Vísir - 13.10.1975, Blaðsíða 2

2
j
Yísir. Mánudagur 13. október 1975.
TÍSm 5F7&:
Er nóg af skemmtistöð-
um i Reykjavik?
Jón ilauksson, nemi:— Nei, þeir
eru ekki nógu margir. Að minnsta
kosti er allt of mikill troðningur á
hverjum stað. Annars er ég ný-
fluttur hingað, svo að ég er ekki
mjög kunnugur þessu.
Arný Jóhannesdóttir, nemi: —
Ekki fyrir aldurinn 16—18 ára.
Það er enginn staður fyrir krakka
á þessum aldri. öll áhersla er
lögð á staði fyrir eldra fólk.
Ólafur Þór Jónsson, starfsmab-
ur: — Nei, ekki réttu skemmti-
stööunum. Ég vil hafa staðina
lokaðri. Reyndar vil ég hafa
prtvat-klúbba. Að minnsta kosti
ætti að leyfa þá.
Anna Björnsdóttir, nemi: — Nei,
ekki fyrir aldurinn 17 ára að
minnsta kosti. Það er enginn
staður fyrir þeniun aldur.
Benedikt Blöndal, hæstaréttar-
lögmaður: — Feikinóg.
Ingibjörg Karlsdóttir, hús-
móðir: — Já, alveg yfirdrifið.
Nei, ég sæki þá aldrei.
LESENDUR HAFA ORÐIÐ
Burt með flutningabilana
Húsmóðir í Smáíbúðahverfinu
hringdi:
Þetta átti að vera friðsælt og
rólegt hverfi, en ég verð nú að
kvarta samt. Það fyllist hérna
gatan af flutningabilum frá
Pétri og Valdimar á Akureyri
og hráoliudrullan frá þeim er út
um alla götu.
Þetta eru heldur ekki neinir
smábilar, þetta er eins og sum-
arbústaðir. Það drynur um allt
Rusl
ó
lóðum
Húseigandi I Hafnarfirði
hringdi:
Ég er búinn að búa i noröur-
bænum i Hafnarfirði i nokkur
ár. Þetta er ágætishverfi að
flestu leyti, en þó ber þar
nokkurn skugga á.
Það fer mjög i taugarnar á
mér hvað einstaka húseigendur
trassa að ganga frá húsunum að
utanoglóðinni umhverfis. Þetta
er til angurs fyrir aðra ibúa
hverfisins, sumir eru jafnvel
svo slæmir að þeir reyna ekki að
taka til á lóðunum, það liggur
hjá þeim drasl og dót i megn-
ustu óreiðu.
þegar þeir setja bilana i gang
eldsnemma á morgnana og
reykjarstybbuna leggur jafnvel
inn um svefnherhergisglugg-
ana. Auk þess skapar þetta
slysahættu þegar bilunum er
raðað rétt við götuna.
Bilstjórarnir verða auðvitað
að búa einhvers staðar þegar
þeir eru i borginni, en geta þeir
ekki geymt ökutækin annars
staöar?
Mig langar þvi til að grennsl-
ast eftir hvort þvi séu engin tak-
mörk sett hvað menn geti dregið
lengi að ganga frá húsum og
lóðum ?
Visir lagði þessa spurningu
fyrir bæjarverkfræðing í Hafn-
arfirði og veitti hann eftirfar-
andi upplýsingar:
Þegar nýjum lóðum er úthlut-
að fylgja þau ákvæði að lokið sé
við frágang húss og lóðar innan
þriggja ára, og er þá yfirleitt
miðað við að þeim framkvæmd-
um sé lokið i siðasta lagi við
fyrstu áramót eftir þriggja ára
frestinn.
Ef húseigendur framfylgja
ekki þessum ákvæðum, eru þeir
áminntir vinsamlega til að
byrja með, en láti þeir sér ekki
segjast getur orðið þörf á að
setja meiri hörku i málið, sér-
staklega ef nágrannarnir
kvarta.
Bæjaryfirvöld hafa heimild til
að láta framkvæma þennan frá-
gang á húsi og lóð á kostnað eig-
andans, en það er neyðarúrræði
og til þess hefur ekki verið grip-
ið enn.
Vísir hafði samband við Pétur
Jónsson, forstjóra stöðvarinnar
á Akureyri, og hann kvað þetta
vera hálfgerð vandræði. Það
væri ekki um marga staöi aö
ræða i borginni til að hafa bil-
ana á, þarna hefðu bílstjórarnir
fengið leigt og húseigendir vitað
um atvinnu þeirra. Hann sagð-
ist viðurkenna að þeir kæmu
stundum seint á kvöldin en þeir
færu yfirleitt ekki af stað á
Arelius Nielsson skrifar:
„Dapurlegar voru fréttirnar
um ökumenn siðastliðinn mánu-
dag. Þrjátiu teknir ölvaðir viö
akstur um helgina i Reykjavik,
fimm á Akranesi, þrir i Kópa-
vogi, tveir á Keflavikurflug-
velli. Auk þessa var sagt frá 16
ára pilti á Skaganum sem fór
hamförum fullur og braut með
bifreiö sinni bæði hurðir og
glugga.
Tjónið nam tugum þúsunda.
Af þessum 30 i Reykjavik voru 5
konur. Samt eru nú konur i
miklum minnihluta sem öku-
menn og hafa þvi ekki jafnast
enn við karla i þessum „stræta-
leik” i umferðinni um hinar
löngu helgar, frá föstudegi til
mánudagsmorguns.
