Lesbók Morgunblaðsins - 12.09.1937, Blaðsíða 7

LÉSBÓK MORGUNBLAÐSINS
287
Ekki ennþá. í»að kom síðar,
segir hann.
Við höfðum meðferðis járnbolt-
ana, bönd, allþungan slaghamar
— auk þess nesti. Það var ein
vatnsflaska.
Okkur gekk greiðlega að kom-
ast upp í hinn umrædda skáp í
bergið. Þar fundum við boltann,
sem Þorsteinn hafði rekið í berg-
ið. Reyndist hann vera mjög
traustur.
Er jeg hafði hvílt mig þar of-
urlitla stund bvrjaði erfiðasti
kaflinn. Ofan við þenna stað er
18 faðma standberg, svo sljett, að
þar var ekki eitt einasta fugls-
hreiður. Bergið slútir heldur fram
yfir sig á þessum kafla. Þegar
við Ijetum vað liggja fram af
brúninni, kom hanu alin frá berg-
inu niður við skútann.
Nú fetaði jeg mig áfram upp
}>etta berg, á þann hátt, að jeg
sló b.olta inu í bergið bæði til
hægri og vinstri við mig, fyrir
liægri og vinstri hönd og fót. En
auk þess þurfti jeg að reka bolta
í bergið fyrir brjósti mjer, og
var hann með haus. Því meðan
jeg var að reka boltana í berg-
ið, varð jeg að festa mig á þá
bolta, sem voru í miðröðinni.
- Oðruvísi gat jeg ekki haldið jafn-
vægi meðan jeg lamdi boltana
fasta með slaghamrinum. Boltana
gat jeg ekki haft með mjer, en
rendi snæri niður til Skúla, þar
sem hann beið í skútanum, og
ljet hann binda í það einn og
einn bolta, er jeg síðan dró upp
til mín.
*
Hvernig er bergið í drangnum 1
Það er móberg, eða þursaberg,
með allstórum blágrýtishnullung-
um í.
Er jeg nú hafði rekið boltana
á víxl til hægri og vinstri, og
fikað mig þannig einar 4 mann-
liæðir frá skútanum, þar sem
Skúli beið, varð fyrir mjer all-
stór hnullungur, er stóð til hálfs
út úr berginu. Bjóst jeg við því,
að ef steinn þessi reyndist nægi-
lega fastur, þá myndi jeg geta
sparað mjer að reka einn bolta,
með því að hefja mig upp á stein
þenna.
Tók jeg nú nokkuð þungt í
Háidrangur.
steininn, og fanst hann vera fast-
ur. Lagði jeg síðan hægri hand-
legginn upp á steininn, og ætlaði
að hefja mig upp á hann, en hjelt
mjer með vinstri hendinni í
vinstri handar bolta, og stóð á
öðrum með vinstra fæti.
En um leið og jeg ætlaði að
hefja mig upp á steininn losn-
aði hann. Og það sem verst
var. Skúli var beint neðan
undir.
•Teg tók nvt á öllum kröftum
til þess að halda steininum í far-
inu, og kallaði niður til Skúla,
að hann skyldi reyna að forða
sjer. Hann forðaði sjer með því
að skríða sem fastast inn í ,.kór-
inn“. Síðan gat jeg bægt steinin-
um frá mjer til liægri, svo liann
snerti hvorki mig nje manninn,
er neðan undir stóð, er hann fjell
íír berginu.
En ef satt skal segja, þá flaug
mjer í hug, þegar jeg fann að
steinninn losnaði úr berginu:
„Svona fór hinn“, því jeg bjóst
jafnvel við því, að þetta yrði mitt
síðasta, og máske okkar beggja.
*
Þegar þetta var um garð geng-
ið fór jeg niður í „kórinn“,
hvíldi mig augnablik, og fjekk
mjer góðan sopa iir vatnsflösk-
unni, því veður var heitt og jeg
orðinn þyrstur.
Því næst lagði jeg af stað aft-
ur og hvíldi mig ekki fyrri en
jeg var kominn upp á brún, og
gat veifað húfunni minni til bát-
verja, er biðu skamt frá. Var jeg
nú heldur en ekki kampakátur.
Jeg fór með band upp með
mjer og festi það uppi á brún-
inni. Skúli kom svo upp, með til-
styrk boltanna og bandsins. Og
þá var þrautin unnin.
Skoðuðum við okkur nú um
uppi á drangnum. Var þar svo
þjett sett af fýlunga, að varla
var hægt að stíga fæti á milli
þeirra.
Næsta dag útveguðum við okk-
ur járnfesti og fórum með hana
út í dranignn. Settum við járn-
keðjuna í dranginn í staðinn fvr-
ir kaðalinn frá deginum áður.
Þess skal getið, að þegar þeir
bátverjar sáu að jeg sneri við,
er steinninn hrapaði, hjeldu þeir
að jeg væri hættur við alt sam-
an — og óskuðu helst að svo
væri.
En er þetta tókst svona vel,
bættu þeir 5 ltrónum við kaup
mitt. svo jeg fjekk 20 krónur í
minn hlut — og varð því fjandi
efnaður á þessu, að því er mjer
sjálfum fanst.
--------------
— Pabbi gefur mjer altaf bók
á afmælisdaginn minn.
— En hvað þú hlýtur að eiga
orðtð stórt bókasafn.
— Og svo er best að þjer send-
ið mjer hengirúm strax.