Tíminn - 13.09.1966, Blaðsíða 3

ÞREÐJUDAGUR 13. september 1966
TÍMINN
Landfara hefur borizt bréf frá
kirkju- og prestvini, sem hann
nefnir:
Kirkjuvígsla og biskups-
v'gsla í Skálholti
„Tveir merkir atburðir hafa
gerzt í Skálholti með nokkurra ára
millibili: Kirkjuvígsla og biskups-
vígsla. Athafnirnar hafa verið fram
kvæmdar að viðstöddu fjölmenni,
í bæði skiptin, og þeirra getið
í blöðum og útvarpi, eins og vera
ber.
Nýlega varð á vegi mínum rosk-
inn prestur, sem eftir langa þjón-
ustu í kirkjunni hefur látið af
störfum. Tal okkar barst að því
sem fram fór í Skálholti sunnu-
daginn 4. september s.l. Var þetta
ekki mjög hátíðlega athöfn? spurði
ég prestinn. Því get ég ekki svarað
i : i: i iaí\
!□□!
HIEH -FIDELITY
3 hraSar, tónn svo af ber
BELLA MUSICfl 1015
segir prestur, ég var þar ekki við-
staddur, ekki heldur boðinn af
I biskupi og viðkomandi stjórnar-
völdum þar til þátttöku. Hefi
fregnað að enginn fyrrv. sóknar-
prestur hafi verið á boðslista, enda
upplýst á biskupsskrifstofu að
ekki væri rúm fyrir fyrrverandi
presta þjóðkirkjunnar þá kirkju-
vígslan fór fram í Skálholti fyir
nokkrum árum. Mig setti hljóðan,
og ég hugsaði: Er það þá svo
komið í kirkjunni, að þeir menn
sem á liðnum áratugum hafa þjón-
að kirkjunni í landinu, og oft við
erfiði en af skyldurækni, séu
gleymdir og með öllu framhjá
þeim gengið af ráðamönnum kirkj
unnar, þegar hátíðlegar athafnir
svo sem áður getur, fara fram í
kirkju krists. Mér hefur verið sagt
að hinir fornu Rómverjar hafi bor
ið sérstaka virðingu fyrir ellinni,
öldungar lýðsins hlutu sín heiðurs
sæti á hátíðlegum stundum, en hér
á íslandi nútímans, er öldungum
kirkjunnar, sem helgað hafa kirkj
unni líf sitt og starf, en eru nú
hættir þjónustu vegna aldurs, snið
gengnir strikaðir út sem þess virði
að vera_ boðnir, sem gestir kirkj-
unnar. Ég er prestur, en mér sárn-
aði vegna gömlu prestanna, jafn-
framt sem tillitsleysi og taktleysi
biskups og kirkjumálaráðherra olli
mér hneykslunar. Ekki sízt þar
sem mér varð kunnugt, að
alls konar fólki var af nefnd-
um aðiljum boðin þátttaka.
Kirjunnnar menn eiga sinn
codex ethicus og hver ætti
| að þekkja þær reglur fremur en
hr. biskupinn. En svo virðist sem
hann hafi ekki kynnt sér þær.
Ég minnist þess að í einu dag-
blaðanna birtist mynd af Skálholts
dómkirkju á vígsludegi hennar. At
höfnin stóð þá sem hæst og kirkj-
an hefur að líkindum verið þétt-
setin fólki.
Spilari og FM-útvarp
AIR PRINCE 1013
Þennan dag var rigning og kalsa
veður. Undir kirkjuvegg hímdu í
skjóli 3 konur og 1 fyrrverandi
prestur og reyndu að njóta þess
sem fram fór innan veggja. Af
lítillæti kunni þetta ferðafólk ekki
við að ganga í kirkju, því hér var
ekki um boðsgesti að ræða. Það
er mikið talað um að virðingar-
leysi fyrir mönnum og málefn-
um sé mjög svo áberandi í is-
lenzku þjóðlífi í dag. Ef til vill er
þetta rétt. Unglingarnir fá þar
vissulega sinn dóm. Þeirra hlutur
er að venju ekki hulinn, þegar
gagnrýni er beitt. Máske er það
rétt að unglingarnir séu ekki allt-
af npgu tillitssamir. En ef svo er,
ættu fyrirmenn þjóðarinnar sízt
að taka þá að þessu leyti sér
til fyrirmyndar. Og kirkjan á aldr-
ei að vera SNOBB.“
Gráhári spyr:
Hvar er Ragnar?
