Tíminn - 31.03.1966, Blaðsíða 11

FIMMTUDAGUR 31. marz 1966
TIMINN
VERÐIR LAGANNA
TOM TULLETT
| 29
Hann lét fara með sig eins og lamb til lögreglustöðvarinnar,
þar sem hann var yfirheyrður. Nú var allur derringur rokinn
úr honum, hann skýrði lögreglunni fúslega frá, hvar vinnslu-
stöðin var niður komin í von um að það yrði metið sér
til málsbóta. Hann kvaðst hafa haldið að Johnson væri banda-
riskuíf bófaforingi, kominn til ízmir þeirra erinda að drepa
sig. Sömuleiðis hafði hann tilkynnt lögreglunni í Illica. að
Johnson hefði rænt sig. Hann hafði látið í té nákvæma lýsingu
á lögreglunjósnaranum og bíl þeirra. Af því átti eftir að
hljótast árekstur, sem hefði getað eyðlagt allt saman.
Undir kvöld lagði vopnuð sveit af stað upp í fjöllin tii
að ljúka verkinu. Þegar þeir voru komnir í nánd við vinnslu-
stöðina uppi í fjöllunum, stöðvuðu vopnaðir lögreglumenn
þá við vegartálmun. Foringinn kallaði til komumanna að
gefast upp og fleygja frá sér vopnunum. Labernas höfuðs-
maður, sem var fyrir sveitinni, skýrði frá erindi þeirra,
en foringi liðsins við vegartálmunina neitaði að trúa honum.
„Þessi þarna samsvarar nákvæmlega lýsingunni á bófan-
um Johnson, sem við erum að elta, og bíllinn er tvímælalaust
sá sami. Þið verðið að koma með okkur til Illica.“
Labernas höfðuðsmaður var ævareiður. Hann formælti, tók
upp skilríki sín, grátbændi, en það bar engan árangur. Hann
var handjárnaður ásamt förunautum sínum og ekið með
þá á næstu lögreglustöð. Labemas hélt áfram að þrátta alla
leiðina og skýrði frá handtöku Ozyureks. Við það tóku fanga-
verðirnir að linast og samþykktu að senda eftir frænda
Labernas, sem átti heima í grenninni og gat borið um hver
hann væri. Að því loknu var ævareiðum höfuðsmanninum
og liði hans sleppt.
Tveim klukkutímum síðar' komu þeir á sléttina, þar sem
vinnslustöð Ozyureks gnæfði í myrkrinu, dimm og drauga-
leg. Áður en bílarnir voru stanzaðir gall við skothríð úr
húsinu, því þeir sem inni voru höfðu borið kennsl á græna
bílinn. Labemas skipaði liði sínu þegar í stað til atlögu.
Nokkrir fóru að húsabaki til að loka undankomuleiðinnii
Hinir skýldu sér bak við steina framan við húsið. Þegar
Labernas gaf merki, hófu lögreglumennirair skothríð. Kúlur
tættu hurð og gluggahlera, en þeir sem inni vom svöruðu
í sömu mynt. Bardaginn stóð ekki lengi. Brátt blakti hvítur
vasaklútur í glugga á efri hæðinni. Lögreglumennirnir hættu
að skjóta og rödd kallaði: „Við gefumst upp. Hættið að
skjóta.“
„Komið út með hendurnar á lofti“, kallaði Labernas,
„og kastið byssunum út.“
Sjö byssur skullu á jörðina og jjö bófar dökkir yfirlitum
komu út með hendur fyrir ofan höfuð. Skyndilega hljóp
einmana hræða frá bakdyrunum. Lögreglumennirnir tveir
sem þar voru á verði, hleyptu af, og maðurinn datt niður
dauður, skotinn í höfuðið. Það var sonur Ozyureks.
í kjallara hússins var efnavinnslustofa, búin öllum áhöld-
um til að vinna hrámorfín úr ópíum, nærri 50 kíló af heróíni
og 80 kíló af hrámorfíni, en annar eins fengur hefur sjaldan
náðst.
