Vísir - 24.05.1975, Síða 9

Visir. Laugardagur 24. mai 1975
9
Sveit Jóns Hialtasonar
íslandsmeistari 1975
Eins og kunnugt er af fréttum,
hlaut sveit Jóns Hjaltasonar ls-
landsmeistaratitilinn i sveita-
keppni, en hún spilaöi fyrir
Bridgefélag Reykjavlkur.
Eftirfarandi mótstafla sýnir
úrslit einstakra leikja svo og
heildarúrslit mótsins:
MÓTSTAFLA
| 1. 1 2. 33
1. Bragi Jónsson 2 SH
2. Þórir Sigurðsson |/#| ^ sa
3. Jón Hjaltason nn
4. Hjaltí Elíasson \/i\ /^é EQ
5. Þórarinn Sigþórsson \ //) HS
6. Þórður Elíasson SB
7. Bogi Sigurbjörnsson / 00
8. Helgi Sigurösson 1 J 0E!
Stig
HEEEES
23
114
\m
W
29
47
ROD
Samkvæmt nýrri reglugerö
um Islandsmót fara þrjár efstu
sveitirnar beint I undanúrslit
1976.
Islandsmótiö var hið 25. I
röðinni, en fyrsta mótið var
haldið árið 1949. Sigurvegarar I
sveitakeppninni hafa verið
þessar sveitir:
Arið
1949 Sveit
Lárusar Karlssonar BR
1951 Sveit
Ragnars Jóhannessonar BR
1952 Sveit
Harðar Þórðarsonar BR
1954 Sveit
Harðar Þórðarsonar BR
1955 Sveit
Vilhjálms Sigurðssonar BR
1956 Sveit
Brynjólfs Stefánssonar BR
1957 Sveit
Einars Þorfinnssonar BR
1958 Sveit
i3
[0
(7
S_
/7
0_
//
Halls Simonarsonar BR
1959 Sveit
Stefáns J. Guðjohnsen BR
1960 Sveit
Halls Simonarsonar BR
1961 Sveit
Stefáns J. Guðjohnsen BR
1962 Sveit
Einars Þorfinnssonar BR
1963 Sveit
Þóris Sigurðssonar BR
1964 Sveit
Benedikts Jóhannssonar BR
1965 Sveit
Gunnars Guðmundssonar BR
1966 Sveit
Halls Slmonarsonar BR
1967 Sveit
Halls Símonarsonar BR
1968 Sveit
Benedikts Jóhannssonar BR
1969 Sveit
Hjalta Eliassonar BR
1970 Sveit
Stefáns J. Guðjohnsen BR
1971 Sveit
Hjalta Eliassonar BR
1972 Sveit
Hjalta Eliassonar BR
1973 Sveit
Guðmundar Péturssonar BR
1974 Sveit
Þóris Sigurðssonar BR
1975 Sveit
Alls hafa 44 spilarar skipaö
sigursveitirnar og hafa eftir-
taldir menn oftast hlotið Is-
landsmeistaratitilinn I sveita-
keppni: sinnum
Stefán J. Guðjohnsen 10
Eggert Benónýsson 9
Einar Þorfinnsson 8
Lárus Karlsson 7
Slmon Slmonarson 7
Gunnar Guðmundsson 6
Kristinn Bergþórsson 6
Hallur Simonarson 6
Þorgeir Sigurðsson 6
Asmundur Pálsson 5
Hjalti Elíasson 5
Það er athyglisvert að félagar
Bridgefélags Reykjavikur hafa
frá upphafi unnið Islands-
meistaratitlinn.
I leik Jóns Hjaltasonar viö
Hjalta Eliasson kom fyrir at-
hyglisvert spil og þótt útkoman
yröi eins á báðum boröum, þá er
þaö þess virði aö skoða þaö.
Staðan var allir á hættu og
vestur gaf.
4 8-4
¥ 9-5-3-2
♦ 9-7-3
♦ D-G-10-6
♦ D-10-7-2 A-K-6-5
¥ ekkert y K-G-10-7-6-4
♦ A-K-D-6-4-2 ♦ 10-8
+ A-4-3 4 7
4 G-9-3
yA-D-8
♦ G-5
4 K-9-8-5-2
I lokaða salnum var sagn-
serlan á þessa leiö:
Vestur
Karl
1 4
3 ♦
54
RD
Norður Austur
Guðl.
