Lesbók Morgunblaðsins - 01.09.1935, Page 6

278 LESB 'K MORGUNBLAÐSINS
Svertingi verður hvítur.
Eftir William J. Makin.
A Hawai {íeGir hið ótrúlegasta
skeð, jafnvel að svartir menn verði
hvítir.
I höfuðborginni Pirt au Prince
er í bakgötu búð, sem kynblend-
ingur á, og er hann kallaður Joe
Christopher. Hann var einhver rík-
asti maður á eyjunum. Hann hafði
til sölu alt, sem negrar girnast tll
þess að geta líkst hvítnm mönn-
um sem mest.
Joe seldi ósköp öll af meðali,
sem hafði þau áhrif á hrokkin-
hærða blökkumenn að þeir urðu
sljetthærðir. Hann seldi líka
svikkulaðiduft, sem blökkukonur
notuðu sem andlitsfarða til að
lýsa hörund sitt. Hvér blökkumað-
ur, sem kom méð fulla vasa fjár
úr kaupavinnu á kaffi og bóm-
ullarekrunum, var viss um að eyða
því öllu ef hann kom inn í búðina
til Joe.
..Hefirðu nokkuð meðal til þess
að gera blökkumann hvítan?“
spurði jeg Joe einu sinni.
Hann ranghvoldi í sjer augun-
um svo að hvítumataði í þau.
„Jeg er oft beðinn um þá töfra-
rót“, mælti hann á þeirri einkenni-
legu frönsku, sem töluð er á þess-
um slóðum. „En það er ekki altaf
að jeg sel hana“,
„En er slík töfrarót til?“ spurði
jeg.
Hann leit í kringum sig og
kinkaði svo kolli.
„Það er hægt að fá hana keypta
— fvrir sæmilegt verð, herra
minn“.
Eini svertinginn, sem jeg sá
livítan á Hawai, hafði verið dauð-
ur í tvo daga. Jeg fór til Hkhúss-
ins með lækni, sem átti að gefa út
dánarvottorð. Líkið, sem lá þar,
var öskugrátt. Það hefði vel getað
verið af hvítum manni, ef það
hefði ekki borið öll líkamseinkenni
Svertingja.
„Það kemur oft þessi litur á
dauða Svertingja“, sagði læknir-
inn kæruleysislega.
En svo er til dagsönn saga um
Svertingja á Haiti, að hann varð
livítur. Hann heitir Ysmeond
Dauphin og hann var áður jafn
kolsvartur negri eins og hann er
nú hvítur eins og Norður-Evrópu-
maður. Að sleptu því undri, að
hann skyldi verða hvítur, er liitt
merkilegast, að fjölskylda hans
vildi ekki trúa því' að hann væri
hann sjálfur, heldur „zombie“ eða
afturganga, af því að hann skifti
um hörundslit.
Dauphin átti heima í Jaemel á
Haiti. Fæðingarvottorð hans sýn-
ir að hann er kominn af óblönd-
uðum Afríku-Svertingjum. Hann
hafði lengi þjáðst af andarteppu
og leitaði allra ráða gegn þeim
sjúkdómi, en ekkert dugði. Hann
var orðinn þrejdtur á þjáningum
sínum og árangursleysi allra með-
ala, svo að hann fór til töfra-
læknisins (voodoo) sem kunni þær
töfralækningaraðferðir, er Svert-
ingjar höfðu flutt þangað frá
Afríku, fyrir hundruðum ára. —
Þessi töfralæknir ljet hann fá tíu
„ouaris", sporöskjulagaðar baun-
ir, sem þar vaxa, og eru rauðar
og svartar á lit. Læknirinn sagði
Dauphin að hann skyldi sjóða
eina baun í potti af vatni og
drekka svo seiðið. í fimm daga
gerði Dauphin þetta, en lionum
batnaði ekki, svo að sjötta daginn
sauð hann tvær baunir í einum
potti af vatni og drakk seiðið.
Afleiðingin varð sú, að hann
varð fárveikur og fekk geisi
háan hita. Hann varð að leggjast
í rúmið. Fimm dögum seinna
livarf hitinn og hann hvítnaði all-
ur upp.
Tíu daga lá hann enn og
varð þá blindur. Hann var blind-
ur í viku- Mánuði eftir að hann
hafði drukkið tvöfalt sterkari
drykk en hann mátti, var hann
albata, — að öðru leyti en því,
að nú var hann orðinn hvítur.
I ellefu mánuði reyndi hann að
umgangast vini sína og kunningja
eins og áður, en þeir forðuðust
hann og höfðu andstygð á honum.
Að lokum tókst honum þó að sann
færa konu sína, börn og nánustu
vandamenn um það, að hann væri
liann sjálfur, og nvi ber hann jafn-
an í vasa sínum vottorð frá öll-
um yfirvöldum í Jacmel um það,
að hvíti maðurinn Ysmeond
Dauphin sje sami maðurinn og
áður var Svertingi með sama
nafni.
Dauphin hefir lýst yfir því, að
enginn læknir hafi stundað sig
meðan hann var veikur, nema
töfralæknirinn. Læknar þarna,
sem hafa rannsakað hann, halda,
að hann muni verða svartur aft-
ur eftir nokkurn tíma. En augn-
lækuir nokkur segir að litmyndun
sú, sem sje sjerkennileg fyrir
augu Svertingja, sje algerlega
horfin úr augum hans. Og hör-
undslitur hans sje ekki eins og á
„albinos“, heldur miklu fremur
eins og á þjóðunum í Norður-
Evrópu- Og það sem merkilegast
sje: hann verði ekki sólbrendur,
heldur sje hann hvítari þar sem
sól nær að skína á hörund hans,
heldur en þar sem föt skýla hon-
um. Hið eina, sem sýnir að hann
er Svertingi, eru þykkar varir,
flatt nef og hrokkið hár.
Þessi hvíti Svertingi hefir verið
skoðaður af sjerfræðingum frá
North-Western University í Chi-
cago. Þeir sýnast ráðþrota að gefa
neina skýringu á því hvers vegna
hann hafi orðið hvítur, lialda helst
að ráðningarinnar á þeirri gátu
sje' að leita til baunanna, sem
hann drakk seyðið af.
„Þegar jeg opnaði augun einn
niorgun, var jeg alsjáandi“, segii;
Ysemond Dauphin. „Jeg lyfti upp
hendinni til þess að ganga úr
skugga um, að mig væri ekki að
dreyma, og þá sjá jeg að höndin
var snjóhvít“.
Eins og vita má, þykir amerísk-
um vísindamönnum það mjög
merkilegt hvernig fór um Svert-
ingja þenna, sjerstaklega vegna
þess, að nú eru margir Svertingj-
ar að gera tilraunir um það, að
verða hvítir. Þetta þarfnast vís-
indalegrar rannsóknar.