Marga útvarpshlutsendur langar
til að vita hvað orðið er af Ragn-
ari Tómasi Árnasyni útvarpsþul.
Nú um hálfs árs skeið, eða lengur,
hefur sjaldan eða aldrei til hans
heyrzt, en eins og kunnugt er,
hafa hann og Jón Múli Árnason
ið vinsælustu útvarpsþulirnir
um árabil — að Jóhannesi Arasyni
ólöstuðum. Mætti segja um þá
Ragnar og Jón að hvor sé öðrum
betri og er það ekkert oflof. Eins
og allir vita hefur Jón Múli alveg
sérstaklega þægilegan málróm og
fleira sér til ágætis sem eftirsókn-
arverður þulur. En Ragnar hefur
það fram yfir Jón, að vera lang-
drægari, þ.e.a.s. að betur heyrast
orðaskil hjá Ragnari við léleg hlust
unarskilyrði eða um langvegu, t.d.
til skipa, sem greinilegt tal heyr-
ist yfirleitt illa, eða ekki.
Úr því á þulina var minnzt, er
ekki úr vegi að benda sumum
þeirra á, — í allri vinsemd, —
að yfirleitt skilja hlustendur ekki
hvort sá geysilegi hraði, sem oft
er á upplestri þeirra geti þjónað
nokkrum skynsamlegum tilgangi
því varla getur þetta verið nein
„akkorðsvinna,“ né neitt kapp-
hlaup við tímann sem einmitt
þurfi að heyja á þessum vettvangi.
Það er alltaf óviðkunnanlegt þeg
ar fólk er svo óðamála, að það
gefur sér ekki tíma til að draga
andann milli málsgreina en les í
belg og biðu án þess að gefa sér
málhvíld þegar við á. — Þegar
lesin er „sín ögnina af hverju“
um óskildustu efni, er a.m.k. við-
kunnanlegra að málhvíld sé gerð
við efnisskipti.
Það þarf \terla að taka fram að
það sem síðast var sagt, er ekki
talað til þeirra þula, sem hér voru
áður nefndir.
Innilokunarkennd?
Landfari:
Um daginn var kvartað yfir því
í dálkum þínum, að fólk sýndi
tillitsleysi, þegar það settist á
bekki næst gangi í kirkjum og
samkomuhúsum og neitaði að
flytja sig um set.
Það má segja að þetta sé tillits-
leysi að vissu marki, en þó er það
svo, að sumir hafa ærna afsökun.
Þegar ég var á 18. ári fékk ég
lömunarveiki. Ég reis upp úr þeim
veikindum eftir tveggja ára legu,
og byrjaði á því að fara í bíó.
Fyrst i stað settist ég hvar sem
var í bíóunum, en leið aldrei vel,
fann oft til flökurleika. Ég fann
það út, að ég var haldinn einhvers
konar innilokunarkennd, sem ég
gat ekki gert mér grein fyrir af
hverju stafaði.
Núna sezt ég ætíð við gang í
bíói, kirkju eða leikhúsi, því að
finni ég til vanlíðunar, stend ég
upp og fer út.
Eg veit að allmörgum er líkt
farið og mér, að geta ekki setið
nema við gang vegna innilokunar-
kenndar eða annara vanlíðunar.
Vinsamlegast,
Bjarni Óskarsson,
Bústaðavegi 87.
MINNING
Guðni Vilhjálmsson
Tungufelli
Langdrægt m. bátabylgju
Radióbúðin
Klapparstig 26, stmi 19800
PILTAR.
EFÞIÐ EIGID UNNÚSTUNA
ÞÁ ÁÉO HR(N£ANA--y
/fj+ísrraerA 8 ■ V —
Látið okkur stilla oq herða
OPP rijjrju bifreiðina Fylq
izt vel með bifre>ðinni.
