Lesbók Morgunblaðsins - 31.03.1935, Blaðsíða 4

100
LESBÓK MORGUNBLAi)SIN8
Nokkrar óeirðir hafa að undanförnu verið í nýlendum Frakka
í Norður-Afríku. — Ut af því fór Regnier, innanríkisráðherra
Frakka til Algier til þess að kvnna sjer ástandið þar. Sjest hann
hjer á myndinni þar sem hann er að heilsa nokkrum helstu höfð-
ingjum þar í landi.
Hrekkvísir gestir.
Gamansaga eftír Emil Norlander.
— Jeg hefi reynt sitt af hverju
um ævina, en sá atburður, er jeg
ætla að nú að segja frá, hafði svo
mörg eftirköst að rjett er að hans
sje minst.
Við komum tveir fjelagar seint
um kvöld til liótelsins í — nei,
sleppum öllum nöfnum. Það var
stórt og fínt hótel, en við komum
svo seint, að þar var alt með
kyrrum kjörum. Næturvörðurinn
hafði farið upp á þriðju hæð til
þess að vísa gesti til herbergis.
Við höfðum pantað herbergi með
nægiun fyrirvara, og nöfn okkar
stóðu á svörtu gestatöflunni þegar
við komum. Og meðan við stóðuni
fyrir framan töfluna, datt fjelaga
mínum nokkuð í hug:
— Heyrðu, sagði hann, við skul-
um rugla nöfnunum ofurlítið.
Jeg var til í það. Við vorum
báðir ungir og kærulausir þá. Við
hjálpuðumst að því að rugla nöfn-
unum. Við rugluðum þeim alveg
eins og þegar maður stokkar spil
rækilega. Og þegar næturvörður
kom niður var þessu lokið. Ekkert
nafn var á töflunni, þar sem það
átti að vera.
Næturvörður tók ekki eftir
neinu — enda vissi hann ekki
hvaða gestir voru á hótelinu.
En uppistandið út af þessu
byrjaði snemma morguninn eftir.
Þá var byrjað að vekja þá, sem
ætluðu sjer að fara með fyrstu
járnbrautarlést. Næturvörður leit
eftir í minnisbókinni og sá þar
að Andersen verksmiðjueiganda
átti að vekja klukkan 5.45. Hann
leit á gestatöfluna og sá þar að
Andersen var á herbergi nr. 83,
og svo sendi hann þangað. En í
þessu herbergi var umferðasali,
sem ekki hafði sofið neitt nóttina
áður og hafði einsett sjer að sofa
nú vel út. Hann varð því fokvond-
ur þegar hann var vakinn, og jeg
skil ekkert í því að látúnshúnarn-
ir á rúmstuðlunum skyldi ekki
bráðna hreint og beint undan
munnsöfnuði hans. Strákurinn
tók til fótanna og fór til þess
næsta, sem hann átti að vekja,
en fekk þar sömu útreið og þannig
gekk þetta koll af kolli.
Þeir, sem átti að vekja, fengu
að sofa áfram í friði. Og í her-
bergjum þeirra varð ekki minna
uppistand, en það byrjaði að vísu
nokkuð seinna. Margir urðu að
bíða heilan dag fyrir vikið.
Rjett á eftir fyrstu ósköpun-
um byrjaði landssíminn aðliringja.
Framkvæmdarstjórinn í nr. 22
hafði pantáð samtal við Ósló, og
þess vegna var auðvitað farið til
herbergis nr. 112. Maðurinn, sem
J>ar var, var drifinn upp úr rúm-
inu, og varð að ganga í náttföt-
um sínum eftir enddöngum gang-
inum, Jiangað sem símaklefinn var,
og hafði ekki annað upp úr því en
heyra það, að hann væri „vitlaus
maður“.
Við frjettum þetta alt seinna.
Þernan sagði okkur frá því. Hvin
helt að hótelið hefði orðið fyrir
gjörningum. Henni hafði verið
skipað að fara með te til hinna og
annara, sem ekki voru á hennar
hæð, gestir höfðu komið að spyrja
eftir fólki, -sem hún gat alls ekki
fundið. Hún helt að dyravörðurinn
væri orðinn geggjaður — hana
hafði lengi grunað að svo mundi
fara. Hún var ákveðin í því að
segja upp vistinni um hádegið.
Veslings stúlkan.
Hún fekk góðan skilding hjá
okkur, og áður en hádegi væri
komið, hafði alt komist upp svo
að hún hætti við að fara. En áreið-
anlega leið henni ekki vel um
morguninn. Meðal annars var
henni fyrirskipað að fara með rak-
vatn til herbergis nr. 73. En þar
var þá fyrir gömul kerling og
skapill. Og þegar henni var boðið
rakvatn varð hún óð, og stúlkan
kom æðandi þaðan viti sínu fjær
af ótta.
Veitingamaður feklí og sinn
skerf af uppistandinu. Þjónustu-
fólkið kom æðandi til hans með
reikningana. Gesturinn á herbergi
nr. 47 hafði aðeins gist þar um
nóttina, en fekk reikning fyrir
fjóra sólarhringa. Fátækur piltur
uppi á hæsta lofti var krafinn um
16 krónur fyrir gistingu og bað.
Hann sagðist ekki hafa farið í bað
í mörg ár. Lakkskór, sem hers-
höfðingjafrú X hafði pantað voru