Tíminn - 26.05.1966, Blaðsíða 11

FIMMTUDAGUR 26. maí 1966
TÍMINN
VERÐIR LAGANNA
70
Khandgoo að nafni, hvarf. Hann var veiðimaður góður og
bjó með móður sinni sem var blind. Fyrst var gizkað á
að villidýr hefðu orðið honum að bana, en fuglager vísaði
á líkið. Áverkar bentu til að bani Khandgoo væri af manna
völdum, og öldungar þorpsins sendu til lögreglustöðvarinn-
ar að segja tíðindin.
Lögregluforingi kom til baka með sendimanni og hóf
þegar í stað rannnókn þar sem líkið fannst. Skammt þaðan
var blettur vaxinn háu grasi á árbakka, og þar fundust
blóðflekkir á nokkrum stöðum. Virtist þvi árásarmaðurinn
hafa lagt til Khandgoo þar, hann reynt að flýja en verið
ifur uppi.
í þéttu grasi tíu skref frá líkinu fannst blóði drifin öxi,
sem Khandgoo reyndist hafa átt. Lögreglumaðurinn var hissa
á að jafn hraustur maður og hann skyldi ráðinn af dögum
með sinni eigin öxi.
Traðk eftir leitarmenn var orðið töluvert á staðnum þar
sem líkið fannst, en ein slóð lá í aðra_ átt en hinar, og
lögregluþjónninn ákvað að fylgja henni. Á skurðbakka fann
hann skýrt far eftir skósóla, og á steini úti í skurðinum
voru dökkir blettir líkir storknuðu blóði. Þarna virtist morð-
inginn hafa þvegið sér, og lögreglumaðurinn skar fótsporið
laust úr leirnum og fór með það heim í þorpið.
Fljótlega var gengið úr skugga um að enginn af leitar-
mönnum sem þarna höfðu verið á ferð var með skó á fót-
um, þá báru ekki aðrir en aðkomumenn á þessum slóðum.
Um þrennt gat verið að ræða, hermann í leyfi, lögreglu-
mann eða skógarvörð.
Enginn hermaður var í leyfi, lögreglumenn höfðu engir
verið þarna á ferð, svo þá var ekki um aðra að ræða
en skógaverði. Einn þeirra, Ibrahim að nafni, starfaði þarna.
Hann var leigjandi í húsi Mahani nokkurs í Kalan.
Starf hans var að fara eftirlitsferðir um skóginn, svo
ekkert var athugavert við þó spor hans væri þar að finna.
En nú kom á daginn, að hann gekk á skóm, sem ekki gátu
hafa gert sporið, sem lögregluþjónninn fann.
Hann ákvað samt að halda eftirgrennslunum áfram. Ma-
haru sem skógarvörðurinn bjó hjá átti dóttur að nafni Vithi.
TOM TULLETT
Hún var þjónusta Ibrahims, en um skeið höfðu þau Khandgoc-
verið að draga sig saman. Þegar Vithi dansaði við Khandgoo
á nýfstaðinni hátíð hafði Ibrahim orðið reiður og haft i
hótunum.
Lögregluþjónninn Iét nú sækja Vithi og yfirheyrði hana
gætilega, því hann vissi, að þjóðflokkur hennar hafði ekk
ert dálæti á yfirvöldunum. Smátt og smátt tókst honum
að vinna traust stúlkunnar og hún skýrði frá, að daginn,
sem Khandgoo hvarf, hefði hún komið að Ibraham sitjandi
í myrkrinu í húsagarðinum. Hún kveikti í herbergi hans.
og sá þá, að blússa hans var breidd til þerris. Plaggið var
sótt, og á þeim hluta, sem ekki hafði verið bleyttur, mátti
sjá nokkra litla blóðbletti. Einnig gat Vithi skýrt frá því, að
Ibraham ætti tvenna skó- Við skoðun kom í ljós, að annar
þeirra sem geymdir voru í herbergi hans, svaraði nákvæm-
lega til sporsins af skurðbakkanum. Loks skýrði Vithi frá
því, að þegar hún hefði spurt skógarvörðinn, hvers vegna
hann væri sjálfur að þvo af sér fötin, hefði hann sagzt hafa
drepið Khandgoo og beðið hana að strjúka með sér þá um
nóttina.
