Tíminn - 17.02.1966, Page 11

FIMMTUDAGUR 17. febrúar 1966
TÍMINN
75
á Kairó ráðstefnunni og Lawrence, þá hafði hann ekki áhuga
á að deila um það við þá. Það var ekkert hægt að gera
í Sýrlandsmálinu, Frakkar höfðu þar öll völd og þeir hirtu
ekki um raus í Amman. Hússein var ekki við bjargandi,
hann stefndi út í ófæru. Lawrence vissi að það var ekki
meira fyrir hann að gera í Arabíu. Churchill hafði boðið
honum landstjórastöðu, en hann hafði neitað. Hann vissi
að Arabar yrðu sjálfir að læra að stjórna sér og hann
kunni ekki við að standa hjá og hafast ekki að. Hann
þráði einhverja breytingu.
Hin mikla sálræna og líkamlega áreynsla undanfarinna
ára hafði komið honum á yztu nöf andlegrar heilbrigði.
Hann gat aðeins náð sér með því að skera á öll tengsl
við fortið sína og hafði oft talað um að gerast vitavörður
eða strandvörður á afskekktum stað við Leopold Amery,
íhaldsþingmann og vin Churchills. Hann hafði einnig rætt
andlega heilbrigði sína við vini sína bæði i samtölum og
bréfum, hann segir í bréfi til Lionels Cutris „stundum held
ég að næsti áfangastaður verði geðveikrahælið.“ Þegar hann
var spurður um ástæðuna fyrir því að vilja ganga í flug-
herinn, svaraði hann, „ég held að ég hafi verið mjög tauga-
veiklaður." Þessi löngun hans að losna við fortíðina kemur
fram í „Who's Who.“ Fyrstu árin taldi hann upp allar
orður og viðurkenningar, svo fór Þessi upptalning að þynn-
ast og síðustu árin nefndi hann sig aðeins fræðimann og
forminjafræðing.
Sumir hafa haldið fram að hann hafi með því að breyta
um nafn og gerast óbreyttur dáti verið að sækjast eftir
enn meiri athygli með því að gera sig sem leyndardóms-
fyllstan og slíkt myndi vekja meiri athygli er uppvíst yrði,
en ef hann hefði tekið virðingarstöðu eða lifað áfram undir
eigin nafni í Oxford. Þessi hugmynd er full langt sótt til
að vera sennileg. Allir vinir hans vissu af þessu, eíi þar
fyrir utan vissi enginn neitt. Hann varð einnig miður sín
þegar upp um hann komst og hann var látin víkja úr flug-
hernum.
Lawrence hafði þrjár ástæður fyrir því að vilja ganga
í flugherinn, að eigin sögn. Sú fyrsta var öryggi, önnur,
lausn frá ábyrgð og sú þriðja, sjálfsauðmýking. Hann
skrifaði vini sínum Hogarth, „það er öryggið, ég er orðinn
þreyttur á stöðugri baráttu, ég hef að baki Lawrence tíma-
bilið og hirði ekki frekar um það liðna . . . stjórnmál
þreyttu mig óumræðilega.“ Hann segir í bréfi til Curtis vinar
síns:
„Sjö ár munu nægja til þess að slíta tengslin. Ég hef
enga löngun til þess að móta menn, þótt ég viti vald mitt,
ég sækist nú aðeins eftir öryggi og reglu, vil ekki þurfa
að taka neinar ákvarðanir, og þarf þess ekki. Hér gera
menn það, sem þeim er skipað, engar sjálfstæðar ákvarð-
anir og með því öðlast ég frið. Ég hef ráðið og mótað,
ég hef haft völd og stundað andleg störf, öllu þessu hef
ég kastað frá mér, nú vil ég að aðrir agi mig, enda þótt
ég viti að það muni síðar verða mér óbærilegt, þá vel ég
það nú.“
Young og fleiri ráðlögðu honum að taka liðsforingjastöðu,
en hann kvaðst ekki hafa mikið álit á liðsforingjunum i
flughernum. Hann vildi annaðhvort vera æðstur eða neðst-
ur, og hann taldi sig hafa fengið nóg af völdunum og því
valdi hann neðsta þrepið.
