Tíminn - 08.06.1966, Page 9

MffiVIKUDAGUR 8. jtoí 1966
TÍMINN
VERDIR LAGANNA
TOM TULLETT
79
fríðan mann ganga rólega frá fangelsisdyrunum að hnífn-
um. Hann kipptist svolítið við þegar hann kom auga á af-
tökutækið, að öðru leyti lét hann lífið með öoruleysi og
fcrosandi auðsveipni.
En málinu var ekki þar með lokið. Níðmgsverk þessa
manns höfðu með einhverju móti kitlað ímyndunarafl þess
hluta almennings sem er meira en í meðallagi gefinn
fyrir hið óhugnanlega. Konur sem virtust að öðru leyti heilar
á geðsmunum gerðust morðdýrkendur, þó nokkrar báðu
ákaft um höfuð Weidmanns, taugasjúklingar um allt Frakk-
land urðu ærðir út af honum og margir þeirra komu langar
leiðir til að vera viðstaddir réttarhöldin og aftökuna.
Dauði Weidmanns hafði ein heillavænleg áhrif á fram-
kvæmd laganna, síðan hefur aldrei farið fram opinber af-
taka í Frakklandi. Dauðadómum er nú ævinlega framfylgt
innan fangelsisveggjanna.
Sextándi kafli.
I júnílok 1946 komu fimm menn saman í Domhöllinni
í Brussel og tóku að koma Alþjóðasamtökum sakamálalög-
reglu — Alþjóðalögreglunni — á laggirnar. Fyrir þeim vakti
ekki að mynda hóp rómantískra leynilögreglumanna sem
þvældust fram og aftur um heiminn í leit að glæpamönn-
um, heldur að koma á stofn alþjóðlegri skrásetningarmið-
stöð, svo að lögreglulið aðildarríkja gætu skipzt á upplýs-
ingum og kynnzt vandamálum hvors annars.
Fimmmenningarnir voru Florent Louwage frá Belgíu,
Harry Söderman frá Svfþjóð, Wernher Muller frá Sviss,
Louis Ducloux frá Frakklandi og Ronald Hov/e frá Bret-
landi.
Louwage, maður hávaxinn og holdskarpur, kom þessum
fundi á og varð fyrsti forseti samtakanna, enda verðskuld-
aði hann þann heiður. Hann var einn af æðstu lögreglu-
foringjum Belgíu og fetaði þar 1 fótspor föður síns. Hann
geröist lögreglumaður í Ostende 1909. í heimsstyrjöldinni
fyrri vann hann í belgisku leyniþjónustunni og að stríði
loknu tók hann þátt í að endurskipuleggja rikislögregluna.
Á miðjum þriðja tug aldarinnar voru rit hans um afbrota-
fræði orðin kunn víða um lönd, og honum var boðið
á fyrstu Alþjóðaráðstefnu sakamálalögreglu í New York. Síð-
ar tók hann við yfirstjórn Alþjóðalögreglunnar hjá
Þjóðabandalaginu til að fjalla um eiturlyfjaverzlun og hvíta
þrælasölu.
Harry Söderman var glaðlegur Svíi og kom í lögreglu-
starfið um vísindin. Hann lærði efnafræði í ættlandi sínu
og í Þýzkalandi og ferðaðist í tvö ár um Asíulönd. Hann var
óþreytandi í leitinni að aukinni þekkingu og stundaði nám
hjá Edmond Locard, hinum mikla, franska sakamálafræðingi
og lögreglumanni, í rannsóknarstofu lögreglunnar í Lyon.
