Vísir - 29.08.1975, Page 2

2
Visir. Föstudagur 29. ágúst 1975
risntsm:
— Eignast ríkisstjórnin 4ra
ára afmæli?
Lögregluþjónn no. 188: Stjórnin
hefur mikil itök, vegna þess að
hún er studd innri stoðum. Hins
vegar verður væntanlega litil
breyting meðan þessi ihalds-
sama stjórn er við völd. beir, sem
vilja sjá þjóðfélagsbreytingar,
munu ekki verða þeirrar ánægju
aðnjótandi meðan þessi stjórn er
við völd.
Þorbjörg Oddgeirsdóttir, fulltrúi:
Nei, ég á ekki von á þvi, að hún lifi
4 ár. Fólkið er orðið á móti henni.
Ingibjörg Guðlaugsdóttir, skrif-
stofustúlka: Ég þori ekki að
segja um það. Það er ómögulegt
að spá um framtið hennar.
Eirikur Briem: — Jú, hún verður
sennilega 20 ára. Hún hefur það
mikinn þingmeirihluta á bak viö
sig að ýmislegt má gerast.
Magnús Axelsson, blaðafulltrúi
Kaupstefnunnar: — Kf rikis-
stjórnin kemur öllsömui og heim-
sækir Kaupstefnuna, þá verður
hún væntanlega 4ra ára.
Sigurður Kristjánsson: — Nei, ég
hef enga trú á þvi.

Hvers eiga dugmiklir
húsbyggjendur að gjalda!
Reiður verktaki skrifar:
Hvernig virkar kerfi Hús-
næðismálstjórnar, þegar hús-
eigendur geta ekki á nokkurn
hátt stólað á lánveitingu
hennar? A ég þá við hús-
eigendur, sem eiga ibúðir eða
hús, sem þegar eru fokheld og
lánsumsóknir eru i lagi hjá.
Húsnæðismálastjorn auglýsir
lánveitingar til sveitarfélga og
lánar 80% af byggingakostnaði,
en hinn almenni húsbyggjandi
skal biða og það allt upp i 3 ár,
þótt lánið sé svo ekki nema 20-
30% af byggingakostnaði.
— Hvernig má það vera? kann
einhver að spyrja. Svarið er
ósköp einfalt? Lánsumsókn er
ekki fullgild fyrr en hús er orðið
fokhelt, en það getur tekið 6-12
mánuði. Siðan er láninu skipt i
þrennt 600-600-500 þúsund
krónur. 6-8 mánuðir geta liðið á
milli lána, og alveg er undir
hælinn lagt, hvenær, eftir að hús
er orðið fokhelt, fyrsta lán-
veiting fæst.
Þeir, sem fengu lán 20.
desember í fyrra út á fokhelt,
eru ekki enn búnir að fá
viðbótarlán — og nú eru liðnir
rúmir 8 mánuðir.
Duglegt fólk, sem byggir af
eigin rammleik eða kaupir af
verktökum, er i þessu tilviki,
eins og svo mörgum öðrum, sett
skrefi neðar með opinbera
fyrirgreiðslu miðað við þá,
semekki spara sina peninga né
vilja leggja eitthvað á sig sjálfa.
Hvers á þetta folk eiginlega
að gjalda? Er ekki of mikið tal-
að um að hjálpa þessum bág-
stöddu (margir eru nefnilega
alls ekki eins bágstaddir þeir
bara þykjast vera það) og þeir
látnir eiga sig, sem sýna reglu-
lega sjálfsbjargarviðleitni?
Fyrirspurn til S.V.R.
Strœtókortið fœst á Lœkjartorgi
barnið býr í Breiðholti
Reiður Breiðholtsbúi spyr:
„Af hverju i veröldinni eru
bara seld 300 króna fullorðins-
kort með Strætisvögnum
Reykjavikur en ekkert barna-
kort og ekkert 1000 króna kort?
Til þess að fá þannig kort
verður að fara alla leið niður á
Hlemm eða Lækjartorg, þar
sem þau eru aðeins afgreidd frá
9-.6.
Ef krakkarnir eru ekki ná-
kvæmlega með upphæðina,
hefurþeim meira að segja verið
visað frá strætisvögnunum af
sumum bilstjórunum.
Það er nú ekki beinlinis i
leiðinni að fara fyrst niður á
torg til þess að kaupa
strætókort, ef krakki ætlar að
fara i sundlaugar, svo að dæmi
sé tekið.
Ég leyfi mér að benda á, að ég
er viss um, að ýmsar verzlanir
og jafnv. pósthúsið myndi taka
það að sér með glöðu geði að
selja kort fyrir strætó, fyrst
hann getur ekki haft betri reglur
til að fara eftir en þessar. Eða
getur hann það kannski?”

