Tíminn - 09.02.1966, Blaðsíða 9

MIÐVIKUDAGUR 9. febrwar 1966
MINNING
TÍMINN
Sverrir Jénsson
flugstjóri
Hinn 11. f.m. skeði sá hryggi
legi atburður, að fiugvél frá flug-
félaginu Flugsýn h.f. fórst við
_austurland og með henni tveir
ungir flugmenn, þeir Sverrir Jóns
son, flugstjóri, og Höskuldur Þor-
steinsson, flugkennari.
Slíkir atburðir, þegar ungir
menn farast, valda öllum hryggð.
Vegna mannfæðar íslenzku þjóð-
arinnar, er missir ungra efnis-
manna henni meiri og sárari en
?erist með öðrum mannfleiri þjóð
um.
íslendingum er Ijóst, hversu
mikils virði hver einstaklingur er,
og vegna þeirrar vitundar eru þeir
manna hjálpsamastir, ef slys ber
að höndum. Þetta kom vel fram í
hinni víðtæku leit að flugvélinni.
Sverrir Jónsson var fæddur I
Bergen í Noregi 16. ágúst 1924,
sonur hins þjóðkunna fræðimanns
Jóns Eyþórssonar veðurfræð-
ings og konu hans, Kristínar Vig-
fúsdóttur frá Vatnsdalshólum í
Húnaþingi, en hún lézt 1946.
Sverrir giftist eftirlifandi konu
sinni, Sólveigu Þorsteinsdóttur 16.
desember 1950, sem nú, ásamt
fjórum dætrum þeirra ungum,
verður fyrir þeirri miklu sorg að
missa ástkæran eiginmann og
föður í blóma lífsins.
Þó Sverrir Jónsson, fíug-
stjóri, væri ekki nema rúmlega
fertugur, er hann féll frá, hafði
hann lokið miklu dagsverki. Ung-
ur lærði hann að fljúga, og var
um mörg ár flugstjóri hjá Flug-
félagi fslands, en nú síðustu árin
meðeigandi í flugfélaginu Flug-
sýn h.f. og aðalflugmaður þess
félags.
Sverrir Jónsson hafði um ára-
bil verið í stjórn Framsóknar-
félags Reykjavíkur og unnið þar
mikið og gott starf. Hann var gáf
aður drengskapármaður, tillögu
góður og starfsamur, fljótur að
átta sig á, hvað var aðalatriði máls
og hvað aukaatriði.
Frá því fyrsta að Sverrir tók
að gefa sig að stjórnmálum var
hann einn af áhugasömustu for-
ustumönnum Framsóknarflokks
ins hér í Reykjavík, ávallt reiðu-
búinn að leggja fram vinnu og
fjármuni í flokksins þágu.
Allir þeir mörgu, er kynntust
Sverri, sakna hans mjög, þessa
glaða og góða drengs.
Við samstarfsmenn hans í
stjórn Framsóknarflokks Reykja
víkur eigum bágt með að trúa þvi
að Sverrir sé horfinn og komi ekki
oftar til fundar með okkur. Við
þökkum honum samstarfið. Hann
var okkur ekki aðeins samstarfs-
maður, heldur vinur og félagi
Sverrir Jónsson var gæfumaður,
hann átti glæsilegt heimili, góða
konu og fimm mannvænleg börn
sem nú ásamt öldruðum föður,
systkinum, frændum og vinum,
syrgja hann látinn. En það er
huggun öllum þeim, er þekktu
Sverri, að um hann eiga þeir góð-
ar minningar.
Við vottum fjölskyldu hans okk
ar dýpstu samúð.
Gústav Sigvaldason.
Síminn hringir og beðið er um
sjúkraflugvél til Norðfjarðar. Veð
urupplýsingar eru athugaðar, á
meðan er flugvélin undirbúin til
ferðarinnar.
