Lesbók Morgunblaðsins - 19.07.1936, Blaðsíða 5

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
229
r
til Agústs H. Bjarnasonar, prófessors.
DRAUMA-JÓI,
ljúkast upp á sama hátt og þá er
fólkið kom inn. Fanst mjer fólkið
^ggja af stað í suðurátt, og um
leið hvart' húsið sjónum mínum.
Mjer fanst jeg vera nú miklu
sælli en í byrjun draumsins. Jeg
klauf loftið niður á við. Fyrst sá
jeg ekkert til jarðarinnar. En að
lokum kom jeg á sömu „sjónar-
hæðina“ aftur. Þá fór jeg að
hugsa uin stefnuna heim, en við
það vaknaði jeg og þá var
draumnum lokið. Þenna draum
segi jeg meira mjer til gamans, en
jeg búist við, að hann hafi nokk-
urt vísindalegt gildi. —
Hjer set jeg þrjár lykla-sögur,
eftir Kristínu Jósefsdóttur, v.eit-
ingakonu:
ORIÐ 1935 týndist lykill að
borðstofu í húsi mínu hjer
í Þórshöfn. Að lyklinum var leit-
að með miklum mannsöfnuði, en
alt kom fyrir ekki, lykillinn fanst
hvergi. Jeg fer til Drauma-Jóa
eftir 2 daga og bið hann að láta
sig dreyma um lykilinn, og tekur
karl því vel. Svo líður nokkur
tími, þar til Jóhannes kemur að
morgunlagi og segir, að lykillinn
hafi slæðst út með mottunni. Nú
fer jeg að *pyrja fósturdóttur
mína, hvort hún hafi farið iit með
mottuna þetta kvöld, sein lykillinn
liafi glatast, og segir hún að mott
urnar liafi verið dustaðar þetta
kvöld, sökum þess, að þær hafi
verið óvenjulega skítugar um
kvöldið. Þá segir Jóhannes; „Kom
ið, lömbin, og leitið þið undir
rauða húsinu“. (Það er bygging,
sem er áföst við hús mitt). Þar
tókum við lykilinn upp, og vtar
mikið af sandi og rusli ofan á
honum.
f fyrrahaust týndi jeg stórri lykla
kippu með flestum mínum
lyklum á. Nú er leitað dun-
um og dynkjum og ekki finnast
lyklarnir. Jeg fer til Drauma-
Jóa. Hann segist verða að reyna
Jietta. Þurkatíð hafði gengið, áð-
ur en jeg týndi lyklunum, en með
því kvöldi. sem lyklarnir týndust,
gekk í stórrigningar, svo víða
komu pollar. Jeg á hlöðu og ali-
fuglahús nokkra leið frá húsi
mínu. Snemma morguns kemur
Jóhannes til mín og segir, að
lyklarnir sjeu í polli skammt frá
hlöðunni. Nú förum við af stað.
Jóhannes veður út í pollinn og
potar með staf sínum í allar átt-
ir. Eftir einar 3—4 inínút-
ur kemur karl með lyklakippuna
á stafnum. Áður en karl hóf leit-
ina og óð út í pollinn segir hann:
„Hjerna eiga þeir að vera“.
NÚ í vetur leyfði jeg manni
að sofa í borðstofu minni.
Maðurinn fór með skipi um
nóttina suður á land. Um
mprguninn vantaði lykilinn að
stofunni. Nú var jeg hrædd
um, að maðurinn hefði farið
með lykilinn í ógáti, og fer
til Jóa á ný. Þá segir Jóhannes:
,,Mjer er nú farin að leiðast þessi
lyklarella. Það er best fyrir þig að
sanma lyklana við þig, lambið
mitt“. Það verður svo að sam-
komulagi milli okkar Jóa, að
liann lofar að reyna að segja
mjer, hvort lykillinn sje heima
eða suður á landi. Eftir nokkurn
tíma kemur Jóhannes, fer inn í
stofu, er liggur inn af borðstof-
unni, og tekur lykilinn þar úr
kortaskál.
„Þrjár áðurgreindar lyklasög-
ur eru rjett hermdar.
Kristín Jósefsdóttir
(veitingakona).
Steinþór Pálsson
(vinnumaður í veitingahúsinu).
»
Man vel eftir þessu öllu.
Drauma-J ói.
Ú fyrirgefur svo ah þetta rugl
mitt. Get sent þjer meira, ef
þjer líkar þetta. Brjefritari minn
liggur í rúminu, þegar hann skrif
ar þetta, með töluverðum hita, og
biður hann afsökunar á setninga-
skipun og zetunum, og þar sem
aflaga fer móðurmálið. Yonast eft-
ir línum frá þjer fljótlega.
Vertu svo Guði falinn af þínum
oinlægum vini
Drauma-Jóa.
Þegar Mozart var 6 ára var
hann látinn leika fyrir Franz keis-
ara I. í Vín. Keisarinn gekk til
hans og ætlaði að fletta nótna-
blöðunum fyrir hann.
— Láttu vera, sagði drengurinn
söngstjórinn getur gert það, og
hann hefir miklu meira yit á því
en þú.