Lesbók Morgunblaðsins - 08.07.1928, Blaðsíða 4

212
LESBÖK M0RGUNBLAÐSIN8
a5 næstum mátti stökkva á laml á
báðar hliðar. Er harla fagurt að
sigla þarna, því að flestar eru eyj-
arnar meira eða minna skógi vaxn-
ar. Sýndist mjer sumstaðar sem
trjen yxi upp úr nöktum klöpp-
unum, og víst er um það,. að þunn
ur er jarðvegurinn víðast hvar.
Er við höfðum Jent við Runm-
arön, sem er ein af elstu eyjum
Skerjagarðsins, snerum við okkur
að hinum alvarlegri efnum.-Jarð
fræðingurinn Ragnar Lovström
flutti þar stutt erindi um jarð-
fræðilega byggingu eyjarinnar og
Skerjagarðsins yfirleitt og benti
á, að þar stæðum við á hinum
elstu jarðlögum, er fundist hefðu.
Því næst skifti liðið sjer í tvo
flokka. Jarðfræðingar fylgdu Lov
ström, en hinir sem heldur voru
lieillaðir af Flóru fylgdu grasafræð
ingnum Norrbj'. Sýndi hann okk-
ur helstu gróðureinkenni eyjar-
innar. Var þar margt að sjá a. m.
Iv. fyrir þá, sem eigi voru þaul-
kunnugir á þessum slóðum. Leið
dagurinn fyrr en varði, þrátt fyr-
ir regn og kulda hefðu margir okk
ar kosið að dveljast þar lengur,
cr eimpípa bátsins kallaði á okk-
ur til heimferðar og snæðings.
Uti á bátnum voru borð reidd í
hverri smugu, er finnast kunni.
Hefi jeg aldrei tekið ]>átt í glað-
ara og frjálsara borðhaldi eu
þessu. Þar var sungið um alla
skapaða hluti, en mest þó um
„Studentens lyckliga dag“. Ræð-
ur haldnar fyrir liverju sem vera
skyldi milli liimins og jarðar,
skálað og aftur skálað, hrópað
og Jdegið. Flestir voru votir
sem von var, enda streymdi regn-
ið niður úti eins og helt væri úr
fötu. Hvort dagurinn liefir verið
jafnánægjulegirr fyrir hinum
flokkunum, veit jeg eigi, eða
livort þeim hefir tekist eins vel að
sameina hin fræðandi og skemt-
andi verkefni dagsins læt jeg
psagt, en víst er það, að allir
mættu glaðir og ánægðlr á Skans-
inum um kvöldið. Þar var hald-
in sameiginleg miðdagsveisla með
ræðum og söng.
Skansinn er eins og kúnnugt er
einskonar þjóðgarður Svía. Þang-
að er safnað saman byggingum
frá öllum landshlutum og ýmsum
tímum, og er bæði skemtandi og
fróðlegt að reika þar um og
skoða ]>ær. Yms dýr eru þar í
búrum en þó í svo eðlilegu um-
hverfi, sem unt er að gefa þeim.
Þaðan af Skansinum er útsýni for
kunnar gott yfir borgina og „Lög-
inn“, því að allhátt ber þar á.
Skemtistaðir «ru þar margir og
fjölsóttir.
Þarna söfnuðust nú stúdentar
saman til miðdegisverðar. Hafði
svo verið tilætlast að borðað væri
úti, en horfið var frá því ráði,
enda þótt upp væri stytt regnið.
Yar borðað á tveim stöðum, því að
ekkert eitt hús á Skansinum rúm-
aði allan þann mannfjölda, er þar
var samankominn. Hjetu staðir
þessir Idunhallen og Högloftet.
Þenna dag var röðin komin að
íslendingum að halda þakkarræðu
fyrir matinn, og gerði Þorkell Jó-
liannesson það í Idunhallen, en
Einar B. Guðmundsson á Högloft-
et og var góður róinur gerr að
máli þeirra.