Veðrið lítur ekki sem bezt út,
éljagangur en þó talið bjart á
milli, skömmu seinna er flugvélin
komin i loftið. Stjórnandi er þaul-
reyndur flugmaður, sem hefur
marga hildi háð við náttúruöflin.
Hann hefur um árabil stýrt flug-
vél sinni á þessari leið heilli í
höfn, enda með afbrigðum kunn-
ugur, aðstoðarmaður hans er
reyndur og vel metinn í starfi
sínu.
Til öryggis er lent á Egilsstöð-
um í þeirri von um betri veður-
lýsingu á leiðinni framundan. Við
nánari veðurupplýsingar er lagt
af stað. — Þær vonir. sem lifðu
í brjóstum manna um möguleika
á happasælum ferðalokum flug-
vélarinnar eru nú að engu orðnar.
Flest flugslys koma öllum á
óvænt, látlaust er unnið að um-
bótum til að tryggja öryggi þeirra,
sem um loftin fljúga. Þrátt fyrir
það geta slys ávallt borið að hönd-
um og það jafnvel eftir að telja
má að höfn sé náð
Hinir ungu menn, sem gerzt
hafa brautryðjendur í flugmálum
landsins, verða seint metnir að
verðleikum. Flug getur oft verið
háskalegt, ekki sízt hér á landi,
þar sem allra veðra er von að
manni finnst á einum og sama
klukkutímanum.
Við Sverrir á Veðramótum vor-
um nágrannar í Laugarásnum, þar
sem við ólumst upp. Þegar út í
lífið er komið skilja oft leiðir.
skyldan kallar.
Það var í byrjun árs 1964 að
Sverrir réðist til Flugsýnar sem
meðeigandi. Er mér minnisstætt
frá byrjun af hve mikilli elju og
dugnaðix hann framkvæmdi sín
störf.
Sverrir var búinn mörgum beztu
kostum til viðkynningar við nem-
endur og farþega. Hann var ákveð-
inn og öruggur í sínu starfi og
átti til að bera ríka ábyrgðartil-
finningu. í vinahóp var Sverrir
oft hrókur alls fagnaðar.
Kunnáttumaður var Sverrir um
allt er laut að flugi, enda hafði
hann um árabil rekið flugskóla í
félagi við annan. Lét hann sér
annt um allt öryggj og stóð þar
tryggan vörð.
Sverrir, ég þakka þér alla þína
vinsemd, hjálpsemi og góðvild.
Konu þinni og börnum, föður og
tengdaforeldrum sendi ég hinar
innilegustu samúðarkveðjur og bið
Frambald a bls 7
KVEÐJA
Á þriðjudagskvöldið 18. jan. foreldrar hans eru Rebekka
kom beiðni um að sækja sjúkl- Bjarnadóttir og Þorsteinn Ás-
ing austur til Norðfjarðar. Til geirsson. Höskuldur fór til
ferðarinnar réðust Sverrir Jóns Kanada og lauk þar flugnámi
son flugstjóri og Höskuldur 1947. Er hann kom heim, gerð-
Þorsteinsson flugkennari. — ist hann ekki flugmaður að
Tíminn leið — og öll leit varð sinni, en gerðist múrari og
árangurslaus. vann að þeirri iðn um árabil,
Sverrir Jónsson var fæddur en á síðasta ári hvarf hann
14. ágúst 1924, foreldrar hans aftur í raðir flugmanna og gerð
eru Kristín Vigfúsdóttir og ist flugkennari hjá Flugsýn hf.
Jón Eyþórsson veðurfræðingur. Hinn 4. júlí 1949 kvæntist
Sverrir fór til Bandaríkjanna hann eftirlifandi konu sinni
síðla árs 1945 og lauk þar flug- Kristfríði Kristmarsdóttur og
námi. Er hann kom heim næsta eiga þau fimm börn.