P
P
P
P
Guöm.
2 V
3 4
6 4
p
Orn
P
P
D
P
þvi ætla að verða aö raunveru-
leika, en aðeins þar til kom að
suöri aftur, þvi hann var fljótur
að dobla. Redobl Hjalta var
sjálfsagt og hann spilaöi upp á
að vinna sex örugglega.
örn er hræddur um að
fimmspaöasögn Karls byggist á
hjartastuðningi og þvi doblar
hann til þess að tryggja sér
hjartaútspil.
Hjartaútspil fékk hann en
vandamáliö hjá Karli var hvort
hann gætj unnið sjö, þvl sex
voru alltaf þéttir eins og spilið
liggur.
Þegar spiliö kom á sýningar-
töfluna bjuggust allir viö að
sveit Jóns myndi græða vel á
spilinu, en nú skulum við
fylgjast með sögnunum:
Vestur Norður Austur Suöur
Hjalti Jón Hj. Asm. Jón A.
1 4 P 2 ¥ P
3 ♦ P 3 4 P
5 ¥ P 6 4 D
RD P P P
Þegar Hjalti sagði fimm
hjörtu, þótti mönnum sýnt. að
ekki kæmi til greina fyrir suður
aö útspilsdobla, þvl sögnin gat
ekkert þýtt nema eyöu I hjarta.
Hagnaður sveitar Jóns virtist
Fyrsti einvigisleikur Lancia-
bridgesveitarinnar, Bella-
donna-Garozzo-Forquet--
Vivaldi-Shariff var gegn sveit
frá New Vork skipaðri
Weichsel-Sontag, sem unnu
Sunday Times keppnina i
London i janúar, og Rubin—
Granovetter.
Leikar fóru svo að þeir
siöarnefndu unnu 5 Lancia blla,
samtals aö upphæð 35.000
dollara.
Spiluð voru 60 spil og höfðu
Lanciamenn 28 IMP yfir, þegar
hálfleikur var, en
áskorendurnir tóku góöan enda-
sprett og unnu með 25 IMP. Til
þess var tekiö, aö Forquet og
Shariff áttu svo til villulausan
leik, en harðjaxlarnir B&G tóku
nokkrar rangar ákvarðanir.
Næsti leikur Lancia-sveitar-
innar verðutiLos Angeles, þar
næsti I Chicago og sá siöasti I
Miami.
Alltaf að tala um ekki neitt
Það á ekki af þeim að ganga, blessuðum
þingmönnunum okkar. Einn kvartar und-
an þvl að geta ekki borðað nema einu
sinni á dag, og annar, sem er kennari, yfir
þvi að þurfa að taka við hluta af kennara-
launum. Ef honum finnst þetta svona
slæmt, hvað mega hinir þá segja sem
verða að taka viö þeim öllum?
Enga vissi ég verri raun,
— þótt vondar margar þekki —
en ef ég fengi að fuilu laun
fyrir að kenna ekki.
Þegar verkföll standa yfir verða menn
að grlpa til ýmissa ráða til að verða sér
úti um vörur sem þurrð kann að verða á af
þessum sökum. Rússar tóku það ráð að
fara að veiða sina slld sjálfir og er það
trúlega bein afleiðing af togaraverkfall-
inu.
Fiskiskip vor fá nú hvild
svo fiskgengd siðar batni.
Nú rússar veiða sina sild
og aö sjálfsögöu I Kleifarvatni.
Núfer að lfða að þeim tima þegar menn
geta farið að skemmta sér við að drepa
lax. Þetta er kallað iþrótt og þykir sér-
lega hollt fyrir alla nema laxinn. Sumir
veiða að visu aldrei neitt. Það eru vfst
þeir sem tala mest um, hvað þetta sé
hollt.
Þótt laxveiði ekki sé mitt svið
né semja visur,.
er ég dálitið drjúgur við
aö draga ýsur.
Ef ég man rétt er talið að maður láti sér
um munn fara um tuttugu þúsund orð
daglega. Þetta er nokkuð há tala. Mér
virðisthún jafnvel ógnvekjandi, þegar ég
kem heim úr vinnunni, búinn að segja
mitt, en veit til þess að konan mln á eftir
um það bil fimmtán þúsund orð af dag-
skammti sinum. Þetta er auðvitað þeim
mun verra sem maður verður að taka til-
lit til þess að I ár er kvennaár. I tilefni
þessa árs getur ýmislegt gerst.