Ibraham neitaði öllu fyrst í stað, en lagði árar í bát, þegar
hann stóð augliti til auglitis við Vithi og tvær konur, sem
höfðu séð hann í fylgd með Khandgoo morðdaginn. Hann
þoldi ekki að lítillækka sig í augum þjóðflokksins, því hann
vissi, að meðal hans var ósannsögli álitin langtum alvarlegri
ávirðing en nokkur glæpur.
Ibrham sagðist svo frá, að hann hefði komið að Khand
goo, þar sem hann var að höggva við í skóginum. Þetta var
óleyfilegt, og honum datt fyrst í hug, að taka keppinaut
sinn fastan, en hætti við það og bað hann í staðinn að koma
með sér út í skógarjaðarinn fjær þorpinu. Á leiðinni sagði
hann, að Khandgoo hefði átalið sig fyrir að reyna að kom-
ast upp á milli sín og Vithi og orðið svo æstur, að hann
hefði þrifið af honum öxina. Þá hefði Khandgoo gert sig lík
legan til að ráðast á hann, en Ibraham greitt honum höfuð
högg með öxinni. Síðan sagðist hann ekkert muna, fyrr en
hann stóð yfir Khandgoo dauðum.
Ibraham var ákærður fyrir morð og dæmdur í lífstíðar
fangelsi.
DANSAÐÁ DRAUMUM
HERMINA BLACK
31
hún léttilega við, þú varst úti.
— Já, sagði Jill stillilega, ég
var úti. Hún hefði næstum getað
hlegið að óafvitaðri kaldhæðninni
í orðum Söndru.
Hin stúlkan hreiðraði um sig í
rúminu. — Hann var bara ekkert
mjög vondur við mig. Hann hefur
kannski séð, að það var ekki til
neins að skamma mig. En hvað
um það, þó hann væri í sínum
versta ham, gæti hann ekki verið
verri en Marvelle Vernoist, sem
ég lærði hjá. „Klossarnir ykkar!“
var hann vanur að æða á okkur,
þegar við vorum að læra. — Ég
vil fá léttar, mjúkar hreyfingar og
í staðinn fæ ég blýþungt stapp.
Þér — Sandra! Þér getið aldrei
dansað — farið og lítið eftir svín
um, það er allt, sem þér getið!
Svo að skammir frá vesælum lækni
hafa engin áhrif á mig.
Það var líklega fjarstæða að
finna til gremju yfir vanþakklæti
Söndru við „vesæla lækninn" og
það, sem hann hafði gert fyrir
hana, hugsaði Jill Síðan spennti
Sandra greipar á hnakkanum og
hélt áfram:
— En ég vildi ekki láta hann
vera virkilega reiðan við mig.
Blessaður maðurinn! Hann getur
verið elskulegur, þegar hann vill.
Þegar hann er það, mundi ég ekki
áfellast neina stúlku fyrir að falla
fyrir honum en þú?
— Ég — veit það ekki sagði
JiB.
— Æ elskan mín sagði Sandra
hlæjandi. — Ég býst ekki við að
þú takir einu sinni eftir því, hvað
hann er laglegur. En ég býst við,
að hjúkrunarkonum finnist lækn-
arnir bara vera vélar þrátt fyrir
allt sem sagt er.
f þetta sinn svaraði Jill engu.
Hún vissi efcki hvort hana lang-
aði fremur til að gráta eða hlæja
að svo barnalegum orðum svo fyr
irmannlegrar ungrar konu. Síðan
fann hún skyndilega til gremju
og hugsaði: Ég verð bráðum geggj
uð! og svo fékk kímnin yfirhönd-
ina: Kannski er ég þegar orðin
það!
XIII. kapítuli.
Þrátt fyrir loforðið sem hann
hafði gefið Söndru kom Vere Carr
ington ekki aftur til Fagurvalla
þessa viku.
