera að gamni mínu. Ég á við
það, að ....
Það kemur málinu ekkert við,
hvað þú átt við. Héðan í frá hef-
urðu gát á munninum á þér!
Hann ýtti stólnum aftur á bak.
— Rhoda er og hefur aldrei ann
að verið en ráðskona hjá mér.
Hún svaraði auglýsingu í blöðun-
um fyrir sjö árum og ég þakka
hamingjunni fyrir hana. E4 þú
ert enn einu sinni ósvífin, stúlka
mín, skaltu borða þínar máltíðir
heima hjá sjálfri mér. Skilurðu
mig?
— Já, Joss frændi. Mér þykir
þetta leitt. Ég vissi ekki ....
— O-jú. Þú verður að gæta
tungu þinnar Fenella.
— Já, Joss frændi, sagði hún
hæglátlega.
— Og gættu þess, að vera ekki
með neinar móðganir. Rhoda kom
hingað sem ráðskona. Þar áður
þekkti ég hana ekki.
Fenella stóð með hendurn
ar krepptar um stólbakið. Iðrunar
svipurinn hvarf um leið og hann
hvarf út úr herberginu.
— Þetta er nú þín mikla iygi,
kæri Joss frændi, sagði hún lágt.
— Hættu þessu, Fenella, fnæsti
Ralph.
Hún starði á hann.
— Eg hefði líklega ekki átt
að segja þetta. En að frændi sé
með einhverja vandlætiugasemi.!
er nokkuð mikið af því góða. Því
þetta er nefnilega satt. Það eru
mörg ár síðan ég heyrði mömrnu
tala um síðustu ástir Joss frænda.
Fyrirsætu, sem héti Rhoda.
— Getur ekki verið nema ein
kona, sem heitir Rhoda?
Fenella horfði á hann.
— Ef þú trúir mér ekki, get
urðu fengið sönnun fyrir því, að
ég segi satt. Þegar þessi aræðilegi
aðgangur út af morði Felixar
frænda er liðinn hjá, skal ég taka
þig með inn í vinnustofuna og
sýna þér nokkur hinna gömlu
rykfallnu málverka eftir Joss
frænda, mannamyndir og sitthvað
annað. Þama er ein mynda af
Rdodu sem ungri stúlku.
— Það gæti verið einhver, sem
líktist hennL
— En það er það ckki því að
hún hefu. yfir s^r grænt sjal, sem
er fest með g illnælu eins g þess-
ari sérkennilegu, sem hún notar
svo mikið.
— Uss, hvíslaði Ralph.
i..huda var að k >n.
Fenella fór að taka saman disk
r. x.
Vonnie tók ónotuð hnífanör.
— Hvar á ég að leggi - þetta?
Á. þ.ss að segja orð, onnaði
F -n°l skúffu í gömh buffeti.
Rhoda hafði bakka með. Hún
lagð. á þa; servíettu.
J
— Kemur þú heim i miðdag í
c’ag, 'Ia°
— Nei . .Fenella sneri sér c3
Ralph. — Var það ekki ætlunin að
fara á bíc?
— Ég held við ættum ekki að
fara. Það lítur ekki vel út, að . . .
— Hvaða bull! Ekki erum við
riðin við morðið á Felix frænda.
Enginn getur búizt við því, að
við sitjum alltaf heima, til að
| bíða eftir þvi að einhver verði
j tekinn faútur.
— Ég held nú samt, að við ætt
! um að halda okkur heima fyrstu
i dagana. Þessi mynd, sem þig
langar til að sjá, á eftir að ganga
lengi ennþá. Við getum farið f
næstu viku.
— Þá fer ég sem snöggvast yfir
í íbúðina og fer í sólkjól. Á svona
heitum degi fáum við ekki betri
dvalarstað en garðinn hans Joss
frænda. Þú vilt sjálfsagt Tka
slappa dáiítið af, Myra, eftir svona
langa flugferð.
— Það er sannarlega freist
andi, sagði Vonnie.
— Og þú, Rhoda, agði Fenella
við hina hávöxnu konu, sem stóð
í dyrunum, þú þarft ekki að vera
heima til að skenkja te handa
Joss frænda. Ég verð hérna, og
skal sjá um það.
— Ég verð ákveðið heima. Það
eru symfóníuhljómleikar í útvarp-
inu, sem Mr. Ashlyn og ég viljum
gjarnan hlusta á. Hún svarc.T Fen
ellu án þess að líta aftur, og með
virðuleik húsfreyjunnar bar hún
fullan bakkann út í eldhúsið.