BILASKOUlh
Skúlagötu 32, simi 13100
Um þær mundir er fyrstu blóm
þessa sumars breiddu út krónur
sínar um Borgarfjarðardali, barst
andlátsfregn Guðna Vilhjálmsson-
ar á Tungufelli. Hann andaðist á
Sjúkrahúsi Akraness, hinn 22. maí
s. 1. Var hann jarðsettur hinn 10.
júní í heimabyggS sinni, að Lundi
í Lundareykjadal, að viðstöddu
fjölmenni.
Guðni Vilhjálmsson var fæddur
að Tungufelli í Lundareykjadal í
Borgarfirði 12. júní 1901 og var
því nær 65 ára að aldri er hann
andaðist. Hann var kominn af
þróttmiklum borgfirzkum bænda-
ættum. Ólst hann upp í foreldra-
húsum í stórum systkinahópi. Ung-
ur að árum varð hann fyrir þeirri
þungbæru reynslu, að illkynjaður
sjúkdómur sótti hann heim, og af
leiðing hans fylgdi honum æ síðan.
Enginn veit, sem ekki hefur reynt
hve þungbært það getur verið, að
lifa við það, sem hinir heilbrigðu
kalla, „að vera ekki eins og fólk
er flest. Oft vill sækja í það, að
við, sem heilbrigð teljumst, mis-
skiljum hinn sjúka, og stundum
helzt, er hann þarfnaðist mest
skilnings og samúðar samferða-
imanna sinna. Vafalaust hefur
Guðni Vilhjálmsson verið misskil-
inn ai okkur samferðamönnum
hans, þó hann væri með afbrigðum
vinsæll maður, og flestum væri
hlýtt til hans, enda vildi hann
öllum gott gjöra.
Guðni kvæntist aldrei og eignað-
ist ekki börn eða heimili. Eftir
að hann fluttist úr foreldrahúsum,
starfaði hann á ýmsum heimilum
í heimasveit sinni, og öllum starfs-
árum sínum eyddi hann í Borgar-
fjarðarbyggðum að mestu við hin
almennu heimilis- og landbúnaðar-
störf.
Sá er þetta ritar kynntist ekki
Guðna Vilhjálmssyni, fyrr en á
síðustu æviárum hans, svo að kynni
urðu ekki löng, en þó nægilega
löng til að finna hjartahlýju hans
og góðvilja: einkum þó í garð
hinna smáu og þeirra, er voru
hjálparþurfi. Grunur minn er, að
þau séu ekki svo fá heimilin t
Borgarfjarðarbyggðum, sem Guðni
Vilhjálmsson rétti hjálparhönd, er
veikindi eða aðrir erfiðleikar steðj
uðu að, og sennilega hefur hann
ekki alltaf innheimt daglaun að
kvöldi.
Það mun mála sannast, að Guðni
Vilhjálmsson hafði komizt hjá
hinni blindu efnishyggju nútím-
ans. Hann dreymdi áreiðanlega
ekki um, að eignast dýrasta bílinn
eða vönduðustu íbúðina, heldur
varði hann kröfum sínum til hjálp-
ar samferðarmönnum sínum. Segja
má að líf hans hafi verið óslitin
þjónusta við meðbræður hans, og
þannig fetaði Guðni, dyggilega, í
fótspor „hins miskunnsama Sam
verja.
Guðni var mikill dýravinur og
hestamaður mikill. Eignaðist hann
margt gæðinga, sem veittu honum
marga ánægjustund.
Hin síðari ár dvaldi Guðni lang-
dvölum á heimili bændahöfðingj-
ans og mannvinarins Péturs Otte-
sen að Ytra-Hólmi, og hjá honum
og fjölskyldu hans naut Guðni
fyrirgreiðslu og hjálpar, sem ekki
brást, ef á reyndi. Ég er ekki i
neinum vafa um. að hann mun
senda hlýjar kveðjur heim að
Ytra-Hólmi.