Hann hefur sagt um fundinn í Brussel 1946:
— Þegar við tókum að safna saman leifunum af skrám

gömlu stofnunarinnar, vorum við alls ekki vissir um að
nokkurt gagn yrði að þeim. Erfitt var að gera sér í hug-
arlund að nokkrir úr samfélagi svikahrappa og falsara frá
fyrirstríðsárunum væru enn að verki, eftir að flóðbylgja
stríðsins hafði flætt fram og aftur um meginlandið. Við
urðum því ekki lítið hissa, þegar margir af gömlu kunn-
ingjunum skutu aftur upp kollinum, tóku að leika sín gömlu
brögð, og virtist síður en svo hafa farið aftur á stríðsárun-
um. Eini munurinn var að nú var hárið á beim tekið að
grán'a og erfitt að þekkja þá af gömlu ljósmyndunum.
Ronald Martin Howe var aðstoðaryfirforingi sakamáladeild
ar Scotland Yard, sem líklega er frægasta lögreglulið ver-
aldar. Hann hóf löggæzlustörf eftir háskólamenntun í klass-
iskum fræðum í Oxford. í heimsstyrjöldinni fyrri hlaut
hann heiðursmerki og hóf málfærslu, starfaði i áratug í
skrifstofu opinbera saksóknarans. í lok heimsstyrjaldarinn-
ar síðari tók hann til starfa hjá Scotland Yard og annaðist
einkum baráttuna við svikahrappa sem notuðu sér vöruskort
og svartan markað til að féfletta almenning.
Svisslendingurinn Wernher Muller var lögreglustjóri í
Bern og Frakkinn Louis Ducloux stjórnaði frönsku rikislög-
reglunni við mikinn orðstír.
Af þessum fimm eru Ronald Howe og Florent Louwage
nú einir eftir á lífi. í stað Mullers kom Tyrkinn Azmi
Yumak, og við framkvæmdastjórastarfinu, sem Ducloux
gegndi, tók Marcel Sicot.
Þessi hávaxni og virðulegi lögreglumaður stjórnar nú
daglegum störfum Alþjóðalögreglunnar. Honum til aðstoðar
er Jean Nepote, dökkur yfirlitum og kvikur, sem einnig
starfaði í frönsku ríkislögreglunni. Af öllu starfsiiðinu í
París er Nepote líklega kunnastur, því hann ferðast oft
milli aðildarríkja, heldur fyrirlestra og veitir ráðlegging-
ar.
Einu sinni á ári koma stjórnendur Alþjóðalögreglunnar
saman á fund í einhverri höfuðborg. Þar hittast menn af
öllum kynþáttum og trúarskoðunum, sem eiga það sam-
eiginlegt að fyrir þeim vakir að vinna bug á alþjóðlegum
glæpamönnum. Smávaxnir Japanir og Thailendingar um-
gangast sinabera Indverja, gildvaxna Suður-Ameríkurmenn |
og háa Nígeríubúa í litskrúðugum skikkjum. Þar eru
skemmtilega klæddir Suður-Evrópumenn, sólbrúnir Mexí-
kómenn, fölleitir Norðurlandabúar, bráðlyndir ítalir og
Frakkar.
í forsæti yfir þessu margbreytta safni lögreglumanna er
rumurinn Richard Leofric Jackson frá Scotland Yard. Eng-
lendingur sem aldrei kemst úr jafnvægi og tók við for-
setastarfi 1960.
Hann stjórnar fundarstörfum eins virðulega og hæsta-
réttardómari, en jafnframt af lipurð og léttlyndi. Enginn vafi
er á að undir leiðsögn hans á Alþjóðalögreglan eftir að
eflast og dafna.
ENDIR.
iffisrst
DANSAÐ A DRAUMUM
HERMINA BLACK
39
sjúkraihúsið meira en nauðsyn bar
til.
En þegar hún var farin, hafði
vissulega eitflhvað horfið með
henni. Allir söknuðu hennar að
meira eða minna leyti, með henni
fór öll dýrðin, sem hafð umkringt
hana, og staðurinn virtist breyt-
ast aftur í sitt gamta, stífa form.
