Tíminn - 22.06.1966, Blaðsíða 7

I
MIÐVIKUDAGUR 22. júní 1966
TÍMINN
MINNING
Árni Bjðrnsson
kennari
Árni Björnson, áður kennari viö
Barnaskóia Akureyrar lézt í Fjórð
ungssjúkrahúsinu á Akureyri fyr
ir nokkru eftir langa og þunga
vanheilsu, og var jarðsettur fiá
Möðruvöllum í Hörgárdal 7. þ.m.
Árni er fæddur að Brita í Glæsi
bæjarhreppi 24. jan. árið 1894.
Foreldrar hans voru hjónin Mar-
grét Vigfúsdóttir og Björc Björns
son. Árni missti móður sína, þeg
ar hann var rúmlega eins árs gam
all. En þegar hann var fjögurra
ára fór hann til móðursystur sinn
ar, Guðrúnar, og manns hennar,
Ásgeirs Sveinssonar, er þá bjuggu
á Stóru-Brekku í Arnarneshreppi.
Átti hann síðan heimili hjá þeim
hjónum til ársins 1920.
Haustið 1918 fór Árni í Hóla-
skóla og lauk þaðan prófi vorið
1920. Þá byrjaði hann búskap á
Vi úr Möðruvöllum í Hörgárdal.
Haustið 1921 var hann ráðir.n
kennari í Arnarneshreppi við Eyja
fjörð og gegndi hann því starfi
samfleytt í 25 ár, fyrst sem far
kennari, en síðar sem fastur kenn
ari. Samhliða kennslunni stund-
aði hann búskap og gegncii auk
þess mörgum störfum fyrir sveit
sína,^ og það munaði alls staðar
um Árna, hvar sem hanu tók hend
inni til, hvort heldur var við
kennslu, algenga vinnu eða fé-
lagsstörf.
Haustið 1946 var hann settur
kennari við Barnaskóla Akureyr-
ar, og síðan skipaður, og var það
þangað til hann missti heilsuna
fyrir nokkrum árum. Árni Björns
son var úrvalsmaður tii allra
starfa. Það, sem mér virtist helzt
einkenna kennslustörf hans, var
dugnaður og skyldurækni. Hann
var með allra duglegustu Rennur
um, sem ég hef þekkt, og það
var ekki hægt að koma börnum á-
fram við nám, ef Árna tókst það
ekki. Hann var einn af þessum
mönnum, sem vinna öll sín störf
eftir sama boðorðinu: Leystu öll
þín störf vel af hendi. Ilaiin sá
hvorki eftir tíma né kröftum tíl
að framfylgja þessari lífsreglu.
Sumum þótti Árni nokkuð strang
ur kennari. En hann vildi ná því
bezta úr hverjum nemanda sem
unnt var, og var illa við linku
eða leti. Enda náði hann oftast
ágætum árangri í kennslu sinni.
Ef ég ætti að lýsa Árna aðeins
með einu orði, myndi ég segja, að
hann hefði fyrst og fremst venð
traustur maður.
Við það mætti svo bæta því,
að hann var góður drengur, ágæt
Framhald á bls. 15
Sigríður Heiðimannsddttir
Skagnesi, Mýrdal
Sigríður Heiðimannsdóttir var
fædd að Skaganesi 27. desember
1879. Foreldrar hennar voru
Heiðimann Runólfsson og Guð-
ríður Jónsdóttir, sem lengi
bjuggu á Skaganesi. Þar ólst hún
upp með foreldrum sínum, bræðr
um og öðru skyldfólki. Afi hennar
voru Runólfur Sigurðsson bóndi
og hreppstjóri, sem var um lang
an tíma búsettur á Skaganesi.
Hann var talinn gott skáld, vel
gefinn og vel látinn af öllum, sem
honum kynntust, og það voru ekki
allfáir, sem áttu athvarf hjá hon
um, sem voru umkomulitlir og
miður máttu sín á þeim tíma. Þá
þekktust ekki neinir styrkir til
fólksins, sem búið var að slíta
sér út, og mun hreppstjórinn hafa
liðsinnt mörgum þurfalingnum eft
ir beztu getu, þegar leitað var
til hans. Frá þessum stofni var
Sigríður komin í föðurætt. Það
má segja, að sjaldan fellur eplið
langt frá eikinni. Faðir Sigríðar,
Heiðimann Runólfsson, erfði það
af föður sínum að vera vel hag
mæltur og mikill fræðimaður síns
tima. Þessa eiginleika mun Sigríð
ur'og hafa átt í ríkum mæli, þó
hægt færi með það. Fróð var hún
og stálminnug, og gat oft komið
fyrir sig vísu, ef því var að skipta.
Að eðlisfari var Sigríður léttlynd
og kát og oft var gaman að blanda
geði við þess vel gefnu konu í
sínum hópi og njóta hæfileika
hennar, sem hnigu ávallt öðrum
til góðs.
Á yngri árum var sótzt eftir
handaverkum hennar, því að
myndarskapurinn var henni í blóð
borinn og mátti segja, að allt léki
í höndum hennar, þar sem hún
kom nærri.
Árið 1907 giftist hún Jóni
Hjörssyni frá Herjólfsstöðum í
Álftaveri, hinum ágætasta manni
og bjuggu þar í 10 ár, en árið
1917 flytjast þau hjónin að Skag
nesi, því að bróðir hennar, sem
var fyrirvinna á heimilinu, var
fallinn frá. Þarna var ekki horft
í það að hreyfa sig og taka þar
við búsforráðum, þótt um þrjú
gamalmenni væri að ræða, sem
þarna voru fyrir. Það var ekkert
til sparað að láta þessu fólki líða
eins vel og hægt var, og miklu
fórnað við að láta umönnun þess
fara sem bezt úr hendi til hins
síðasta.
