Vísir - 06.12.1975, Blaðsíða 5

VISIB Laugardagur
fi. desember 1975.
5
neita að rífa
niður hús í
Þá hefur formaður Kristjan-
iunefndar danska þjóðþingsins,
Sv. Haugaard, Radikale
Venstre, lýst þvi yfir, að hann
vilji segja af sér sem formaður
nefndarinnar, vegna þess að
hvorki varnarmálaráðuneytið,
né borgaryfirvöld, hafi haft
samband við nefndina, þegar á-
kveðið var að rifa húsin 16, sem
samþykkt var, þegar nefndin
var sétt á laggirnar, að engar
framkvæmdir yrðu ákveðnar i
Kristjaniu, nema i samráði við
nefndina. Skylt er að taka fram i
þessu sambandi, að allir þeir,
sem sæti eiga i þessari nefnd,
eru mótfallnir fririkinu.
Siðastliðið sunnudagskvöld,
31. nóvember, flykktist fjöldi
ungra kvenna inn i Kristjaniu
með reiðhjól og svefnpoka og
tóku sér stöðu fyrir utan húsin
„Kristjanía er ekki sjúkdómur heldur heilbrigöi”, stendur á lakinu, sem konurnar hengdu upp milli
trjánna fyrir framan eitt af hinum dauðadæmdu húsum.
Konurnar I
œtla að verja
Kristjaníu
—á meðan mennirnir gœta barnanna
Harðari deilur en nokkru sinni
áður um fririkið Kristjaniu i
Kaupmannahöfn.
KONURNAR ÆTLA AÐ
VERJA KRISTJANÍU — á
meðan mcnnirnir gæta barn-
anna. Verkamenn neita að rifa
niður hús i fririkinu undir iög-
rcgluvernd.
Harðari deiiur en nokkru sinni
áður, eru nú i Oanmörku urn fri-
rikið Kristjaniu við Kristjáns-
höfn i Kaupmannahöfn. Deii-
urnar standa i fyrsta lagi
um hvort leggja eigi fririkið
niður eða ekki 1. april á næsta
ári, og i öðru iagi standa deil-
urnar um 16 hús i Kristjaniu,
sem varnarm ála ráöuney tið
hefur gefið yfirvöldum Kaup-
mannahafnar leyfi til að rifa nú
þegar, en borgaryfirvöldin telja
þau óibúðarhæf. Fjöldi fólks i
Kaupmannahöfn og annars
staðar i nanmörku, hefur lýst
sig reiðubúið, að koma inn i
Kristjaniu, og verja húsin með
ölium tiitækum ráðum, reyni
borgaryfirvöldin að láta rifa
þau. Borgaryfirvöldin hafa iýst
yfir að húsin verði rifin undir
lögrcgluvernd reynist það nauð-
synlegt. Samtök jarðvinnu- og
byggingaverkamanna og önnur
samtök verkamanna i Kaup-
mannahöfn og viðar i Pan-
mörku, hafa hins vegar sagt, að
ekki komi til greina aö menn úr
þcirra samtökum rifi húsin
undir lögregluvernd, og alls
konar saintök fólks i Kaup-
mannahöfn hafa iýst yfir samúö
sinni með kristjaniubúum.
dauðadæmdu. Lýstu konurnar
þvi yfir, að þær væru staðráðnar
i að verja húsin með öllum til-
tækum ráðum. Menn þeirra
ættu að gæta barnanna á með-
an, en tækist borgaryfirvöldum
að láta rifa húsin, myndu eigin-
menn þeirra koma, og hjálpa
þeim við að byggja upp húsin
aftur.
— Ég dey örugglega, ef
Kristjaniu verður lokað. 1 sam-
félaginu fyrir utan Kristjaniu, á
ég og barnið mitt enga mögu-
leika að komast af. Hér i fririk-
inu erum við búin að lifa góðu
lifi i þrjú ár, sagði ein þessara
kvenna i viðtali við eitt dönsku
blaðanna.
Konurnar hengdu á sunnu-
dagskvöldið upp stórt lak á milli
trjánna fyrir utan eitt húsið, á
lakinu stóð: „Kristjania er ekki
sjúkdómur, heldur heilbrigði”.
— Það er ÉG, sem hef ákveð-
iðað láta rifa húsin i Kristjaniu.