Er vinnu lýkur er ég orðinn
ansi slæptur ræfillinn.
Heima sestur segir frúin
með sælubrosi huga sinn. (.
Þá er ætið orðaforðinn
með ólikindum fábrotinn.
Elsku vinur alla daga,
ætlarðu að baða stráklinginn.
Það er allt I ryki; uppi I skáp
er afþurrkunarklúturinn.
Síðan máttu lika laga
i leiðinni, elskan,kvöldmatinn.
Sjúkt er oft mitt sálartetur,
ef segi ég þá huga minn,
bliðlega hún brosir aðeins
og bælir áfram stólinn sinn.
Hermir mér svo heldur betur,
hver fær launaseðilinn.
Þegar búið er að lýsa þvi hvernig okkur
karlmönnunum kemur til með að liða
þegar konan hefur tekið við hlutverki okk-
ar og virsi versa, er auövelt að snúa sér að
einhverju skemmtilegra.Mér virðisteftir
lestur ótal bóka að enginn hagyrðingur
hafi látið hjá llöa að yrkja svo sem eins og
eina stöku um árstið. Þar sem ég hef hlot-
ið það sæmdarheiti hjá einu dagblaði
landsins að vera „einhver hagyröingur,”
get ég ekki annað en fetað i fótspor fyrir-
rennara minna, hvað þetta snertir, þó
ekki væri nema til þess að sanna að blaðið
hefði rétt fyrir sér.
Eitthvaö finnst mér I þvi rangt,
það angrar jafnvel huga minn,
ef vorið syngur sumarlangt
söngvana um veturinn.
Til að sanna enn betur þessa fullyrðingu
blaðsins, sem mér er mjög hlýtt til, aöal-
lega vegna þess að það hefur ekki hækkað
áskriftargjaldið (sú ráöstöfun finnst mér
bera ljósan vott um þaö álit, að fólk verði
að fá eitthvað fyrir peningana), ætla ég að
gera eina hestavisu.
Frá hestamannamótinu
man ég ekki nema eitt:
Að sitja I hnakki er hótinu
hættulegra en ekki neitt....
Ég ætið tala um ekki neitt,
er það mjög að vonum.
Ég þetta lærði aðeins eitt
af okkar bestu sonum.
Þarna á ég við alþingismennina. Ég
gæti raunar alveg eins átt við sjálfan mig
llka, því að okkar starf er svo svipað, þótt
launakjörin séu ekki þau sömu.
En sem sagt, ég er kominn I fri eins og
alþingismaður.
I tilefni dagsins geri ég það sem okkur
sýnist.
Á borðinu minu er flaska,
svo fin og skær,
og falleg, eins og hæfir mikilli
borgun.
Ég kjagaði i Rikið og keypti
hana I gær.
Kannski fer ég aftur i Rikið
á morgun.
Slikar flöskur ég elska og ást
min er hrein,
þótt yfir þeim séu felldir
misjafnir dómar.
Við þær finnst mér þó loöa
árátta ein,
þær eru svo horngrýti fljótar
að verða tómar.
Læt ég þar með útrætt um fullyrðingu
blaðsins og sé mitt ráð vænst að reyna
ekki frekar að standa við hana.
Þegar komið er svona langt i þættinum
getur maður farið að anda rólega. Það er
ekki einu sinni vist, að maður þurfi að
berja saman eina visu enn. Að sjálfsögðu
er þaö undir þvi komiö hvað manni tekst
að láta kjaftæðið á milli visnanna endast
lengi.
Einhvern veginn allt er breytt
á okkar kæra landi.
Alltaf að tala um ekki neitt
er ekki nokkur vandi.
Samt finnst mér einatt ef aleinn
heima ég sit,
eins og mér sé bættur sárasti
skaðinn.
Er brennivinsflaskan tæmist og
breytir um lit
bregður svo við, aö ég verö fullur
i staðinn.
Þannig á sig kominn sæmir engum
heiöviröum manni að koma fram fyrir
alþjóð, ekki mér heldur, og læt ég hér
staðar numið að sinni.
Ben.Ax.