Lesbók Morgunblaðsins - 12.09.1937, Blaðsíða 5

ÍjESBÓK mqkgunblabsins
láta þau lvsa yfir þessum skyn-
lielgislausu kærleikum?
En hvernig sem á þessu ljósa-
hvarfi stóð er það víst, að því
var tekið með miklum og óskift-
um fögnuði — með dynjandi
húrrahrópum, himingnæfandi
spangóli, sem linti ekki fyr en
góðri stundu eftir að öll ljósin
voru slokknuð.
En er dró lír mestu gleðiópun-
um skar hljómsveitin upp úr öll-
um hávaða og hratt fólkinu út í
tryltasta dans veraldarinnar —
dans, sem var stiginn i flæðar-
máli skynseminnar og „brimlöðri
kærleikans".
Glæður og Ijósprjónar frá
hundrað sígarettum þyrluðust um
loftið og gólfið. Borðaskrölt og
glasaglamur, brak, brestir, sog,
hvás, stunur, andvörp og hvísl.
Mvrkur — kolþreifandi myrk-
ur. Lengi lifi myrkrið, myrkrið!
Og fólkið uppi á svölunum hló
hryllilegum kuldahlátri óbrjálaðr-
ar skynsemi. Senn byrjar klúbb-
ballið.
*
Er þannig hafði verið dansað
nokkra stund í myrkrinu tók ein-
liver siðavönd sómastúlka til sinna
ráða og lvfti lítillega gardínnnni
frá einum glugganum og veitti
þar inn soralegri skímu, saman-
þrinnaðri glætu af dagsbirtu, raf-
Ijósum og tunglskini.
Fólkið í salnum kærði sig ekk-
ert um þessa glætu. Það vildi
hreint og fölskvalaust myrkur og
atyrti hlífðarlaust stúlkuna, sem
hugði að hún væri að gera góð-
verk. Þannig eru þeir ofsóttir,
sem tekst að veita ljósinu inn í
takmarkaleysi myrkursins! En
henni kom óvænt hjálp. Það
kviknaði aftur á rafljósunum —
og skær og hispurslaust skinu
þau niður á munna, sem ryktust
í sundur og faðmiög, sem skyndi-
lega leystust upp í handapat og
örvinglað fálm.
*
Klukkan liálftólf — hálfri
stundu fyrir miðnætti — hverfur
t'ólkið úr alþýðuhúsinu og laum-
ast út í nóttina, í bátana. bragg
ana, skipin eða húsin stór og
smá, skúrana. Sumir fara ef til
vill á Bíóball.
Á alslausu íiíálareyrinH? fttíflí
margra plana og laiigrar giittf,
röita miðaldra hjón — eða hjóna-
leysi — og leiða drenghnokka á
milli sín. Þau talast við í draf-
audi gífuryrðum og skætingi og
heyra ekki, að snáðinn litli kjökr-
ar og kvartar um, að hann hafi
mist annan skóinn sinn.
Barnskjökur og íítíll skór eru
svo þýðingarlausir lilutír á Siglu-
firði, að fullorðið fólk getur tæp-
ast verið þekt fyrir að gefa slíkn
gaum.
En mitt í sorgum snáðans hnýt-
ur maðurinn um sjálfan sig og
fellur marflatur til jarðar. Og
meðan konan, svo veikburða sem
hún virtist, lagði sig í framkróka
við að koma honum á rjettan kjöl,
fekk drengurinn litli tækifæri til
að hlaupa eftir skónum sínum.
Hann greip hann upp með báðum
höndum og hljóp síðan sigri hrós-
andi til skjólstæðinga sinna, sem
stimpuðust á mölinni í glampan-
um af götuljósinu, og kallaði:
— Mama, mama — dóin min —
dóin min — inaina!
Svo hurfu þau þrjú á bak við
götuljósið og tunnufjallið, í átt-
ina til braggans.
Upp við háan húsvegg stendur
ung stúlka, rjettir fram hendurn-
ar og sönglar með hálflokuðnm
augum:
...... eða fundust ]»jer ekki faðm-
lög mín,
vexa fullboðleg handa þjer“.
Þetta var falleg stúlka.
En á húsinu hinum megin við
götuna kemur kona út í glugga,
gægist út og hlustar.
Þetta var kona, sem eiuu sinni
hafði verið nng. Nú kærði hún
Og kollótta um ástina og faðm-
lögin og svínaríið, en skimaði í
allar áttir (il að vita hvort nokk-
ur kerling væri að fara í síld.
verður að sjálfsögðu málað!
285
Alheimsmót skáta
í Hollandí.
Framh. af bls. 283.
setn vpænír, askar, hnífar o. fl..
brúður í ísl. þjóðbúningi, sel-
skinnsskúr, allskonar prjónles,
handmáluð bókmerki, ísl. smáfán-
ar, teikningar ó. fl. Auk þessa tók
um við með okkur 300 hraunhnufl
unga. sem við tíndum saman á
ferðalögum okkar í vor, eu steypt
tim síðan undir þá stalla úr gibsi.
Vítum við ekki til, að hraun hafi
áður verið flutt úr landi til sölu..
en eftir okkar reynslu úr sölubiið-
inni á Jambotee eru miklir mögu-
leikar fyrir því, að selja rnegi
mikið af hraunhnullungum meSal
erl. ferðafólks, sem ftíinningar-
gripi um ísland.
Svo fór, að við seldum upp llest
alt, sem í búðinni var — og hratíu’
ið rann út. Varð okkur þetta ómet
anleg stoð í gjaldeyrisvaudræðun-
um. Margir drengjanna, sem með
voru, fengu á þenna máta allniík-
ið fje fyrir varning, sem þeír
höfðu unnið að sjálfir. Til dæmís
seldi einn drengjanna, sem er dug
legur að skera út, alls fyrir 450
krónur, eða alveg fvrir farar-
kostnaði sínum.
Eftir hálfsmánaðar dvöl í Hot-
landi hjeldnm við til Parísar, en
þaðan fórum við heimleiðis um
Hannover, Hamborg og Kaup-
mannahöfn.
Seint mun okkur úr minni líða
hið undurfagra Holland og hin
mikla gestrisni, sem okkur var
þar sýnd af öllum almenningi.
J. 0. J.
Kærastan hans: Heyrðu mig
:em snöggvast 8iggi, jeg ætla að
kynna ykkur Möggu.