Nú er hann horfinn sjónum,
þessi viðkvæmi og sérkennilegi
öðlingsmaður. fluttur inn á æðra
tilverustig, og hann hefur áreiðan-
lega hlotið góða heimkomu.
Blessuð sé minning hans.
S.B.
Á VÍÐAVANGI
í einkaerindum e3a
embæ^tisnafhi?
Bjarni Benediktsson, forsæt
isráðherra, skrifar Reykjavík
urbréf Morgunblaðsins s. 1.
sunnudag og segir meðal ann-
ars ferðasögu frá Sviss. Bréfið
er með skcmmtilegasta móti og
drepið á sitthvað athyglisvert,
en það minnir á, að forsætisráð
herrann hefur ekki enn svarað
þeirri hógværu spurningu rím-
ans, hvort hann hafði verið bar
í einkaerindum eða embættis-
nafni. Forsætisráðuneytið
skýrði upphaflega frá för hans
á þann veg, að helzt var að
skilja, að þetta væri einkaer-
indisför hans eins, en heimkom
inn skýrir forsætisráðherra frá
því sjálfur í Morgunblaðinu, að
„aðalerindið“ til Sviss hafi ver
ið að ræða við forystumenn
svissneska alúmín-hringsins m.
a. um starfrækslu hans hér á
landi. Eftir þær upplýsingar á
þjóðin nokkurn rétt á því að
að vita, hvort þetta voru að-
eins einkasámtöl borgarans,
Bjarna Benediktssonar, við
þessa menn eða viðræðufundir
íslenzka forsætisráðherrans
með þeim. Útlátalaust ætti að
vera að segja hreinskilnislega
hvort var, þegar spnrt er, og
engin ástæða til feluleiks.
Ráða þeir við vand-
ann?
Morgunblaðið gerir í gær
enn einu sinni samanburð á
núverandi ríkisstjórn og vinstri
stjórninni og segir m. a.:
„Að lokum var svo komið, að
vinstri stjórnin hrökkiaðist frá
völdum við lítinn orðstír vegna
þess, að hún réð ekki lengur
við verðbólguvandamálið."
Þar sem Mbl. telur núverandi
stjórn einstaka fyrirmyndar-
stjórn í einu og öllu, en vinstri
stjórnina þá verstu, sem þjóð
in hefur haft yfir sér á þessari
öld, og það er ætíð hámarkið
á hinni skrautlegu hrakfalla-
lýsingu blaðsins, að hún hafi
farið frá vegna verðbólguvand
ans, mætti ætla að fyrirmyndar
stjórnin hefði nú heldur en
ekki kunnað tökin á verðbólg-
unni.
Það er að vísu rétt, að nú-
verandi stjórn hefur ekki lát
ið verðbólguna hrekja sig úr
ráðherrastólum. En hefur hún
^ þá ráðið við hana?
Staðreyndirnar eru þær, sem
allir Iandsmenn þekkja, að nú
verandi ríkisstjórn hefui ÍHiti
svo stiérnlausa verðbólgu og
óðadvrtíð flæða vfir þjóðina
á síðustu árum, að verðbólga
vinstri stjórnarinnar, og sú
hækkun, sem hún gerði að
brottfararástæðu, er ekki nema
smámunir hjá þvi. Munurinn
er sá, að vinstr’ stjórnin gerði
viðnám gegn verðbólgu að meg
inatriði í stefnu sinni og skil-
yrði fyrir setu sinni, en núver-
andi ríksstjórn gerir það
eitt að meginatriði að sitja í
verðbólgunni, hanga hvað sem
á dynur, þó að allar stíflur
séu brostnar og tryggir með
þeim hætti síhækkandi verð
bólguflóð og hindrar tilraunir
til nýs viðnáms. Með þessu ger
ist stjórnin lífvörður óðaverð
bólgunnar í ráðherrastólunum.
Munurinn á þessum tveimur
ríkisstjórnum í þessu atriði er
sá, að vinstri stjórnin krafð
ist viðnáms gegn verðbólgunni
og setti sjálfa sig í veð fyrir
því eins og góðri lýðræðisstjórn
FTamhald á bls. 12