Tíminn - 18.05.1966, Blaðsíða 4

M
MIÐVIKUDAGUR 18. maí 1966
TÍMLNN
Gúmmívinnustofan h.f.
Skipholti 35 — Símar 3T055 og 30688
BARNALEIKTÆKI
★
ÍÞRÓTTATÆKl
VélaverkstsSi
BERNHARÐS HANNESS..
Suðurtandsbraut 12.
Slmi 35810.
* SILLINN
Rent an Ioeoar
Trúlotunar
hringar
afgreiddir
samdægurs.
Sendum um allt land.
H A L L O 0 R
Skólavörðustig 2.
Björn Sveinbjörnsson,
hæstaréttarlögmaður
Lögfræðiskrifstofa,
Sölvhólsgötu 4,
Sambandshúsinu 3. hæð
Símar 12343 og 23338
LAUGAVEGI 90-Q2
Stærsta úrva> bifreiða á
einum stað. — Salan er
örugg hjá okkur.
Halldór Kristinsson
gullsmiður - Sími 16979.
j\ /1fr^n
SKARTGRIPIR

Gull og silfur til ferminaargjata
HVERFISGÖTU I6A - SIMI 21355
SKIPAUTGCRÐ RIKISINS
Ms. Esja
fer austur um land til Seyðis
fjarðar 23. þ.m. Vörumóttaka
á miðvikudag ti| Fáskrúðsfjarð
ar, Reyðarfjarðar, Eskifjarðar,
Norðfjarðar og Seyðisfjarðar.
Farseðlar seldir á föstudag.
3ja ferm. ketill með inn-
byggðum spíral, ásamt Gil-
barco brennara til sölu.
Upplýsingar í síma 34107.
MlOTlffi
TEIKNIBORÐ
MÆLISTENGUR
MÆLISTIKUR
MINNING
Þá var Bjarni einlægur og áhuga
samur framsóknarmaður til hinztu
stundar og Tíminn var honum
ævinlega kærkomin sending, og
mun hann lengi frameftir hafa
lesið þar hvert orð.
Það er ekki að undra, þó að
jafn framfarasinnaður og heil-
steyptur maður eins og Bjarni
var og sem unni héraði sínu og
landi jafn fölskvalaust og þekkti
jafnvel nauðsyn þess að rétta hlut
þeirra mörgu, sem örðuga
áttu lífsbaráttuna, fylgdi fast þess-
um merku félagsmálastefnum,
sem að vísu eru af sömu rót
runnar.
Bjarni Kristjánsson var til mold
ar borinn að Reynivöllum í Kjós
hinn 2. apríl s.l Fæddur var hann
17 júní árið 1875
15. 4. 1966
Jóhann Davíðsson
Hjarðardal
fÞRÓTTIR
Framhald af bls. 13.
Alls mættu til leiks 27 kylfingar
frá G.R. Leikskilyrði voru fremur
óhagstæð, völlurinn blautur og
illa farinn eftir vetrarhörkurnar.
Einsætt er af þátttökunni nú, að
mikill áhugi er ríkjandi meðal
kylfinga. f ár gekk í gildi nýtt
forgjafarkerfi, og mun taka nokk
um tíma að koma því í rétt horf.
18 holur voru leiknar að þessu
sinni, og urðu úrslit sem hér seg
ir:
Með forgjöf:
1. Helgi Hjálmarss. 93—36==57. h.
2. Vilhjálmur Ámason 95—36=
59 h.
3. Gunnar Þorleifsson 84—21=
63 högg.
4. —5. Erlendur Einarsson 92—28
=64 h.
Sigurjón Jónsson 100—36=64 h.
Keppnin var einungis miðuð við
forgjöf, en beztum árangri náðu,
án forgjafar
Einar Guðnason 79 högg (brúttó)
Gunnar Þorleifsson 84 h. br.
Viðar Þorsteinsson 87 h. br.
Ólafur Bj. Ragnarsson 88 h. br.
Tómas Árnason 90 h. br.
Árangur Helga Hjálmarssonar,
sem sigraði í keppninni, var mjög
góður, enda lék hann seinni hlut
ann, 9 holur á aðeins 38 höggum.
Greinilegt var þó, að flestir þátt-
takenda voru í óvanalega slakri
þjálfun, því að einungis 2 vikur
eru síðar völlurinn við Grafarholt
varð leikhæfur. En fyrsta ueppn
in gefur góðar vonir eigi að síð-
ur.