30. ágúst var John Hume Ross á gangi fyrir utan skrá-
setningarstöð brezka flughersins í Henriettastræti í London,
hann var þarna á vakki í tvo tíma og virtist mjög tauga-
óstyrkur, hann óttaðist að hann yrði ekki talinn gildur til
þjónustu. Og það kom að því að kvíði hans rættist. Skil-
ríkin, sem hann lagði fyrir liðsforingjann, sem var á verði,
voru klaufalega fölsuð, og það vakti strax tortryggni um
að hann væri fyrrverandi fangi, og sá grunur jókst við
læknisskoðunina er merkin eftir svipuhöggin komu í ljós.
Hann reyndi að fóðra þetta með því að segja að hann
hefði rifið sig á gaddavír, en sú skýring var ekki tekin
til greina. Hann taldist ekki hæfur. Hann leitaði nú að-
stoðar Ti'cnchard jnarskálks og- með hans aðstoð-.tókst hon-
um að Verða skráður í flugherinn. Hanri hélt ri'ú'ífil Uxbrige
til æfiriga. Trenchard hafði fengizt til að taka þátt 1 þessu
með eftirtölum og hann krafðist þess að hægt yrði að segja
upp ráðningarsamningnum með mánaðar fyrirvara, því að
C The New Amerlean Ubrarv
UNDIR FÖLSKU FLAGGI
ANNE MAYBURY
um á göngu í garðinum — svo
rifumst við. Annað var það ekki.
— Nei, ekki annað, sagði Fen-
ella fyrirlitlega. Mér sýnist það
hafa verið þér nóg.
— Ég tók það fullnærri mér,
eftir allt, sem á undan er gengið.
— Þú hefur sérhæfileika til að
lenda í alls konar kröggum. Þarna
býður Joss frændi þér að þú búir
á gistihúsi til þess að þú komist
hjá að vera í þessu morðhúsi og
þú kýst að vera kyrr. Þá hittir þú
gamlan kunningja, og byrjar á
því að rífast við hann. Jæja, jæja,
komdu út í garðinn. Við erum þar
öll saman. Ralph líka. Fenella
strauk hárið frá enninu eins og
henni væri heitt. Karlmenn geta
verið hreinustu djöflar. En samt
myndum við drepast úr leiðindum
ef við hefðum þá ekki.
— Ég kem á eftir, sagði
Vonnie. En mér er svo heitt. Ég
fer upp og þvæ mér um andlitið
fyrst.
Inni 1 herbergi sínu baðaði hún
andlitið í ísköldu vatni og leið
strax ögn betur. Hún leit út um
gluggann. Þarna sátu þau öll á ver
öndinni beint fyrir neðan. Rhoda
var þar líka. Fenella reis upp
og gekk til Ralphs, hendur þeirra
snertust og augun mættust. Joss
veifaði burt flugum með saman
brotnu blaði. Rhoda horfði stöð-
ugt á Fenellu. í fjarlægð virtist
þetta allt hugljúft — fjölskyldan
i mjög ánægð og sæl.
Vonnie sneri sér frá, og leit á
myndina á veggnum. Hún gekk að
i henni og tók hana niður skjálf-
i andi höndum. Svo kom hún henni
ífyrir á hillunni fyrir ofan fata-
j hengið. Joss gamli myndi sjálf-
| sagt ekki koma hingað inn og ef
j Rhoda tæki eftir einhverju, ætl-
aði Vonnie að vera hreinskilin og
segja að myndin vekti hjá henni
sárar minningar um' ólukkulegt
ástarævintýri.
11. kafli.
Allan næsta dag — mánudag
var þrumuveður í aðsigi.
