Tíminn - 31.03.1966, Blaðsíða 7

FIMMTUÐAGUR 31. marz 1966
TÍMINN
7
Tómas Karlsson skrlfar frá London:
WILSON SPÁÐ SIGRI
London, 28. marz 1966.
BBá ern aSeins tveir dagar
01 tán^asnÍBga í Bretlandi og
beadir enn aiHt tii þess, að
Verkamannaflofckurinn undir
feffisögn Bferoids Wiisans, for-
sEHtisráðíherra, vinni mikinn
sfgnr — hljóti 60—150 þing-
sæta meiriMtita. Skoðanakann-
anir í síðustu viku bentn að
vásn trl minnkandi yfirburða
Vlesákaroannaflokksins, en skoð
aaakannanir GaEIups í 40 kjör
deemmn, sem íhaldsflokkurinn
h®t í sfðnstu kosningum með
naranum meirihluta, benda til
m&Qlar auknin'gar á fylgi
tferkamannafI okksins og þar
með, að íhaldsflokkurinn tapi
þessnan kjördæmum til Verka-
maonaflokksins. NiðurstöÓur
þessara skoðanakannana voru
birtar í dag. Vinni Verka-
roannaflokkurinn öll þessi 40
umræddu kjördæmi þýðir það
80 atkvæða aukinn meiriMuta
Grimond
Verkamannaflokksins í neðri
roálstofunni, en það er fjöldi
annarra kjördæma, þar sem
Verkamannaflokkurinn virðist
hafa möguileika á sigri.
Á blaðamannafundi í morg-
un sagði Edward Heath, leið-
togi Ébaldsflokksins, að þessar
niðurstöður Gallups gætu ekki
gefið rétta mynd. Athuganir
íhaldsflokksins í naumindakjör
dæmum leiddu eindregið í
ljós, að íhaldsflokkurinn væri
í sókn!
Jo Grimmond, leiðtogi Prjáils
lynda flokksins, hélt blaða-
mannafund í Lundúnum í
morgun, en hann hafði gert
hlé á kosningabaráttu sinni í
nökkra daga — eftir sviplegt
lát elzta sonar hans í Edin-
borg. Á fundinum sagði Grioim
ond, að greinflegt væri að
íhaldsflokkurinn væri alls stað
ar á undanhaldi og allir byggj-
ust við sigri Verkamannaflokks
ins. Áríðandi væri því fyrir
kjósendur í fjölda kjördæma
að gera sér ijóst, að eina leið-
in til að veita Verkamanna-
flokknum hæfilegt aðhald væri
að kjósa Frjálslynda flokkinn.
Blöðin þykjast ennfremur lesa
úr þessari yfirlýsingu Grimm-
onds, þá skoðun hans, áð af
tvennu illu sé betra að kjósa
Verkamannaflokkinn — og að
það geti viða haft veruleg
áhrif á úrslitin.
The Guardian lýsti í dag yf-
ir fullum stuðningi við Wilson
og 'ráðleggur lesendum srnum
að veita honum umboð til að
leiða brezku Jrjóðina næstu
firom árm. Áður hafði The
Sum og The People lýst yfir
stuðningi viið áframhaldandi
stjórn Verfcamannaflokksins,
en The Economist lýsti hins
vegar yfir stuðningi við Ed-
ward Heath og kom það nokk-
uð á óvart þar sem blaðið
studdi Harold Wilson í síðustu
kosningum.
Og hver eru svo megin mál-
in, sem um er kosið?
The Guardian orðar það svo
í forystugrein sinni í morgun:
„Mr. Wilson eða Mr. Heath?
Efnahagsáætlanir Verka-
mannaflokksins eða eífnahags-
kerfi „grundvallað á heilhrigð-
um íhaldskenningum?“ Skipu-
lagning vinnumarkaðsins með
tiHiti til aukinnar framleiðni
eða afturhvarf til kerfis, þar
sem fjármagn og önnur mark-
aðsöfl eru nær einráð? Semja
við Efnahagsbandalagið eða
taka hvaða tilboði, sem banda-
lagið vill gera okkur? Efna-
hagslegar refsiaðgerðir gegn
uppreisnarstjórn Ians Smiths í
Rlhódesíu eða samninga við
hann? Draga úr hernaðarskuld
bindingum í Asíu eða halda
þeim?“
Fyrri spurning hverrar setn-
ingar á við Verkamannaflokk-
inns hin síðari við íhaldsflokk-
inn.
Auðvitað setja stuðnings-
blöð fhaldsflokksins þessar
spurningar fram með nokkuð
öðrum hætti.
íhaldsflakkurinn beitir nú
Heath
aðallega tveimur stefnumálum
í áróðri sínum. Nauðsyn þess
að setja stranga löggjöf um
verkalýðsfélög og nauðsyn þess
að ganga að Rómarsáttmálan-
um og gerast aðilar að EBE.
Enginn neitar því að það er
margur ljótur blettur á verka
iýðsfélögunum og ljóst er, að
þaú standa á tnörgum sviðum
í vegi fyrir framförum og
aukinni vélvæðingu og fram-
leiðni með alls konar tak-
mörkunum og skæruverkföll
um. Ýmsir benda hins vegar
á, að þessi mál verði ekki
leyst með lögþvingunum.
