Lesbók Morgunblaðsins - 06.05.1934, Blaðsíða 4
148
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
Voróður.
Maíljóð.
Eftir Goethe.
Hve alt, hve alt mjer
nú yndi ljær!
Hve glitrar sólin!
Hve grundin hlær!
Alt blómgun grær
og hvern byrgfir stein,
og raddir hljóma
frá hverri grein.
Hvers brjósti fögnuður
bylgjast frá.
(5, þú sól og jörð!
ó, sæla og brá!
ó, ást svo fögur
og yndisdjúp
sem morgunský
yfir mjallargnúp!
Þú blessar himneskt
bann hreina svörð
með yndisane:an
um alla jörð.
Sumarkveðja.
Það blánar fyrir fyrstu rönd af degi,
og fölvi nætur hverfur brátt í sæ.
Þíður blærinn heilsar landi’ og legi,
og leiðir velur heim að hverjum bæ-
För hans hefta freðnir jöklar eigi,
nje fjöll og tindar, köldum baktir snæ.
Frjálsi, tigni, fyrsti sumarandi,
er færir norður-búum bráðan yl.
Þú býðir vetrarfjötra’ af lýð og landi,
og lætur hefjast vorsins strengjaspil,
en binni tign og vegsemd fylgir vandi:
að vita’ á allra kulda sárum skil.
Alt bjer fagnar: Fyrsti sumardagur!
fræin sofin, jörðin, menn og dýr.
Signir norðrið sólargeisli fagur,
hann seilist o’ní moldu bjartur, hlýr.
Gróðurmagnsins bráðum breytist hagur,
bess bíður skrúði ljóssins, grænn og nýr.
Þorkell Guðnason.
Ó, ástmey, ástmey,
hve ann jee- bjer!
Þín augu ljóma!
Hve antu mjer!
Sem elskar lævirkinn
loft og óm
og himinanean
brá árdagsblóm,
svo heitt big elskar
mitt hjartablóð,
bví bú mjer æsku
og yndi’ og móð
til ljúfra dansa
og ljóða ber.
Njót eilífs láns,
svo sem antu mjer.
Þorsteinn Jónsson
býddi.
Vorgyðjan kom.
Hrundu lausir lokkar
Ijett á breiðar herðar,
bærðist hvelfdur barmur
búin var til ferðar
Drotning allra dáða,
dísin minnar sveitar,
kær og kend af mörgum,
kyst á varir heitar.
Ruddi vorsins vilji
veg að hverju hjarta.
Gekk bar ein um garðinn
gyðjan dagsins bjarta.
Stóð hún ein að starfi,
strauk af vöngum tárin,
græðidaggar-dropi
draup í hjartasárin.
Átti nóttin unga
ástamót við blæinn.
Sumargyðjan sótti
sólskinið í bæinn. —
Brunnu ísar allir
eins og kvistir fúnir.
Fossbúans á fótskör
fann jeg bessar rúnir.
Bifast hvelfdur barmur,
brosa varir rauðar.
Lætur ljós á vori
lifna rósir dauðar.
Leggur lífsins ylur
leið að köldu hjarta.
Komin er að kvöldi
kærleiksdísin bjarta.
Brosa fjöll og fannir,
fagna naktir hjallar.
Gott er bar að breyja
bep-ar degi hallar.
Blöð í björtum hvammi
brosa að ferðamanni,
sem í leiðslu leggur
leið að dísarranni.
Helgi Björnsson
af Akranesi.