Lesbók Morgunblaðsins - 17.04.1927, Blaðsíða 7

LlSSBÖK MOKGONBLAfiSÍtíS
119
Fiskbátur.
ið til að inna af hendi gagnvart þjóð
þeirri, sem gefið licfir yður möguleika
til að safna hinum gífurlegu auðæf-
um.
— Jeg lít svo á, segir Ford, að skvlda
mín sje fvrst og fremst að sjá um,
að efni mín verði til þess, að menn
læri, að meta gildi vinnunnar, og að
leita sjálfir eftir leiðum til þess að
skapa sjer og öðrum atvinnu. Fvrir-
tæki mitt nær nú um allan heim. pað
lætur niörgum þúsundum manna at'
vinnu í tje, og gefur þeim mörg hundr
uð tækifæri til að verða stórríkir. Jeg
liefi ekki lengur stjórn á þessu feikna
stóra fyrirtæki — kemst ekki yfir
það. Eftir minn dag, heldur það á-
fram að starfa. paö er óþarfi fyrir
mig að gera nokkra erfðaskrá.
Hjelunætur.
i.
Hljóðleg hevrist niða,
hægt mcð lygnum straum
áin, enn hún vekur
hjá æskunni draum.
Hefjast báruhrannir
og hníga við stein.
Aðeins vökvar vonablómið
vornóttin ein.
II.
Eins og fugl á græuni skógar grein,
glaður söng hanu tregalausan dagimi.
í Vonadalnum sá jeg fyrst þann svein,
við sóluvafin, rökkurlausan bæinn.
Hann þekti fátt, en hugans duldu þrá
í harmalausum augum mátti greina.
Hann unni mörgu, yfir ljósri brá,
var aftanroðans gullna slæðan hrein-i.
III.
pajð var nótt,
þögult — rótt,
þaut í föllnu laufi liljótt.
Hvaða hönd fór um Fagraskóg?
Feldi’ hún björkina og reyninn hjó.
Holtið nakið við Niðheim hló,
norðangarðurinn hreytti snjó.
Kveður áin í klettaþröng,
kvæði’ um sorgina döpur, löng.
HejTast óma uin hamra-göng
hrynjandi bergmál frá þeim söng.
pýskur. verkfræðingur, Börner að
nafni, hefir nýlega smíðað nýjan bát,
sem fer í kafi og er bygður eins og
fiskur. Allir, sem sjeð hafa silung í
læk, eða lax í á, vita hvernig þeir
”anda“, bæði með Inuuni og tálku'
um — súpa vatnið inn um ginið og
skola því frá sjer aftur í gegn um
tálknin. — Uppgötvun Börners bygg-
ist á því, að vatnsstrauinurinn, sem
fer í gegn um munn silunga og laxa,
og þeir spýta aftur gegn um tálknin,
muui flýta ferð þeirra að muu. Bátur
þessi er því smíðaður sem fiskur,
Fjellu tár
á -fengin sár.
Pundu’ ei leiðina nýjar þrár.
IV.
S’á jeg hann á sjónum
síðastliðið haust.
Barst hann um á bárunum
bjargi’áðalaust.
Kári var þá kaldur,
og kvað mjög við raust:
.Feigðar mun jeg flakinu
fylgja í naust.“
V.
Grænu skrýðist gruudin,
glejnnast tár ei nein.
Hefjast báru-hraunir
og huíga við stein.
Sigurður Helgasou.
ctur sig gegu uiu vatnið á þann hátt,
að liann sýpur það vatn, sem fyrir
er, en spúir )>\'í með halnuum aftur.
Með þessu móti myndast hringiður,
sem knýja bátinn áfram.
Myndinni til frekari skýringar skal
þess getið, að ”skrúfan“, sem sjón'
um eða vatninu dælir í gegn um
skipið og gefur því kraft, er neðan á
kili bátsins.
Börner hyggur, að á svona báti
megi fnra yfir Atlantshafið jafnhratt
og nú, en spara megi útgjöld við
slíkar liraðferðir um 70—80%.
Hnefaleikar
oo anglýsingar.
Tex Richard og bjarnabaninn.
Banduríkiu eru svo scm kunnugt
er gróðrarstöð auglýsinganna og það
er viðurkent þar, að kaupsýslumaður
sem ekki auglýsir, fari beiua lcið í
hundana. — V.itna þeir í opinberar
skýrslur máli sínu til sönuunar og
nýlega flaug það eins og elding út
um beim, að í eiuu fylki Bandaríkj-
anna hefðu 600 kaupmcnn orðið gjald-
þrota árið sem leið, og af þeim liefðu
08% aldrei auglýst.
En að öllu má of geru. Nýlega hefir
maður nokkur, unnið það þrekvirki,
að auglýsa svo kröítuglega, að Am-
eríkumönnum ofbýður. Maðurinn er
Tcx Kichard, sá er beldur hnefuleika-
samkepninu um keimameistaratign í
barsiníðum. pessi bursmíðamót gefa
honum miljónir króna { tekjur, en
til þess að svo geti orðið þarf vit-
anlega að auglýsa. Og Tex auglýsir.
Ekki á venjulegan hátt, heldur með
því að kaupa blöðin til að flytja
grcinir, fullar af allskonar kjmjatíð-
Jndum um uýja hnefalbikura, sem