Útgarði þakkað þrekvirkið
Stfna Gisladóttir (húsmóðir
kristilega stúdenta ni ótsins)
skrifar.
„Þegar við eigum von á gest-
um, reynum við almennt að
vera undir það búin að taka vel
á móti þeim og ekki sist að gefa
þeim gott að borða.
Kristilegt stúdentafélag átti
von á mörgum gestum i ágúst
’75, þar sem norrænt kristilegt
stúdentamót skyldi haldið á ís-
landi. Veitingastaðurinn út-
garður tók að sér að sjá um mat
fyrir hópinn, sem var áætlaður
6-800. I mai kom hins vegar I
ljós, að fjöldinn yrði allt að
helmingi meiri. Þeir útgarðs-
menn létu ekki bugast við það,
en lögðu sig fram við að undir-
búa starfið . Ríkti á meðal okkar
mikil eftirvænting að sjá hvern-
ig þetta mundi takast, þar sem
matarúthlutun á þessum árlegu
mótum hefur oft verið helsti
þröskuldurinn og biðin eftir
matnum löng. Nú átti stærsta
mótið afþessutagi að vera á Is-
landi: Meira en helmingi fjöl-
mennara en mótið i Noregi i
fyrra. Hvernig skyldi þetta tak-
ast?
ótrúlegt, en satt!
Það kom brátt i ljós. Þeim Út-
garðsmönnum tókst að
skammta heitan, ljúffengan
mat handa 12-1300 manns á
klukkustund og stundum styttri
tima. Myndaðist biðröð, var
Svart ský
Veður á íslandi var með ó-
stöðugasta móti mótsdagana.
Svo virtist og einn morgun, sem
skugga væri varpað á kokka
okkar. Matareitrun kom upp,
nafn Útgarðs birt í þvl sam-
bandi, þótt ekki væri vitað hvers
sökin væri. Mótsgestir fengu
flestir magakveisu nóttina eftir
að þeir fengu hænsnakjöt, og
sumum entist kveisan næsta
dag líka. En andlitin voru jafn
broshýr eftir sem áður — eða
jafnvel meira en áður. Hópurinn
hristist betur saman og tók
„slysinu” með glettni.
beinlínis ánægjulegt að horfa á
hana, þvi að hún var á sifelldri
hreyfingu, svo að biðin var
aldrei löng. Höfðu mótsgestir
flestir hverjir orð á þvi hve ó-
trúlega vel gengi að afgreiða
mat handa svo mörgum. Út-
garðsmenn áttu sannarlega
brosin og þakkirnar skildar.
Samkvæmt yfirlýs-
ingu frá borgarlækni I
útvarpi og dagblöðum
21. og 22. ágúst, er enn
ekki ljóst hvaðan sýk-
illinnkom. Þess vegna
vakti orðalag yfirlýs-
ingarinnar furðu, þar
sem i henni er rætt svo
mjög um sýklana, sem
fundust i eldhúsi i Út-
garði, að flestir hlust-
endur og lesendur
skildu yfirlýsinguna á
þann veg, að sökin
væri Útgarðs. Svo
virðist sem Útgaröur
verði að bera byrðina,
þar til sannleikur
málsins kemur i ljós.
9
Þakklæti skilað
Það eina, sem mótsgestir tóku
nærri sér i þessu máli, var skell-
urinn, sem veitingamenn okkar
urðu fyrir. Margir mótsgestir
komu að máli við mig og aðra,
sem að mótinu stóðu, og báðu
okkur sérstaklega að koma
opinberlega á framfæri þökkum
til Útgarðs. Það geri ég með
ljúfu geði, enda hafði hið sama
hvarflað að mér frá hálfu fé-
lagsins, sem að mótinu stóö.
Allur kviðbogi i sambandi við
matarstúss á mótinu rann af
okkur um leið og á hólminn var
komið. Samstarfið við Útgarð
og öll fyrirgreiðsla og hjálpsemi
af hálfu Útgarðsmanna var á
allan hátt til fyrirmyndar, um
leið og hún var ánægjuleg og
traustvekjandi.
Kristilegt stúdentafélag og
1360 mótsgestir á norrænu stúd-
entamóti i Reykjavik ’75, vildu
gjarnan létta byrði Útgarðs ef
hægt væri, með þvi að tjá þeim
Útgarðsmönnum ómælt þakk-
læti sitt. Þakklætið duldist eng-
um þeim, sem var viðstaddur
lokasamkomu mótsins, þar sem
Útgarður fekk dynjandi lófa-
klapp, sem ætlaði seint að linna.
Á þau mið, sem vel veiðist,
verður aftur leitað.
Með þakklæti og virðingu
f.h. Norræna kristilcga stúd-
entamótsins.
Stina Gisladóttir
(húsmóðir mótsins)”