ár stofnaði hann flugskóla í Samstarf þeirra Sverris og
Reykjavík en í janúar 1948 Höskuldar var mjög náið, sam-
réðist hann til Flugfélags fs- vinna þeirra góð og samstarfs-
lands og var þar flugmaður um menn þeirra hjá Flugsýn, sem
langt árabil. Fyrir tveimur ár- eftir lifa, senda þeim hlýjar
um gerðist hann hluthafi í þakkir yfir móðuna miklu en
flugfél. Flugsýn. ástvinum þeirra innilegar sam-
Sverrir lét félagsmál mjög úðarkveðjur.
til sín taka, bæði í félagi at- Það húmar, er sorgin kveður
vinnuflugmanna og víðar. Hann dyra að heimili hins burtvikna
var atorkumaður að hverju sem vinar, byrðin er afar þung, er
hann gekk og málafylgjumað- hún leggur þeim á herðar, sem
ur ótrauður. eftir lifa, en sorgin er sjaldan
Hinn 16. des. 1950 kvongað- ein á ferð. Ástin — kærleikur-
ist hann eftirlifandi konu sinni inn, er jafnan á næsta leiti.
Sólveigu Þorsteinsdóttur og Gegnum húmið brjótast Ijós-
eiga þau 4 dætur. Enn fremur geislar liðinna sólskinsstunda
átti Sverrir son, sem er elztur — en bænirnar stíga til alföð-
barna hans. urs, bæn og þökk.
Höskuldur Andrés Þorsteins-
son var fæddur 8. sept. 1925, Magnús Stefánsson.
Höskuldur Þorsteinsson
flugkennari
Fátt er það, sem snertir mann
eins sárt og þegar fjölskyldufeð-
ur farast í blóma lífs síns með
sviplegum hætti. Það á jafnt við,
hvort sem þetta skeður í þeirra
eigin lífsbaráttu eða i þjónustu
hinnar háleitu köllunar að hjálpa
öðrum. Þetta verður því átakan-
legra sem maður þekkir viðkom-
andi betur og þvi kærari sem
hann er manni. Þannig var það
hinn 18. janúar s.l., að tveir af-
bragðs flugmenn, fórnfúsir og mikl
ir fullhugar, létu lífið í áhættu-
sömu sjúkraflugi, er þeir gerðu
tilraun til að bjarga barni, sem
hafði orðið fyrir slysi og talið
var, að mikið lægi við að koma
því til Reykjavíkur.
Þegar ég minnist mágs míns,
Höskuldar Þorsteinssonar, sem lét
lífið við þessa tilraun ásamt Sverri
Jónssyni, flugstjóra og forstjóra
Flugsýnar, koma fram margar end
hjálparlaust, í það að fara til
Ameríku til flugnáms. Lauk hpnn
þar prófi vorið 1945 við sama flug
urminningar um þennan góða skólann og stofnendur Loftleiða
dreng og ber þar hvergi skugga höfðu lokið við prófi árið áður og
í dag er kvaddur hinztu kveðju Sverrir Jónsson. flugstjóri.
Sverrir var um langt árabil í fremstu röð stéttarbræðra sinna í
baráttu fyrir bættum hag og vinnuskilyrðum atvinnuflugmanna.
Gegndi hann margvíslegum trúnaðarstörfum fyrir Félag ísl.
atvinnuflugmanna og reyndist ætíð traustur félagi og sannur
félagshyggjumaður.
Ég vil því á kveðjustund f. h. F.Í.A. þakka Sverri störf
hans öll fyrir stéttarfélag atvinnuflugmanna.
Konu Sverris. börnum og nánum ættingjum vottum við ein-
læga samúð.
f. h. Félags íslenzkra atvinnuflugmanna,
Einar Ó. Gíslason.
