Vísir - 23.01.1975, Blaðsíða 2

2
Vísir. Fimmtudagur 23. janúar 1975.
tísusm--
Borðarðu mikið
sælgæti?
Helga Björk Bragadúttir, nemi:
— Nei, ekki mikið. Ég borða bara
stundum gott. Mér þykir súkku-
laði bezt, sérstaklega ef þaö heitir
Mash.
Sóley Guðmundsdóttir, nemi: —
Eiginlega borða ég eitthvaö slikt
á hverjum degi. Ég fæ vasapen-
inga, sem ég kaupi stundum fyrir.
Mér þykir súkkulaði bezt.
Koifinna Þorsteinsdóttir, nemi:
— Já, en ekki voðalega mikið.
Mér finnst súkkulaði bezt, sér-
staklega þó konfekt.
Páll Helgason, nemi: — Já, en
samt ekki alveg á hverjum degi.
Mér finnst svaladrykkur beztur.
Ég kaupi oft poka á tikall, sem
dugar i heilt glas.
Steinar Jónsson, nemi: — Jú,
svoldið mikið. Mér finnst bezt að
bryðja brjóstsykur.
Rúnar óttarsson, nemi: — Ætli ég
eyði ekki hundrað kalli á dag i
sælgæti. Nei, fjandinn, ekki alveg
svo miklu. Mér finnst „Haltu
kjafti” brjóstsykur beztur. Hann
heitir þetta af þvi hann er svo
stór, að maður getur ekki talað
með hann uppi i sér.
LESENDUR HAFA ORÐIÐ
RAFVEITUR EKKI BYGGÐAR
FYRIR ÍSLENZKT VEÐURFAR?
B.J. skrifar:
„Hvernig er rafmagnsmálum
okkar Islendinga eiginlega hátt-
að? Það má ekki koma rigning,
eða hvassviðri, þá fer rafmagn
af viðast hvar. Svo lægir og
kemur þiða, en þá fer rafmagn-
ið aftur vegna seltu.
Það mætti halda, að rafveitu-
kerfi hér á landi væru byggð
fyrir sólskinslönd suður við
Miðjarðarhaf.
Forráðamenn raforkumála
HUGARFAR MIDALDA HJÁ
HtAMÁMÖNNUM LANDBÚNADAR
Þórir Arnason, Sigurður Gfsla-
son og Arni Þórisson skrifa:
Skrif og umræður um land-
búnaöarmál hafa verið i tizku
nú um alllangt skeið og er það
vel,svoknýjandisem þörf vará
að kryfja til mergjar eða reyna
a.m.k. að takast á við þann
vanda og þá stöðnun, sem þessi
kostnaðarsami atvinnuvegur er
kominn i. A vinnustað okkar
fjölmennum hér i borg hefur
verið rætt mikið um þetta mál,
t.d. er menn hittast í hádeginu,
og er það viðburður aö heyra
menn vera ósammála þvi, að
landbúnaðarmálin hafi verið
timabært að setja i sviðsljósið
með tilliti til endurskoðunar
heildarskipulags og til þess að
finna leiðir út úr þeim ógöngum,
sem þau eru komin i. Það vildi
svo til, að við þrir fórum á al-
mennan umræðufund um land-
búnaöarmál, sem haldinn var af
einu stjórnmálafélaginu hér i
borg i vikunni, og gátum við þvi
frætt kollega okkar um hvað þar
kom fram, en þar voru frum-
mælendur þeir ritstjóri VIsis, sá
er reifaði málið upphaflega og
hin rosknakempa, íyrrum land-
búnaðarráðherra og nú alþm,
Ingólfur Jónsson.
Bar okkur saman um þaö, að
þótt ráðherrann fyrrverandi
flytti mál sitt af festu og héldi
sig við gömlu kennfnguna um
sögulegt gildi landbúnaðarins
fyrir íslendinga (sem réttilega
er getið) og þar fram eftir göt-
unum, þá hefði hann ekki haft
nein rök fram að færa eða tölur
viö að styðjast, sem gæfu hon-
um tækifæri til samjafnaðar við
skynsamlega og vel grundvall-
að erindi ritstjóra Visis, og sem
fylgt var eftir með tölum og
gildum rökum íyrir þvi, að
neytendur og skattgreiðendur
eiga fyllstu kröfu á að þetta mál
sé rætt I fullri alvöru.