Ströng löggjöf myndi jafnvel
þýða versnandi ástand á þessu
sviði og jafnvel hatramt stétta
stríð. Verkamannaflokkurinn
hefur lýst yfir nauðsyn þess að
aðlaga verkalýðsfélögin að nú-
tímaaðstæðum og fá þau ásamt
atvinnurekendum til samstarfs
um endurskipulagningu at-
vinnugneina og láta verkalýð
njóta ávaxta af aukinni fram-
leiðni, sem þannig væri feng-
inn. f ríkisstjórn Harolds Wii-
sons eiga sæti í lykiistöðum
fv. formenn þriggja stærstu
verkalýðssambandanna þ. e.
George Brown, efnahagsmála-
ráðherra, Frank Cousin, tækni
málaráðherra og Ray Gunther,
verkalýðsmálaráðherra. Hafa
þeir iýst yfir, að þeir muni
einskis láta ófreistað að leysa
þennan vanda. Hafa biöðin
•jvþent á, að ef þessir menn, sem
em aidir upp í verkalýðshreyf-
ingunni, geti ekki leyst þessi
mál, þá geti það enginn. Þetta
áróðursmál íhaldsflokksins hef
ur því að nokkru snúizt í hendi.
Bændasamtökin, sem fram
til þessa hafa gætt þess vand-
lega að vera óháð flokkunum
og reynt sem mest að halda
sér utan flokkabaráttunnar,
hafa nú gefið yfirlýsingu þar
sem ráðizt er harkaiega gegn
stefnu íihaldsflokksins í Efna-
hagsbandaiagsmálinu. Segja
samtökin, að þau harmi það,
að þurfa með þessum hætti að
blanda sér inn í kosningabar-
átta stjómmálaflokkanna, en
samtökin hafi ekki getað setið
hjá í þessu roáli, hljóð og af-
skiptalaus — þau gæta ekki
annað en orðið við kröfum
bænda um leiðsögn og uppiýs-
ingar í svo afdrifaríku máli
fyrir brezkan landbúnað. —
Þetta getar haft verulega áhrif
í fjölda sveitakjördæma Verka
mannaflokknum í vil.
Þessar þingkosningar í Bret-
landi bera meiri keim af þjóð-
arleiðtogavali en nokfkru sinni
fyrr.' Því ráða að miklu leyti
áhrif sjónvarpsins. Myndavélar
sjónvarpsins beinast að sjálf
sögðu fyrst og fremst að for-
ingjum flokkanna og alla kosn
ingabaráttuna hafa þeir verið
á sjónvarpsskerminum á hverju
kvöldi, stundum tvisvar til
þrisvar á kveldi. Þetta leið-
togaeinvígi hefði verið kórón-
að, ef Wilson hefði orðið við
kröfu Heaths um kappræðufund
þeirra tveggja í sjónvarpinu
kvöldið fyrir kjördag. Á það
vildi Wilson ekki fallast, og
lagði áherzlu á, að Grimmond
leiðtogi Frjálslyndra, fengi að
taka þátt í slíkum kappræðum.
Það vildi Heath ekki sam-
þykkja og nú er Ijóst, að ekk-
ert verður af kappræðum leið-
toganna í sjónvarpinu.
,Það verður margur fótsár,
hás og lúinn frambjóðandi feg
inn þegar kjördagurinn renn-
ur upp. Það er ekki heiglum
hent að standa í því erfiði, að
vera leiðtogi stjórnmálaflokks
í kosningaharátta í Bretlandi.
Ailir bera þeir sig þó vel og
verða ekki greind á þeim
þrey tumerki. Stj órnmálaáhugi
virðist vera nægur hjá aimenn
ingi til að halda þeim vel vak-
andi og hafa stjórnmálafund-
ir þessarar kosningabaráttu
verið óvenju vel sóttir. í kvöld
kom til uppþots við samkomu-
hús, þar sem Wilson forsætis-
ráðherra, var að halda ræðu,
vegna þess að hundruð manna
komust ekki inn í húsið til að
heyra og sjá leiðtogann.
Franska ríkið kaup
ir málverk Sverris
Haraldssonar
Á alþjóðlegri málverkasýningu
(Biennal), sem haldin var í París
í lok síðasta árs á verkum ungra
málara (undir 35 ára aldri),
keypti franska ríkið málverk eftir
Sverri Haraldsson.
Blaðið hefur frétt, að málverk-
ið verði sett upp í Musé des Arts
í París.
Málverk þetta var ekki til sölu
á sýningunni, þar sem það var í
einkaeign, en eigandi myndarinn-
ar heimilaði listamanninum engu
að síður að selja myndina.
Máiverk þetta er var á síðustu
sýningu Sverris hérlendis, nefnist
„Landslag," málað 1963, stærð
88x120, og seldist það á 18 þús-
und kr.»
Sverrir átti þrjár myndir á þess
ari sýningu í Parfs.
Blaðið hefur fregnað, að Sverrir
Haraldsson muni setja upp S'tóra
sýnýingu á nýgerðum málverkum
og „tréskúlptúr" í lok næsta mán-
aðar.
Dulspejódagle^
lífs
Dulspeki daglegs lífs heitir ný-
útkominn bæklingur eftir Grétar
Fells. Fjallar hann um ýmsa þætti
daglegs lífs, er höfundur telur að
ekki sé nógu mikill gaumur gef-
inn, og er margt athyglisvert í
bæklingi þessum.