Að' miðdegisverði loknum söng
flokkur stúdenta nokkur lög og
Jóhann Gunnar Andresson pró-
fessor flutti ræðu skörulega. Mint
ist liann þar sjerstaklega hverrar
Norðurlandaþjóðar. Þótti honum
mikils um vert, hve forn og hreim-
mikil nöfn okkar íslendinga væru,
hvað hann þau vera sem fagurt
stuðlamál og væri engu líkara en
væru kappar fornaldáriunar ljós-
lifandi komnir inn á meðal stú-
. dentaskarans.
Um Norðurlandabúa í heild fór-
ust honum meðal annars orð:
Jeg vil sýna ykkur ofurlítið
dæmi sem skýrir sjerstæður Norð-
landa í heiminum. — Hjer í Sví-
þjóð er landshluti, er Smálönd
nefnast. Það er land ófrjótt og fá-
tækir eru þeir Smálendingarnir.
En engu að síður er ]>að staðreynt
að ef eitthvert stórvirki skal unn-
ið lijer í Svíþjóð verðum við að
kalla Smálendingana oss hinum
til lijálpaí.
Norðurlandabúar eru Smálend-
ingar mannkynsins,hvergi annars
staðar,svo nærri heimskautakuld-
anum og myrkrinu, hefir menn-
ingin blómgast svo, og engar
þjóðir hafa freistað svo mikilla
stórvirkja af svo litlum efnum
sem Norðurlandabúar.
------Vjer norrænir menn höf-
um vaxið upp í sífeldri baráttu
við myrkrið. Þess vegna eruin vjer
sjerstaklega vel fallnir til að vera
bJysberar mannkynsins og fremsta
í þeim flokki Ijósriddara, væntum
vjer að sjá stúdenta vora. Það
fylgja því mikil hnoss að vera
stúdent, en einnig miklar skyldur.
Margir yðar munu einhverntíma
á æfinni standa með angistarsvita
á enni gagnvart viðfangsefnum og
sýnast þau langt ofvaxin kröftum
yðar. Þá ríður yður á að fylgja
dæmi feðra yðar, og gera stóra
liluti af litlum efnum. Því aðeins,
að ]>ið reynist trúir þessum nor-
ræna anda, eruð þjer verðir að'
bera heiðursnafn ]>að, er jcg á-
varpaði yður með, og sem jeg nú
ltveð yður með. Nafnið: norrænir
stúdentar,
Þar á Skansinum sýndu og
Stokkliólmsstúdentar miðaldasjón
leik er nefndist „Miraklet og skt.
\'alentin“og auk þess var þar um
kvöldið dans á ýmsum- skemti
stöðum.
Þriðjudagurinn 5. júní var síð-
asti dagur mótsins. Hófst þá fund-
ur kl. 11 að morgni, með því að
sýnd var kvikmynd frá Uppsala-
ferðinni. Þar á eftir var fyrirlest-
ur og umræður um orsakirnar til
aðstreymis stúdenta að háskólun
um. Frummælandi var E. F. Heck-
scher prófessor við Handelshög-
skolen í Stokkhólmi.
Flutti hann langt erindi um
þetta efni og benti á, að ástandið
væri hið sama í öllum löndum. Að
streymið að háskólunum ykist.
stórlega án þess að' ný verksvið
opnuðust háskólamönnum. Orsaliir
aðstreymisins hvað hann vera.
1) Lægri stjettirnar keptu cftir
að Jfomast úr viðjum vanþekking-
arinnar.
2) Menn álitu fjárvænlegt að
ganga mentaveginn.
3) Meðal verkamanna væri upp-
komin óbeit á líkamlegri vnnnu.
4) Kvenfólk sæktist nú nljög
eftir að ná háskólamentun.
5) Kenslan væri ókeypis.
6) Framundir þennan tíma hefði
eftirspumin eftir háskólalærðum