Vísir - 30.06.1975, Blaðsíða 2

2
Vlsir. Mánudagur 30. júni 1975.
vfentsm:
Er þig ekki farið að lengja eftir
sumrinu?
/
Svanhvlt Si g m u nd s d ó tt ir
verzlunarmaður: — Jú, það vant-
ar alla sól og hita.
Anna Dia Erlingsdúttir (er aö
fara til útlanda): — Jú eiginlega.
Það er alltaf svo leiðinlegt veður
hérna, svo að maður kemst ekki I
sólbaö og sundlaugarnar.
Marla Finnsdóttir fóstra: —
Erfitt að svara svona spurningu
núna I kuldanum. Júllmánuður
kemur vonandi með góða veðrið.
Axei Axelsson skrifstofumaður:
— Ég bíð ekkert eftir góða veðr-
inu hérna heima, heldur fer til
Spánar og nýt þess þar.
Magnús Þorsteinsson, nemandi:
— Jú, ég vil fá sól og einhverja
vinnu.
GIsli Ingvarsson: — Vist geri ég
það. Þegar gott veður kemur,
ætla ég að skreppa til Vest-
mannaeyja.
FAIÐ USTAMANNINN
BLINDA TIL ÍSLANDS
Blindravinur hringdi:
„Hvernig væri nú að
Blindravinafélagið og hið ágæta
félag áhugamanna um klassisk-
an gítarleik tækju nú höndum
saman og fengju gítarleikarann
José Feliciano hingað til fs-
lands?
Þessi blindi söngvari og gitar-
leikari er heimsþekktur og á sér
ekki siður aðdáendur hér en
annars staðar. Það væri mikill
fengur í hljómleikum með þess-
um listamanni hérlendis. Hann
ferðast viða og hefur margoft
heimsótt hin Norðurlöndin. Við
höfum einmitt séð hann i sjón-
varpsþáttum, sem gerðir voru I
Sviþjóð eða Danmörku.
Ég skora á tvö fyrrnefnd fé-
lög, aö koma þvi í kring, að okk-
ur verði gefinn kostur á kvöld-
stund með José Feliciano. Slikt
gæti verið góð fjáröflun fyrir
Blindravinafélagið og stórkost-
leg ánægja öllum áhugamönn-
um um klassiskan gitarleik.
Ég hef trú á þvi, að listamað-
urinn blindi mundi samþykkja
hljómleikahaldið, ef þessi tvö
félög leituðu til hans.”
Verzlunarmanna-
mál, stjórnmál,
iðnaðarmál
H.G. skrifar:
„1 grein i tsafold 1908, sem
heitir Móðurmálið, segir Guð-
mundur Finnbogason að ýmsar
starfsstéttir noti sitt sérstaka
„mál”, t.d. sjómannamál,
iðnaðarmannamál og verzlun-
armannamál, sýnishorn af þvi
megi lita i auglýsingum blaða.
Síðar hafa komið önnur mál,
táningamál, þingmannamál og
fleiri mál(skemmdir).
Ég held, að sjómannamál sé
nú betra en i uppvexti minum,
llka málfar iðnaðarmanna.
Langt er siðan ég hef heyrt orð
eins og vaturpassi, gesims og
húsvand, algeng áðurfyrr. Tán-
ingamálið þykir ekki til fyrir-
myndar, en þeim dettur þó sitt-
hvaði hug. Dæmi: aðkitla pinn-
ann (bensingjöf) imbi, allt i
hassi (vandræði).
í Stórþinginu norska var ný-
lega rætt um málnotkun opin-
berra stofnana. Einar Förde
nefndi sem dæmi bréf trygging-
arstofnunar til móður, sem
spurði um bótagreiðslur. Stofn-
unin hafði þó svarað bréflega
(mættu íslendingar af þvi læra)
og vitnar i 2. gr. reglugerðar um
bætur, sbr. lög 12-1 fyrsta lið,
bókstaf a og b, sbr. kgl. ákvörð-
un 16. febrúar 1973, með heimild
i tryggingalögum, sbr. lög 12-1,
annar liður o.s.frv.
Förde sagði ennfremur, að
hann vissi vei, að hann væri að
kasta grjóti úr glerhúsi, þvi
stórþingmenn notuðu orðafar
sem væri almenningi litt skilj-
anlegt. Þetta þætti fint mál. í
umræðum voru þingmenn sam-
mála um, að þörf væri á breyt-
ingu til bóta. —
A alþingi fljúga um bekki
hnútur — og skrýtnir orðalepp-
ar, étur hver eftir öðrum og
verðurtízka. Þetta er svo stund-
um kryddað með röngum
áherzlum hinna lærðustu
manna. Nú eru allar áætlanir
orðnar langtima- eða skamm-
timaáætlanir, allt er „skoðað”,
sjaldan eða aldrei rannsakað
eða athugað (mál i nefndum)
sem þótti fullgott áður, nei,
málið verður „vandlega skoð-
að”. Og nú koma flestir hlutir
„inn i myndina”, afar „mynd-
rænt” mál. „Stærðargráðan”
leikur þó háttvirta einna verst.