Auk þessara frétta sagði þar i
sama blaði frá „tjöruslag”,
rúðubrotum þar sem sextug
stelpa sendi Skiltagerðinni
kveðjur með grjótkasti, ung-
lingi á Asvallagötu á stolnum
bil, ölvun og skagsmálum við
Hótel Borg.
Siðasta fréttin likt og deyjandi
bergmál þessa fagnaðar i borg-
inni átti svo fyrirsögnina:
morgnana fyrr en milli 8 og 9.
Ef þeir hugsanlega gætu feng-
ið bilastæði annars staðar, hefði
það i för með sér að bilstjórarn-
ir yrðu að taka leigubila til og
frá svefnstað. Hins vegar vildu
þeir ekki gangast við hráoliu-
drullunni, og kvaðu upptaka
hennar vera að leita i gömlum
bil sem lengi hefði staðiö við
götuna og væri ekki á þeirra
vegum.
„Dauðaslys i umferðinni á
Hverfisgötu”. Þegar þess er
gætt að helgar ársins eru
margar, minnsta kosti 52, þótt
ekki séu meðtaldar hátiðir og
tyllidagar, þá er hér orðið ófrið-
legt um að litast.
Hvað mundi svo hiö svo-
nefnda og nú orðið alvalda sönn-
unargagn „statistik” (fyrir-
geföu orðið fræðari) segja um
tjónið i tölum, hættuna, orsák-
irnar, afleiðingar andlegar og
efnislegarog ættum við kannski
að láta orðið siðferöileear
fylgja með.
Islendingar, er fólk alveg hætt
að fyrirverða sig fyrir svona
hluti ?
Ég skora á landsmenn að
fækka þessum fréttum, sem ég
veit að eru sannar og sannar-
lega sjálfsagðar i öllum sinum
ömurleika og fáránleika.
Einu sinni var sæmd og heiður
einhvers virði.
Fátt er meiri hætta og skömm
en fiflagangur i umferð borgar.
Þar er leikið með h'f og eignir,
en þó ekki sfst með eigið mann-
gildi og heiður.”
[hornklofi]
Raunalegar fyrirsagnir
Stórfélld árás
var birt i Þjóðviljanum s.l.
miövikudag. Var hún á Gunnar
Thoroddsen, borgarstjóra !!
Þessi atlaga Þjóðviljamanna
kemur vart vonum fyrr, þvi nú
eru rúm 16 ár siðan Gunnar lét
af þvi embætti. Þjóðviljinn hef-
ur þar með tekið upp ákveðna
hverfumafturtilfortiðarinnar-
stefnu. Við megum þvi búast við
þvi að fljótlega verði róið á þau
gömlu stefnumið Brynjólfs
Bjarnasonar að telja ekki eftir
þótt nokkrir Islendingar féllu, ef
slikt þjónaði málstað Rússa eins
og þá var mælt. Kannski mun
Þjóðviljinn i sama anda taka
upp þráðinn þar sem hann
siðast fékkst við að hundelta
ungverskt flóttafólk, sem hér
Dýr og ættingja þeirra. Já, Þjóð-
viljinn á mikla skrá „afreks-
verka” vilji hann hverfa aftur
til fortiðarinnar.
Bláfá t aki
stóreignaflokkurinn
er Alþýðubandalagiö nú nefrit
manna á milli eftir sjón-
varpsþáttinn um fjármál
flokkanna. Þar koma fram hjá
Ólati Jónssyni, framkvæmda-
stjóra Alþýðubandalagsins að
bandalagið er öreigi og
sömuleiðis Þjóðviljinn. Þannig
ætti hvorugur aðilinn Þjóðvilja-
húsið við Skólavörðustig, heldur
byggju þeir þar fritt vegna
göfugmennsku einhverra huldu
manna. Þá ætti Mál og 'menning
ekki hús Mál og menningar
heldur eitthvert hlutafélag, en
það hlutafélag ættu saman
nokkrir huldumenn og önnur
hlutafélög. Þá ætti
Alþýðubandalagið ekki hús sitt
á Grettisgötu, heldur ætti það
hlutafélag, sem nokkrir
velunnarar ættu saman. Þjóð-
viljahúsið, sem Þjóðviljinn er
nú að reisa væri ekki eign
Þjóbviljans, heldur eign ónafn-
greindra vina Þjóðviljans.
Hlutafjáreign Alþýðubanda-
lagsins i prentsmiðjunni Hólum
væri alls ekki eign
Alþýðubandalagsins heldur ein-
hverra manna, sem létu
Alþýðubandalagið fara með
hlutafé sitt. Þótt Pétur hafi
stúderaö hlutafélög um nokkurt
skeið, getur vel verið að hann
misfari með eitthvað af ofan-
verðu, enda hefur
Alþýðubandalagið og
Þjóðviljinn braska svo með hiö
kapitaliska viðskiptafr.rm að
vandratað er i hlutafélaga- og
sameignaskógi þessara aðila.
En niðurstaðan er samt sú að
þrátt fyri stóreignir tekst
Alþyöubandalaginu og
Þjóöviljanum aðvera eignalaus
— á pappirnum.
En svo furðar Þjóðviljann i
skinhelgi sinni, hvernig stór-
eignamönnum tekst að svikja
undan skatti og braska með
eignir. Blaðið ætti að litaieigin
barm. Pétur.