— Þarna sérðu, hvort hún þyk-
ist ekki eiga kröfu til Joss frænda.
Ég þori að veðja um það, að þegar
________________________________n
við erum hér ekki kallar hún
hann ekki Mr. Ashlyn.
Ralph brosti til Vonnie.
— Hirtu ekki um. hvernig hún
lætur. Ilún þarf alltaf að setja
eitthvað út á Rhodu. Ekki svo að
skilja, að Rohdu standi ekki hjart
anlega á sama. Hún er stilltasta
manneskja, sem ég hef fyrir hitt.
— Nema þegar Joss frændi
minnist á pipsrmeynar, hreytti
Fenella út úr sér.
Hann lét sem hann slægi hana
léttilega í andlitið.
— Hafði nú stjórn á þér, góða
mín, sagði hann mjúklega. Það
fer þér ekki vel að vera móðguð.
— Fyrirgefði. Hún brosti til
hans geislandi brosi. En ég. þoli
hana ekki og mun aldrei gera
það.
— En frændi þinn hefur mætur
á henni, og það er aðalatriðið.
— Ég held, að það sé líka það
eina, sem hefur nokkra þýðiagu
fyrir hana. Þar með tók hún strik
ið fram hjá Vonnie út úr stofunnL
— Taktu ekki nærri þér, það
sem hún segir. sagði Ralph við
Vonnie. Fenella meinar ekki helm
inginn af því, sem hún segir. Þetta
er vani hjá henni.
— Ó, jú, hugsaði Vonnie, meðan
hún gekk frá hnífapörunum. Fen-
ÚTVARPIÐ
Laugardagur 29. janúar
7.00 Morgunútvarp 12.00 Hádegis
útvarp 13.00 Óskalög sjúklinga
Kristín Anna Þórarinsdóttir kynn
Iir lögin. 14.30
í vikulokin,
páttur undir
stjórn Jónasar Jónassonar. 16.00
Veðurfregnir. 16.05 Þetta vil ég
heyra Anna Snæbjörnsdóttir vel
ur sér hljómplötur. 17.00 Fréttir
Fónninn gengur Ragnheiður Heið
reksdóttir kynnir nýjustu dægur
lögin. 17.35 Tómstundaþáttur
barna og unglinga Jón Pálsson
flytur. 18.00 Útvarpssaga barn-
anna: „Á krossgötum" Guðjón
Ingi Sigurðsson les þýðingu Sig
urlaugar Björnsdóttur (8' 18.20
Veðurfregnir 18.30 Söngvar í
léttum tón. 18.55 Tiikynningar
19.30 Fréttir. 2Q.00 Laugardags
konsert. 20.45 Leikrit: „Gleðileg
jól, Monsieur Maigret“. sakamála
ieikrit eftir Georges Simenon og
Serge Douay Þýðandi: Óskar
Ingimarsson. Leikstjóri: Baldvin
Halldórsson. 22.00 Fréttir og veð
urfregnir. 22.15 Danslög. 24.00
Dagskrárlok.
Sunnudagur 30. janúar
8.30 Létt morgunlög. 9.25 Morgun
hugleiðing og morguntónleikar
. Laugarneskirk j u
1 Prestur:
séra Garðar
I Svavarsson.
12.15 Hádegisútvarp 13.15 Ein-
staklingsgreind og samfélagsþró
un. Dr. Matthias Jónasson prófess
ar flytur fyrsta hádegiserindi
sitt: Eðlishvöt og mannleg greind.
14.00 Ungir tónlistarmenn í út-
varpssal. 15.10 Miðdegistónleikar
15.30 Þjóðlagastund Troels Bendt
sen kynnir þjóðlög 16 00 Veður
fregnir Endurtekið leikrit:
„Bnmarústir“ eftir August
Strindberg. Leikstjóri og þýðandi
Sveinn Einarsson. (Áður útvarp
að í marz 1962). 17.30 Bamatími:
Anna Snorradóttir stj. 18.20 Veð
urfregnir. 18.30 íslenzk sönglög:
Sigurður Skagfield syngur. 18.55
Tilkynningar. 19.30 Fréttir. 20.00
Kímni í Nýja testamentinu. 20.
25 Gestur í útvarpssal: Vannulla
Pappas frá Bandaríkjunum syng
ur „Sex lög" eftir Louis Spohr.
20.45 Sýslumar svara Rangár-
vallasýsla og Skaftafellssýsla
keppa, og lýkur þar með fyrstú
yfirferð um landið. 22.00 Fréttir
»g veðurfregnir. 22.10 Danslög.
23.30 Dagskrárlok.
11.00 Messa