Mátti Ingólfur hafa sig allan
við að verða ekki kaffærður I
orðræðum andstæðinga sinna I
málinu, en þeir voru i meiri
hluta á fundinum, að þvi er virt-
ist og ekki siður var honum and-
mælt af góðum og dyggum
stuðningsmönnum innan hans
flokks, enda ekkert óeðlilegt við
það, málið er og á að vera
óflokksbundið. Ekki höfum við
þó enn séð fréttir af þessum
fundi i Morgunblaðinu, hvað
sem veldur, þó fréttir hafi kom-
iðum áramótaspilakvöldið, sem
haldið var nýlega af öllum
deildum sjálfstæðisfélaganna.
En það sem merkilegast er, að i
öllum hinum hrapallega mis-
heppnaða málflutningi, sem
ráðamenn búnaðarmála,
Stéttarsambands bænda og
Timans hafa haft i frammi, hef-
ur jafnvel ritstjóri Timans látið
hafa sig i það, nú árið 1975 að
endurtaka í leiðara mið-
aldaþvætting, sem búnaðar-
málastjóri reit i áramótahug-
leiðingum um landbúnað um
áramótin, en setning hans var
þessi, og endurtekin I Timanum
með stolti: „Satt að segja ætlaði
ég ekki aö svara þessum ádeil-
um Mér kom ekki til hugar i
upphafi annað, en þetta væru
frumhlaup ritstjórans, og þeir
sem ráðið hafa hann til starfa
eða bera ábyrgð á málflutningi
blaösins myndu þagga niður I
honum, en svo hefur ekki orð-
ið.”
Hvernig dettur nú fullorðnum
reynslumiklum framámönnum
I þjóömálum í hug, að enn sé sá
timi, að þaggað sé niöur i einum
eða öðrum og mál þöguð i hel i
dagblöðum?
Og enn heldur dagblaðið
Timinn áfram að kvarta, siðast
i gær, 16. jan. þar sem ritstjór-
inn sennilega (ÞÞ) segir,
að þrátt fyrir það að Morgun-
blaðið hafi vakið máls á þvi, að
skrifin i Visi skjóti yfir mark, þá
hafi enginn þingmaður Sjálf-
stæðisflokksins mótmælt skrif-
um VIsis! Þótt nú ekki væri,
segjum við bara. Þeir ættu nú
ekki annað eftir þingmenn okk-
ar, a.m.k. okkar Rvik.inga að
fara að taka upp hanzkann fyrir
„Milljónaævintýrið”, sem kref-
ur okkur skattgreiðendur um 6,5
milljarða króna fyrir að halda
uppi landbúnaöi, hvers fram-
leiðsluvörur eru alls ekki sam-
keppnishæfar við hliðstæðar
vörur innfluttar. Og hvar er svo
svinakjötið, nautakjötið og
fuglakjötið, sem er verðlagt
eins og um lúxusvörur sé að
ræða, eða þvi er þetta ekki haft
á niðurgreiddu verði lika?
Getur búnaðarmálastjóri svar-
að okkur þvi? Nei, landbúnaður
hér er i mesta lagi kindakjöts-
og mjólkurframleiðsa með ivafi
af ostagerð og rjóma, nothæfum
i mesta lagi nokkra mánuði árs-
ins.
Látum nú stjórnkerfið og hag-
sýslustofnanir reikna út að nýju
þjóðhagslega hagkvæmni fyrir
áframhaldandi landbúnaði á
Islandi, en ekki Stéttarsamband
bænda eða Búnaðarmálastofn-
unina. En þangað til endanleg
sannindi koma i ljós munum við
styðja áframhaldandi baráttu
fyrir uppljóstrun sannleikans og
munu flestir hvetja en ekki letja
ritstjóra Visis i þeirri viðleitni,
þótt Morgunblaðið geri það
ekki.
Meðfyrirfram þökk.
Varhuga-
verð
skrif um
svína-
kjötið
— Bless elsku vinur. Viðsjáumst hinum megin, gætu þessir þrifa-
legu félagar verið aö hvisla. Þeir eru á leiö til slátrunar. HT fjallar I
bréfi sinu um gæði Islenzka svinakjötsins.
