Vísir - 27.09.1975, Blaðsíða 2

2
Visir. Laugardagur 27. september 1975
VÍSIfiSm:
Hvers konar
farartœki vildirðu
helzt eiga?
Markús Magnússon, verka-
maftur: Flugvél. Ég held þaft
væri hentugasta farartækift.
Þaft er aft minnsta kosti farar-
tæki sem gæti gefið eitthvaft af
sér. Meft hinum borgar maftur.
BJörk Gunnarsdóttir, húsmóftir:
— Ford Escort. Viö eigum einn
svoleiftis, árgerft ’73, og ég vildi
ekkert annaft eiga.
N-ives Waltersdóttir, nemi: —
Ég vildi eiga bíl. Einhvern sæt-
an. Já, ég vildi eiga Fiat 126,
hann er svo sætur.
Rán Sævarsdóttir, nemi: — Ég
vildi eiga skip sem væri svipaft
aft stærft og Akraborgin. Svo
mundi ég nota það til þess aft
ferftast á milli landa.
Sigurftur Konrábsson, smiftur:
— Svifnökkva. Maöur er svo
lengi aft feröast á milli stafta i
Reykjavik,ená svifnökkva væri
maftur fljótur.
Halldór Gunnarsson, nemi: —
Volvo. Þeir eru svo öruggir og
svo komast þeir hratt. Nei, ég
þekki engan sem á Volvo.
LESENDUR HAFA ORÐIÐ
Fyrstu fréttir heim
Árellus Nielsson skrifar:
,,Ég hef dvalift erlendis i sum-
arleyfi i heilan mánuft. Aldrei
séö islenzkt blaft né mynd.
Nú var ég með islenzkt dag-
blað fyrir framan mig. Fyrstu
fréttir: Þrjár konur teknar
öfurölvi á götum Reykjavikur
eina og sömu nótt. Hræðileg slys
um hábjarta siðsumardaga.
Heimsókn fræftimanns frá Nor-
egi, sem telur fræðslu — meiri
fræftslu, einu von gegn áfengis-
böli þjóftarinnar.
Meiri fræðslu er vafalaust
þörf og góð. En þarna er ekki
skortur á þekkingu nein aðalor-
sök — þekking nægir nefnilega
ekki.
Allir vita nóg til þess að skilja,
hve hættur áfengisneyzlunnar
eru voftalegar.
Þaft er annaft sem vantar. Þaft
vantar tilfinningu, blygðunar-
kennd, sem kennir fólki, ekki
sizt ungu fólki aft skammastsin
fyrir fylleri og kæruleysi.
Þaö vantar tillitssemi og virft-
ingu fyrir samborgurum og
sjálfum sér.
Þaft vantar kennslu i háttvisi
og heiftarleika. Þetta ættu sér-
staklega konur aft hafa i huga.
Þær hafa alla tift þangaft til nú
borift af i háttvisi og vart munu
margir áratugir siftan kona sást
aldrei drukkin á almannafæri
hér á tslandi.
Hér ættu skólarnir aft finna
sitt helzta verkefni. Einu sinni
þótti engin skömm að vera lús-
ugur á Islandi.
Nú þykir þaft skömm. Og lús
var hægt að útrýma. Þar gengu
konur og læknar á hólm við ó-
geðsleg.litil dýr og báru sigur af
þeim hólmi.
Drykkjuskapur okkar tslend-
inga er nú öllum lúsum ógefts-
legri og ekki siftur hættulegri.
Þaft finnst bezt með saman-
burði vift aftrar þjóftir, jafnvel
þar sem mikið er drukkið. Þar
virftast samt einhverjar sið-
ferftilegar hömlur.
1 þessu sumarleyfi dvöldum
viðí þremborgum tveggja landa
og fórur.i vifta en sáum aldrei
drukkinn mann eða konu, jafn-
vel meftal þeirra, sem vitaft var
að neyta vins daglega.
Verum samtaka i aft efla til-
litssemi og háttvisi, heiður og
fágun i framkomu bæði innan
húss og á vegum.
Fréttir af umgengni almenn-
ings eru óhuganlegar og þó ekki
siður að sjá umgengnina og til-
litsleysift á hinum fáu gróður-
blettum borgarinnar. Þar verð-
ur helzt að grifta allt með
gaddavir.
Alls staðar virftist anað áfram
meft hnúum og hefnum, á hnjám
og hælum og engu þyrmt, hvort
sem þaft eru stráin á blettum
miftborgarinnar, borgarstjóri
að störfum, barnift i mófturkvifti
eöa prestur vift bæn sina.
Um allt þetta tillitsleysi sann-
færöist ég vift aft lesa fyrstu
fréttirnar heima og aft heiman.
Breytum til, bætum úr þessu.
Gerum ekki allt meft moldar-
flagi — eins og bölvandi naut.
Eitt er vist ,,aft beztu blómin
gróa i brjóstum sem að geta
fundið til”, og kunna að taka til-
lit til annarra.”
Ekki bara borða
fyrir blinda
Baldur Snæland skrifar.
Fyrir nokkrum árum voru
teknir i notkun gulir borðar fyr-
ir sjóndapra til þess að bera á
handlegg svo vegfarendur gætu
tekift tillit til þeirra i umferð-
inni. Þvi' datt mér i hug hvort
ekki væri hægt að útbúa hlið-
stæöa borða handa þeim mörgu
sem eiga erfitt með gang, en
þurfa að vera á ferli i umferð-
inni. Ég tilheyri þeim hópi og
hef orðið fyrir þvi að slasa mig
vift að komast yfir götu innan
um alla umferðina.
Ég vildi skora á Almanna-
varnir, Rauða krossinn eða hlið-
stæðar stofnanir aö koma þvi' i
verk sem hér er stungið upp á
helzt áður en vetur gengur i
garð með hálku og slæmri færð.
REYKINGAR A
BENZÍNAFGREIÐSLU
T.G. hringdi.
Ég var að taka benzin á
benzinstöftinni i Garftahreppn-
um rétt hjá Gagnfræftaskólan-
um núna i vikunni.
10-15 unglingar stóðu þar og
reyktu hver i kapp við annan
svo sem i eins og þriggja til
fjögurra metra fjarlægð frá
benzintönkunum.
Ég hefði haldið að þetta gæti
verið stórhættulegt. Hvenær'
verfturslys vegna þessa? Raun-
ar hef ég heyrt frá mönnum aft
þegar eigandinn sjálfur er við
þá passi hann upp á unglingana.
Þaft gerir afgreiðslufólkið hins
vegar ekki nógu vel.
Samfelldori
stundartöflu
Einn úr Fossvogi hringdi:
Sonur minn er i tólf ára bekk i
Breiftagerðisskóla og á heima
niftri i Fossvogi. Oftast fer hann
tvisvar á dag i skólann en einn
daginn þrisvar.
Nú er þétta töluverður spotti
fyrir krakka aft ganga upp i
skóla. Tala nú ekki um ef eitt-
hvafteraft veftri. Er ekki nokkur
vegur að hafa skölatimarín sam
felldari en þetta? Ég veit meira
að segja til þess að sum oörnin
eiga heima i öftrum bæjarhlut-
um vegna þess aft þau eiga að
flytja þegar á liður veturinn.
Þarna verða þau þvi að hanga i
hádeginu. Látum það svo sem
vera, en lika inn á milli tima.
Þaft er of mikift.