Lesbók Morgunblaðsins - 21.01.1934, Blaðsíða 1
Dapurleg 1ó’ í Frakklandi:
JárnbrautarslYSiö
á aðfangadagskvöld.
Á aðfangadag jóla var dimm
þoka um alt Mið-Frakkland og
varð hún dimmari og dimmari
eftir því sem leið á daginn, svo
að hinn mesti ruglingur komst á
alla umferð á járnbrautum, götum
og vegum.
Á hinum stóru Boulevörðum í
París var alt í einni bendu og
bílum og strætisvögnum var rað-
að í mílulangar strollur alla leið
frá Concordetorgi til Lyon-járn-
brautarstöðvarinnar. Á Rue de
Lafayette, sem nær frá Operutorg-
inu til Gare du Nord og Gare du
L’est var þröngin máske enn þá
verri. Þar höfðu strætisvagnarnir
lent inn í mannþyrpinguna og
liöktu þar áfram. Á öllum götu-
hornum hafði myndast óleysan-
leg benda af fólki, sem ætlaði í
allar áttir. Margir voru að missa
alla stillingu og börðust áfram.
Það voru ekki nema 10 mínútur
þangað til járnbrautarlestin, sem
þeir ætluðu með, átti a& leggja á
stað, jólalestin, sem við voru
bundnar vonir og tilhlökkun um
nokkurra daga frið og gleði fjarri
skarkala borgarinnar.----------
Á öllum járnbrautarstöðvum
voru lestir fullskipaðar fólki,
venjulegar lestir og hraðlestir
hver innan um aðrar. Þokan var
svo dimm, að það var með naum-
indum hægt að sjá ljósmerkin —
stöðvunarmerki og burtfararmerki
Svo skreið lest hægt út í þokuna,
einni klukkustund eða tveimur
eftir áætlun.--------
Óhappalestirnar.
Hjá 11. palli á Gare de L’est
stóð ein jólalestin og beið þess
að komast á stað. Það var hrað-
lestin til Nancy, eimvagn og gaml-
ir farþegavagnar iir trje, sem
teknir voru í notlcun vegna jóla-
annanna. Það var naumast hægt
að snúa hendi nje fæti í vögnun-
um, ánægðir fjölskyldufeður, með
konu og börn, hermenn, er höfðu
fengið orlof, sjómenn, sem ætluðu
að vera heima hjá ástvinum sín-
um um jólin o. s. frv., alt var þar
hvað innan um annað.
Nancy-lestin átti að leggja á
stað kl. 17,49, en hún komst ekki
a stað fyr en kl. 19,30.
Hjá 3. palli á sömu stöð stóð
önnur lest, sem átti að fara sömu
leið. Það var hraðlestin til Strass-
burg, ein af hinum hraðskreið-
ustu, 5 langir „boggie“-vagnar úr
stáli og fremst risavaxin eimreið.
Kl. 18,16 átti hún að leggja á
stað, en hún var enn kyr, er
Nancy-lestin fór másandi og skrölt
andi út úr stöðinni.
Tíu mínútum seinna var hrað-
lestin ferðbúin. Hin mikla eimreið
skalf og nötraði undan átökum
gufuvjelarinnar. Kyndarinn stóð
nakinn að beltisstað fyrir framan
ómettanlegt bálholið og mokaði á
kolum. Lestarstjórinn rýndi út í
þokuna — jú, þarna kom græna
ljósið, burtfararmerkið — — alt
var í lagi.
Brátt var lestin konún út á
aðalbrautina til Meaux. Hraðinn
var aukinn, 50—60—70 km. —80
—90—100 km. Það glumdi og
brakaði í járnbrautarteinunum.
110 km. og hámarkshraða er náð.
Lestin verður að vinna upp það
sem hún er orðin á eftir áætlun.
Nancy-lestin heldur líka áfraln
á fullri ferð. Hinir gömlu trje-
vagnar hökta og skrölta óþægi-
lega, en hvað gerir það til? Jólin
eru að koma og þá eru allir á-
nægðir. Lítið barn byrjar að
snökta, en þá fær það eitt af leik-
föngunum, sem það átti að fá í
jólagjöf og þá kemur sólskinsbros
á andlit þess. Lítill drengur er á
fjórum fótum á gólfinu og er að
reyna járnbrautarlest með fjaður-
verki. Og á einum bekknum situr
lítil stúlka og er að svæfa brúðuna
sína.