Etthvað sérstakt hafði kom-
ið fyrir og hann komst ekki burt.
f staðinn gaf hann fyrirskipanir í
gegnum síma, Eftir áfall byltunn-
ar átti Sandra að liggja í rúminu
í nokkra .daga skipaði hann síð
an mátti setja hana aftur í hjóla-
stól — en sem stóð mátti hún ekki
standa í fæturna.
Sandra nöldraði en þar sem
hún vissi að það var henni sjálfri
að kenna ef verið var að refsa
henni tók hún þessu með aðdáun
arverðri þolinmæði.
Þó að Falconby læknir væri sam
úðarfyllri en Vere hafði kæruleys
islegt víðsýni hans orðið fyrir
áfalli og þar sem hann var ekki
sérlega áfjáður í að vera ásakaður
um mögulegt slys gekk hann
stranglega eftir því að skipunum
skurðlæknisins væri hlýtt.
En eftir fyrstu tvo dagana
þegar lafði Skeyne var eini gest
urinn sem fékk að koma fóru
vinir Söndru að streyma að aftur
og fékk hún því ekki mikinn tíma
til að hugsa eða láta sér leiðast.
Samt sem áður hafði Jill það oft
ar en einu sinni á tilfinningunni
að sjúklingur hennar var langt frá
því að vera hamingjusamur eða
ánægður en að óhamingjan stæði
i engu sambandi við heilsuna eða
iðjuleysið Það voru skuggar und-
ir augum hennar — eins og hún
svæfi ekki vei en hún neitaði al-
gerlega að hún þjáðist af svefn-
leysi og Systir Farrow sem leit
inn til hennar einu sinni eða tvisv
ar á nóttunni fullyrti að hún virt
ist alltaf vera sofandi.
Jill tóik einnig eftir því að
Sandra skoðaði bréfin sem hún
fékk af ákafa og ef það var bréf
frá útlöndum á meðan þeirra opn
aði hún það af ákafa en henti
því síðan kæruleysislega í hrúg-
una þar sem hin bréfin voru og
sem einkaritari hennar sótti
seinna þegar hún kom til að taka
við fyrirskipunum.
Bréfið sem hún vonaðist etfir
kom auðsjáanlega ekki og Jill
velti þvi fyrir sér hvort það væri
Glyn Errol, sem Sandra þráði að
heyra frá, og hvort það að hann
hefði ekki skrifað, væri ástæðan
fyrir óhamingjunni í augum dans
meyjarinnar. Þar sem Jill var Jill
fékk hún samvizkubit yfir að
vangaveltur hennar byggðust aðal
Iega á von Því að ef Sandra var
raunverulega leið yfir að hafa ekki
heyrt frá Glyn Errol, þýddi það —
Tja, hvað þýddi það? Að stúlka,
sem hefur nægilegan áhuga á ein
um manni til að vera óhamingju-
söm, þegar hann er í burtu, muni
að öllum líkindum ekki verða ást
fangin af öðrum?
Hvað með það? sagði Jill hvass
lega við sjálfa sig. Hún vildi þó
ekki að Sandra væri niðurdregin
En fullkomlega hreinskilnis-
legt svar við því var, að það vildi
hún ekki. En hún hafði komizt að
því, að hún var ekki sú eina, sem
tekið hafði eftir óhamingju
Söndru.
Lafði Amanda bjó nú í nágrenn
inu og var tíður gestur hjá guð
dóttur sinni Hún kom veiijulega
á þeim tíma. þegar hún gat verið
viss um. að „klíkan" eins og hún
kallaði vini Söndru, var farin.
Kvöld eitt mætti hún Jill á stiga
_____________________________11
pallinum, þegar hún var á leið út
frá Söndru.
— Ó, Systir! Gott! Þér eruð ein
mitt manneskjan, sem ég þarf að
tala við, sagði hún.
— Já. Lafði Amanda? Er eitt-
hvað að? spurði Jill, sem var far
in að kunna mjög vel við hina ber-
orðu, öldnu hefðarfrú.
