Tíminn - 13.10.1966, Blaðsíða 8

FIMMTUDAGUR 13. október 1366

8
TÍMINN
Ýmsar tröllasögur um Bal-
tika höfðu gengið ljósum iog-
um um Reykjavík, áður en
lagt var af stað, og maður
heyrði gjarnan, að þessi far-
kostur væri óttalegur dallur,
ómögulegt sjóskip, og dðbún-
aður fram úr hófi lélegur. Sem
betur fer reyndust þetta ýkju-
sögur hinar mestu, og hver gæti
líka látið sér detta í hug, að
sjálfur Krúsjeff hefði látið
bjóða sér að ferðast með koi-
ómögulegri fleytu. Hins vegar
svarar Baltika ekki alveg kröf-
um tímans, enda orðin nokk-
uð aldin að árum, og ýmislegt
má eflaust að henni finna, en
hún er alls ekki slæmt sjó-
skip, síður en svo, og aðbún-
aður er á margan hátt mjög
góður, svo sem að framan
greinir. Matsalur fyrsta farrým
is er óvenjulega glæsilegur,
ýmsir yfirgefi ekki staðinn fyrr
en komið er fram yfir lágnætt-
ið, og afgreiðslufólkið gemfu-
dauðþreytt til hvílu. Líklega
halda blessaðir Rússarnn m
gert vínbann ríki hér á lancti,
svo mikill er hinn aimenni
þorsti hér um borð. Ýmsar
víntegundir eru á þrotum. og
svo til allur bjór, og ennþá
eru eftir tveir sólarhringar þar
til hægt verður að bæta við
birgðum. Hafa sumir tekið upp
það gamla góða ráð að hamstra
meðan eitthvað er til, og áreið-
anlega verður fremur fátæk-
legt um að litast á barnum,
þegar skipið leggst að bryggju
í Oran, en það er fyrsti við-
komustaðurinn. Samt sem áð-
ur ber lítið á drykkjuólátum
hér um borð, sem betur fer.
Það er eins og fólk þoli vin
miklu betur úti á rúmsjó en á
þurru landi, hvernig sem á því
kann að standa.
En hvað sem þvl líður er
það öruggt, að eigendur Bal-
tíka stórgræða á þessari ferð.
Eins og fyrr segir hafa þegar
selzt heil óhemju ósköp af
varningi og glingri, og hagn-
HID GLAÐA
LÍF UM BORD
í BALTIKA
Liðnir eru nú þrír sólar-
hringar frá því að rússneski
farkosturinn Baltika lagði úr
Reykjavíkurhöfn með tæplega
430 íslenzka farþega, en að
fróðra manna sögn mun það
vera stærsti íslenzki hópurinn,
er leggur upp frá heimaland-
inu, allar götur frá því að Ei-
ríkur rauði hélt með lið sitt til
að nema Grænland. Þó að við
farþegarnir um borð í Baltika
séum ekki eins stórhuga og
okkar fornu feður, eigum við
fast mark og mið, engu síður
en þeir, og það er að skemmta
okkur sem mest, og láta okkur
líða sem bezt, þessa 32 daga,
sem ferðin á að spanna. Það
sem af er höfum við stefnt
markvisst að þessu, og árangur
inn lætur ekki á sér standa.
Þótt erfitt sé að gera svo að
öllum líki, er það almennt mál
manna, að aðbúnaður allur sé
hér góður, matur, þjónusta, og
það sem fóiki er gert til dægra
dvalar en það er sitt af hverju
tagi. En sé maður allur af vilja
gerður, er alltaf hægt að finna
eitthvað að, og þannig má segja
að ýmislegt gæti betur farið
hér um borð. Sumir klefarnir
eru ívið of þröngir, og þótt
salarkynnin séu að mörgu leyti
skemmtileg og glæsileg, eru
þau fremur þröng. Þá gerði
kvilli nokkur, sjóveiki, ískyggi-
lega mikið vart við sig hér
fyrsta sólahringinn, og ennþá
hefur ekki viðrað það vel, að
hægt sé að stunda leiki úti ó
þilfari nokkuð að ráði, ellegar
sleikja sól. En þetta er sem
sagt óttalegur sparðatíningur
og hreinustu smámunir, sjó-
veikin er um garð gengin hjá
flestum, sólarlöndin skammt
undan, og eins og getið var
um í upphafi, er það mark-
miðið að skemmta sér sem
mest og láta sér líða hið allra
bezta.
þarna er stór músiksalur, kvik-
myndasalur, setustofa, og þann
ig mætti lengi telja. Á ferða-
mannafarrýminu eru salar-
kynni og klefar þó af lélegra
taginu. Afgreiðslufólkið og
áhöfnin yfirleitt er ákaflega
viðmótsþýð, flestir tala ensku,
sumir Norðurlandamál, og
þarna er meira að segja einn,
sem talar hrafl í ísienzku.
Það, sem einna mesta ánægju
vakti meðal farþega er þeir
stigu um borð, var það, að
hægt var að verzla hér fyrir
íslenzka peninga og óþarft
að sóa hinum dýrmæta gjald-
ejcri hér um borð.
6 mánaða birgðir hafa þegar
selzt upp.
Erlendis erum við íslending-
ar víða þekktir fyrir það, að
kaupa alla skapaða hluti á
hvaða verði svo sem þeir eru
og algjörlega burtséð frá því.
hvaða gagn við kunnum að
hafa af þeim. Þó að ég hafr
sagt erlendis á þetta áreiðan-
lega ekki síður við um borð í
skipum, það hefur maður rek-
ið sig ískyggilega á þessa tíag
ana. Hér um borð í Baitika
eru nokkrar smáverzlanir, sem
hafa á boðstólum alls kyns
glingur, málaðar spýtukerling-
ar, léreftsblússur, nákvæmlega
eins og fást við vægu verði í
Hagkaup, myndavélar, sem
áreiðanlega eru ekki af betra
taginu, og þar fram eftir göt-
unum. Á þennan varning hef-
ur gengið svo mjög þessa þrjá
daga, að heita má að allt sé
þar uppurið og búðarhillurn-
ar eru nú hálftómar og ósköp
fátæklegar, en peningakassarn
ir eru troðfullir af girnilegum
íslenzkum seðlum. Fyrsta dag-
inn voru afgreiðslustúlkurnar
algjörlega mállausar af undrun
yfir eyðslusemi farþeganna, en
núna er alveg hætt að ganga
fram af þeim. Ein lét þess get-
ið í dag, að þessa þrjá daga
hefði selzt jafn mikið af varn-
ingi og á heilum 6 mánuðum
undir eðlilegum kringumstæð-
um. „Þessir íslendingar spyrja
ekki einu sinni um verðið, þeir
bara kaupa og kaupa”, sagði
hún. Það er ekki nema von
að þessar rússnesku alþýðu-
stúlkur undrist hina óhemju-
legu kaupgetu íslenzkra ferða-
langa. Það er engu líkara en
að kreppuár séu skammt und-
an og fólk í óða önn að birgja
sig upp.
Vínbirgðir alveg á þrotum.
Margir létu það vera sitt
fyrsta verk hér um borð að fá
sér einn lítinn á bamum, og
engum blöðum er um það að
fletta að enn sem komið er
hefur barinn verið langvinsæl-
asti staðurinn hér um borð.
Fólk fiykkist þangað þegar í
morgunsárið, og segja má að