Lesbók Morgunblaðsins - 08.07.1928, Blaðsíða 5

LKSBÓK M0RÖUNBLAÖSIN8
213
mönnum farið vaxandi en nú væri
það breytt.
Þótt þarna væri um merkilegt
mál, og viðfangsefni allra stúd-
enta að ræða, var ekki hægt að
segja að umræður væru fjörugar.
Alls tóku sex menn til máls. En
lítið nýtt kom fram við umræður
J>ær. Aðeins staðfestu þeir þann
dóm, að háskólalærðir menn væru
orðnir fleiri, en þörf væri á til em-
bætta á Norðurlöndum.
Finni einn, Henrik Schybergs-
son, vildi takmarka tölu háskóla-
lærðra manna með því, að stúd-
entar gengju fyrsta háskólaárið
í einhverskonar reynsludeild, þar
sem réynt væri,hvort þeir væru
hæfir til framhaldsnáms. Eins vildi
hann reyna að uppræta J)á skoðun
almennings,að nokkuð eftirsókn-
arvert væri að vera stúdent.
Norðmaðurinn Herluf Stenberg
kvað ó]>arft að álasa verkamönn-
um fyrir það, þótt þeir leituðu upp
i stjett hinna lærðu manna, slíkt
væri eðlileg afleiðing Jjess að yfir-
stjettirnar svonefndu litu niður á
verkamannastjettina.
Að loknum umræðum söfnuðust
menn til morgunverðar á sömu
stöðum og áður.
Seinni hluta dagsins var varið
til að skoða „Nordiska museet“,
sem er þjóðminjasafn frá öllum
Norðurlöndum.
Að vísu er íslenska deildin held-
ur fátækleg. Ber J)ar mest á prjóna
stokkum og rúmfjölum. Lítið eitt
er þaf af söðulreiði og málmsmíð-
um. En af söfnum liinna þjóðanna
má mikið læra um menningu
Jmirra og háttu, einkum er sænska
safnið frábærlega vel úr garði
gert.
Um kvöldið var lokaJ>áttur móts
ins. Þá hjelt Stokkhólmsbær öllum
gestum mótsins veislu geisimikla
í ráðhúsi sínu. Mun bygging sú
vera ein hin prýðilegasta í norð-
anverðri Evrópu.
í veislu þessari var sem endra-
nær ræðuhöld og söngur, og nor-
ræn samvinna í áti og drykkju.
Vel var veitt og rausnarlega og
undu menn sjer hið besta. Var Jmð'
og góð skemtun að skoða sali ráð-
hússins.
Veislan endaði með dansi, er
stóð til kl. 2.
Þar með var stúdentamóti þessu
lokið. Fór það alt fram með mestu
prýði, þátttakendum til óbland-
ijinar ánægju og gestgjöfunum,
Svíum, til stórsæmdar.
Miðvikudaginn 6. júní fengu
þeir af meðlimum mótsins, sem
vildu, ókeypis aðgang að þjóðhá-
tíð Svía, sem haldin var á íþrótta
svæðinu (Stadion). Og þá með
kvöldinu lögðu menn af stað frá
Stokkhólmi með hugann fullan af
glöðum minningum. •
Eins og fyrr er frá sagt fylgdu
blöðin mótinu með hinum mesta
áhuga. A degi hverjum voru lang-
ai greinar með fjölda mynda frá
mótinu, og flestar hinar stærri
ræður komu þar á prent. 011 voru
blöðin sammála um, að mótið færi
vel fram. Mótið' sjálft gaf daglega
út blað, sem kom út í sambandi
við „Stockholms Dagblad11, var
J>ví útbýtt ókeypis meðal þátttak-
enda mótsins. Auk J>ess kom út;
sjerstakt mimer af stúdentablað-
inu „Gaudamus“, í tilefni af mót-
inu. Flutti það myndir af leiðaiuli
mönnum stúdentalífs Norður-
landa.
Mikinn fögnuð vakti J>að bæði
á mótinu og í blöðunum, er Þor-
kell Jóhannesson gat þess við mið-
degisveislu, sem haldin var hinum
leiðandi fulltrúum landanna, að
við hefðum huga á að halda næsta
norrænt stúdentamót á íslandi í
sambandi við Alþingishátíðina
1930. Tel jeg vafalaust, að fjöldi
norrænna stúdenta muni leggja
kapp á að koma hingað á mót það,
ef haldið verður, J)rátt fyrir J)að,
að leiðin er löng. Blöðin sænsku
tóku og hugmynd þeirri opnum
örmum og fluttu viðtöl við Þor-
kel þar um.
Jeg get vænst J>ess, að einliver,
sem jeg les frásögn J)essa, segi sem
svo, að' mót sem þetta sjeu harðla
þýðingarlítil. Stúdentarnir komi
aðeins saman til að jeta, drekka
og skemta sjer. Víst er það, að sá
J>áttur, sem að mannfagnaði lýt-
ur, liefir verið yfirgnæfandi. En
einmitt á þann hátt ná slík mót
best tilgangi sínum. Þá ná menn
að kynnast og blanda geði hvorir
við aðra. Og slík persónuleg kynn-
ingarsambönd eru ineira virði fyr-
ir góða samvinnu þjóðanna og til
rjetts skilnings á eð'li J>eirra, en
fjöldi fyrirlestra og umræðufunda,
sem gleymast furðu fljótt eftir að
stigií^ er út úr fundarsalnum. —
Væri aðaláherslan lögð á þá hlið,
fjrrirlestra og fundi, væru um leið
einkasamræðurnar og hin eigin-
lega kynning úr sögunni. Menn
færu af mótinu þreyttir og liefðu
lítið kynst bræðraþjóðum sínum.
Sú er skoðun mín, að mót ]>etta
hafi mjög vel náð tiigangi sínum.
Og víst er um það, að allir fóru
]>aðan glaðir og ána'gðir með gnótt
minninga til að orna sjer við, er
kólna tekur glóð a‘skuáranna.
Og lýkur J>ar með þessari sögu.
Kaupmannahöfn, 13. júní 1928.
-----------------
Á spítalannm.
Ef Jni liefir einhvern tíma,
unn mjer stundar samfylgd J)inni,
leiðin upp að Landakoti,
liggja skal að þessu sinni.
Þar er margur sár og sjúkur,
sem að líður nótt og daga;
Jiað er eins og aldrci taki
enda þeirra raunasaga.
Látum hugann hjá ]>eim vera,
hjörtun til með þeiin að finna;
stundum orkar minsti máttur
mesta kærleiksstarf að vinna.
Förum meðan líf er lánað,
lítinn máske tírnn. höfum;
enginn veit, nær kallið kemur,
hverjum næst er fylgt að gröfum.
Inn í ganginn hljótt við höldmn,
hugur daprast, vaknar kvíði;
það er eins og eftir okkur
eiuhver skapadómur bíði.
Ef við stönsum stundu lengur,
strax við breytum hugarfari;
fyrir okkar sálarsjónum
svífur líðendanna skari.
Sárar eru sjúkdómskvalir;
sálarstríðið er þó meira;
gegnum andvörp cinstaklinga
oft rná raunasögu hcyra.