Vísir - 27.11.1975, Blaðsíða 2

risntsm:
Ætlar þú að stunda einhverja
vetrariþrótt i vetur?
Björn Skaptason, 14 ára nemi:
Já, já, skiði og skauta. Ég fer um
hverja helgi annað hvort i Bláfjöll
eðaHveradali og svoþegar ís er á
tjörninni fer ég á skauta.
Keynir Kristinsson, 15 ára nemi:
Já, aðallega skiði. Ég hef svo
gaman að þessu og maöur hittir
svo margt fólk. Ég fer um hverja
helgi og stundum oftar.
Þórður Kristjánsson, bifreiðar-
stj.: Nei, ég geri það nú ekki nú
orðið, en hér áður fyrr stundaði
ég oft sund.
Ólafur Benediktsson, bensin-
afgr.maður: Mig langar helst til
að gera það, en ég hef ekki helg-
arfri og þá er þetta helst stundað.
Ég var oft á skautum hér áður
fyrr en er hættur þvi seinni árin.
Guðlaug Haildórsdóttir, 15 ára
nemi:Ég er búin að vera á skaut-
um siðan ég var lítil og ég fer oft
meö fjölskyldunni upp i Bláfjöll á
skiði og við höngum oft aftan i
snjósleðanum hjá pabba.
Eygló Guðmuiidsdóttir, kennari:
Ég er að gera tilraun og erum að
kaupa skiði handa börnunum.
Það er byrjunin. Við erum búin að
reyna skautana svo að nú eru það
skiðin.
• Fimmtudagur 27. nóvember 1975. vism
LESENDUR HAFA ORÐIÐ
Engar
brems-
ur ónýt
hjél...
HVERJIR ERU FOTA-
OG MUNNMÁLARAR?
Húsmóðir hringdi:
Nú nýlega fékk ég sent i pósti
jólakort frá félagi fóta- og
munnmálara, ásamt giróseðli
að upphæð 500 krónur sem óskað
var eftir að ég greiddi og styrkti
þannig starfsemina.
Ég hef áhuga fyrir að vita
hverjireru i þessum félagsskap,
hverja er ég að styrkja ef ég
kaupi þessi jólakort? Mér er
ekki kunnugt um að i þessu fé-
lagi séu islendingar, og ég hef
engan áhuga á að'styrkja út-
lendinga.
Ég tek það fram að ég hef
ekkert á móti þvi að styrkja
ýmis liknarfélög, t.d. Blindra-
vinafélagið og önnur islensk
liknarfélög. Með þvi móti erum
við að styrkja okkur sjálf, þvi
enginn veit hvenær röðin kemur
að honum sjálfum að njóta góðs
af slikum félagsskap.
Spurning min er þvi, hverjir
eru i fóta- og munnmálarafélag-
inu, eru það útlendingar eða is-
lendingar?
Visir sneri sér til Óttars Hall-
dórssonar sem sér um fram-
kvæmd á sölu kortanna hérlend-
isog hann gaf þær upplýsingar
að enn sem komið er eru engir
islendingar i þessum félags-
skap. Kortin sem seld eru hér
eru máluð m.a. af norðurlanda-
búum og fá málararnir
prósentugreiðslu af hverju
seldu korti.
Hins vegar hefur i sambandi
við pökkun og frágang hér-
lendis, skapast vinna fyrir fólk
bæði frá Sjálfsbjörg og Bjarkar-
ási sem það hefur fengið greitt
fyrir.
1 sumar voru hér fulltrúar frá
þessum samtökum bæði hjá
S.t.B.S. og Sjálfsbjörg til að
kynna þessa starfsemi og kanna
áhuga fólks hérlendis. Jafn-
framt hafa samtökin boðið styrk
og aðstoð til þeirra islendinga
sem vildu prófa þetta.
Þessi félagsskapur er nú
starfandi i 32löndum og er þetta
framtak bæklaðs fólks að skapa
þessi listaverk og stofna sölu-
samtök til að bjarga sér sjálft
mjög óvenjulegt og virðingar-
vert.
Viggó Oddsson skrifar frá Jó-
hannesarborg:
Þótt islendingar séu yfirleitt
pennalatir, eru þó ætið undan-
tekningarfrá reglunni. Sumir fá
flog af móðursýki og skrifa
fjálglegar greinar, sannar og
haugalygi um látið fólk, einkum
i Moggann og Timann. Aðrar
ritsmiðar eru frá fólki eins og
„Sigriði i Hliðunum” að
skammast úti strætisvagnana
eða simann. Flestir skrifa
aldrei, ekki einu sinni jólakort.
Ég veit ekki einu sinni hvar flest
systkini min eiga heima i þess-
ari umhleypingasömu Reykja-
vik og nágrenni.