Allt þetta magn átti að fara til sölukerfis Mafíunnar í
Bandaríkjunum. Upphaf málsins var vitneskja sem Charles
Siragusa barst frá samböndum, sem hann hafði komið sér
upp í Ítalíu og frá Alþjóðalögreglunni. Endalokin urðu Iifs-
tíðar fangelsisdómur yfir Kemal Ozyurek og löng fangelsis-
vist fyrir aðra í bófaflokki hans.
Sjötti kafli.
Eitt kynlegasta afbrotamál, sem um getur hófst 1945, árið
áður en Alþjóðalögreglan tók til starfa á ný. í Þýzkalandi
var fullt á vegum og járnbrautum af niðurbeygðum körlum,
konum og börnum í flakkandi hópum með uppgjöfina letr-
aða á andlitin. í þessari brjóstumkennanlegu mergð vora
tveir karlmenn, Manfred Schröder og Robert Laub, sem
nýskeð höfðu losnað úr rússneskum stríðsfangabúðum í Sag-
an. Eftir langan flæking komust þeir á jámbrautarstöðina
í Cottbus rótt við nýju, pólsku landamærin, með fötin í
henglum, bætta bakpoka og slitna skó. Ásamt hundraðum
annarra tróðust þeir inn í vöruflutningalest til Berlínar, komu
sér fyrir og biðu rólegir eftir að lestin legði af stað. Tíminn
skipti þá litlu, síðustu fjögur árin höfðu þeir barizt í þýzka
hernum á flestum vígstöðvum í Evrópu, og síðustu sex mán-
uði höfðu þeir verið fangar Rússa.
Til Berlínar komu þeir um miðja nótt. Schröder var grann
vaxinn og dapurlegur, augun innfallin og hvasst nefið setti
UNG STÚLKA í RIGNINGU
GEORGES SIMENON
23
til lögreglu allra landa. Ziegler
hafði svikið út allverulega fjárhæð
ásamt öðrum. Hann kvaðst vera
fæddur í Miinchen og hafði í það
sinn ljóst yfirskegg.
Lögreglan í London fékk bráð-
lega að kynnast nyinninum undir
nafninu John Donley, fæddur í
San Francisco og í Kaupmanna-
höfn hafði hann verið handtekinn
undir nafninu Ernst Marek.
Annars staðar var hægt að rek-
ast á hann undir öðrum nöfnum:
Joey Hogan, Jules Steib, og Carl
Spangler.
Útlit hans breyttist einnig með
árunum. í upphafi ver hann há-
vaxinn, allt að því beinaber þrátt
fyrir þreklegan skrokk. Smám sam
an fitnaði hann og jafnframt færð-
ist yfir hann virðuleiki.
Hann var heimsmannslegur og
tiginmannlegur í fasi. f París hafði
hann búið á hóteli við Champs-
Elysée, í London bjó hann á
Savoy. Alls staðar sótti hann fín-
ustu og dýrustu staði og alls
staðar beitti hann sömu brögð-
um, brögðum, »em aðrir höfðu not
að óspart á undan honum en hann
beitti af léttri leikni.
Hann hafði samstarsmann, sem
ekki var vitað um nema hvað
hann talaði með erlendum hreim
sem benti til að hann kæmi úr
Mið-Evrópu.
í einhverjum ríkmannlegum bar
svipuðust þeir um eftir fórnardýri
helzt iðjuhöldi eða kaupmanni ut-
an af landi.
Er þeir höfðu drukkið saman
fáein staup kvartaði Jean Lenke
eða Jules Stieb eða John Donley
sáran yfir því, að hann þekkti
ekki betur til í viðkomandi landi.
— Ég verð endilega að hafa
upp á trúverðugum manni, sagði
hann. Mér hefur verið faiið yerk,
sem eríitt er að framkvæma. Ég er
dauðhræddur um að ég verði svik-
inn.
Framhaldið var með ýmsu móti
en kjarninn þó æ hinn sami. For-
rík gömul kona, oftast amerísk,
ef hann var staddur í Evrópu hafði
afhent honum fjárfúlgu, sem hann
átti að skipta milli verðugra.
Hann geymdi peningana á hótel-
herbergi sínu. Hvemig átti hann
nú, útlendingurinn að dæma hver
var verðugur í landi, sem nann
þekkti ekki?
