Tíminn - 05.03.1966, Qupperneq 3

3
LAUGARDAGUR 5. marz 1966
TÍMINN
I daq vinna um aTTariu manns i riioursuuuvciMimwiu -- « ........
I verksmiðjunni. Þar er nóg a3 gera og allir vinna af kappi. (Allar mynd-irnar á síBunni tok Haraldur SlgurSsson).
sem skiptist þannig eítir
4 myndinni eru talið frá vinstri Þórir Kristjánsson, Mikael Jónsson, Hjalti
Eymann og Kristján Jónsson.
HS-Akureyri, föstudag
Blaðamönnum var í gær boðið
að skoða niðursuðuverksmiðju
Kristjáns Jónssonar og co. á A.kur
eyri undir leiðsögn Kristjáns
Jónssonar, forstjóra og Mikaels
Jónssonar framkvæmdastjóra en
þeir eru aðaleigendur fyrir-
tækisins ásamt Hjalta Eyrnann, en
hann var verkstjóri við alla inni-
vinnu og Þóri Kristjássyni, sem
er verkstjóri við alla útivinnu.
Alls vinna 80 manns í verksmiðj-
unni, en með fullum afköstum
vinnur verksmiðjan með 120
manns.
Forsvarsmenn verksmiðjunnar
létu blaðamönnum í té ýmsar upp
lýsingar um starfsemi fyrirtækis-
ins, og fara þær hér á eftir:
Hlutafélag um rekstur niður-
_______ vöru-
tegundum:
Sardínur 3 millj. dósa, smjör-
síld 1 millj. dósa, gaffalbitar 4,6
millj. dósa.
Aðalmarkaðslandið hefur ávallt
verið Rússland. Nokkuð hefur
einnig verið flutt út til Tékkó-
slóvakíu, Rúmeníu og Bandaríkj
anna.
Þrátt fyrir þessa framleiðslu hef
verksmiðjan aldrei starfað með
fullum afköstum allt árið, þar eð
erlendir markaðir hafa ekki verið
fyrir hendi, enda engin skipu-
lögð markaðsleit framkvæmd,
hvorki af hálfu íslenzkra viður-
suðuverksmiðja né hins opinbera.
Fullkomin ástæða er til að þessu
málefni verði meiri gaumur gef-
inn í framtíðinni, og sérstaklega
Selja fyrir milljón-
ir til Sovétrikjanna
suðuverksmiðju K. Jónsson og Co.
h.f. var stofnað 1947. Fram
til 1960 starfaði fyrirtækið í mjög
ófullkomnu húsnæði og við lítinn
vélakost. enda þá eingöngu fram
leitt í smáum stíl fyrir innlendan
markað.
Árið 1960 var ráðizt í stór-
fellda stækkun verksmiðjunnar m.
a. vegna áeggjunar þess opin-
bera, sem hafði látið rann-
saka skilyrði fyrir slíkum rekstri
við Eyjafjörð, aðallega með út-
flutning fyrir augum. Byggt var
nýtt verksmiðjuhús og keyptar
nýtízku niðursuðuvélar frá Nor-
egi.
Á árunum 1961-1965 hafa verið
framleiddar niðursuðuvörur að
verðmæti 65 millj. kr. Þar af hef-
ur útflutningur verið 47 millj. kr.
að hið opinbera hafi forustu í þess
um aðgerðum, þar eð niðursuðu-
verksmiðjur í landinu hafa ekki
bolmagn til að standa straum af
víðtækri markaðsleit og aug-
lýsingastarfsemi.
Hér á landi eru ýmsir erfið-
leikar í sambandi við rekstur nið
ursuðuverksmiðju. Ef um er að
ræða verulega framleiðslu til út
flutnings verður verksmiðjan að
hafa geysimiklar birgðir af alls
konar hráefnum og umbúðum. Má
t.d. nefna dósir svo hundruðum
skiptir, matarolíu, krydd alls kon
ar l.fl. Þá þarf fyrirtækið einnig
að festa kaup á nokkrum þús-
undum tunna af kryddsíld fyrir
fram, ogt í óvissu um markaði
erlendis.