En þó að Jill reyndi að neita
því, vissi hún, að hvað hana snerti
var það ekki fjarvera Söndru, —
þótt hún saknaði hennar sannar-
lega — sem olli hinni undarlegu
íómleikatilfinningu, sem var
fvr.stu dagana eftir brottför dans-
meyjarinnar.
Það var ekki Sandra, sem hún
hugsaði unj á iivejrjum morgni, þeg
ar hún vaknaði, það var ekki fjar
vera Söndru,sem olli tóma-
rúminu í lífi hennar.
Yfirihjúkrunarkonan hafði fal
ið henni afar auðveldan sjúkling,
en hún hefði miklu heldur viljað
annast einhvern, sem tók upp all
an hennar tíma og hugsun. Og
samt vissi hún, að hversu athyglis
verður sem sjúfclingurinn kynni
að vera, mundi hún aldrei verða
gagntekin.
Og þegar hún hugsaði um þaö,
uppgötvaði hún sér til skelfingar,
að vinnan, sem fram að þessu,
hafði haft svo mikla þýðingu fyrir
hana — vinnan, sem hún var enn
ákveðin í að gera að miðpunkti
lífs síns — hafði týnt köllun sinni.
Auðvitað var hún útslitin.
Henn.i mundi líða betur, þegar
hún hefði verið í fríi, mundi geta
tekið upp þráðinn aftur og
prjónað úr honum einhvers konar
fullnægjandi mynztur. En það
voru ennþá þrjár vikur þangað til
hún fengi fríið.
Vere Carrington hafði vissu-
lega haft rétt fyrir sér, þegar
hann sagði, að hún þarfnaðist
þess.
Vere Carrington! Hún revndi
ekki að láta sem hún saknaði hans
minna en hún gerði. Hún sa það
nú greinilega, að hver dagur hafði
aðeins farið í að bíða eftir
léttu fótataki hans. Að hurðin opn
aðist, að hún sæi hann — jafnvel
þótt bros hans hefði jafnan veríð
ætlað Söndru, og hjarta hennar
sjálfrar hefði aðeins verkjað þess
meira.
En hve mannsihugurinn gat ver
ið reikull. Hún hafði forðazt að
hitta hann, og nú var líf hennar
tómt því að hún vissi, að hún
mundi ekki sjá hann þessar fáu
mínútur daglega. En jafnvel þá
daga sem hún hafði vitað, að hann
kæmi ekki.hafði hún samt vitað,
að hann mundi koma seinna, og
fundið til fullnægju yfir að taka
á sig ábyrgð hans. Sandra skrifaði
elskulegt þakkarbréf i gegnum
yfirhjúkrunarkonuna til „a!lra“,
og sendi ávísun upp á háa fjár-
upphæð til deildarinnar, þar sem
fátæklingarnir fengu ókeypis
læknishjálp.
Jill sendi hún yndislega failega
snyrtitösku, sem innihélt allar þær
snyrtivörur, sem hjartað gat
girnzt, og allar voru þær silfur
húðaðar.
Þetta var yndisleg gjöf og það
var elskuiegt af henni að senda
hana, en Jill varð ósjálfrátt á að
óska þess, að hún hefði ekki gert
það. Einhvern veginn fannst
henni, að sá dagur mundi koma.
að hana langaði ekki til að eiga
neitt sem stöðugt minnti hana á
Söndru Og síðan ýtti hún hugs
uninni til hliðar og skammaðist
sín.
______________________________21
Það var ekki Söndru að kenna,
að hún var svo töfrandi, að jafn
vel maður, sem aldrei hafði haft
mikinn. áhuga á fcvenfólki félli fyr
ir henni. Jill velti því óhamingju-
söm fyrir sér, hversu fastur hann
væri í netinu. Og hvort þau tvö
hittust ennþá — oft.
Það var ekki til neins að reyna
að loka þessar spurningar úti —
þær hömruðu of ákaft á húga
hennar.
