Lesbók Morgunblaðsins - 05.12.1937, Blaðsíða 4

380
fl’ LESBÖK MORGUNBLAÐSINS
w íslendingar
IHull u«r Griuisby eru búsettir
uokkrir íslendingar, bœði
starfamli fólk, á besta skeiði, og
ellibrumir einstæðingar, sem ekki
niejia hugsa til J)ess að bera bein-
in í breskri mold.
Flestu þessu fólki liefir skolað
lijer á laml í hafróti fiskveið-
anna fyr og síðar. Sumir eru sjó-
menn. og sumir voru sjómenn -—-
og fvrir dugnað og atorku hafa
margir hafið sig í veglegan sess
meðal liinna bestu í hópi fiski-
skipstjóra og útgerðarmanna.
*
A1 ikið af verslun okkar við
Englendiuga er um Hull. Mið-
stöð þessa . viðskiftalífs er í
gömlu. einstæðu, uppháu húsi við
Oueensgarden, í hjarta borgar-
innar. Þetta ólögulega. rauðbrúna
tígulsteinahús lætur ekki mikið
yfir sjer, eu innan við yfirlætis-
leysi J>ess er ráðið mörgum mál-
um varðandi þjóð vora, af velvild
og forsjálni — auk þess, sem
lijer er á margvíslegan hátt
greidd gata flestra íslenskra far-
manna og farþega, sem koma til
IIull.
Þetta hús er nefnt Ocean
House — en í því eru skrifstofur
verslunar- og skipamiðlunarfje-
lagsins Mc Gregor Gow & Holl-
and, sem er titibú frá Royal Mail
Lines í London.
Þetta fjelag hefir með höndum
afgreiðslu Eimskipanna íslenskn.
sjer um alla sölu og afgreiðslu
Kveldúlfstogaranna og flestra
annara íslenskra togara, sem
leggja upp afla sinn í Hull. Um
salarkynni, ritvjelar og síma-
l)ræði þessa luiss leiðast því öll
viðskifti okkar við þessa þriðju
stærstu verslunarborg Stóra-
Bretlands — og maðurinn, sem
er snarasti þátturinn í þessu rit-
vjelaskarki og símskeytaþvargi
okkar fáinennu þjóðar. í iðuköst-
um viðskiftanna við heimsríkið,
er feitur og gæflvndislegur fs-
lendingur, Guðmundur Jörgensen
að nafni. Inn af aðalskrifstofu-
salnum á neðstu hæð luissins lief-
ir Iiann aðsetur sitt í litlu, af-
þiljuðu lierbergi. Þangað koma
allir landar, sem eru í vanda
staddir.
Á flæsta húsi er blátt skilti
með skjaldarmerki Islands og á-
letruninni: Konungsríkið ísland.
Þangað kemur enginn.
*
Guðmundur Jörgensson er bor-
inn og barnfæddur Reykvíking-
ur. Foreldrar hans kváðu búa
hjer á Spítalastígnum. Fyrir rúm-
um tuttrgu árum rogaðist liann
upp og niður stigá með kolaföt-
ur og öskustampa og glókynti
ofnana í skrifstofuni Eimskipa-
fjelagsins, þegar það hafði aðset-
ur sitt í Hafnarstræti. Nú hefir
hann verið umboðsmaður Eim-
skipafjelagsins í Hull í sextán ár,
og um haun nægir að segja þetta :
Ilann virðist gera alt fyrir alla
og öllum til hæfis, liafa tíma til
alls og vera æfinlega í sólskins-
skapi. Og þegar eitt skipið lætur
úr höfn er von á öðru, og nýjum
erfiðleikum . . .
En jafnframt því, að Guðmund-
ur er íslands hægri hönd á þess-
um stað, er hann bóndi góður og
skipar virðulegan sess meðal
enskra óðalsbænda. Skamt utan
við borgina á hann, í fjelagi við
tvo aðra menn, veglegt og fornt
hefðarsetur með höll og skógi og
plægðum ökrum. Hjer rekur hann
kúabú og glettist í frístundum
sínum við íslenska hesta, sem æða
ólmir um grænar grundir undir
haustbleikum krónum hárra trjáa
— eins og þeim finnist þeir hafi
alla Skagafjarðarafrjettina til að
skokka á! Þessa hesta fóstrar
(íuðmundur fyrir Samband ís-
lenskra samvinnufjelaga. Þeir eru
að bíða eftir plássi í rökkursöl-
rm kolanámanna í Yorkshire. Um
kolanámurnar er vegurinn inn á
hlemmigötur og haglendi hinnar
miklu eilífðar! Yorkshire-kolin
eru hitamestu kolin........
*
Guðmundur Jörgensson
selur ísfisk.
Gamall, snaggaralegur karl,
hreifur og hávær og
kumpánalegur er tíður gestur í ís-
lensku togurunum og farþega-
skipunum, sem koma til HuII.
Hann er íslenskur og ber öll ein-
kenni þess, að hann muni aldrei
verða annað en ofurlítill íslend-
ingur í framandi landi. Þessi mað-
ur heitir Sigurður Ilansson og er
velkunuur flestum íslenskum sjó-
mönnum, sem komið hafa til Hull
einhverntíma á síðasta manns-
aldri.
Eftir því, sem jeg best veit,
var Sigurður Hansson verslunar-
inaður hjer í Reykjavík fyrir rúm
um þrjátíu árum — en hafði þá
verið árum saman á skútum og
hákarlaskipum og ratað í marg-
ar mannraunir á sjónum. En þó
hann A-æri þá kominn nokkuð á
fimtugsaklur hafði hann enn ekki
losað sig úr viðjum útþrár og
framsækni hins djarfa æsku-
manns, og ákvað hann því að fara
langt út í lönd og leita sjer fjár
og frama sem ungur væri. Gerð-
ist hann síðan háseti á enskum
fiskiskipum, kvæntist íslenskri
konu og stofnaði heimili í Hull.
En þetta átti að vera bráðabirgða
viðdvalarstaður, því förinni var