Framhald á 14. síðu.
"'la'samenn* og verksmlSjumenn virSa fyrlr sér hráefniS áSur en þaS fer f dósirnar.
Kristján fylgist meS síldardósunum
f einni af hinum mörgu vélum verk
smiSjunnar
Húsbóndahollir menn
Jón Sigurftsson, bóndi i
Yztafelli, skrifar mjög athygl-
isverða grein í Dag nýlega, þar
sem hann ræðir um viðhorf
Sjálfstæðisflokksins til er-
lends valds. Hann segir m. a.:
„Hvar sem „Sjálfstæðismenn”
mæta erlendu valdi, gera þeir
sig að undirlægjum. Þeir lofa
Bretum því áð gera ekkert í
landhclgismálum, nema með
leyfi þeirra og samþykki. Þó
eiga þeir aðra húsbændur harð-
ari. Bandaríkjamönnum nægir
ekki að halda fast um litlafing-
ur Reykjanesskagans, þeir vilja
seilast i alla hendina, biðja um
leyfi til að setja upp ný hern-
aðarmannvirki í Hvalfirði. Þetta
er leyft. Svo á borgríkið „Stór-
Reykjavík," að dafna milli þess
arra herstöðva”.
Auðræðið i hásæti
Jón segir ennfremur:
„Þegar betur er athugaður
hugsjónagrundvöllur hins
innsta kjarna Sjálfstæðisflokks
ins, er afstaða hans gagnvart
erlendu valdi og fjármagni, að
nokkru skiljanleg. Ráðamenn
flokksins og blaða hans ráða
yfir aðalauðmagni landsins með
eign og lánum. Auðmagnið er
fullkomlega óþjóðlegt og Ieit-
ast við að sameinast í „hringi“,
sem hvorki þekkja þjóðerni né
Iandamæri. Þetta er nefnd auð-
ræðisstefna eða ,,kapitalismi“
og er ekki nema cðlilegt að
hún eigi hér einhverja fylgj-
endur, en ísland mun vera eina
landið í Evrópu, þar sem ráða-
mennirnir eru gegnsýrðir af
henni.
Ráðamenn Sjálfstæðisflokks-
ins ráða yfir bönkunum í
Reykjavík og beita valdi sínu
óþyrmilega til þess að sem
allra minnst af sparifé almenn-
ings sleppi úr höndum þeiira.
Bankarnir rétta krabbaklær
með sogskálum í fjárhirzlur
allra peningastofnana út um
allt land. Hvar sem hundrað
krónur eru lagðar á vöxtu, verð
ur að senda 30 krónur til
Reykjavíkur, þær eru „frystar“
fyrir almenningi, en munu oft
„þíðar“ til afnota fyrir gæð-
inga bankanna.“
Tróju-hestur úr
alúmírti
Og loks segir Jón:
„Hellenar sátu um Trjóu-borg
ártim saman og fengu ekki
brotið traustar víggirðingar, þá
kom þeim í hug að smíða tré-
hest mikinn utan við borgina
og fela nokkra kappa sína í hest
inum. Þeir hurfu síðan til
skipa, en skildu eftir menn við
hcstinn, sem sögðu Tróju-mönn
um að honum fylgdi goðmögn-
uð gæfa. Tróju-menn rufu borg
armúrinn og drógu inn hestinn.
Þá kom út úr hestinum um
nóttina flokkur Hellena og opn
aði borgarhliðin fyrir megin-
hernum, sem lagði undir sig
borgina og seldi íbúana i þræl-
dóm.
Alumín-samningurinn getur
orðið íslcndingum slíkur hest-
ur. Stjórninni sýnist hann
háskalaus. En honum verður
ekki komið inn í landið, nema
múrinn sé rofinn. Stjórnarherr
ar, þeir sem nú ráða, eru ekki
líklegir til að hafa hemil á er-
lendu fjármagni. ef skarð er rof
ið í múrinn.
Það er fullvíst, að fjöldi
þeirra manna, sem kusu stjórn
Framhald á 14. siðu.