Hjúkrunarkonurnar veltu því
enniþá fyrir sér, hvað myndi verða
úr því, sem ennþá var kallað „ást
arævintýrið“. Þegar allt kom til
alls, þurfti skurðlæknir ékki að
veita sjúklingi sínum eins mikla
athygli og Vere Carrington hafði
gert. Og það huggaði Jill ekki
neitt að muna, að hr. Carrington
hafði altlaf fylgzt vandlega með
sjúklingum sínum, jafnvel eða
kannski einkum, þeim sem ekki
borguðu. Og sem vinur Lafði
Amöndu — !
En áður en tiu dagar voru liðn
ir frá brottför ungfrú St. Just,
hafði sjúkrahúsið annað og nær-
tækara ástarævintýri til að hugsa
um. Trúlofun Systur 0‘FarrelI og
Harding læknis var tilkynnt. Það
var einkennandi fyrir Jill, að sam
gleðjast vinkonu sinni af öllu
hjarta í hamingju hennar. Hún
var viss um, að allt þetta átti
prýðilega við Judy, að Ken myndi
setjast að og verða fyrirmyndar
eiginmaður, og að Judy væri ein
af þeim stúlkum, sem væru fæddar
eiginkonur.
Og þótt þau gætu ennþá orðið
afar kát og afar reið, hafði ástin
augsýnilega breytt þeim báðum.
Það var eitt, sem Jill var viss um
— að hvaða vandamál sem fram-
ÚTVARPIÐ
Miðvikudagur 8. júní
Fastir liðir eins og venjulega.
18.00 Lög á nikkuna 18-45 Til
| kynningar.
19.20 Veður-
fre.gnir.
19.30 Fréttir. 20.00 Daglegt
mál Árni Böðvarsson flytur
þáttinn 20.05 Efst á baugi
Björgvin Guðmundsson og
Björn Jóhannsson tala um er-
lend málefni. 20.35 „Umsátrið
um Korintuborg", forleikur eft
ir Rossini. NBC-sinfóníuhlj. A.
Toscanini stj. 20.45 „í gler-
húsi“ smásaga eftir Friðjón
Stefánsson. Höf. les. 21.00 Lög
unga fólksin. 22.00 Fréttir og
veðurfregnir. 22.15 Kvöldagan:
Guðjón Ingi Sigurðss. les. (6)
22.35 Kammertónleikar. 23.20
Dagskrárlok.
Fimmtudagur 9. júni.
7.00 Morgunútvarp. 12.00 Há-
degisútvarp.
13.00 Á frí-
vaktinni.
Eydís Eyþórsdóttir stjórnar óska
lagaþætti fyrir sjómenn. 15.00
Miðdegisútvarp. M a.: Eriingur
Vigfússon syngur þrjú lög. 16.30
Síðdegisútvarp 18.00 Lög úr kvik
myndum og söngleikjum 18.45
Tilkynningar 19.20 Veðurfregnir.
19.30 Fréttir. 20.00 Daglegt mál.
Árni Böðvarsson talar. 20.05
„Rómarfrásögnin“ úr Tannháuser
eftir Wagner. 20.15 Ungt fólk i
útvarpi. Baldur Guðlaugsáon
stjórnar þætti með blónduðu
efni. 21.00 Tónleikar í útvarps-
sal :Sinfóniuhljómsveit íslands
leikur. 21.25 Meistarinn er hér
Sæmundur G. Jóhannesson rit
stjóri á Akureyri flytur erindi.
21.45 John Williams leikur gitar
lög. 22.00 Fréttir og veðurfregntr.
22.15 Kvöldsagan: „Dularfullur
maður, Dimitrios" eftir Eric
Ambler. Guðjón Ingi Sigurðsson
les (7). 22.35 Djassþáttur. Ólafur
Stephensen kynnir. 23.05 Dag-
skrárlok.
< .v/w luyiguiiutvtu