Vonnie fannst dagurinn aldrei
ætla að líða í þessu drungalega
andrúmslofti. Hún hafði fengið
tækifæri til að endurnýja vináttu
sína og Nigels, en hafði ekk' not-
fært séi það. Það dugði skammt
þótt hún segði við sjálfa sig, að
hún hefði gert sitt beztá. Hún
komst að þeirri beizku niðurstöðu,
að þrátt fyrir allt hlyti ást þeirra
að skorta einlægni og dýpt. Og
nú var ástin hjöðnuð, vegna þess
að hún hafði ekki verið sönn.
Skýringar þær, sem hefði átt að
færa þau nær hvort öðru, höfðu
jaðeins myndað óyfirstíganlega gjá
j milli þeirra.
Eftir miðdegisverðinn opnaði
Joss Ashlyn fyrir sjónvarpstækið
og lét fara vel um sig til þess
að fylgjast með stjórnmálaumræð-
um.
Vonnie var ekki í rónni. Ensk
stjórnmál voru eins ög framandii
tungumál fyrir hana og hún hafði
engan áhuga á að setja sig inn
í þau. Hún reikaði upp á her .
bergi sitt til að sækja bók og
heyrði að á grammafóninn í her-i
bergi Rhodu var leikin sinfónía.
Ralph var ekki komin heim enn
og þau bjuggust ekki við Fenellu
fyrr en um kvöldið. Vonnie gekk
niður í garðinn, fékk sér sæti og
reyndi að lesa. En orðin runnu
út í eitt fyrir henni. Hún gat
ekki einbeitt sér. Hún lokaði bók-
inni og andvarpaði, stóð upp og
gekk eirðarlaust niður á flötina.
Vonnie fann sér skuggsælan
stað og settist niður og studdi
hönd undir kinp. Aftur hafði hún
á tilfinningunpi, að fylgst væri
með henni. kannski líka úr næstu
húsum. Fólk hafði sjálfsagt lesið
um hana í blöðunum daginn áður.
Myra Ashlyn, unga stúlkan frá
Kanada, sem kom beint inn í
morðmál.
Hún heyrði hljóð og leit upp.
Ralph hafði lokað glugga á efstu
hæðinni — í þakherberginu, þar
sem ljósið hafði verið slökkt hið
örlagaríka kvöld. Var það Ralph,,
sem hafði verið þar, þegar Felix
Ashlyn dó? Hafði hann heyrt
dynkinn og brothljóðið? Var það
fótatak hans, sem hún hafði heyrt
á tröppunum og stígnum? Ralph
á leið frá húsinu, þar sem hann
vissi að eitthvað hefði komið fyrir,
sem hann ætti að gæta að?
Hann kom auga á Vonnie og
veifaði. Hún sýndi engin merki
þess, að hún hefði séð hann, sneri
höfðinu frá húsinu og beindi áitur
augum að dökkum skýjabólstrun-
um.
Hvar var Nigel núna? Aðeins
tilhugsunin um hann kom henni
í uppnám. Gleyma Nigel? Aldrei.
En þó varð hún að gleyma honum.
Hann heyrði fortlðinni til, það
þjónaði engum tilgangi að end-
urvekja leiðinlegar endurminn-
ingar . . .
— Halló, það er þýðingarlaust
að leita að stjörnum á himninum
núna
Vonnie hrökk við. Ralph kom
yfir flötina og fleygði sér niður
í grasið hjá henni. — Frændi
þinr. hefur vinsamlegast gefið mér
leyfi til að vera í garðinum, sagði
hann, —- ef þú hefur haldið að
ég væri að aðhafast eitthvað óleyfi
legt. Það er dásamlegt hérna,
finnst þér það ekki. Sjáðu tréð
þarna með hvítu blómin.
— Já, það er fallegt.
n
— Einkennilegt -, - - hann
horfði íhugull á hana — hvað fólk
getur breytzt. Þú til dæmis. Þú
varst rauðhærð einu sinni.
Hún fann hita hlaupa í kinnar
sér.
-r- Hvernig veiztu það?
— Ég hef séð málverk, sem
frændi þinn málaði af pér, þegar
þú varst lítil. Manstu eftir því,
þegar hann málaði það?