Þeim hjónum varð 5 barna auð
ið. Eru fjögur á lífi, en Hjörtur
sonur þeirra lézt árið 1951. mesti
efnismiaður, var kvæntur Sesselju
Þorkelsdóttur Guðbjörg gift Rúti
Skæringssyni, trésmið, búsettur
í Vík, Guðríður, gift Páli Jóns-
syni, vélstjóra, Reykjavík, og Þor
steinn og Svavmundur, búsettir á
Skagnesi, ókvæntir.
Það mun óvíða hafa þekkzt ann
ar eins kærleikur á milli foreldra
og barna, eins og þarna átti sér
stað. enda foreldrarnir hreinasta
fyrirmynd, sem voru reiðubúin að
liðsinna og hjálpa öðrum, sem
leituðu til þeirra. í þessu and
rúmslofti ólust börnin þeirra upp,
og það mun lengi loða við, á Skag
nesi eða hvar sem þau eru búsett,
að þau taki í arf frá foreldrum
sínum þessa miklu fórn og hjálp
öðrum til handa.
Þau hjón endurbyggðu bæ sinn
tvisvar með aðstoð barna sinna,
sem öll voru samtaka um að hafa
sem snyrtilegastan bæinn sinn og
sömuleiðis gripahús. Að þessu var
unnið með miklnm dugnaði og
fyrirhyggju.
Á heimili þeirra hjóna frá því
að þau byrjuðu búskapinn, munu
hafa dvalizt á milli 30 til 40 börn
yfir lengri og skemmri tíma, sum
vetrarlangt og önnur ólust þar
algerlega upp án nokkurs end
urgjalds. Það var eins og gleðin
gagntæki húsmóðurina, þegar ung
viðið kom í hlaðið í það og það
sinnið, eða gest bar að garði, sem
ekki var fátítt. Enginn fékk að
fara nema þiggja góðgerðir, það
var yndi heimilisfólksins alls.
Mann sinn missti Sigríður fyrir
nokkrum árum eftir farsælt hjóna
band. Eftir það var hún í skjóli
barna sinna, sem lögðust á eitt að
gera henni lífið sem léttast. Dæt
urnar, sem voru farnar úr for
eldrahúsum, gerðu sér það að
reglu, að koma til skiptis, móðnr
sinni til ánægju og til að hlúa að
henni sem þær bezt gátu. Síðustu
æviár hennar var ekkert sparað að
fá hjálparkonu til að siðsinna
henni eftir því sem þurfti, ásamt
öðrum verkum, sem voru leyst
með heiðri og sóma.
Ég veit, að sú framliðna, sendir
öllum þakkir sínar, börnum sín-
um og öðrum, sem lögðu síðustu
líknarhönd sína til liðs, þar til
yfir lauk og hún var öll. (Dáin 17.
maí 1966 87 ára gömul.) Útför
Sigríðar var síðan gerð frá Víkur
kirkju að viðstöddu miklu fjöl
menni föstudaginn 27. maí, jarð
sungin af sóknarpresti Mýrdæl
inga, séra Ingimar Ingimarssyni,
og var hún lögð til hipztu hvíldar
við hlið mannsins síns og sonar.
Að leiðarlokum þakka ég gam-
alli nágrannakonu minni fyrir
mína þönd og systkina minna, alla
vináttu á liðnum árum og sendi
aðstandendum öllum samúðar-
kveðjur.
Markús Jónsson,
frá Giljum.
FYRSTI „SKATINN" TIL VELAD. SIS
Myndin var tekln er fyrsta Scout bílnum til Véladeildar SÍS var
skipað upp í Reykjavíkurhöfn, en deild'n liefur fengið umboð fyrir
þessa tveggja drifa bíla. Scout bíllinn er framleiddur af hinum heims-
frægu og viðurkenndu International Harvester verksmiðjum í Banda
ríkjunum, og vegna breytinga á tollalögunum s. 1. vetur fellur hann
nú í svonefndan jeppaflokk. Scout bíllinn hefur verið framleiddur um
nokkurra ára skeið og hlotið góðar viðtökur. Þessi fyrsti bíll sem
Véladeildin hefur nú fengið er til sýnis í Armúla 3, en nokkrir bílar
eru auk þess komnir til landsins.
Tilkynning
frá Búnaðarsambandi Suðurlands um kosningar
til Búnaðarþings.
Eins og áður hefur verið boðað, fara kosningar til
búnaðarþings fram sunnudaginn 26. júní n.k. á
kjörstöðum sveitarfélaganna. Stjórnir hreppafélag
anna eru kjörstjórnir við kosningarnar.
Yfirkjörstjórn.
Söltunarstúlkur
Söltunarstöðin Síldin h.f., Raufarhöfn, óskar eft-
ir söltunarstúlkum. Fríar ferðir og kauptrygging.
Upplýsingar hjá Síldinni h.f., Raufarhöfn, eða í
síma 5 08 65, Hafnarfirði.
Atvinna - Smurstöð
Viljum ráða menn nú þegar eða síðar. Nánari
upplýsingar hjá verkstjóra.
Smurstöð SÍS,
Álfhólsvegi — Kópavogi,
Sími 17080.