Ef þau verða bara rýmd, flytur
fólk inn i þau aftur. Húsin eru
gjörsamlega óibúðrhæf, segir
Orla Möller, varnarmálaráö-
herra Danmerkur, i viðtali við
danskt blað á mánudaginn, 1.
desember.
Kristjania hefur verið þrætu-
epli dana frá þvi fyrstu ibúarnir
fluttu þangað inn siðsumars
1971. Það er t.d. almennt talið,
að nokkrir þeirra, sem nú eiga
sæti i danska þjóðþinginu, hafi
hlotið sætin beinlinis vegna
þess, að þeir lögðu mikla á-
herslu á það fyrir siðustu kosn-
ingar i Danmörku, að Kristjaniu
yrði lokað.
íslenskir fjölmiðlar hafa
stundum minnst á Kristjaniu og
þá einkum i sambandi við eitur-
lyfjaneyslu islenskra ungmenna
i Kaupmannahöfn, enda mun
Kristjania vera vel þekkt meðal
hassneytenda á íslandi. Um 700
manns hefur haft fast aðsetur i
Kristjaniu frá ársbyrjun 1972,
flestir eru að sjálfsögðu danir,
en einnig hópur ungs fólks frá
hinum Norðurlöndunum, og
nokkrir ibúðar viðs vegar að úr
heiminum. Stór hluti af þessu
fólki er fólk sem á i miklum
erfiðleikum að komast af i þjóð-
félaginu fyrir utan grindverkið.
Þarna er um að ræða eiturlyfja-
neytendur, sem af einhverjum
ástæðum hefur verið komið af
hjálparstofnunum, og hefur
ekki annan stað til að búa á. Þá
er þarna hópur fólks með alls
kyns geðveilur, sem ekki hefur
getað fundið annan iverustað,
vegna þess að enginn i velferð-
arþjóðfélaginu, hefur viljað
skipta sér af þvi. Einnig býr i
Kristjaniu fólk, sem setið hefur i
fangelsum, og ekki getað ann-
ars staðar fengið þak yfir höfuð-
ið, þegar það kom út. Þá býr
þarna hópur fólks, sem flutt
hefur inn i Kristjaniu til þess að
byggja upp nýtt þjóðfélag,
mannúðlegra þjóðfélag, heldur
en velferðarþjóðfélagið Dan-
mörk er. Það er þetta fólk sem
nú berst gegn þvi að húsin 16
verði rifin og Kristjaniu lokað 1.
april nk.
Það var sumarið 1971, að
nokkrir ibúar úti á Kristjáns-
höfn, brutu niður hluta af grind-
verki þvi sem varnarmálaráðu-
neytið hafði látið setja upp um-
hverfis Kristjaniu, án þess að á-
kveða hvað gera skildi við hinar
mörgu tómu byggingarsem þar
voru. Kristjánshafnarbúar
vildu hafa þetta fallega svæði
sem leikvang fyrir börnin sin,
sem höfðu ekki haft aðra staði
til að leika sér á, en götuna og
subbulega bakgarðana. íbúarn-
ir skiptu sér ekki af hinum tómu
byggingum. En þá var það smá-
blað eitt i Kaupmannahöfn, sem
komst að þvi, að ástæðulaust
var að láta hinar tómu bygging-
ar standa auðar á meðan hús-
næðisskortur var i Kaupmanna-
höfn. Blaðið hvatti þvi unga sem
gamla, að flytja út i Kristjaniu.
Eftir þrjá mánuði höfðu 300—400
manns komið sér þar fyrir, þar
á meðal nokkir ungir islending-
ar.
Lengi vel hafa 5—8 ungir Is-
lendingar haft fast aðsetur i
Kristjaniu, en nú mun enginn
búa þar lengur. Þá höfðust þar
við til skamms tima tveir eða
þrir miðaldra islensir drykkju-
rónar.
ebé — Kaupmannahöfn,
2. desember.
Hópur ungra kvenna tók sér stööu fyrir utan húsin 16 i Kristjaníu, sem borgaryfirvöld Khafnar ætla að láta rifa. Þær kváðust vera tilbúnar til
að taka á móti lögreglunni.
Harðari deilur en nokkru sinni óður um
friríkið Kristjaníu í Kaupmannahöfn:
Verkamenn
fríríkinu
undir lög-
regluvernd