Nú er helvítið að skrifa
Af tilviljun komst ég yfir
skemmtilega sögu af einkavini
minum, Eggerti heitnum
Stefánssyni, söngvara. Þegar
Eggert var i einstaklega slæmu
skapi, átti hann það til að
hringja i mig til að þiggja kaffi
hjá sér og Leilu konu sinni,
stundum skildi ég eftir flösku af
borðvini hjá þessum einstæða
manni. Sagt er um Eggert að
það sé ætið hægt að endurtaka
konsert ,,vegna fjölda áskor-
ana”. Ég er ætið að fá bréf frá
lslandi, annað slagið, með
þakkir fyrir skrif min i Vísi. Ég
á einn iéttlyndan frænda á Is-
landi sem sendir mér stundum
linu. Ein lýsingin á innanlands-
málum var þannig:
„Engar bremsur, ónýt hjól.
allt i þessu fina lagi.”
Ég las þetta visubrot i vina-
hópi i Jóhannesarborg og einn
islendingurinn hrifsaði af mér
bréfið og sagði: ,,Nú hefur hel-
vitið verið að skrifa um okkur”.
Það er vist viða pottur brotinn,
þar sem. islendingar búa.
Endurtekinn konsert.
Ég vildi feginn flytja til is-
lands, þótt ég yrði að flytja úr
minu húsi. frá ávaxtagarði og
sundlaug i Jóhannesarborg.
Hver er heimkoman: ,, — allir
samningar lausir frá áramót-
um, opinberir starfsmenn hafa
sagt sig úr lögum við þjóðfélag-
ið. Skipstjórar á fiskiskiptaflot-
anum sigidu allir skipum sinum
i höln og neituðu að róa. Frysti-
liúsin hóta að hætta og sum eru
stopp. Bankarnir lokaðir fyrir
útlán, gjaldeyrissjóðir löngu
uppurnir og viðskiptahallinn við
útlönd hroðalegur — ”, það er
ekki að ástæðulausu aö ég og
önnur „helviti” séu að skrifa og
spyrja á islensku: Hvert ertu að
fara landi minn? Svonalagað
öngþveiti þekkist ekki þar sem
ég gisti.
LIGGUR ÞÉR
EITTHVAÐ Á HJARTAV
Utanáskriftin er:
VÍSIR
c/o „Lesendabréf"
Síðumúla 14 Reykjavík
VAR EKKI SYNJAÐ
Þörhallur Tryggvason hringdi:
Vegna lesendabréfs i Visi 24.
nóv. sem ber yfirskriftina
„Öryrki fékk ekki lán” vil ég
gera eftirfarandi athugasemdir.
Þórarinn sá er bréfið fjallar
um fékk ekki synjun um lán i
Búnaðarbankanum. Hann kom i
bankann og ræddi við mig og ég
tók máli hans vel. Sagði ég hon-
um að hann mætti senda vixil-
blað samkvæmt þessu umtali
okkar.
Þegar blaðið svo kom i bank-
ann voru á þvi verulegir form-
gallar, þannig að ekki var hægt
að kaupa vixilinn.
Siðan hef ég ekki heyrt neitt
frá þessum manni, vixilblaðið
liggur enn hér hjá mér og málið
er óafgreitt ennþá. Venjan er sú
að fólk ýtir á eftir afgreiðslu
mála sinna en Þórarinn hefur
ekki haft samband við mig aft-
ur.
Öryrki
Aðeins einn hringdi
Klara Sigurðardóttir skrifar:
„Mánudaginn 17. nóvember
las ég smágrein i Visi sem bar
yfirskriftina „Einn, tveir og
þrir og ibúðin var fengin.”
Flestu ætlist þið Visismenn til
að fólk trúi. Það vill nú svo til að
éghef leitað sjálf að ibúð i röska
þrjá mánuði og það hefur svo
sannarlega ekki gengið vel.
A þessum þremur mánuðum
er ég búin að auglýsa fjórum
sinnum i Visi, fjórum sinnum i
Dagblaðinu og einu sinni i
Morgunblaðinu. Það hefur ekki
nema einn maður hringt i öll
þessi skipti. Auk þess hef ég
svarað 15-20 tilboðum en allt
hefur farið á sömu leið.
Min saga er ekkert einsdæmi
hvað þetta snertir. Sjaldan hef-
ur verið eins erfitt að fá gott
leiguhúsnæði og nú. Þvi væri
fróðlegt að vita hvað „þolanlegt
verð” þýðir.
Þetta orðalag kemur fyrir i
umræddri grein, og er mjög vill-
andi. Sjálf tel ég mig hafa boðið
sanngjarnt verð i öllum minum
tilboðum, en ekkert orðið
ágengt.
Væri ekki ráðlegt að athuga
ástandið i húsnæðismálum áður
en þið farið að búa til svona
greinar almenningi til aflestr-
ar.”
mmmmmmmmmmmam
fékk
ekki
Þórarinn Björnsson. Laugar-
I nestanga 9B kom aö máU viö
I Vfai:
„Ég er. 75% öryrki og fr
-eiddar I örorkubætur um 40
dsund krönur á mánuöi. Þar
þessi upphæö dugöi mér
, fór ég I. BúnaÖarbankann
1 þess aö reyna aö fá lán. Lániö
tlaöi ég aöeins aö taka til
kkurra mánaöa.
\ og börnin mln höfum átt
pti viö Búnaöarbankann I
ára, en samt gat ég ekki
.*■