Lesbók Morgunblaðsins - 10.09.1939, Blaðsíða 1

J9ttorgttnHajfoiin0
36. tölublað. Sunnudaginn 10. september 1939. XIV. árgangur.
________________•______________________ ÍMfoldwprtDUmKjA h.f.
Úr óprentuðum ljóðmælum Páls J. Árdals:

'7
Um Ófærugilið er illfær leið
og óhreint þar margt á seiði.
í fyrndinni manngarmur fór sjer þar,
var fullur af heift og reiði.
I gilinu aftur hann gekk. — Og enn
þar glettist í myrkri við ferðamenn
draugur.
Jeg átti að fara’ um það illa gil
á aldimmri vetrarnóttu.
En hrollkaldur geigkvíði mjög að mjer
og myrkfælni þegar sóttu.
Jeg heyrði í gilinu hlegið var.
Jeg hrökk við og spurði: „Hver er þar?“
„Draugur“.
Jeg fáknum á gilbarminn fremsta sný,
hann frýsaði’ og hálsinn reisti.
Þá sagði jeg hræddur við sjálfan mig
og svipuna’ í hendi kreisti:
„Hvað verður úr mjer, ef jeg geng í gil?“
Þá grenjað var niðri í myrkrahyl:
„t)raugur“,
jeg harkaði af mjer og hrópa grimti
„Jeg hræðist éi vofu slíka.
Og bölvaður farðu nú beina leið
í bálið til þinna líka“:
Þá niðri í gilinu argað er:
„Jeg er, og skal framvegis vera hjer
draugur“.
Þá gaus þar upp eldur í gljúfur-þröng,
alt gráleitri þoku fyltist.
Og hesturinn frýsandi hörfa tók,
af hræðslu og skelfing tryltist.
Og hrópað er ennþá og hlegið kalt:
„Ef hendir þjer niður, þá verða skalt
draugur!“
•
Jeg þorði’ ekki að hætta’ á þess fjanda
fund,
því fjörinu bjarga vildi-
Jeg fús var að halda heim á leið
og hesturinn óttatryldi.
En hvert sinn er skeifa við hnullung skall
í hlustum mjer skelfingar öskrið gall:
„Draugur“.
Um síðir við komumst þá heilir heim,
Jeg henti mjer þar af baki,
og hurðinni stofum jeg fleygði frá
með fálmandi hræðslutakí.
Er skjálfandi henni jeg skelti í lás,
hún skrækti, um leið ög jeg tók á rásf
„Draugur!“
(Í926).