— Það er einmitt það, sem ég
vil, að þér segið mér! Lafði Am-
anda lækkaði róminn og leit um
öxl til að fullvissa sig um, að dyr
númer 25 væru örugglega Iokaðar.
Síðan litu hvöss skarpskyggn
augu hennar á Jill:
— Hvað er að Söndru?
— Það er ekkert til að hafa
áhyggjur af. fullyrti Jill. Hún er
á góðum batavegi.
— Hm! Mér virðist hún dálítið
vesældarleg. sagði Lafði Amanda
og hleypti brúnum. Það er
kannski þess vegna að hún er orð
in þreytt, þegar ég kem að heim
sækja hana — of tnargir gestir
á dag og allir tala þeir eins og
páfagaukar i dýragarði.
— Hún þreytist ekki svo fljótt
núna, saeði Jill Auðvitað verður
henni aðeins leyft að fá nokkra
gesti fyrst eftir að hún fer að
hreyfa sig og nota alla orkuna. En
læknarnir hafa endilega viljað að
ÚTVARPIÐ
Fimmtudagur 26. maí
7.00 Morgunútvarp 12.00 Hádeg
isútvarp 13.00 Á frivaktinm Ey
dís Eyþórsdótir sjórnar oska
lagaþætti
fyrir sjó
menn 15.00
Miðdegisútvarp 16 30 Sfðdegis-
útvarp 18.00 Lög úr söng'eikj-
um og kvikmyndum 18 45 Ti!
kynningar 19.20 Veðurtregnir.
19.30 Fréttir 20.00 Dagleet mál
20.05 Fjögur frönsk þjóðlog í
útsetningu Seibers 20.15 (Jngt
fólk i útvarpi Raldur Guðlaugs
son stjórnar þætti með blönd
uðu efni 21.00 Tónleikar Sinfön
íuhljómsveitai íslands f Há-
skólabiói 21.50 Ljóð eftir Juð
mund Þórðarson Steingerður
Guðmundsdóttir les. 22.J0
Fréttir og veðurfregnir 22.15
„Skeiðklukkan*' siðari hluti
smásögu eftir Paul Gallico Guð
ión Guðjónsson les þýðingu
sína 22.35 Djassþáttur Ó1 Steo
hensen kynnir 23.05 Bridge
þáttur Hallur Simonarson P.ytur
23.30 Dagskrárlok.
Föstudagur 7. mal
7.00 Morgunútvarp 12.00 Há
degisútvarp 13.15 Lesin dag-
skrá nœstu viku 13 30 Við dnn
una 15.00
Miðdegisút-
varp 1630
Síðdegisútvarp 17.00 Fréttír 17.
05 f veldi hljómanna Jón Örn
Marinósson kynnir sigilda t.ón-
list fyrir ungt fólk 18.00 fs-
lenzk tónskáld Lög eftir
Magnús Blöndal Jóhannsson og
Bjarna Þorsteinsson. 18 45 Til
kynningar 19.20 Veðurfregnir
19.30 Fréttir 2000 Kvöldvaka:
a. Lestur fornrita Þáttur af
Sigurði slembidjákn b. „Hugg
B un harmi gegn“ Magnús F.
lónsson frá Torfastöðum segir
frá Eyjólfi Kolbeins presti á
Melstað. Baldur Pálmason
flytur þáttinn c Tökum iagið.
d. Að yrkia iarðveg Lslenzks
máls, Sigurður Jónsson frá
Brún flytur hugleiðingu um
Ijóðagerð o. fl. e. Kurl Kvæði
og stökur eftir Kolbein Högna
son frá Kollafirði 1.30 Otvarot;
sagan- „Hvað sagði tröllið^“
eftir Þórleif Riarnason. 22.00
Fréttir og veðurfregnir 2215
fslenzkt mál Jón Aðalsieinn
Jónsson cand mag flvtur þátt
inn 22 35 Næturhljómleikar:
23.05 Dagskrárlok.