Já, og að auki, þá hafði gamla
konan ákveðið að fjórðungur eða
kannski þriðjungur fjárins skyldi
ganga til að standa straurn af
kostnaðinum í sambandi við þetta
Vildi ekki þessi nýi vinur hans
— því vinur var hann po? — sem
heiðarlegur maður hjálpa honum.
Auðvitað fengi hann þá helming-
inn af þriðjungnum. Það var álit-
leg fjárfúlga í sjálfu sér.
Hann var neyddur til að vera
varkár og krefjast vissrar trygg-
ingar . . . Ef vinur hans setti
dálitla upphæð í banka til að sýna
traust sitt ... — Bíðið augna-
blik hér . . . eða komið með mér
upp I herbergi mitt . . . Þarna
voru seðlarnir. Taska full af þykk
um seðlabúntum.
. — Við tökum þá og ökum íil
banka yðar þar sem við leysum
út upphæðina, sem ...
Upphæðin var mismunandi eft*
ir löndum.
— Við látum það allt á yðar
bankareikning, en þér gætið tösk-
unnar og deilið úr henni eins og
yður hentar. þegar þér hafið dreg
ið frá það sem yður ber.
í bílnum lá taskan milli þeirra.
Fórnardýrið leysti út framlag sitt.
Fyrir utan hans eigin banka, sem
oftast var stór banki í miðborg-
inni námu þeir staðar og Lemke,
alias Stieb alias Ziegler skildi
töskuna eftir í umsjá vinar síns.
— Bara augnablik . . .
— Hann flýtti sér inn í bank-
ann með peninga fórnardýrsins.
Þessi sá hann aldrei síðan og upp-
götvaði fljótlega að seðabúntin
voru ekki annað en knippi af dag-
blaðaúrklippum að undanteknu
efstu í hverju búnti.
Þegar maðurinn var handtek-
ínn var ekkert hægt að sanna j
hann. Þýfið var horfið. í ösinn
i bankanum hafði hann afhent þaí
samstarísmanni sínum.
í skýrslu dönsku lögreglunna:
stóð eftirfarandi:
„eftir heimildum sem oss e:
ekki unnt að staðfesta mun héi
um að ræða hoilenzkan ríkisborg
ara að nafni Julius van Cram
fæddur í Groningen. Van Cran
er af góðu fólki, 22 ára að aldr
réðist hann til banka i Amster
dam, sem faðir hans stýrði. Ham
talaði þá fjölmörg tungumál, hafð
hlotið ríkmannlegt uppeldi og or<
ið meðlimur í Amsterdam Yach"
Club .
I Tveim árum seinna hvarf hani
og mun hafa haft með sér stórí
fjárfúlgu úr sjóðum bankans.
Því miður hafði ekki reyns.
unnt að hafa upp á Ijósmyndun
af van Cram þessum. Og fingra
förin voru ekki til.
Með því að bera saman dagsetn
ingar gerði Maigret merka upp
götvun. Gagnstætt flestum svikur
um gætti hann þess að nöggv;
ekki tvisvar í sama knérunn. Hanr
var oft mánuðum saman að undir
búa svik sín og alltaf bar ham
úr býtum verulegar uppnæðir
Þvi næst liðu ár unz honun
skaut upp i fjarlægu beimshorn
þar sem hann lék sér að þvi af
finna nýtt fórnardýr og féfletts
það.
Þýddi þetta ekki að hann bei?
með að endurtaka bragð sitt þaj
til hann fór að verða blankur'
Eða átti hann einhvers staðar fólg
inn fjársjóð?
Síðasta bragðinu hafði hanr
beitt í Mexikó fjrrir sex árum
— Komdu eins og skot Lucasl
Lucas starði hissa á öU plögg
in fyrir framan Maigret
_______________________________11
Ég ætla að biðja þig að senda
nokkur símskeyti. Fyrst sendirðu
einhvern með þessa mynd til frú
Cremieux til að fá staðfestingu á
því að þetta sé sami maður og hún
sá mynd af í veski myrtu stúlk-
unnar.
ÚTVARPIÐ
Fimmtudagur 31. marz.
