Lesbók Morgunblaðsins - 26.05.1929, Page 5
LE8BÓK MORGUNBLAÐSINS 165
Dómkirkjan í
jafnanlega fisk. Það má segja, að
hann þurfi engra meðmæla með,
að það þurfi ekki að halda honum
upp að nösum neytendanna, þeir
kaupi hann samt. Enda eru erind-
rekamir víst jafnan við höndina
til að lýsa ágæti hans fyrir Spán-
verjum og kenna ])eim átið.
Akuryrkjuhölllin er yfir 16 þús.
fermetra að flatarmáli. Þar eru
sýndar allar tegundir ósvikinna
Spánarvína, sem enn hafa ekki
farið í gegn um hendur enskra,
franskra eða danskra milliliða og
bruggara. Vefnaðardeild sýning-
arinnar er í öðru stórhýsi, sem er
19 þús. fermetrar að flatarmáli
við grunn.
Enn mætti halda lengra áfram,
ef minnast ætti á allar byggingar
og deildir sýningarinnar eins ræki-
lega og þær verðskulda. En aðeins
skal tekið fram, að íþróttadeildin
ei- sú, sem einna mest. hefir verið
vandað til og dregur ábyggilega
til sín einna flesta gesti. Hún er
í mörgum byggingum; ein er ætluð
pelota-knattleik, sem ekki er iðk-
aður af minna kappi í Katalóníu
en í Baskahjeruðunum, sem hann
er kominn frá; önnur er ætluð
skylmingum, þriðja hnefaleikum
(Paolino, einn af lielstu hnefaleika
Barcelona.
mönnum heimsins, er Spánverji,)
fjórða fimleikum o. s. frv. Tennis-
völlur er þar, sundlaugar og í-
þróttavöllur, sem heíir sæti handa
60 þús. áhorfendum. I sambandi
við stúkusætin eru fjórar lesstof-
ur, einn samkomusalur, veitinga-
stofa og póstskrifstofa.
í fám orðum sagt, verður þessi
heimssýning í Barcelona óefað ein-
hver sú giæsilegasta, sem enn hef-
ir verið til stofnað, og margt bend-
ir nú þegar til þess, að sá óhemju
kostnaður, sem hún hefir í för með
sjer (140 miljónir peseta), fáist
•endurgoldinn með ríflegum vöxt-
um og vaxtavöxtum.
Þ.
Nýtísku Munchhausensaga.
Að lokum hafði jeg stofnað
hlutafjelagið og jeg var kiigupp-
gefinn og þráði ekkert annað en
hvíkl — hvíld. Undir kvöld steig
jeg á skrautbifreið mína og skip-
aði ökumanni að aka í loftinu.
Það er nú svona með mig að jeg
get ekki sofið nema í myrkri og
á fleygiferð. Eftir margra klukku-
stunda akstur tek jeg eftir því,
að ekkert dimmir.
— Seagrave majór, kallaði jeg
V o r.
Er sem vakni aftur
æska náttúrunnar.
Lifna blóm í lautum,
lifna trje og runnar.
Allar elfur vaxa.
Allar kendir hefjast.
Landsins grýttu gresjur
gróðurörmum vefjast.
Ljettur lækjarniður
loftið tæra fyllir.
Dal og urð og ása
aftansólin gyllir.
Allir stefna ofar,
allir líta hærra,
allra augu ljóma,
allir hugsa stærra.
Allra útsýn víkkar,
ótal draumar fæðast,
allar skepnur yngjast,
allar horfur glæðast,
allar öldur blána,
alt er líf og friður, —
— allir himnar opnast,
.... englar stíga niður.
Og þeir englar fljetta
örlög manna sonum.
Meyjahjörtun hitna,
hitna’ af ungum vonum. —
Undir ísi foldar
ýmsar glóðir brenna. —
Vorsins æstu eldar
í æðum lífsins renna.....
Böðvar frá Hnífsdal.
til ökumanns, hafið þjer tekið
eftir því að ekki dimmir?
— .Jú, herra barón, segir hann,
en það er ekki að nndra, því að
við ökum jafn hratt og sólin. —
Það verður aldrei dimmt meðan
við höldum í þessa átt.
Hvað átti jeg nú að gera? Jeg
ljet ökumann súna við. Pimm
mínútum seinna vorum við í kol-
svarta myrkri — — við heldum
áfram með sama hraða og ókum
því altaf í myrkri og afleiðingin
var sú, að jeg svaf í þrjá sóiar-
liringa samfleytt.
(Seagrave majór er nafnkunnur
f.vrir glæfraakstur s'inn á bifreiða-
kappakstrinum í Dayton Beach í
Kaliforníu og hefir sett þar hrað-
met hvað eftir uimað).