Lesbók Morgunblaðsins - 17.05.1936, Blaðsíða 6

158
ítök þau, er hann hafði keypt. Fór
hann nú þess á leit við Yilhjálm
bónda Arnason á Hjartarstöðuin,
að hann innleysti Gullteigana fyr-
ir sama verð og Brynjólfur hafði
greitt fyrir þá, en Vilhjálmur tók
því fjarri, þeir væru sjer einkis
virði. Skildu þeir að því. Litlu síð-
ar frjetti Vilhjálmur að á næsta
vori ætti að byggja nýbýli á Gull-
teigum og það ætlaði að gera mað-
ur, sem Vilhjálmur vildi alls ekki
hafa í nágrenni við sig. Brá hann
J)á við, skrifaði Gísla og bauðst
til að kaupa Gullteiga. Var það
auðsótt, enda var byggingarsagan
að mestu eða öllu lýgi.
Því næst fann Gísli Fellnamenn
að máli og bauð þeim Spanarhól
fyrir 30 spesíur. En þeir hlógu að
lionum og sögðu að honum væri
tkki of gott að hafa öll þau not,
er hann gæti haft af þessari fast-
eign sinni. Svo leið og beið þar til
Gísli var farinn að búa á Brekku-
seli. Þá bauð hann nágrönnum
sínum hagagöngu fyrir lömb sín
og geldfje í Fellnaheiðinni, með
mjög góðum kjörum, en þeim
skilmála, að þeir yrði að reka fjeð
upp í sjálfan Spanarhól. Þetta
gekk eins og í sögu. Nú frjetta
LESBÓK MORGUNBijAf)SINS
Fellnabændur að Tungumenn reki
lömb sín og geldfje í Fellnaheið-
ina, án þeirra vilja eða vitundar.
Þótti þeim það ad undarlegt og
óvanalegt tiltæki og leituðu eftir
hvernig á þessu stæði. Svöruðu all-
ir, að þeir hefði rekið í Spánarhól
með leyfi Gísla. Sáu Fellnamenu
þá sinn kost vænstan að kaupa
hólinn, heldur en verða fyrir slík-
um búsifjum á hverju ári. Þannig
gat Gísli með klókindum selt bæði
Gullteigana og Spanarhól, en það
sagði hann mjer, að fyrir Kríu-
hólmann liefði hann ekkert fengið.
Um Evert afa sinn kvað Gísli
vísu þessa :
Embætti sjer aldrei kaus,
eða hepni stóra,
oftast var hann iðjulaus
eins og kengilóra.
Kona kom til Guttorms prófasts
Þorsteinssonar á Hofi í Vopna-
firði og sagði: „Sælir veri þjer
höfuðsóttargemlingur góður, bölv-
aður fóðrar prófasturinn drapst í
gær og lje't jeg þó ekki sólina út
fyr en gemlingarnir voru komnir
hátt á loft“.
Hvcrnig varQutcn-
bcrg í hdtt?
Fjölda margir listamenn hafa
spreytt sig á því að gei'a mvnd at’
J. Gutenberg, höfundi prentlist-
arinnar, eins og þeir halda að
hann hafi verið í hátt, því að
engin mynd er til af honum. Með-
al þeirra listamanna er Albert
Thorvaldsen, og var líkneskið af
Gutenberg, gert eftir frummynd
hans, reist árið 1837 í Mainz, þar
sem Gutenberg fæddist. — A
öllum myndum er Gutenberg
með heljarmikið tjúguskegg,
og þannig stendur hann
flestum fyrir sjónum. Enginn veit
nú hvernig Gutenberg var í hátt.
En þýskur prentari, Karl Mahr,
hefir gert af honum mynd, og þar
er hann skegglaus. Segir Mahr, að
á þeim tímum, sem Gutenberg var
uppi, hafi það verið óhugsandi að
lærður maður og ,,patricier“ liafi
verið með skegg. Tískan krafðist
þess þá strengilega, að menn væri
skegglausir. Hjer <er mynd Mahrs
af honum.
Á hábrautarstöð í London rakst
ung kona fyrir nokkru óvænt á
mann sinn og varð svo glöð, að
hún rauk á hann og rak að hon-
um rembingskoss. Manninum brá
mjög, því að hann átti ekki á þessu
von. Hörfaði hann aftur á bak,
fell niður af stöðvarpallinum og
lenti undir eimreið. Beið hann þar
skjótan bana. Konán var te'kin
föst og ákærð fyrir að vera völd
að dauða hans.
| .....................................................
s
Vorljóð.
Lóan er komin, kvöldljóðin óma,
kveða nú fuglar um vorið í hlíð,
altaf er söngljúft að heyra þá hljóma
hlusta á ljóðin svo töfrandi blíð.
Rósmildu strengina blómgyðjur bæra
í brjóstum sem unna og vængina þrá.
Brosandi svífur nú sumarið kæra,
sólríkt og fagurt um vorloftin blá.
Lífið er fagurt, fuglarnir syngja
fagnandi kveða þau sólglöðu ljóð,
sumarsins gestir sem gleðina yngja
gullhörpur stilla um vorkvöldin hljóð.
Ómarnir berast um bláheiða geima,
brosandi heiðin í sólfaðmi skín.
Æskunnar sumar er sælast að dreyma,
syngjandi vorfugl í blómlundum þín.
Kjartan ólafsson.