H.T. skrifar:
Nýlega las ég i blaði einu all-
furöulega grein um islenzka
svinakjötið. Var þar hamrað á
þeirri gömlu tuggu, að það væri
svo lélegt aö gæðum að nánast
væri það óætt með öllu. Það
kann að vera að Islenzkt svina-
kjöt hafi i eina tið ekki verið
fyrsta flokks, en það hygg ég að
sé nú löngu liðin tið. Ég hefi nú
um margra ára skeið borðað is-
lenzkt svinakjöt talsvert og þótt
það I alla staði hið ágætasta.
Iðulega hafa útlendir menn og
konur neytt þessa kjöts hjá mér
og þótt hiö bezta. T.d. eru mér
minnisstæð dönsk hjón, sem ég
bauö upp á grisasteik, sem ég
hafði keypt i Sild og fiski. Þau
luku upp miklu lofsorði á steik-
ina og bragðgæöi kjötsins.
Ræddu þau þá um að það væri
staðreynd að erfitt myndi að fá
jafngott kjöt i verzlunum i Dan-
mörku. Astæðuna töldu þau
vera þá að allt bezta danska
svinakjötið væri selt til útflutn-
ings svo harla litið yröi eftir af
úrvalskjöti á dönskum markaði.
Það kann að vera að enn finnist
einstaka framleiðandi islenzks
svinakjöts, sem ekki fóörar það
á réttan hátt, en hinir hafa fyrir
löngu gert sér grein fyrir nauð-
syn þess að gefa svinum sinum
ekki nema þrautreynt eldisfóð-
ur af ýmsum tegundum allt eftir
aldri svfnanna.
Það er aigjörlega út i bláinn
að skammast út i svinakjötið
islenzka i dag, það er sizt lakara
að gæðum heldur en hið
viðurkennda svinakjöt, sem
Danir flytja út i svo rfkum mæli.
Þetta veit áreiðanlega þorri
neytenda hér, en samt er ekki
ástæöulaust að að vara fólk við
að leggja trúnað á ófrægingar-
skrif um islenzkt svinakjöt.
hér á landi ættu að sjá sóma
sinn I þvi, að þannig verði geng-
ið frá veitukerfum, að ekki þurfi
allt að fara til andsk... þótt
eitthvað sé að veðri”.
Endur-
sýningu
fyrir
Suðurnes
Suðurnesjamaður hringdi:
„Sú ánægjulega þróun hefur
átt sér stað hjá sjónvarpinu að
ákveðnir þættir, sem fólk úti á
landi hefur misst af vegna bil-
ana, ýmist i endurvarpsstöðv-
um eða vegna rafmagnsleysis,
eru endursýndir.
Þetta gerðist t.d. um jólin. Þá
var endursýndur hluti af jóla-
dagskránni fyrir ákveðna
landshluta á Norður- og Austur-
landi.
Föstudaginn 17. jan. misstum
við af „Villidýrunum” vegna
rafmagnsbilana og i fyrrakvöld
(21. jan) fór rafmagn af á
Suðurnesjum einnig vegna raf-
magnsbilana. Við misstum þvi
af seinasta hluta þáttarins
„Söngur Sólveigar”.
Ég vænti þess að sjónvarpið
endursýni þennan siðasta þátt
fyrir okkur á Suðurnesjum og
Hafnfiröinga og Kópavogsbúa,
en hjá þeim fór einnig út raf-
magn. Hins vegar tel ég af og
frá, að þátturinn verði sýndur
Reykvikingum, enda yrði
endursýningin þá mun dýrari.
Sjónvarpið hlýtur að geta
hagað þvi þannig til, að þeir
sem höföu ekki rafmagn i fyrra-
kvöld, sjái þennan þátt.
Fordæmi er komið fyrir
endursýningum til ákveðinna
landshluta, og vænti ég þess að
viö Suðurnesjamenn verðum
látnir sitja við sama borð og
ibúar annarra landshluta”.
LESENDUR
Jb HAFA
«1 ORÐIÐ
HRINGIÐ I
SÍMA
86611