7.00 Morgunútvarp. t2.00 Hádegis
útvarp.
13.00 A
frívaktinni.
Eydís Eyþórsdóttir stjórnar aska
lagaþætti fyrir siómenn. !4 40
Við. sem heima sitium Margrét
Bjarnason ræðir við Marfu Kjeld
og Birgi Ás Guðmundsson um
starfsemi heymarstöðvar og
heilsuverndarstöðvar 1 Reykja-
vik. 16.00 Miðdegisútvarp. 16.00
Síðdegisútvarp 17 40 Þingfréttir.
18.00 Segðu mér sögu Bergþóra
Gústafsdóttir stjómar þætti fvrir
vngstu hlustenduma t timanum
les Stefán Siaurðsson framiiaids-
söguna „Lltli bróðir og Stúfur”
18.20 Veðurfregnir 18.30 Tón-
leikar 19.30 Fréttir 20.00 Daglegt
mál Arai Böðvarsson talar 20.
05 Gestur i útvarpssal- lon Voicu
frá Rúmeniu leikur Partitu nr.
3 fyrlr einleiksfiðiu eftir .)<>•
hann Sebastian Baeh 20 20 Okk
ar á milli: A Helgakolli Jökuil
Jakobsson og Sveinn Einarsson
taka saman dagskrá 21.00 H'a?r-
eysk ættjarðarlög: Söngféiag
Þórshafnar svngur 21.15 Bóka-
spjall Njörður P Njarðvik cand.
mag tekur til umræðu ijoð
Steins Steinars Með honum koraa
fram: Guðmundur Sigurðsson
og Vésteinn Ölason stud mag,
22.00 Fréttir og veðurfregmr.
Lestur Passiusálma <44» „2.20
„Heljarslóðarorusta" eftir Bene
dikt Gröndai Láms Pálsson leík
ari les '6» 22.40 Diassbáttur Jón
Múli Arnason kynnir 2315
Bridgeþáttur Hallur Simondrson
flytur. 23.40 Dagskrárlok.
Föstudagur 1. aprfl.
7.00 Morgunútvarp 12.00 Hádeg
isútvarp.
13.15 Lesin
dagskrá
næstu viku. 13.30 Við vinnuna:
Tónleikar. 14.40 Við, sem neima
sitjum. Rósa Gestsdóttir les
Minningar Hortensu Hollands-
drottningar. 15.00 Miðdegisút-
varp.. 16.00 Síðdegisútvarp. 17 00
Fréttir. 17.05 t veldi hljóm
anna. Jón Örn Marinósson kynn
ir slgilda tónlist fyrir ungt tólk.
18.00 Sannar sögur frá <iðnum
öldum. Sverrir Hólmarsson les
sögu um uppreisn á hafi áti
18.20 Veðurfregnir 19.30 Fréttir
20.00 Lestur fornrita: Færsyinga
saga. Ólafur Halldórsson les ö)
20.20 Kvöldvaka bændavikunnar.
a. Bóndi og borgarbúi taka tal
saman. Pétur Sigurðsson I Aust
urkoti i Flóa og Ragnar lngólfs
son fulltrúi í Reykjavík ræðast
við. b. Minnzt gömlu aænda-
námskeiðanna. Ragnar Asgeirs,-
son ráðunautur segir frá. c.
Glatt á Hjalla. Nokkrir lélagar
austan yfir fjaU taka lagið; Hall
grímur Jakobsson leikur undlr.
d. Samtalsþáttur Rætt við bæad
ur á búnaðarþingi e. Lokaorð.
Þorsteinn Sigurðsson formaður
Búnaðarfélags tslands slftur
bændavikunni 21.30 Útvarpssag
an: „Dágurinn og nóttin" eftir
Johan Bojer 1 þýðingu Jóhann
esar Guðimundssonar. tljörtur
Pálsson les (14). 22.00 Fréttir
og veðurfregnir Lestur Passiu
sálma (45) 22.20 tslenzkt mal
Asgeir Blöndai Maenússon sand.
mag talar 22.40 Næturhijomieik
ar: Pianókonsert nr 3 * c-moil
op. 37 eftlr Beethoven. 23.20
Dagskrárlok.