Lesbók Morgunblaðsins - 17.06.1928, Qupperneq 3

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
187
innarlega á því miðju. Hún var
ekki vegleg þar tilsýndar og stór
sýndist hún ekki. En um leið og
sjónum er slept af henni gáir
maður að því að flugvjelin er
beint yfilr Kjalarnesi. Það er al-
veg eins í laginu og spýtt kálf-
skinn. Ilandan við það er Esjan
og sýnist heldur lúpuleg. Yfir
hana gnæfa önnnr fjöll, en þó
bera Súlur af.
Rjett um sama leyti og maður
er að átta sig á afstöðu þessara
kunnu fjalla, sjer maður út und-
an sjer Akrafjall og Akranes beint
niður undan. Glampar þar á hvít
hús og rauð þök bera vel af við
uinhverfið. En þetta er ekki nema
aðeins andartak. Meðan raaður er
að horfa á þetta er maður kominn
yfir Borgarfjörð og Mýrar eru
fram undan. Langt inni til hægri
handar eygir maður Borgames. —
Yfir Hafnarfjall gnæfa Skjald-
breiðnr og Ármannsfell og litln
lengra sjest móta fyrir Hlöðufelli.
En á Mýrunum er alt sljett og
landslágið þar blasir svo vel við
manni, að frásögnin om það, er
Egill reið frá Borg vestur á Mýr-
o-rnar til Ingvars stendur ljóslif-
andi fyrir manni. Þarna er keld-
an sem Egill lenti í! Eða var það
þessi? Það er ekki gott að segja.
Alt. landið er þar eins og göt-
óttur skýjaflóki — tjarnirnar og
sundin, sem glampar á, eru eins
og rof í skýjum.
Mýrarnar eru breiðari og víð-
feðmari en jeg hafði búist við eft-
ir landafræðisbókum. En þó erum
við komnir fram hjá þeim áður en
varir. Og nú skiftast dásemdir á.
„Mjög þarf nú að mörgu hyggja,
mikið er um dýrðir hjer“----------
1
Sól skín yfir sveitir. Mýrasýsla
og nokkuð af Borgarfjarðarsýslu
er eins og opin myndabók að
ba){i. En framundan ef Snæfells-
nessfjallgarður, traustur arm-
leggur út í Grænlandshafið kalda,
með hnefann reiddan — Snæfells-
jökul. Það er eins og íslensk nátt-
úra steyti þennan knefa til vest-
ufs. Skekur hún hann að Græn-
landi, sem drap landnámsmennina
frá Breiðafirði, eða að Amefíku,
sem hefir lagt að miklu leýti í
auðn blómlegu bygðirnar á nesinu
fagra?
Hitt og annað rifjast upp fyrir
manni. En maður hefir ekki tlma
til að hugsa um þa& Okkur ber
svo fljótt yfir. Áður en við vitum
af erum við yfir miðju Snæfells-
nesi. Fjöllin efu skínandi falleg.
Á tveimur stöðum milli þeirra
blasa við okkur vötu, djúp og tœr
fjallavötn. Þar bærist ekki alda og
úr þessari hæð sem við erum í,
gætum við talið hvern stein á
botninum í þeim.
Veðrið er svo bjart að hætt er
við að fara til ísafjarðar — flogið
yfir Hvammsfjörð og vestur í Gils-
fjarðarmynni. Það er sagt, að
þrent sje óteljandi á íslandi: Vötn
á Tvídægru, hólar í Vatnsdal og
eyjar á Breiðafirði. Jeg skal ekk-
ert segja um það hvort þetta er
heldur satt eða logið, því að jeg
trúi ekki neinu landabrjefi eða
uppdrætti Islands eftir þessa ferð,
en það veit jeg þó, að ekki vildi
jeg telja eyjar á Breiðafirði.
Við flugum nokkuð hátt innan
við Stykkishólm og Hrappsey og
vestur að Dagverðarnesi. En á
þeirri leið var svo að sjá, sem
Hvammsfjörður væri stiklaður/
eða flyti rekald eitthvert á sjón-
um þar sem eyjarnar voru. Fanst,
manni sem stikla mætti frá Þórsnesi
og alla leið vestur á Skarðströnd.
Og rjett í því að maður er að
hugsa um þetta, hverfur ein eyj-
an, eða verður snjóhvít. Fuglinn
hefir heyrt þytinn í flugvjelinni
og rýkur allur upp.
Á vinstri hönd blasir við öll
Bafðaströnd út af Keflavík, en nú
er snúið til hægri inn eftir Gils-
firði. — Eftir dölum koma silf-
urtærar ár í ótal bugðum og
hlykkjum, vegir og götur liggja
eins og bönd fram og aftur um
hjeraðið, en vilji maðuf lýsa land-
inu nánar minnist maður ósjálfrátt
þess er Sigurður Breiðfjörð kvað
um Grænland:
„Það er grátt af geitnaskóf
gamburmosa og víði.“
Landið er eins og steypt úr
steinlími. Það er alveg eins og
hrœrt hafi verð steinlím í ein-
hverjum jötnakatli og helt svo úr
honum hugsunarlaust og móta-
laust. Svo storknar steypan, fær
á sig gárur hingað og þangað, en
liturinn er altaf sá sami, grátt á
grátt ofan, með móleitum blæ á
milli. Jeg hjelt að meira mundi
bera á græna litnum á Islandi en
raun er á. Nei, hann sjest varla.
Býlin eru eins og örlitlar grænar
töðutuggur á víð og dreif. Hvern-
ig fara bœndumif að lifa á þess-
um litlu blettum og ala þar upp
nýja kynslóð ? Það er óskiljanlegt!
En þegar maður svífur svona í
loftinu yfir sveitirnar og veit vel
við hvaða erfiðleika bændur eiga
að búa, þá verður manni á að
spyrja sjálfan sig: Vantar ekki
aðeins hraða? Vantar ekki aðeins
betfi samgöngur?
Svarið er rekið framan í mann!
Þegar við skildum við Reykjavík,
sáum við blómlegar lendur þar í