MINNING
Framhald af bls. 17.
sér hann ágætlega. En í skapgerð
sinni átti Magnús það, sem hverj-
um bónda er nauðsynlegt á 511-
um tímum: starfsvilja, hirðusemi
og hagsýni.
Fáum mundi það hent, eins og
Magnúsi, að reisa nýbýli án allra
lána og styrkja. Skoðað og metið
í Ijósi þeirrar tíðar er það afrek.
En nýbýlið reis og bar af flestum
'býlum að húsakosti, sem þá voru
í sveitinni. Þar var ekkert nema
óræktað land, holótt og lautótt
Með skóflu í höndum einni sam-
an var jöfnun landsins hafin, þó
að síðar kæmu önnur tæki til sög-
unnar. Áður en ræktunin nægði
heima, varð að sækja heyskap á
útengi langt að.
„Hver einn bær á sína sögu.“
Saga Sólheima í Landbroti er
ekki gömul. Á yfirborði er hún
öll í minnum þeirra eldri, sem
nú lifa. Hún á engan hrakfalla-
bálk og enga „raunabögu" til
þessa dags. Þrautir og erfiði manns
ins, sem hér vann að, blasa við
sjónum sigri hrósandi. Bæjarstæð-
ið vekur athygli. Magnús Auðuns-
son kunni vel að meta fegurð
fjær og nær. Býlið hefur þeirra
kosta völ í ríkum mæli. Hinn
tigni Öræfajökull blasir óvíða jafn
vel við sjónum. Ekki steinsnar frá
! bænum er hóll í túninu, tákn-
;rænn að flestu leyti um gróður-
far og alla gerð óteljandi hóla í
Landbrotinu. Ég er þess fullviss,
að Magnús hefði ekki viljað skipta
á honum og sléttum velli, þótt
af honum hefðu fengist margar sát
ur af heyi. Hóllinn ber ilmsterk-
an gróður úthaga sveitarinnar.
Magnús var aldrei langdvölum svo
fjarri henni. að hann fengi ekki
notið þessa ilms á ári hverju með-
an hann lifði. Er ég gekk á hól
þennan nýlega, kom margt í hug.
I laut efst í hólnum, sem varin
er næðingi hinnar köldu áttar, en
opin mót suðri og sól, hefur birki
tré verið gróðursett. Þar sá ég
merki þess, að börn hefðu verið
að leik og starfi við yndisleg skil-
yrði. Hvort mundi Magnús ekki
oft hafa litið héðan til lofts og
hugleitt veður úti við? Þetta dag-
lega og þýðingarmikla viðfangs-
efni bóndans, sem allt sitt á „und-
ir sól og regni.“ Engan mann
þekkti ég veðurgleggri og vel
kunni hann að hagnýta sér þá
glöggsýni í daglegri önn. Hitt veit
ég ekki síður, að sjón hans náði
lang upp fyrir asklokið Hann
hreifst af sólfögrum degi og
stjörnubjartri nótt af fegurðar-
skyni einu.
Hinn fagri trjágróður, sem
prýðir nýbýlið Sólheima, vekur at-
hygli. Hann er allur heimaalinn
og ekki síður verk húsfreyjunn-
ar. Þau hjónin fóstruðu hann af
mikilli alúð og þrautseigju.
Áður var þess getið, að Magnús
væri kjarkmenni. Hann var einn-
ig snar í verki og duldist því
sjúkleiki hans lengur en ella
myndi. Lífið kvaddi hann við starf
og það féll honum naumast úr
hendi til síðustu stundar. Störf
hans voru ekki takmörkuð einung-
is við verkefni venjulegs bónda.
Kona hans starfaði að barna-
kennslu alla þeirra búskapartíð.
Húsmóðurstörfin, að vetrinum,
hlutu því að hvíla á honum að
verulegu leyti. Öllu mátti treysta
fullkomlega, er hann tók að sér,
barnagæzlu sem öðru.
Um persónuleika Magnúsar Auð-
unssonar þarf ekki mörg orð við
að hafa. Hann kom í Ijós í störf-
um hans. Verkleg efni tóku þá
ekki hug hans allan. Hann las
mikið og hugleiddi andleg efni
Trú sína bar hann ekki á stræti.
Hún var dulin almenningi að öðru
leyti en því, sem góður maður
hefur í fari sínu. Menningu and-
ans mat hann framar öllu verald-
legu vafstri.
ÞJL