Jafnvel þingmaður, sem vill
vanda mál sitt, nefndi þessa
endemis stærðargráðu sjö sinn-
um i stuttri ræðu. —
1 viðskiptamáli væri af
mörgu að taka. útlend nöfn á is-
lenzkum verzlunum þykja vel
hæfa. Viðskiptaþing auglýsti
panelumræður. Mun vera það
sem sumir nefna hringborðs-
umræður, langt orð og leiðin-
legt. Hvernig væri að segja:
andaborð? Hinir færustu (and-
ans?) menn sitja við borð og
ræöa hin ýmsu vandamál (oft-
ast þó án niðurstöðu).
Arsgrundvöllur er eftirlæti og
yndi íslendinga. Fyrirtæki
nokkurt seldi „50 þúsund pör af
skóm á ársgrundvelli.” Nú má
ekki tala um afkomu heldur af-
komugrundvöll. Vara er ekki til
sölu lengur, heldur „til sölu-
meðferðar”. Áður var talað um
fiskverðið, nú fiskverðin. „Það
er persónuleg skoðun min” að
mál sé að linni.”
„Á sama
tíma var
nóg af
íslenzku
kindakjðti
fró íslandi
r m • •
Utl I
Fœreyjum
Vestmannaeyingur skrifar:
„Fyrir nokkru kom athyglis-
verð frétt I Morgunblaðinu:
„Nautakjöt selt úr landi fyrir 20-
40 kr. kilóið. Heildsöluverð
innanlands 330-380 krónur”. Þá
segir, að flutt hafi verið út
fyrstu fjóra mánuði ársins um
17-2 tonn af þessari vöru.
Heimild: Hagstofa Islands. —
Á árinu 1974 voru flutt úr 623
tonn af frystu nautakjöti fyrir
tæpar 32 millj. kr„ eða 51 kr. kg.
Ekki voru handbærar tölur um
uppbætur þessa útflutnings á
fyrra ári. Er þvi ekki vitað hvað
við borgum útlendingum fyrir
að éta kjötið okkar og borga
fyrir það 50 krónur kg. — eða
svo til ekki neitt.
Þá vekur annað athygli. Þetta
nautakjöt er litt eða ekki aug-
lýst til sölu i landinu, jafnvel
ekki til i matvörubúðum. Það er
þvi engin furða þó húsmóðir
spyrji i Visi, hvers vegna ekki sé
auglýst útsala á blessuðu nauta-
kjötinu til að létta á birgðunum!
En það er fleira skrýtið i kýr-
hausnum. I allt fyrrasumar
fengu 2-3 verzlanir hér i Eyjum
mjög nauman skammt af kinda-
kjöti vikulega. Voru biðraðir
þegar kjöt var væntanlegt, og
fengu þeir sem fyrstir komu. —
Á sama tima var nóg af kinda-
kjöti frá íslandi úti í Færeyjum
— á lágu verði. Matsveinn á is-
lenzkum bát sagði mér þær
fréttir, að þeir hefðu keypt þar
birgðir af kjöti handa skipverj-
um vegna hins lága verðs.
Það má segja, að mat-
sveinninn, að við höfum fengið 5
dilkaskrokka i Færeyjum á
sama verði og við gátum keypt
einn og hálfan hér heima.
Kannski sagan endurtaki sig i
sumar. Það væri eftir öðru”.
„Laun þeirra eins misjöfn
og mennirnir eru margir"
Alfreð Eliasson, forstjóri
hringdi:
1 Visi siðastliðinn miðvikudag
er grein sem nefnist „Við hvað
miða þeir laun sin?”
Greinarhöfundur „ÁR” telur
fróðlegt að fá svar við þvi,
hvernig samninganefnd sú, sem
samdi við flugmenn fyrir hönd
Flugleiða h.f. var skipuð
og hver laun þeir samninga-
mennhafa. ,,ÁR” er ekki grun-
laust um, að samningamenn
miði sjálfir laun sln við það,
sem flugmenn fá. Látið er að þvi
liggja, að þeir hafi ekki verið
eins harðir fyrir Flugleiðir h.f.
og ella vegna viðmiðunar launa
sinna við laun flugmanna.
Ég get upplýst „ÁR” um það,
að átta menn tóku þátt i samn-
ingum f.h. Flugleiða h.f. Laun
þessara manna eru eins misjöfn
að upphæð og mennirnir eru
margir. Enginn þessara manna
nemaég einn sem „fyrrverandi
flugstjóri” hefir haft, fram að
þessu, nokkra viðmiðun við
flugmenn.
Ef „AR” og félagar hans bera
það mikið hag Flugleiða h.f.
fyrir brjósti, að þeir telji að
þátttaka min i samninganefnd-
inni hafi verið félaginu til
óþurftar og þess vegna óski að
vita hver viðmiðun min er við
flugmenn, þá skal ég fúslega
upplýsa ”ÁR” um það, vilji
hann koma til fundar við mig,
þegar okkur báðum hentar”.
Utanóskriftin er:
Lesendur hafa orðið.
VÍSIR Síðumúla 14
Reykjavík
■B