Lesbók Morgunblaðsins - 03.09.1933, Blaðsíða 3

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
267
Fangabúðir í Þýskalandi. Víðsvegrar í Þýskalandi hafa nú verið
settar fangabiiðir vegna hinna mörgu manna, sem teknir hafa verið
fastir að undanförnu. Hjer er mynd frá fangabúðunum í Oranien-
burg. Eru þar margir merkir menn. Hjer í fremstu röð eru (talið
fiá vinstri) Heilmann fyrv. landþingmaður, Fr. Ebert, sonur Eb-
erts forseta, Alfred Braun fyrrum þulur ríkisútvarpsins, Gieseeke
skrifstofustjóri, Flesch fyrv. ráðsmaður útvarpsins í Berlín og Dr.
Magnus fyrv. útvarpsstjóri-
Um KormákOgmundarson
Eftir E. Kjerúlf.
tihnæli stjómarinnar í Irak um
það.
|í byrjun ágústmánaðar í sumar
fór flokkur vopnaðra Assyríu-
manna vestur yfir Tigris-fljótið.
Lenti þá þegar í skærum og bar-
dögum milli þeirra og hersveita
íraks, en ástæðan til þess er ekki
kunn.
Þannig stóð er seinast frjettist.
Er ekki annað sýnna en að þessi
þjóðflokkur, Assyríumenn, sje að
molast niður og hverfa úr sögunni.
Góðverk launað.
Fyrir nokkru fekk atvinnulaus
verkfræðingur í Dúren í Þýska-
landi brjef frá Frakklandi, og
voru í því fjórir 100 franka seðlar-
Verkfræðingurinn skilur ekki
frönsku og helt því fyrst að brjef-
ið ætti að vera til einbvers annars.
En þegar hann liafði látið þýða
það fyrir sig, kom það í ljós að
brjefið og sendingin var til lians.
Brjefið var frá frönskum liðsfor-
iiigja, sem þýski verkfræðingurinn
hafði bjargað á vígstöðvunum hjá
Verdun árið 1917. Franski liðsfor-
inginn lá hættulega særður á milli
þýsku og frönsku skotgrafanna,
og var honum að blæða út þegar
þýska verkfræðinginn bar þar að.
Þjóðverjinn tók þegar upp sóra-
bindi sín og batt um sár hans. Síð-
an skrifuðu þeir nafn og heimilis-
fang sitt livor í annars vasabók og
urðu svo að skiija. í brjefinu segir
franski liðsforinginn að hann hafi
alveg nýlega fundið þessa vasabók
sína með nafni og heimilisfangi
lífgjafa síns, og sendi honum nú
sem jiakklætisvott jiessa 400
franka, Vn biður hann að heim-
sækja sig á óðalssetri sínu í Suð-
ur-Frakklandi.
— Af hverju ertu að gráta,
drengur minn?
— Pabbi sagði, fÖ mamma
væri gæs.
—- Nú, hvað um það?
— Og mamma sagði, að pabbi
væri asni.
— Nú, fivað hefir ]>að að segja?
— Jú, hvað er jeg þá?
Niðurl.
Sæmundur fróði sannaði kölska
það eitt sinn, eða svo segir a. m.
k. Jón sál. Árnason* að „fór nú“
væri latína. Dr. F. J. virðist (á
bls. 111) hafast nokkuð líkt að.
Hann vill sem sje halda fram því,
að það, að „binda hún“ sje ís-
lenska og merki annað hvort: ,,at
fæste en sádan indretning til mast-
ens top“ eller „fæste til den livad
der skulde fæstes til den (rá-
en?)“. Hann lieldur því fram, að
þetta orðatiltæki komi fyrir í 3.
vísu Sigurðardrápu. Jeg get ekki
rúmsins vegna farið ítarlega út í
jietta mál, en skal aðeins geta
þess, að Korm. virðist aldrei hafa
sagt: „að binda hún“. Riti maður
samkv. tilg. K. Gíslas. „jarð-
hljótr“ f. „jarðhlutr“ og „fjarð-
ar“ og „bæiti“ (bejti) (samkv.
handr. 748) fvrir „farþar“ og
, breyti“- veður vísan þannig:
jarðhljótr día fjarðar
beiti hún sá er beinan
bindr. Seið yGr til Iíindar.
= Jarðhljótr sás beinan bindr enni
með dúki, eykr día hún-fjarðar
beiti. íseið Yggr til Rindar. =
Jarðráðandi sá, er jafnan bindur
dúki um enni sjer, gerir sóma
skáldinu (mjer). Yggr seið til
Rindar. Ilr. F. J. hyggur að jarlinn
lrnfi gefið Kormáki ennidúk. Dúk-
ur, eða band, um enni var tignar-
merki og Sigurður jarl hefði verið
jafn líklegur til þess að gefa Kor-
máki ennidúk, og hins að setja
hann í hásætið. Hann segir enn-
fremur, að „díafjörðr“ merki =
skáldskapur. Ef til vill gerir orð-
ið það einhversstaðar annarsstað-
ar. „Fjarðarhúnn“ er skipskenn-
ing. En skip heitir „Hð“. „Líð“
merkir líka öl. Korm. yrkir hjer
fólgit. Díaskip = dialið = díaöl
= kvæði. Beitir = sá sem beitir
skipi. Beitir díaskips = skáld.
Jarðhljótr út af fyrir sig er mað-

Eykr með eNi dúki