á. Höskuld þekkti ég frá því hann
var ungur drengur og hef ég get-
að fylgzt með þroska hans og
áhugamálum. er voru bæði mörg
og manndómleg. Ungur gerðist
hann sjálfboðaliði í björgunarsveit
um Slysavarnafélags íslands og
var alltaf boðinn og búinn til
hjálpar þegar til hans var leitað
eins og aðrir bræður hans, sem
allir hafa einhvern tíma starfað
í björgunarsveitum félagsins við
góðan orðstír. Sama daginn og
þetta hörmulega slys átti sér stað,
stjórnaði elzti bróðir hans björg-
un 18 manna af brezka togaran-
um Wyre Conqueror og hefur áð-
ur unnið að björgun margra skips
hafna. Síðasta flug mitt með
Hösikuldi var einmitt á strand-
stað, er pólskui togarj strandaði
á Landeyjafjöru.
Árið 1944, meðan síðasti heims-
ófriðurinn var enn í algleymingi,
réðist Höskuldur, þá 19 ára að
aldri, mjög févana og að heita má
í bréfi til mín um það leyti segir
hann: „Ég er vel ánægður rneð
flugnámið. Ég held ég geti vel orð
ið sæmilegur flugmaður.“ Mér var
líka sagt, að hann hefði stundað
nám sitt svo vel, að hann hafi tek
ið bezta prófið af þeim, sem með
honum lærðu.
Að prófi loknu flaug hann um
tíma sem aðstoðarflugmaður á
kanadískum flutningaflugvélum
norður um óbyggðir Kanada og
taldi hann sig mikið hafa lært af
þeirri reynslu, er hann öðlaðist
þar. Hann vildi þó ekki ílengjast
vestra heldur langaði heim til ís-
lands, þar sem hann hafði brenn-
andi áhuga á að taka þátt í upp-
byggingu flugmálanna. En margt
fer öðru vísi en ætlað er. Það
átti ekki 'yri Höskuldi að liggja
að stunda flug nema að litlu leyti.
Þegar heim kom, fékk hann reynd
ar fullgilt flugmannsskírteini, en
nokkrum vikum síðar var það
heimtað af honum aftur og öðr-
um íslendingum, sem með hon-
um lærðu, þar eð yfirvöldunum
hafði þóknast í millitíðinni að
gera nýjar prófkröfur, og það við-
bótarnám, sem til þurfti, gat ein-
ungis farið fram erlendis, en til
þess höfðu fæstir hinna ungu
manna. er nýkomnir voru að vest-
an, neina fjárhagslega getu
Þannig skil með þeim og hin-
um, er lært höfðu áður. Aðgát
skal höfð í nærveru sálar Þetta
óréttlæti fékk svo á Höskuld, að
hann sneri baki við flugi í mörg
ár. Gerðist hann múrari, fór í
Iðnskólann og lauk þar tilskyldu
námi á einum vetri með sérstakri
viðurkenningu og verðlaunum.
Með Höskuldi er ekki einungis
horfinn góður flugmaður og ein-
staklega vinsæll flugkennari held-
ur einnig sérstaklega góður og
vandvirkur múrari. svo orð var á
gert. Þetta munu múrarastarfs-
bræður hans fúsir að votta. Verk-
in sýna merkin: víða um borgina
má sjá handbragð Höskuldar á
húsum, sem hann hefur fínpúss-
að. Þar sjást ekki sprungur, ekki
færuskil, engin missmíði og öll
hans verk þoldu hornmál og rétt-
skeið.
En flugið átti samt allan hug
hans. í félagi með kunningja sín-
um keypti hann flugvél, sem nú
er eina sjó- og landflugvélin, sem
við eigum. Á henni flaug Höskuld-
ur milli þess sem L-nn múraði
og margar voru ferðir hans á
henni yfir Surtsey og var Surts-
eyjarmynd Geysis-kvikmyndafé-
lagsins m.a. tekin að miklu leyti
úr þessari flugvél. Þegar svo
blindflugskennslutæki fluttust til
landsins og annar útbúnaður til
að hér væri hægt að ljúka námi
í þeirri viðbótartækni, sem kraf-
izt var við flugið, tók Höskuldur
þau próf með sama ágæta árangr-
inum og altaf einkenndi nám
hans. Og að því kom, að hann
Framhald á bls. 7