— Nei, svaraði hún eins og satt
var.
— Langar þig til að sjá það?
Hann settist snöggt upp.
— Nei, sagði hún ívið hvasst.
— Hvers vegna ekki? Það hlýt-
ur að vera gaman að sjá málverk
af sjálfri sér sem smástúlku. Það
er dásamlega fallegt málverk.
— Ég býst ekki við að frændi
kæri sig um að við förum inn í
vinnustofuna. Hann hefur sagt, að
gestir fái aldrei að stíga fæti inn
fyrir dyr.
— Það er annað með okkur.
En auðvitað spyr ég hann fyrst.
— Þakka þér fyrir, en ég vil
helzt ekki fara inn í vinnustof-
una.
— Það skil ég vel. En ég skal
sækja málverkið ef þú vílt. Ég
spyr frænda þinn auðvitað um
leyfi. Þú ættir að sjá það.
— Seinna kannski. Ég held það
sé að skella á óVeður.
— Við getum verið hér þangað
ÚTVARPIÐ
Fimmtudagur 17. febrúar
7.00 Morgunútvarp 12.00 Hádegis
útvarp. 13.00 Á frfvaktinnl fiydfs
Eyþórsdóttir stjómar óskalaga-
þætti fyrir sjómenn. 14 40 Vlð,
sem, hefma
sltjum. 15.00
Miðdegls-
útvarp 16.00 Sfðdegisútvarp. 18.00
Segðu mér sögu. Bergþóra
Gústafsdóttir og Sigríður Gunn
laugsdóttir stjórna. 18,'ÍÖ Veður
fregnir 18.30 Tónleikar 19.30
Fréttir. 20.00 Daglegt mál Árni
Böðvarsson flytur þáttinn. 20.05
Tónleikar f útvarpssal: Samletkur
á flautu og píanó. Jón Heimir
Sigurjónsson og Ólafur Vigmr
Albertsson leika. 20.20 Bréf tll
Bænda og neytenda. Árni G. Ey-
lands flytur sfðara hluta erindis
síns. 20.55 „Khamma" balletttón
list eftir Debussy. 21.15 Bóka-
spjall Njörður P. Njarðvík cand.
mag. stj. 20.50 Kórsöngur: Det
Norske Solistkor syngur andleg
lög. 22.00 Fréttir og veðurfregnlr
22.20 Húsfrú Þórdís. Séra Gunn
ar Árnason les söguþátt eftir
Magnús Björnsson frá Syðra-
Hóli (2) 22.40 Djassþáttur:
Django Jón Múll Árnason kynnir.
23.15 Bridgeþáttur. Hallur Símon
arsson flytur. 23.40 Dagskrárlok.
Á morgun
Föstudagur 18. febrúar.
7.00 Morgunútvarp. 12.00 Hádeg
isútvarp.
13.15 Lesin
dagskrá
næstu viku. 13.30 Við vinnuna:
Tórileikar. 14.40 Við, sem heima
sitjum. Sigríður Thorlacius ies
skáldsöguna „Þei, hann blust-
ar“ eftjr Sumner Locfeet EUlot.
15.00 Miðdegisútvarp. 16.00 Síð-
degisútvarp. 17.00 Fréttir 17.05 I
veldi hljómanna. Jón Örn Marin
ósson kynnir sígilda tónlist fjrrir
ungt fólk. 18.00 Sannar sögur
frá liðnum öldum. Sverrir Hólm
arss. les sögu Elfráðs Englands-
konungs og Danina, 19.30 Fréttir
20.00 Kvöldvalca. 21.30 Útvarps
sagan: „Dagurinn og nóttin* cft
ir Johan Bojer í þýðingu Jó-
hannesar Guðmundssonar. Hjört
ur Pálsson les ÍS). 22.00 Fréttir
og veðurfregnir. Lestur Passm-
sálma (10) 22.20 íslenzkt œá|. Jón
Aðalsteinn Jónsson cand. mag.
flytur. 22.40 Næturhljómleikar.
23.40 Dagskrárlok